Having type 2 diabetes was itself a

Having type 2 diabetes was itself associated with higher levels of intentional
omission of insulin injections. The beta
for this variable (0.226) was approximately twice the size of the unadjusted eta
(0.095), reflecting the fact that controlling for confounding factors (such as age
and number of daily injections) revealed a
stronger underlying association. The independent association of type 2 diabetes
with increased insulin omission may re-
flect the fact that patients with type 2 diabetes have a residual insulin response,
reducing the immediate consequences of
omitting an injection. Thus, these individuals may feel less vulnerable to the effects of skipping insulin injections they
know they should take. Interestingly,
whereas duration of diabetes was associated with the frequency of insulin injection omission, regression analysis
revealed that duration of diabetes did not
make an independent contribution to this
behavior. That is, although insulin omission may be less common among individuals with longer duration of diabetes, this
is likely a function of other factors such as
age and type of diabetes rather than of
duration per se

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 เป็นตัวเชื่อมโยงกับระดับสูงของมิกระทำการอันของฉีดอินซูลิน เบต้าสำหรับตัวแปรนี้ (0.226) ได้ประมาณสองเท่าของเอตากไม่ได้ปรับ(0.095), reflecting ความจริงที่ว่าการควบคุมสำหรับ confounding ปัจจัย (เช่นอายุและจำนวนทุกวันฉีด) เปิดเผยตัวความสัมพันธ์พื้นฐานแข็งแกร่ง สมาคมโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ด้วยตนเองมีอินซูลินเพิ่มขึ้น กระทำการอันอาจใหม่-flect ความจริงที่ว่า ผู้ป่วยที่ มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 มีการตอบสนองต่ออินซูลินเหลือลดผลทันทีละเว้นการฉีดยา ดังนั้น บุคคลเหล่านี้อาจรู้สึกเสี่ยงน้อยผลกระทบของการข้ามการฉีดอินซูลินนั้นรู้ว่า ควรจะ เป็นเรื่องน่าสนใจในขณะที่ระยะเวลาของโรคเบาหวานเกี่ยวข้องกับความถี่ของการกระทำการฉีดอินซูลินอัน วิเคราะห์การถดถอยเปิดเผยว่า ระยะเวลาของโรคเบาหวานได้ไม่ทำให้สัดส่วนเป็นอิสระนี้ลักษณะการทำงาน นั่นคือ แม้ ว่าอาจจะน้อยกว่าทั่วไประหว่างบุคคลที่มีต่อระยะเวลาของโรคเบาหวาน อินซูลินกระทำการอันนี้คือเหมือนว่าฟังก์ชันของปัจจัยอื่น ๆ เช่นอายุและชนิด ของโรคเบาหวานไม่ ใช่ของระยะเวลาต่อ se

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีชนิดที่ 2 โรคเบาหวานได้รับตัวเองที่เกี่ยวข้องกับระดับที่สูงขึ้นโดยเจตนา
ละเลยของการฉีดอินซูลิน เบต้า
สำหรับตัวแปรนี้ (0.226) อยู่ที่ประมาณสองเท่าของขนาดของกทพเท็มเพลต
(0.095) อีกชั้น ecting ความจริงที่ว่าควบคุมปัจจัย (เช่นอายุ
และจำนวนของการฉีดทุกวัน) เปิดเผยว่า
สมาคมพื้นฐานที่แข็งแกร่ง สมาคมอิสระจากเบาหวานชนิดที่ 2
ที่มีการละเลยอินซูลินเพิ่มขึ้นอีกครั้งอาจจะ
สะท้อนความจริงที่ว่าผู้ป่วยที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีการตอบสนองต่ออินซูลินที่เหลือ
ลดผลกระทบโดยตรงจากการ
ละเว้นการฉีด ดังนั้นบุคคลเหล่านี้อาจจะรู้สึกน้อยเสี่ยงต่อผลกระทบของการกระโดดข้ามฉีดอินซูลินที่พวกเขา
รู้ว่าพวกเขาควรจะใช้ ที่น่าสนใจ
ในขณะที่ระยะเวลาของการเป็นโรคเบาหวานมีความสัมพันธ์กับความถี่ของการละเลยการฉีดอินซูลิน, การวิเคราะห์การถดถอย
เปิดเผยระยะเวลาของการเป็นโรคเบาหวานที่ไม่ได้
ทำให้ผลงานที่เป็นอิสระนี้
พฤติกรรม นั่นคือแม้ว่าการละเลยอินซูลินอาจจะพบได้น้อยกว่ากลุ่มบุคคลที่มีระยะเวลานานของโรคเบาหวานนี้
มีแนวโน้มการทำงานของปัจจัยอื่น ๆ เช่น
อายุและประเภทของโรคเบาหวานมากกว่าของ
ระยะเวลาต่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เบาหวานประเภท 2 คือตัวเองที่เกี่ยวข้องกับระดับที่สูงขึ้นของการละเลยจงใจ
การฉีดอินซูลิน เบต้า
สำหรับตัวแปรนี้ ( 0.226 ) อยู่ที่ประมาณสองเท่าของขนาดของ
และยังคง ( 0.095 ) Re fl ecting ที่ว่าควบคุมปัจจัยอยู่นอกเหนือการควบคุม เช่น อายุ และจำนวนการฉีดทุกวัน

แข็งแกร่งเป็นต้น ) เปิดเผย สมาคมอิสระของสมาคมโรคเบาหวานประเภท 2
กับอินซูลินเพิ่มขึ้นละเลยอาจ Re -
fl ect ความจริงที่ว่าผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 มีการตอบสนองต่ออินซูลินที่เหลือ , ผลทันที

ลดผลจากการฉีด ดังนั้น บุคคลเหล่านี้อาจจะรู้สึกมีความเสี่ยงน้อยเพื่อผลของการฉีดอินซูลินที่พวกเขาข้าม
รู้ว่าพวกเขาควรจะได้รับ ที่น่าสนใจ ,
ส่วนระยะเวลาของโรคเบาหวานมีความสัมพันธ์กับความถี่ของการละเลยการฉีดอินซูลิน
การวิเคราะห์การถดถอยพบว่าระยะเวลาของโรคเบาหวานไม่ได้
ทำผลงานอิสระ พฤติกรรมนี้

นั่นคือแม้ว่าการละเลยอาจจะน้อยกว่าทั่วไปอินซูลินระหว่างบุคคลกับระยะเวลาของโรคเบาหวาน นี้
น่าจะเป็นการทำงานของปัจจัยอื่น ๆเช่น
อายุและประเภทของโรคเบาหวานมากกว่า
ระยะเวลาต่อ เซ