Definitions of International Entrep

Definitions of International Entrepreneurship
International business scholars Wright and Ricks (1994) highlighted international entrepreneurship as a newly emerging research arena, and it became clear that arena included: (1) comparisons of entrepreneurial behavior in multiple countries and cultures, as well as (2) organization behavior that extends across national borders and is entrepreneurial. While these foci have remained over time, the definition of “international entrepreneurship” has moved from a very broad one, which avoided prematurely proscribing
important nascent interests (Giamartino, McDougall, & Bird, 1993), to excluding nonprofit and government organizations to be consistent with the commonly accepted definition of “international business” (McDougall & Oviatt, 1997). However, to be consistent with the interests of entrepreneurship scholars in such issues as social entrepreneurship, that exclusion was eliminated:
International entrepreneurship is a combination of innovative, proactive, and riskseeking behavior that crosses national borders and is intended to create value in organizations.(McDougall & Oviatt, 2000)
Individual, group, and organizational levels of behavior and academic study are included. Thus, international entrepreneurship has evolved from a focus on new ventures to include corporate entrepreneurship (Birkinshaw, 1997; Zahra et al., 2000; Zahra & George, 2002).
The definition of entrepreneurship, however, is a matter of continuing debate and evolution. The idea that entrepreneurship is a combination of innovative, proactive, and risk-seeking behavior finds its origins in strategic management literature (e.g., Covin & Slevin, 1989; Miller, 1983), but those are not the only entrepreneurial dimensions that scholars have identified. Lumpkin and Dess (1996) highlighted a variety of “entrepreneurial orientation” dimensions and distinguished them from the definition of entrepreneurship itself, which they equated with new entry, or the act of launching a new venture.
Venkataraman (1997) and Shane and Venkataraman (2000) maintain, however, that the creation of new organizations, while possible, is not a defining condition (cf., Gartner, 1988). Business opportunities may be sold to others, for example. Thus, they define the study of entrepreneurship as the:
examination of how, by whom, and with what effects opportunities to create future goods and services are discovered, evaluated, and exploited. (Shane & Venkataraman, 2000, p. 218)
The authors emphasize that entrepreneurship has two parts: (1) opportunities; and (2) individuals who strive to take advantage of them. We agree with these observations. Increasingly, entrepreneurship is viewed as focusing on opportunities that may be bought and sold, or they may form the foundation of new organizations. Such a focus leads us away from an emphasis on entrepreneurial orientations, which McDougall and Oviatt (2000) relied upon for their definition of international entrepreneurship. That change has the advantage of obviating the debate over how many dimensions of entrepreneurial orientation are important for definitional purposes (Lumpkin & Dess, 1996).
As with all definitions, however, Shane and Venkataraman’s (2000) definition has been criticized. Some scholars dislike their definition because it depicts opportunities as “objective phenomena” that do not require subjective creation among people influenced by their social milieu (Baker, Gedajlovic, & Lubatkin, 2003). However, we believe the issue is resolved by noting that opportunities may be enacted (Weick, 1995) as well as discovered. That is, people act and then interpret what their actions have created, and sometimes those creations are economic opportunities. Shane (2000), for example, described how eight new venture opportunities were created from different applications of a single technology. The patented technology, called three-dimensional printing, deposited multiple layers of material in a complex manner to produce a component. The proposed applications varied from creating architectural models to manufacturing pharmaceuticals. By the time Shane’s article was written, four entrepreneurial efforts resulting from those applications had failed and four companies survived. The inventors of the technology did not discover any of the eight applications, and while the entrepreneurs may have discovered the technology, it was their idiosyncratic interpretations of its capabilities that appeared to create the opportunity. While Shane (2000) terms it a process of discovery, it seems very much like what Weick (1995) describes as a process of enactment.
Thus, with an adjustment to include enactment, we believe adopting a new definition of international entrepreneurship that relies to a large extent on Shane and Venkataraman’s (2000) definition of entrepreneurship is appropriate at this time. Our definition: (1) focuses on opportunities, (2) permits but does not require the formation of new organizations, (3) allows for corporate entrepreneurship, (4) renders unnecessary a debate over how many dimensions entrepreneurial orientations include; and (5) highlights entrepreneurial activity across national borders. While definitional changes should be made only with care, we believe the current potential for improvement warrants a change. Therefore:
International entrepreneurship is the discovery, enactment, evaluation, and exploitation of opportunities—across national borders—to create future goods and services.
