The P300 is characterized by a larg

The P300 is characterized by a large positive-going wave typically peaking at 300 ms or more after the onset of a rare stimulus, provoked by a standard oddball paradigm. In contrast to the exogenous potentials previously described, the P300 is an endogenous component, meaning that it is highly dependent on the cognitive context in which a stimulus occurs and the level of attention and arousal (Halgren et al., 1980; Polich and Kok, 1995). In addition, the P300 component has been shown to be insensitive to interstimulus intervals exceeding tens of seconds, implying an active maintenance of previous stimuli in conscious working memory (Polich, 1998; Rugg and Coles, 1995). Moreover, the P300 is widely believed to be a neural signature of the mechanisms required to change the mental model of the environment to make an appropriate response (Polich, 2003). Currently, the underlying brain generators of the P300 are still indecisive. Based on intracerebral recordings, one of the main neural generators is the hippocampus (Halgren et al., 1980; McCarthy et al., 1989). However, the degree of contribution to the scalp P300 is less clear (Halgren et al., 2007) and P300 scalprecordings did not alter much after medial temporal lobe lesions (Naatanen et al., 2005). Besides the hippocampus, early studies making use of intracranial recorded evoked potentials, EEG or MEG demonstrated the involvement of the thalamus, insula and superior temporal gyrus (Katayama et al., 1985; Okada et al., 1983; Paller et al., 1992; Rogers et al., 1991; Tarkka et al., 1995). Some studies combined EEG with fMRI demonstrating that both techniques indicated nearly the same brain areas involved in the P300 component, i.e. the temporoparietal junctions, supplementary motor areas (SMA), anterior cingulate cortex, insula and medial frontal gyrus (Menon et al., 1997; Mulert et al., 2004) (see Fig. 2). In addition, EEG demonstrated the presence of the P300 component at the left inferior frontal gyrus and right medial temporal gyrus, while fMRI could identify the P300 component in deeper seeded structures, including the thalamus and striatum (Mulert et al., 2004). Two previous studies demonstrated alterations of the P300 in tinnitus patients, in which mainly an increased latency was found without alterations in amplitude (Gabr et al., 2011; Santos Filha and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

P300 เป็นลักษณะคลื่นจะบวกขนาดใหญ่โดยทั่วไปจุดที่ 300 ms หรือมากกว่าหลังจากการโจมตีของหายาก ถูกยั่วยุ โดยกระบวนทัศน์ oddball มาตรฐาน ข้ามศักยภาพจากภายนอกที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ P300 เป็นองค์ประกอบภายนอก หมายถึง ว่า มันสูงขึ้นอยู่กับบริบทองค์ความรู้ที่เกิดการกระตุ้นและระดับของความสนใจและเร้าอารมณ์ (Halgren et al. 1980 Polich และโคก 1995) นอกจากนี้ คอมโพเนนต์ P300 นานจะตายไป interstimulus ช่วงเกินสิบวินาที หน้าที่การบำรุงรักษาที่ใช้งานอยู่ของสิ่งเร้าที่ก่อนหน้านี้ในจิตสำนึกทำงานหน่วยความจำ (Polich, 1998 Rugg และ Coles, 1995) นอกจากนี้ P300 แพร่หลายเชื่อว่าเป็นลายเซ็นประสาทกลไกต้องเปลี่ยนรูปแบบทางจิตสิ่งแวดล้อมเพื่อให้การตอบสนองที่เหมาะสม (Polich, 2003) ขณะนี้ เครื่องกำเนิดไฟฟ้าสมองพื้นฐานของ P300 จะยังคงเต็ม ตามบันทึก intracerebral เครื่องกำเนิดไฟฟ้าระบบประสาทหลักอย่างใดอย่างหนึ่งคือฮิบโป (Halgren et al. 1980 แมคคาร์ธี et al. 1989) อย่างไรก็ตาม ปริญญาสมทบ P300 หนังศีรษะไม่ล้าง (Halgren et al. 2007) และ P300 scalprecordings ไม่เปลี่ยนแปลงมากหลังจากรอยโรคในสมองกลีบขมับด้าน (Naatanen et al. 2005) นอกจากฮิบโป ต้นศึกษาแบบใช้สมองบันทึก evoked ศักยภาพ EEG หรือ MEG แสดงของทาลามัส insula และขมับ (คาตายามะ et al. 1985 โอกาดะ et al. 1983 Paller et al. 1992 Rogers et al. 1991 Tarkka et al. 1995) บางการศึกษารวม EEG กับ fMRI แสดงให้เห็นว่า เทคนิคทั้งสองระบุว่า เกือบเหมือนสมองส่วนที่เกี่ยวข้องกับคอมโพเนนต์ P300 เช่นทางแยก temporoparietal เสริมมอเตอร์พื้นที่ (SMA), cortex cingulate เฝือก insula และอยู่ตรงกลางหน้าผากรอยนูน (พาดพิง et al. 1997 Mulert et al. 2004) (ดูรูปที่ 2) นอกจากนี้ EEG แสดงสถานะของคอมโพเนนต์ P300 ที่ด้อยกว่าซ้ายหน้าผากรอยนูนและรอยนูนสมองกลีบขมับด้านขวา ขณะ fMRI สามารถระบุคอมโพเนนต์ P300 ในโครงสร้างเงินลึก ทาลามัสและ striatum (Mulert et al. 2004) ศึกษาสองก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงของ P300 ในผู้ป่วยหูอื้อ ซึ่งส่วนใหญ่มีเวลาแฝงที่เพิ่มขึ้นพบ โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงในคลื่น (Gabr et al. 2011 ซานโตส Filha และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

