Willie had always been small for hi

Willie had always been small for his age. He was too short to
play basketball. He could run very fast, but he wasn’t strong
enough to hit a home run at baseball. He was always picked last
for teams in school, and sometimes the other kids made fun
of him.
“Why don’t you play with the other kids after school?”
his father asked him. “They don’t like me,” Willie said. “I’m
not good at anything.” “Of course you are good at things,” his
father said. “You get very good grades. You are the best speller
in the class. You can play the piano.” “Those things don’t matter
to the other kids,” Willie said, glumly. “The other boys like
sports, and I am no good at sports.”
“I think I have just the thing for you, Willie,” his father said.
Willie started to study martial arts. He learned how to use his body, and how to use the size and
strength of an opponent against him to win a match. When Willie was practicing martial arts, he
imagined he was Super Ninja, and everyone respected and admired him. For the first time in his life,
it was an advantage to be small. Willie’s father was very proud of him. “I’m proud of me too,” Willie
said. “But I still can’t get a basketball through a hoop, or hit a home run at baseball.”
“Well I cannot bake bread, or play the guitar,” Willie’s father told him.
“So what?”
“Exactly,” his father said, winking at him. Willie just scowled.
One day a new family moved onto Willie’s street. The boy named Otis was big, and strong, and
right away all the other kids wanted this new boy to play on their team. But the boy was a bully. He
called the other kids names. He shoved them around. He played mean tricks. One day, he noticed
Willie, sitting on the side of the field, watching the other kids play baseball. “You should leave,” Otis
said to Willie. “Only players are allowed to be here during practice.”
Willie felt his face grow hot. “I’m not going to leave,” Willie said. Otis came over to him. He
was twice as wide as Willie and half a foot taller. “What if I make you?” “Go ahead,” Willie said,
standing up. He felt scared, but also excited. He thought of Super Ninja. All those months of martial
arts training had been so that he wouldn’t have to run away from a moment like this. The other boys
had stopped playing baseball and gathered around to watch. Otis lunged towards Willie. Willie put
his hands on Otis just as he’d been taught in class, and flipped Otis neatly over his shoulder. Willie
was thrilled and proud. The other boys cheered. Otis got slowly up off the ground and limped away.
“Let’s get back to our game,” they said.
“But we’re one player short now,” a boy answered him.
“I can play,” Willie said.