The phrase “across national borders” is highlighted above because it has particular meaning in this context. Actors (organizations, groups, or individuals) who discover, enact, evaluate, or exploit opportunities to create future goods or services and who cross national borders to do so are internationally entrepreneurial actors. Scholars who study those actors, how they act, and the effects of their actions are studying international entrepreneurship. So, too, are scholars who compare domestic entrepreneurial systems, cultures, and behavior across national borders. Thus, there are two branches to the study of international entrepreneurship, one focusing on the cross-national-border behavior of entrepreneurial actors, and another focusing on the cross-national-border comparison of entrepreneurs, their behavior, and the circumstances in which they are imbedded. The comparison branch is included because it has always been a part of the study of international entrepreneurship from the first special issue on the topic to appear in an academic journal (Hisrich, Honig-Haftel, McDougall, & Oviatt, 1996) to the most recent comprehensive handbook on international entrepreneurship (Dana, 2004). However, to provide focus and to keep this article to a journal-length manuscript, from this point we confine our attention to the study of cross-national-border entrepreneurial behavior.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำนิยามของผู้ประกอบการนานาชาติ นักวิชาการธุรกิจไรท์และ Ricks (1994) เน้นผู้ประกอบการนานาชาติเป็นเพิ่งเกิดใหม่วิจัยเวที และกลายเป็นเวทีที่รวมล้าง: (1) การเปรียบเทียบลักษณะกิจการในหลายประเทศและวัฒนธรรม ตลอดจนพฤติกรรม (2) องค์กรที่ขยายข้ามพรมแดนประเทศ และผู้ประกอบการ ขณะ foci เหล่านี้ยังคงมีช่วงเวลา คำจำกัดความของ "ผู้ประกอบการต่างประเทศ" ได้ย้ายจากกว้างมาก ซึ่งหลีกเลี่ยงก่อนเวลา proscribingสำคัญก่อสถาน (Giamartino, McDougall และ นก 1993), ไม่รวมผลกำไรและรัฐบาลให้สอดคล้องกับคำนิยามที่ยอมรับกันโดยทั่วไปของ "ธุรกิจ" (McDougall และ Oviatt, 1997) อย่างไรก็ตาม เพื่อให้สอดคล้องกับความสนใจของนักวิชาการผู้ประกอบการในประเด็นดังกล่าวเป็นผู้ประกอบการทางสังคม แยกที่ถูกตัดออก: เป็นผู้ประกอบการนานาชาติทั้งเชิงรุก นวัตกรรม และ riskseeking ลักษณะการทำงานที่ข้ามพรมแดนประเทศ และมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างมูลค่าในองค์กร(McDougall & Oviatt, 2000) แต่ละตัว จัดกลุ่ม และองค์กรระดับของลักษณะการทำงานและการศึกษาทางวิชาการได้ ดังนั้น ผู้ประกอบการระหว่างประเทศได้วิวัฒนาการมาจากเน้นกิจการใหม่แก่ผู้ประกอบการขององค์กร (Birkinshaw, 1997 ซาห์ราและ al., 2000 ซาห์ราและจอร์จ 2002) คำนิยามของผู้ประกอบการ อย่างไรก็ตาม เป็นเรื่องของการอภิปรายและวิวัฒนาการอย่างต่อเนื่อง คิดว่า