Administrative reform was among the

Administrative reform was among the crucial commitments of the Amato, Ciampi, Prodi and D’Alema governments in the 1990s. A period of inaction on this front ensued, coinciding with the second and third governments headed by Silvio Berlusconi and the second headed by Romano Prodi. Under the fourth Berlusconi government, formed in 2008, work has resumed on the modernization of the Italian administrative system. Comparing the second reform effort with the first, the factors of continuity outweigh the few innovations, although these are not unimportant.1 This is unusual in a country accustomed, in reform processes, to going back to square one with each change of political majority. This continuity is not only positive as a method but also commendable on its merits, because the reforms of the 1990s, though not carried to completion and notwithstanding their indubitable contradictions, shortcomings and compromises, were the most significant attempt to modernize the public administration since national unification, as a summary balance of what they produced demonstrates.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปฏิรูปการปกครองเป็นระหว่างภาระผูกพันที่สำคัญของรัฐบาล Amato, Ciampi, Prodi และ D'Alema ในปี 1990 ระยะเวลามาที่หน้านี้ตามมา ตรงกันกับที่สอง และสามรัฐบาลโดย Silvio Berlusconi และครั้งที่สองโดย Prodi โรมาโน ภายใต้รัฐบาล Berlusconi สี่ ก่อตั้งขึ้นใน 2008 งานมีการดำเนินต่อในความทันสมัยของระบบการบริหารที่อิตาลี เปรียบเทียบการปฏิรูปสองกับแรก ปัจจัยของความต่อเนื่องเกินดุลนวัตกรรมน้อย แม้ว่าไม่มี unimportant.1 ที่เป็นปกติในประเทศคุ้นเคย ในกระบวนการปฏิรูป กลับไปที่ตารางหนึ่งกับการเปลี่ยนแปลงของส่วนใหญ่ทางการเมือง ความต่อเนื่องนี้จะไม่เพียงแต่เป็นวิธีการบวก แต่ยังยกย่องในเป็นบุญ เพราะการปฏิรูปทศวรรษที่ 1990 แต่ ไม่ดำเนินการ ให้เสร็จสมบูรณ์ และ แม้ indubitable ความขัดแย้ง ข้อบกพร่อง และการ ทุจริต สำคัญที่สุดพยายามทันสมัยบริหารราชการตั้งแต่ชาติรวมกัน ตามยอดสรุปของสิ่งที่พวกเขาผลิตแสดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปฏิรูปการปกครองเป็นหนึ่งในภาระสำคัญของอะมา Ciampi, โพรและศิลป Alema รัฐบาลในปี 1990 ระยะเวลาของการอยู่เฉยในหน้านี้เกิดขึ้นประจวบกับรัฐบาลที่สองและสามนำโดย Silvio Berlusconi และมุ่งหน้าไปที่สองโดยโรมาโนโพร ภายใต้รัฐบาลลุสโกนีที่สี่ที่เกิดขึ้นในปี 2008 ได้กลับมาทำงานบนความทันสมัย​​ของระบบการบริหารอิตาลี เปรียบเทียบความพยายามปฏิรูปที่สองกับครั้งแรกที่ปัจจัยของความต่อเนื่องเกินดุลไม่กี่นวัตกรรมเหล่านี้แม้จะไม่ได้ unimportant.1 นี้เป็นเรื่องปกติในประเทศที่คุ้นเคยในกระบวนการปฏิรูปเพื่อที่จะกลับไปที่ตารางหนึ่งกับการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองของคนส่วนใหญ่ในแต่ละ ความต่อเนื่องนี้ไม่เพียง แต่ในเชิงบวกเป็นวิธีการ แต่ยังยกย่องในคุณธรรมของตนเพราะการปฏิรูปของปี 1990 แม้ว่าจะไม่ดำเนินการให้แล้วเสร็จและแม้จะมีความขัดแย้งไม่ต้องสงสัยบกพร่องและการประนีประนอมของพวกเขาเป็นความพยายามที่สำคัญที่สุดที่จะปฏิรูปการบริหารราชการตั้งแต่ระดับชาติ การรวมกันเป็นความสมดุลสรุปของสิ่งที่พวกเขาแสดงให้เห็นถึงการผลิต