Again the narrator tries to deny he

Again the narrator tries to deny her growing insight (“the dim shapes get clearer every day”), but she is powerless to extricate herself. Small wonder that the woman she sees is always “stooping down and creeping about.” Like the narrator herself, she is trapped within a suffocating domestic “pattern” from which no escape is possible

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อีก เล่าพยายามปฏิเสธความเข้าใจของเธอเติบโต ("รูปร่างมิติรับชัดขึ้นทุกวัน"), แต่เธอใช้แคะตัวเอง สงสัยว่า ผู้หญิงที่เธอเห็นอยู่เสมอ "stooping ลง และเลื้อยเกี่ยวกับ" ขนาดเล็ก เช่นผู้บรรยายตัวเอง เธอถูกขังอยู่ภายใน suffocating ประเทศ "รูปแบบ" ซึ่งหนีไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บรรยายอีกครั้งพยายามที่จะปฏิเสธความเข้าใจที่เพิ่มขึ้นของเธอ ("รูปร่างสลัวได้ชัดเจนขึ้นทุกวัน") แต่เธอก็ไม่มีอำนาจที่จะคลี่คลายตัวเอง น่าแปลกใจเล็ก ๆ ว่าผู้หญิงคนนั้นที่เธอเห็นอยู่เสมอ "ก้มลงและคลานเกี่ยวกับ." ชอบเล่าเรื่องตัวเองเธอถูกขังอยู่ภายในประเทศหอบ "รูปแบบ" จากการที่ไม่มีการหลบหนีเป็นไปได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อีกเล่า พยายามปฏิเสธความเข้าใจเติบโตของเธอ ( " รูปร่างสลัวดีขึ้นทุกวัน " ) , แต่เธอไม่มีอำนาจตัวเอง เขา แปลกใจเล็ก ๆ ผู้หญิงที่เธอเห็นอยู่เสมอ " ก้มลงลงและคลาน . . . . " ชอบเล่าเรื่องตัวเอง เธอถูกขังอยู่ภายในอึดอัดใน " รูปแบบ " จากที่หนีไม่ได้