ผู้ประกอบการทั้งเชิงรุก นวัตกรรม และพฤติกรรมการแสวงหาความเสี่ยงพบกำเนิดวรรณคดีการจัดการเชิงกลยุทธ์ (เช่น Covin & Slevin, 1989 มิลเลอร์ 1983) แต่ที่ไม่ได้ขนาดกิจการเท่านั้นที่นักวิชาการได้ระบุไว้ Lumpkin และ Dess (1996) เน้น "ผู้ประกอบการวางแนว" มิติที่หลากหลาย และแตกต่างไปจากคำนิยามของผู้ประกอบการเอง ซึ่งพวกเขา equated กับรายการใหม่ หรือการกระทำของการเปิดกิจการใหม่ Venkataraman (1997) และเชน และ Venkataraman (2000) รักษา อย่างไรก็ตาม ว่า สร้างองค์กรใหม่ ในขณะที่เป็นไปได้ ไม่มีการกำหนดเงื่อนไข (มัทธิว Gartner, 1988) โอกาสทางธุรกิจอาจจะขายให้ผู้อื่น เช่น ดังนั้น กำหนดการศึกษาของผู้ประกอบการเป็นการ: ตรวจสอบวิธี โดยใคร และมีการค้น พบว่าโอกาสที่ผลจะในอนาคตสินค้าและบริการ ประเมิน และสามารถ (เชนและ Venkataraman, 2000, p. 218) ผู้เขียนเน้นว่า ผู้ประกอบการมีสองส่วน: โอกาส (1) และ (2) บุคคลที่มุ่งมั่นเพื่อประโยชน์ของพวกเขา เราเห็นด้วยกับข้อสังเกตเหล่านี้ มากขึ้น ผู้ประกอบการดูเป็นเน้นโอกาสที่สามารถซื้อ และขาย หรือพวกเขาอาจเป็นรากฐานขององค์กรใหม่ โฟกัสนำเราจากเน้นแนวกิจการ McDougall และ Oviatt (2000) ซึ่งอาศัยตามสำหรับคำนิยามของของผู้ประกอบการนานาชาติ เปลี่ยนแปลงที่มีประโยชน์ของ obviating การอภิปรายผ่านมีความสำคัญกับขนาดของกิจการแนว definitional ประสงค์ (Lumpkin & Dess, 1996) เช่นเดียวกับข้อกำหนดทั้งหมด อย่างไรก็ตาม เชนและของ Venkataraman (2000) คำจำกัดความได้ถูกวิพากษ์วิจารณ์ นักวิชาการบางคนไม่ชอบคำจำกัดความของพวกเขาเนื่องจากมันแสดงให้เห็นโอกาสในการเป็น "ปรากฏการณ์วัตถุประสงค์" ซึ่งไม่จำเป็นต้องสร้างตามอัตวิสัยในหมู่คนที่รับอิทธิพลจากฤทธิ์ของสังคม (เบเกอร์ Gedajlovic, & Lubatkin, 2003) อย่างไรก็ตาม เราเชื่อว่า ปัญหานี้แก้ไขได้ โดยการสังเกตว่า โอกาสอาจบัญญัติ (Weick, 1995) เช่นการค้นพบ คือ คนที่พระราชบัญญัติ และตีความอะไรแล้ว สร้างการดำเนินการของพวกเขา และบางครั้งสร้างสรรค์เหล่านั้นมีโอกาสทางเศรษฐกิจ เชน (2000), เช่น อธิบายวิธีแปดใหม่ทุนโอกาสถูกสร้างจากโปรแกรมประยุกต์อื่นเทคโนโลยีเดียวกัน เทคโนโลยีจดสิทธิบัตร เรียกว่าพิมพ์สามมิติ ฝากหลายชั้นวัสดุในลักษณะซับซ้อนในการผลิตส่วนประกอบ งานนำเสนอที่แตกต่างกันจากการสร้างรูปแบบสถาปัตยกรรมเพื่อการผลิตยา โดยเวลาที่เขียนบทความของเชน สี่เหล่าเกิดจากโปรแกรมประยุกต์เหล่านั้นความพยายามก็ล้มเหลว และรอดชีวิตบริษัทสี่ นักประดิษฐ์เทคโนโลยีไม่พบใด ๆ ของแปด และในขณะผู้ประกอบการอาจได้ค้นพบเทคโนโลยี มันเป็นการตีความ idiosyncratic ของความสามารถที่ปรากฏการสร้างโอกาส ในขณะที่เชน (2000) เงื่อนไขมันเป็นกระบวนการค้นพบ เหมือนมากเช่น Weick (1995) ที่อธิบายเป็นกระบวนการของออก ดังนั้น มีการปรับปรุงการรวมออก เราเชื่อใช้คำนิยามใหม่ของผู้ประกอบการต่างชาติที่อาศัยขอบเขตขนาดใหญ่เชนและของ Venkataraman (2000) นิยามของผู้ประกอบการ ที่เหมาะสมครั้งนี้ คำจำกัดความของเรา: (1) เน้นโอกาส, (2) อนุญาตให้ แต่ไม่จำเป็นต้องจัดตั้งองค์กรใหม่ (3) ช่วยให้ผู้ประกอบการธุรกิจ, (4) ปัตย์ไม่จำเป็นการอภิปรายมากกว่าจำนวนมิติแนวกิจการรวม