We are too far, and we have our lif

We are too far, and we have our lifes. Of course we can chat or Skype sometimes, but we can't say and write everything we do on day.
For example: I'm awake, now I go to eat, now go to class, now go to practise, now go to work...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราอยู่ไกล และเรามีสิ่งมีชีวิตของเรา แน่นอนว่าเราสามารถพูดคุย หรือ Skype บางครั้ง แต่เราไม่สามารถพูด และเขียนทุกอย่างเราทำในวัน
ตัวอย่าง: ผมตื่น ตอนนี้ไปกิน ไปเรียนตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ไปฝึกฝน ตอนนี้ ไปทำงาน...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราอยู่ห่างไกลเกินไปและเรามีสิ่งมีชีวิตของเรา แน่นอนว่าเราสามารถแชทหรือ Skype ในบางครั้ง แต่เราไม่สามารถพูดและเขียนทุกอย่างที่เราทำในวัน
ตัวอย่างเช่นฉันตื่นขึ้นมาตอนนี้ผมไปกินตอนนี้ไปเรียนตอนนี้ไปฝึกตอนนี้ไปที่ ทำงาน ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราอยู่ไกลเกินไป และเราได้ชีวิตของเรา แน่นอนเราสามารถ Chat หรือ Skype เป็นบางครั้ง แต่เราไม่สามารถพูดได้ และเขียนทุกอย่างที่เราทำในแต่ละวัน
ตัวอย่าง : ฉันตื่นแล้ว ตอนนี้ไปกิน ไปเรียน ไปฝึก ตอนนี้ไปทำงาน . . . . . . .