P300 มีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยคลื่นบวกจะมีขนาดใหญ่มักจะจุดที่ 300 มิลลิวินาทีหรือมากกว่าหลังจากที่เริ่มมีอาการของมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจที่หายาก, กระตุ้นโดยกระบวนทัศน์ Oddball มาตรฐาน ในทางตรงกันข้ามกับศักยภาพภายนอกที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ P300 เป็นองค์ประกอบภายนอกหมายความว่ามันจะสูงขึ้นอยู่กับบริบทความรู้ความเข้าใจในการที่มาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นและระดับของความสนใจและเร้าอารมณ์ (Halgren et al, 1980;. Polich และก๊ก 1995) นอกจากนี้องค์ประกอบ P300 ที่ได้รับการแสดงที่จะมีความรู้สึกที่ interstimulus ช่วงเวลาเกินสิบวินาทีหมายความบำรุงรักษาที่ใช้งานของสิ่งเร้าที่ก่อนหน้านี้ในการทำงานของหน่วยความจำใส่ใจ (Polich 1998; Rugg และโคลส์ 1995) นอกจากนี้ P300 เป็นที่เชื่อกันว่าจะเป็นลายเซ็นของระบบประสาทของกลไกที่จำเป็นในการเปลี่ยนรูปแบบของสภาพแวดล้อมทางจิตที่จะทำให้การตอบสนองที่เหมาะสม (Polich, 2003) ปัจจุบันเครื่องกำเนิดไฟฟ้าสมองพื้นฐานของ P300 ยังคงลังเล ขึ้นอยู่กับการบันทึก intracerebral หนึ่งของการกำเนิดของระบบประสาทที่สำคัญคือฮิปโปแคมปัส (Halgren et al, 1980;. แมคคาร์ et al, 1989). แต่ระดับของการมีส่วนร่วมใน P300 หนังศีรษะที่มีความชัดเจนน้อยกว่า (Halgren et al., 2007) และ scalprecordings P300 ไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากหลังจากอยู่ตรงกลางแผลกลีบขมับ (Naatanen et al., 2005) นอกจากนี้ฮิบโปการศึกษาในช่วงต้นการใช้สมองบันทึก evoked ศักยภาพ EEG หรือ MEG แสดงให้เห็นถึงการมีส่วนร่วมของฐานดอก, Insula และคลื่นชั่วคราวที่เหนือกว่า (Katayama et al, 1985;. โอคาดะ et al, 1983;.. Paller et al, 1992 ; โรเจอร์ส et al, 1991;. Tarkka, et al, 1995). บางการศึกษารวม EEG กับ fMRI แสดงให้เห็นว่าทั้งสองเทคนิคแสดงให้เห็นเกือบพื้นที่สมองเดียวกันมีส่วนร่วมในองค์ประกอบ P300 ที่เช่นทางแยก temporoparietal พื้นที่มอเตอร์เสริม (SMA), เยื่อหุ้มสมองก่อน cingulate Insula และอยู่ตรงกลาง gyrus หน้าผาก (น้อน et al., 1997 . Mulert, et al, 2004) (ดูรูปที่ 2). นอกจากนี้ EEG แสดงให้เห็นถึงการปรากฏตัวขององค์ประกอบ P300 ที่ gyrus หน้าผากด้านซ้ายและขวาที่ด้อยกว่า gyrus ชั่วอยู่ตรงกลางในขณะที่ fMRI สามารถระบุองค์ประกอบ P300 ในโครงสร้างเมล็ดลึกรวมทั้งฐานดอกและ striatum (Mulert et al., 2004) สองการศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงของ P300 ในผู้ป่วยหูอื้อซึ่งส่วนใหญ่แฝงที่เพิ่มขึ้นโดยไม่ต้องมีการค้นพบการเปลี่ยนแปลงในความกว้าง (Gabr et al, 2011;. ซานโตสและ Filha