และ (5) ไฮไลท์กิจกรรมกิจการข้ามพรมแดนประเทศ ขณะ definitional ควรเปลี่ยนแปลงเฉพาะกับดูแล เราเชื่อว่า ศักยภาพในการปรับปรุงปัจจุบันวอร์แรนต์เปลี่ยน ดังนั้น: ผู้ประกอบการต่างประเทศถูกค้นพบ ออก การประเมิน และใช้ประโยชน์จากโอกาส — ข้ามพรมแดนประเทศซึ่งจะสร้างในอนาคตสินค้าและบริการ วลี "ข้ามพรมแดนประเทศ" จะเน้นด้านบนเนื่องจากมีความหมายในบริบทนี้ นักแสดง (องค์กร กลุ่ม หรือบุคคล) ที่ค้นพบ แสดงออก ประเมิน หรือใช้โอกาสที่จะสร้างในอนาคตสินค้าหรือบริการ และที่ข้ามพรมแดนประเทศดังกล่าวมีนักแสดงต่างประเทศเหล่านั้น นักวิชาการศึกษานักแสดงเหล่านั้น การกระทำ และผลของการกระทำของเรียนผู้ประกอบการระหว่างประเทศ ดังนั้น เกินไป เป็นนักวิชาการที่เปรียบเทียบระบบกิจการภายในประเทศ วัฒนธรรม และลักษณะการทำงานข้ามพรมแดนประเทศ ดังนั้น มีสองสาขาการศึกษาของผู้ประกอบการนานาชาติ หนึ่งเน้นในลักษณะ cross-national แดนของเหล่านักแสดง และอื่นเน้นเปรียบเทียบ cross-national แดนผู้ประกอบการ พฤติกรรมของพวกเขา และสถานการณ์ที่พวกเขาจะฝังตัว สาขาเปรียบเทียบมาเนื่องจากมันได้เสมอเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาของผู้ประกอบการนานาชาติจากปัญหาพิเศษแรกในหัวข้อที่ปรากฏในการศึกษาสมุดรายวัน (Hisrich, Honig Haftel, McDougall, & Oviatt, 1996) การคู่มือครอบคลุมล่าสุดผู้ประกอบการนานาชาติ (ดา 2004) อย่างไรก็ตาม ให้ความสำคัญ และ เพื่อให้บทความนี้ไปสมุดรายวันความยาวฉบับ จากจุดนี้เรากำหนดขอบเขตความสนใจเรื่องการศึกษาพฤติกรรมผู้ประกอบการ cross-national แดน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความหมายของธุรกิจระหว่างประเทศธุรกิจระหว่างประเทศ
นักวิชาการไรท์และริค ( 1994 ) เน้นผู้ประกอบการระหว่างประเทศเป็นใหม่ที่เกิดขึ้นใหม่และสนามกีฬา , และมันก็กลายเป็นที่ชัดเจนว่า เวที ประกอบด้วย ( 1 ) การเปรียบเทียบพฤติกรรมของผู้ประกอบการในประเทศและหลายวัฒนธรรมเช่นเดียวกับ ( 2 ) องค์การ พฤติกรรมที่ยืดข้ามพรมแดนแห่งชาติ และเป็นผู้ประกอบการ ในขณะที่เหล่านี้วางมีอยู่ตลอดเวลา นิยามของคำว่า " ผู้ประกอบการ " ระหว่างประเทศได้ย้ายจากกว้างมาก ซึ่งหลีกเลี่ยงได้ก่อนกำหนด proscribing
ความสนใจตั้งไข่สำคัญ ( giamartino & แม็คดูกัล , , นก , 1993 )เพื่อรวมองค์กรที่ไม่แสวงหากำไรและรัฐบาลเพื่อให้สอดคล้องกับการยอมรับโดยทั่วไปนิยามของ " ธุรกิจระหว่างประเทศ " ( แม็คดูกัล&โอวีออต , 1997 ) อย่างไรก็ตาม เพื่อให้สอดคล้องกับความสนใจของนักวิชาการ ผู้ประกอบการในประเด็นต่างๆ อาทิ ผู้ประกอบการสังคม ยกเว้น ตกรอบ :
ผู้ประกอบการระหว่างประเทศคือการรวมกันของนวัตกรรมเชิงรุกriskseeking และพฤติกรรมที่ข้ามพรมแดนแห่งชาติและมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างคุณค่าในองค์กร ( แม็คดูกัล&โอวีออต , 2000 )
บุคคล ระดับกลุ่ม และระดับองค์การ พฤติกรรม และศึกษาวิชาการรวม ดังนั้น ผู้ประกอบการต่างประเทศมีวิวัฒนาการจากมุ่งเน้นกิจการใหม่ที่จะรวมธุรกิจองค์กร ( birkinshaw , 1997 ; Zahra et al . , 2000 ; Zahra &จอร์จ2002 ) .
