Resistance, resilience, and recover

Resistance, resilience, and recovery
from drought
The popular view of droughts in Australia, and one
which has scientific support, is that they are a
perturbation to which aquatic biota are well adapted
(e.g. Humphries & Baldwin, 2003). Yet such expectations do not logically lead to the conclusion that
drought stricken ecosystems will rapidly recover.
Droughts put aquatic biota under increasing stress as
they represent progressive loss of aquatic habitat,
depletion of food resources and decline of water
quality, with an increased likelihood of biotic interactions as flow reduces. As a perturbation,
droughts occur over large (landscape) spatial scales,
so they potentially threaten the survival, not only of
individual aquatic organisms, but also of regional
populations, or even species themselves. Indeed, the
present-day natural distributions of many native
aquatic species have been strongly influenced by past
natural climatic fluctuations including changing frequency, severity and duration of droughts (Matthews,
1998; Douglas et al., 2003).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต้านทานความยืดหยุ่นและการกู้คืนจากภัยแล้งมุมมองที่เป็นที่นิยมของภัยแล้งในประเทศออสเตรเลียและเป็นหนึ่งที่มีการสนับสนุนทางวิทยาศาสตร์เป็นที่พวกเขามีการก่อกวนที่สิ่งมีชีวิตในน้ำจะสามารถปรับตัวได้ดี(เช่นฮัมฟรีย์และบอลด์วิน, 2003) แต่ความคาดหวังดังกล่าวไม่ได้มีเหตุผลนำไปสู่ข้อสรุปที่ว่าระบบนิเวศกลัวภัยแล้งอย่างรวดเร็วจะกู้คืน. ภัยแล้งนำสิ่งมีชีวิตในน้ำภายใต้ความกดดันที่เพิ่มขึ้นในขณะที่พวกเขาเป็นตัวแทนการสูญเสียความก้าวหน้าของที่อยู่อาศัยของสัตว์น้ำพร่องของแหล่งอาหารและการลดลงของน้ำที่มีคุณภาพมีความเป็นไปได้ที่เพิ่มขึ้นของสิ่งมีชีวิตปฏิสัมพันธ์เป็นกระแสลด ในฐานะที่เป็นก่อกวนเป็นภัยแล้งที่เกิดขึ้นในช่วงที่มีขนาดใหญ่ (แนวนอน) เครื่องชั่งเชิงพื้นที่เพื่อให้พวกเขาอาจคุกคามความอยู่รอดที่ไม่เพียงแต่ของสิ่งมีชีวิตของแต่ละบุคคลแต่ยังภูมิภาคของประชากรหรือแม้กระทั่งสายพันธุ์ตัวเอง อันที่จริงการกระจายตามธรรมชาติในปัจจุบันของหลายพื้นเมืองของสิ่งมีชีวิตที่ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากอดีตที่ผ่านมาความผันผวนของภูมิอากาศตามธรรมชาติรวมถึงการเปลี่ยนความถี่ความรุนแรงและระยะเวลาของภัยแล้ง(แมตทิวส์, 1998. ดักลาส, et al, 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต้านทาน , ความยืดหยุ่น และฟื้นตัวจากแล้ง

ดูความนิยมของภัยแล้งในออสเตรเลียและเป็นหนึ่ง
ซึ่งได้รับการสนับสนุนทางวิทยาศาสตร์ที่พวกเขาเป็น
ขนมปังซึ่งพืชน้ำและสัตว์น้ำปรับตัวได้ดี
( เช่น Humphries & Baldwin , 2003 ) แต่ความคาดหวังดังกล่าวไม่สามารถนำไปสู่ข้อสรุปว่า
ประสบภัยแล้งระบบนิเวศ
อย่างรวดเร็วกู้คืนภัยแล้งใส่พืชน้ำและสัตว์น้ำใต้เพิ่มความเครียดที่พวกเขาเป็นตัวแทนของการสูญเสียของน้ำ

ตามถิ่นที่อยู่อาศัย การลดลงของทรัพยากรอาหารและคุณภาพน้ำ
กับโอกาสที่เพิ่มขึ้นของปฏิสัมพันธ์ทางชีวภาพ เช่น การลด เป็นขนมปัง
ภัยแล้งเกิดขึ้นเหนือ , ขนาดใหญ่ ( แนวนอน ) ระดับอวกาศ ดังนั้นพวกเขาอาจคุกคามความอยู่รอด

ไม่เพียง แต่ของสิ่งมีชีวิตแต่ละแต่ยังของประชากรในภูมิภาค
, หรือแม้กระทั่งเผ่าพันธุ์ตัวเอง แน่นอน ธรรมชาติการกระจายของพื้นเมืองมากมาย
-
สัตว์น้ำชนิดได้รับอิทธิพลอย่างมากจากความผันผวนของภูมิอากาศในอดีต
ธรรมชาติ รวมถึงการเปลี่ยนความถี่ ความรุนแรง และระยะเวลาของฤดูแล้ง ( แมทธิว
2541 ; ดักลาส et al . , 2003 )