“Sure! Come on!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิลลี่มีขนาดเล็กสำหรับอายุของเขา พระองค์สั้นเกินไป เล่นบาสเกตบอล เขาสามารถเรียกใช้ได้อย่างรวดเร็ว แต่เขาไม่ได้แข็งแรง พอที่จะตีบ้านรันที่เบสบอล เขามักจะรับล่าสุด สำหรับทีมงานในโรงเรียน และบางครั้งเด็กทำเป็นเรื่องสนุก ของเขา "ทำไมไม่คุณเล่นกับเด็กอื่นหลังเลิกเรียน" พ่อถามเขา วิลลี่กล่าวว่า "พวกเขาไม่ชอบฉัน ฉัน ไม่ดีสิ่งนั้น "แน่นอนคุณมีดีที่สิ่ง, " ของเขา พ่อบอกว่า "คุณได้เกรดดีมาก คุณมีตัวตรวจการสะกดที่ดีที่สุด ในชั้นเรียน คุณสามารถเล่นเปียโน" "สิ่งเหล่านั้นไม่สำคัญ กับเด็กคนอื่น ๆ วิลลี่กล่าวว่า glumly "เด็กผู้ชายอื่น ๆ เช่น กีฬา และน.ไม่ดีในการเล่นกีฬา" พ่อตอบว่า "ผมคิดว่า มีสิ่งที่สำหรับคุณ วิลลี่ วิลลี่เริ่มศึกษาศิลปะการต่อสู้ เขาได้เรียนรู้วิธีการใช้ร่างกายของเขา และวิธีการใช้ขนาด และ ความแข็งแรงของฝ่ายตรงข้ามกับเขาชนะการแข่งขัน เมื่อวิลลี่ถูกฝึกศิลปะการต่อสู้ เขา จินตนาการเขาซูเปอร์นินจา และทุกคนเคารพ และชื่นชมเขา ครั้งแรกในชีวิตของเขา มันก็มีประโยชน์มีขนาดเล็ก พ่อของวรรณภาณีเป็นภาคภูมิใจของเขา "ผมภูมิใจของฉันเกินไป วิลลี่ กล่าวว่า "แต่ยังไม่สามารถรับลูกบาสเก็ตบอลผ่านห่วง หรือตีบ้านทำงานที่เบสบอล" "ดีไม่สามารถอบขนมปัง หรือเล่นกีตาร์ พ่อของวิลลี่บอกเขา "แล้วไง" "แน่นอน บิดาของเขากล่าวว่า กระพริบที่เขา Scowled วิลลี่เพียง วันหนึ่งครอบครัวใหม่ย้ายลงบนถนนของวรรณภาณี ผู้ชายที่ชื่อโอทิสเป็นใหญ่ และแข็ง แรง และ ทันทีเด็กอยากให้เด็กคนนี้ใหม่ในการเล่นของทีม แต่เด็ก เป็นคนพาล เขา เรียกชื่อเด็กอื่น ๆ เขาผลักพวกเขารอบ เขาเล่นหมายถึงเทคนิค วันหนึ่ง เขาสังเกตเห็น วิลลี่ นั่งอยู่ด้านข้างฟิลด์ ดูเด็กอื่น ๆ เล่นเบสบอล "คุณควรปล่อยให้ โอทิส วิลลี่กล่าว "เฉพาะผู้เล่นสามารถได้ที่นี่ในระหว่างฝึก" วิลลี่รู้สึกว่าใบหน้าของเขาเติบโตร้อน วิลลี่กล่าวว่า "ฉันจะไม่ปล่อยให้ โอทิสมาให้เขา เขา แก้ไขครั้งที่สองเป็นวิลลี่และเท้าครึ่งสูงกว้าง "ถ้าฉันทำให้คุณ" "ไปข้างหน้า วิลลี่กล่าว ลุกขึ้นยืน เขารู้สึกกลัว แต่ยังตื่นเต้น เขาคิดว่า ของซูเปอร์นินจา ทุกเดือนของการต่อสู้ เคยฝึกสอนศิลปะเพื่อที่จะไม่ต้องหนีออกจากช่วงเวลาเช่นนี้ เด็กชายอื่น ๆ ได้หยุดเล่นเบสบอล และรวบรวมสถานที่สำคัญในการชม โอทิส lunged ต่อวิลลี่ ย้ายวิลลี่ มือของเขาบนเช่นเดียวกับที่เขาได้รับการสอนในชั้นเรียน โอทิส และพลิกโอทิสประณีตของเขา วิลลี่ ก็รู้สึกตื่นเต้น และภูมิใจ ชายอื่นได้โห่ร้องยินดี โอทิสได้ช้าขึ้นจากพื้นดิน และ limped ออกไป พวกเขากล่าวว่า "เรามากลับไปที่เกมของเรา," "แต่เราเป็นผู้เล่นคนหนึ่งสั้นตอนนี้ เด็กตอบเขา วิลลี่กล่าวว่า "ฉันสามารถเล่น "แน่ใจ มาเถอะ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิลลี่เคยขนาดเล็กสำหรับอายุของเขา เขาเป็นคนที่สั้นเกินไปที่จะ
เล่นบาสเกตบอล เขาสามารถทำงานได้อย่างรวดเร็วมาก แต่เขาก็ไม่แข็งแรง
พอที่จะตีบ้านวิ่งในกีฬาเบสบอล เขาได้รับเลือกเสมอสุดท้าย
สำหรับทีมในโรงเรียนและบางครั้งเด็กคนอื่น ๆ ทำให้ความสนุกสนาน
ของเขา.
"ทำไมคุณไม่เล่นกับเด็กคนอื่น ๆ หลังจากที่โรงเรียน?"
พ่อของเขาถามเขา "พวกเขาไม่ชอบฉัน" วิลลี่กล่าวว่า "ฉัน
ไม่เก่งอะไร." "แน่นอนว่าคุณมีดีที่สิ่งที่เขา"
พ่อกล่าวว่า "คุณจะได้รับเกรดดีมาก คุณเป็นสะกดที่ดีที่สุด
ในชั้นเรียน คุณสามารถเล่นเปียโน. "" สิ่งเหล่านั้นไม่ได้เรื่อง
ไปยังเด็กคนอื่น ๆ "วิลลี่กล่าวว่า glumly "เด็กคนอื่น ๆ เช่น
กีฬาและฉันไม่ดีที่กีฬา."
"ฉันคิดว่าฉันมีเพียงสิ่งสำหรับคุณวิลลี่" พ่อของเขากล่าวว่า.