ความหมายของผู้ประกอบการ อย่างไรก็ตาม เป็นเรื่องของการอภิปรายและวิวัฒนาการ ความคิดที่ผู้ประกอบการมีการรวมกันของนวัตกรรมเชิงรุก , ความเสี่ยงและพฤติกรรมการแสวงหาการค้นหากำเนิดในวรรณคดีการจัดการเชิงกลยุทธ์ ( เช่น covin &สเลวิ้น , 1989 ; มิลเลอร์ , 1983 ) แต่นั่นไม่ใช่แค่ผู้ประกอบการมิติที่นักวิชาการระบุลัมป์คิ้น และ DESS ( 1996 ) เน้นความหลากหลายของ " มิติแนว " ผู้ประกอบการ และแตกต่างจากนิยามของผู้ประกอบการเอง ซึ่งพวกเขา equated กับรายการใหม่ หรือการกระทำของการเปิดตัว บริษัท ร่วมทุนใหม่ .
venkataraman ( 1997 ) และเชน และ venkataraman ( 2000 ) รักษา อย่างไรก็ตาม การสร้างองค์กรใหม่ ในขณะที่เป็นไปได้ไม่มีการกําหนดเงื่อนไข ( CF . เนอ , 1988 ) โอกาสทางธุรกิจอาจจะขายให้กับผู้อื่น เช่น ดังนั้น พวกเขานิยามการศึกษาของผู้ประกอบการเป็น :
สอบ อย่างไร โดยใคร และอะไรที่มีโอกาสที่จะสร้างสินค้าและบริการที่มีการค้นพบในอนาคต ประเมิน และใช้ประโยชน์ ( เชน& venkataraman , 2543 , หน้า 218 )
ผู้เขียนเน้นว่า ผู้ประกอบการ มี 2 ส่วน ได้แก่ ( 1 ) โอกาส และ ( 2 ) บุคคลที่มุ่งมั่นที่จะใช้ประโยชน์จากพวกเขา เราเห็นด้วยกับข้อสังเกตเหล่านี้ ยิ่งขึ้น ผู้ประกอบการถูกมองว่าเน้นโอกาสที่อาจจะซื้อและขาย หรืออาจก่อให้เกิดรากฐานขององค์กรใหม่เช่นโฟกัสทำให้เราห่างจากการเน้นการอบรมผู้ประกอบการ ซึ่ง แม็คดูกัล และ โอวีออต ( 2000 ) อาศัยสำหรับคำนิยามของผู้ประกอบการระหว่างประเทศของตน ที่ได้ประโยชน์จาก obviating ความอภิปรายกี่มิติทิศทางของผู้ประกอบการเป็นสำคัญ มีคำนิยาม ( ลัมป์คิ้น&เดส , 1996 ) .
กับคำจำกัดความทั้งหมด อย่างไรก็ตามเชน และ venkataraman ( 2000 ) คำนิยามที่ได้รับการวิจารณ์ นักวิชาการบางคนไม่ชอบเพราะมันแสดงให้เห็นความหมายของโอกาสเป็น " ปรากฏการณ์ " วัตถุประสงค์ที่ไม่ต้องมีการสร้างกลุ่มของประชาชน โดยได้รับอิทธิพลจากสภาพแวดล้อมของสังคม ( เบเกอร์ gedajlovic & lubatkin , 2003 ) อย่างไรก็ตาม เชื่อว่าปัญหาจะคลี่คลาย โดยสังเกตว่า โอกาสที่อาจจะประกาศใช้ ( วิก ,1995 ) รวมทั้งการค้นพบ นั่นคือคนที่ทำแล้วตีความว่า การกระทำของพวกเขาได้สร้างขึ้นและบางครั้งการสร้างสรรค์เหล่านั้นเป็นโอกาสทางเศรษฐกิจ เชน ( 2000 ) , ตัวอย่างเช่น , อธิบายว่าแปดธุรกิจใหม่โอกาสที่ถูกสร้างขึ้นจากการใช้งานที่แตกต่างกันของเทคโนโลยีเดียว เทคโนโลยีที่จดสิทธิบัตร เรียกว่าพิมพ์สามมิติฝากหลายชั้นของวัสดุในลักษณะที่ซับซ้อน เพื่อผลิตชิ้นส่วน เสนอโปรแกรมที่หลากหลายจากการสร้างแบบสถาปัตยกรรมเพื่อการผลิตยา โดยเวลาที่เชนบทความเขียนสี่ผู้ประกอบการความพยายามที่เกิดจากการใช้งานที่ล้มเหลวและสี่ บริษัท รอดมาได้นักประดิษฐ์ของเทคโนโลยีไม่พบใด ๆของแปดงาน ขณะที่ผู้ประกอบการอาจได้ค้นพบเทคโนโลยี คือ การตีความของพวกเขา มี ของความสามารถที่ปรากฏในการสร้างโอกาส ในขณะที่เชน ( 2000 ) เงื่อนไข มันเป็นกระบวนการของการค้นพบ ดูเหมือนมากเช่นวิกอะไร ( 1995 ) อธิบายว่า กระบวนการของกฎหมาย .
ดังนั้นด้วยการรวมกฎหมาย เราเชื่อว่า การใช้นิยามใหม่ของผู้ประกอบการต่างชาติที่อาศัยในขอบเขตขนาดใหญ่ เชน และ venkataraman ( 2000 ) นิยามของผู้ประกอบการที่เหมาะสมในเวลานี้ นิยามของเรา : ( 1 ) เน้นโอกาส ( 2 ) ให้ แต่ไม่ต้องมีการจัดตั้งองค์กรใหม่ ( 3 ) ช่วยให้ธุรกิจขององค์กร( 4 ) ให้มีการอภิปรายไม่กี่มิติอื่น รวมถึงผู้ประกอบการ และ ( 5 ) ไฮไลท์กิจกรรมที่ผู้ประกอบการข้ามพรมแดนแห่งชาติ ในขณะที่การเปลี่ยนแปลงคำนิยามควรทำเฉพาะกับการดูแล เราเชื่อว่าศักยภาพปัจจุบันปรับปรุงสิทธิการเปลี่ยนแปลง โดย :
ผู้ประกอบการระหว่างประเทศคือการค้นพบ การ ประเมินและการใช้ประโยชน์จากโอกาสข้ามพรมแดนแห่งชาติเพื่อสร้างสินค้าและบริการในอนาคต .
วลี " ข้ามพรมแดน " แห่งชาติเน้นข้างต้นเพราะมันมีเฉพาะความหมายในบริบทนี้ นักแสดง ( องค์กร กลุ่ม หรือบุคคล ) ที่พบเฉพาะ ประเมินหรือใช้ประโยชน์จากโอกาสในการสร้างสินค้าหรือบริการ และอนาคตที่ข้ามพรมแดนประเทศที่จะทำเช่นนั้นเป็นนักแสดงที่เป็นสากล นักวิชาการที่ศึกษานักแสดงเหล่านั้น วิธีการที่พวกเขากระทำและผลของการกระทำของพวกเขาเรียนธุรกิจระหว่างประเทศ ดังนั้น เกินไป เป็นนักวิชาการที่ศึกษาระบบ ผู้ประกอบการในประเทศ วัฒนธรรม และพฤติกรรมข้ามพรมแดนแห่งชาติ ดังนั้นมีสองสาขาการศึกษาของผู้ประกอบการระหว่างประเทศ เน้นข้ามชายแดนแห่งชาติพฤติกรรมของนักแสดงและผู้ประกอบการอื่นเน้นข้ามชายแดนแห่งชาติเปรียบเทียบผู้ประกอบการ , พฤติกรรมของพวกเขาและสถานการณ์ที่พวกเขาถูกฝังอยู่ .การเปรียบเทียบสาขารวมเพราะมันเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาของผู้ประกอบการจากต่างประเทศ ฉบับพิเศษครั้งแรกในหัวข้อที่จะปรากฏในวารสารวิชาการ ( hisrich ฮอนิก haftel แม็คดูกัล , , , &โอวีออต , 1996 ) คู่มือที่ครอบคลุมล่าสุดเกี่ยวกับผู้ประกอบการระหว่างประเทศ ( Dana , 2004 ) อย่างไรก็ตามเพื่อให้โฟกัส และเพื่อให้บทความนี้เพื่อบันทึกความยาวของต้นฉบับ จากจุดนี้เราทำกรรมของเราสนใจในการศึกษาพฤติกรรมของผู้ประกอบการข้ามชายแดนแห่งชาติ .