วิลลี่เริ่มศึกษาศิลปะการต่อสู้ เขาได้เรียนรู้วิธีการใช้ร่างกายของเขาและวิธีการใช้ขนาดและ
ความแข็งแรงของฝ่ายตรงข้ามกับเขาที่จะชนะการแข่งขัน เมื่อวิลลี่ได้รับการฝึกศิลปะการต่อสู้ที่เขา
คิดว่าเขาเป็นซูเปอร์นินจาและทุกคนเคารพและชื่นชมเขา เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา
มันเป็นข้อได้เปรียบให้มีขนาดเล็ก พ่อของวิลลี่เป็นความภาคภูมิใจของเขา "ผมภูมิใจในตัวผมด้วย" วิลลี่
กล่าวว่า " แต่ผมก็ยังไม่สามารถได้รับบาสเกตบอลผ่านห่วงหรือกดวิ่งกลับบ้านที่เบสบอล."
"ดีฉันไม่สามารถอบขนมปังหรือเล่นกีต้าร์" พ่อของวิลลี่บอกเขาว่า.
"ดังนั้นอะไร?"
"แน่นอน" พ่อของเขากล่าวว่าขยิบตาให้เขา วิลลี่เพียง scowled.
วันหนึ่งครอบครัวใหม่ย้ายไปสถานที่ของวิลลี่ เด็กชายชื่อโอทิสมีขนาดใหญ่และแข็งแรงและ
ทันทีทั้งหมดที่เด็กคนอื่น ๆ อยากให้เด็กใหม่นี้จะเล่นในทีมของพวกเขา แต่เด็กคนนี้เป็นคนพาล เขา
เรียกว่าเด็กคนอื่น ๆ ชื่อ เขาผลักพวกเขารอบ เขาเล่นหลอก วันหนึ่งเขาสังเกตเห็น
วิลลี่นั่งอยู่บนด้านข้างของสนามที่ดูเด็กคนอื่น ๆ เล่นเบสบอล "คุณควรจะปล่อยให้" โอทิส
กล่าวว่าวิลลี่ "ผู้เล่นจะได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะอยู่ที่นี่ในระหว่างการปฏิบัติ."
วิลลี่รู้สึกว่าใบหน้าของเขาเติบโตร้อน "ผมไม่ได้จะออกจาก" วิลลี่กล่าวว่า โอทิสมาไปกับเขา เขา
เป็นครั้งที่สองที่กว้างเป็นวิลลี่และครึ่งสูงเท้า "ถ้าฉันทำให้คุณ?" "ไปข้างหน้า" วิลลี่กล่าวว่า
ลุกขึ้นยืน เขารู้สึกกลัว แต่ยังรู้สึกตื่นเต้น เขาคิดว่าซูเปอร์นินจา ทุกเดือนที่ของการต่อสู้
ฝึกอบรมศิลปะการได้รับเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องวิ่งหนีไปจากช่วงเวลาเช่นนี้ เด็กคนอื่น ๆ
ได้หยุดเล่นเบสบอลและรวมตัวกันรอบที่จะดู โอทิสพุ่งไปทางวิลลี่ วิลลี่ใส่
มือของเขาในโอทิสเหมือนอย่างที่เขาต้องการได้รับการเรียนการสอนในชั้นเรียนและพลิกโอทิสเรียบร้อยข้ามไหล่ของเขา วิลลี่
ตื่นเต้นและความภาคภูมิใจ เด็กคนอื่น ๆ ให้กำลังใจ โอทิสได้ช้าขึ้นจากพื้นดินและเดินกะโผลกกะเผลกออกไป.
"ขอกลับไปที่เกมของเรา" พวกเขากล่าวว่า.
" แต่เราผู้เล่นคนหนึ่งสั้น ๆ ตอนนี้" เด็กผู้ชายคนหนึ่งตอบเขาว่า.
"ฉันสามารถเล่น" วิลลี่กล่าวว่า.
"แน่นอน ! Come on! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิลลี่มีเสมอเล็กสำหรับอายุของเขา เขาสั้นเกินไปเล่นบาสเกตบอล เขาวิ่งได้เร็วมาก แต่เขาไม่ค่อยแข็งแรงพอตีโฮมรันได้ในกีฬาเบสบอล เขาก็มักจะเลือกสุดท้ายสำหรับทีมในโรงเรียน และบางครั้งคนอื่นก็ทำให้สนุกของเค้า" ทำไมไม่ไปเล่นกับเด็กๆ หลังเลิกเรียน "พ่อถามเขา " พวกเขาไม่ได้ชอบฉัน " วิลลี่ กล่าว " ฉันไม่เก่งอะไรเลย " " แน่นอนคุณเก่ง " ของเขาพ่อกล่าวว่า " คุณจะได้รับเกรดที่ดีมาก คุณจะสะกดที่ดีที่สุดในชั้นเรียน คุณสามารถเล่นเปียโน " " สิ่งเหล่านั้นไม่สำคัญกับเด็กคนอื่น " วิลลี่ กล่าวว่า glumly . " เด็กผู้ชายคนอื่น เช่นกีฬา และผมไม่เก่งกีฬา”" ฉันคิดว่าฉันมีเพียงสิ่งสำหรับคุณ วิลลี่ " พ่อของเขากล่าวว่าวิลลี่เริ่มเรียนศิลปะการต่อสู้ เขาเรียนรู้วิธีที่จะใช้ร่างกายของเขา และวิธีการใช้ขนาดและความแข็งแรงของฝ่ายตรงข้ามกับเขาที่จะชนะการแข่งขัน เมื่อวิลลี่กำลังฝึกศิลปะการต่อสู้ เขาจินตนาการว่าเขาเป็นสุดยอดนินจา และทุกคนเคารพและชื่นชมเขา เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขามันเป็นประโยชน์ที่จะมีขนาดเล็ก . พ่อวิลลี่ก็ภูมิใจในตัวเขามาก " ผมภูมิใจในตัวฉันด้วย " วิลลี่กล่าวว่า " แต่ฉันยังไม่ได้รับบาสเกตบอลผ่านห่วงหรือตีโฮมรันได้ในกีฬาเบสบอล ." ผมไม่สามารถอบขนมปัง หรือเล่นกีตาร์ " พ่อวิลลี่บอกเขา" ดังนั้นสิ่งที่ ? "" ตรง " พ่อของเขาพูด ขยิบตาให้เขา วิลลี่ก็หน้าบึ้ง .วันหนึ่งมีครอบครัวใหม่ย้ายไปยังวิลลี่ถนน เด็กชายที่ชื่อ โอทิส ใหญ่และแข็งแรงทันทีทั้งหมดที่เด็กๆ ต้องการเด็กใหม่เพื่อเล่นบนทีมของตน แต่เด็กเป็นคนเกเร เขาเรียกอีกชื่อเด็ก เขาผลักพวกเขาไปรอบ ๆ เขาเล่นหมายถึงเทคนิค วันหนึ่ง เขาสังเกตเห็นวิลลี่ นั่งอยู่ข้างสนามดูเด็กคนอื่นเล่นเบสบอล " คุณไปได้ " โอทิสกล่าวว่า วิลลี่ " ผู้เล่นจะได้รับอนุญาตให้อยู่ในช่วงการปฏิบัติ”วิลลี่ รู้สึกว่าใบหน้าของเขาเติบโตร้อนแรง " ผมไม่ไป " วิลลี่ กล่าว โอทิส เดินมาหาเขา เขาเป็นสองเท่าของวิลลี่และกว้างครึ่งฟุตสูง " ถ้าฉันให้คุณ ? " ไปเถอะ " วิลลี่ กล่าวยืน เขารู้สึกกลัว แต่ก็ตื่นเต้น เขาคิดว่าของซูเปอร์นินจา ทุกเดือนของการแข่งขันอบรมศิลปะได้ เพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องหนีจากช่วงเวลาแบบนี้ เด็กอื่น ๆได้หยุดเล่นเบสบอล และรวมตัวกันรอบ ๆเพื่อดู โอทิส lunged กับวิลลี่ วิลลี่ ใส่มือ โอทิส เช่นเดียวกับที่เขาเคยสอนในชั้นเรียน และพลิกโอทิสเรียบร้อยบนไหล่ของเขา วิลลี่ดีใจ และภูมิใจ พวกที่เชียร์ . โอทิสได้ช้าขึ้นออกจากพื้นดินและ limped ออกไป" กลับไปที่เกมของเรา " เขากล่าว" แต่เราก็เป็นหนึ่งในผู้เล่นที่สั้นแล้ว " เด็กชายตอบเขา" ผมเล่นได้ " วิลลี่ กล่าว" แน่นอน ! เร็วเข้า ! "