A lonely man tries to ease his "sor

A lonely man tries to ease his "sorrow for the lost Lenore," by distracting his mind with old books of "forgotten lore." He is interrupted while he is "nearly napping," by a "tapping on [his] chamber door." As he opens up the door, he finds "darkness there and nothing more." Into the darkness he whispers, "Lenore," hoping his lost love had come back, but all that could be heard was "an echo [that] murmured back the word 'Lenore!'"
With a burning soul, the man returns to his chamber, and this time he can hear a tapping at the window lattice. As he "flung [open] the shutter," "in [there] stepped a stately Raven," the bird of ill-omen (Poe, 1850). The raven perched on the bust of Pallas, the goddess of wisdom in Greek mythology, above his chamber door.
The man asks the Raven for his name, and surprisingly it answers, and croaks "Nevermore." The man knows that the bird does not speak from wisdom, but has been taught by "some unhappy master," and that the word "nevermore" is its only "stock and store."
The man welcomes the raven, and is afraid that the raven will be gone in the morning, "as [his] Hopes have flown before"; however, the raven answers, "Nevermore." The man smiled, and pulled up a chair, interested in what the raven "meant in croaking, ‘Nevermore.’" The chair, where Lenore once sat, brought back painful memories. The man, who knows the irrational nature in the raven’s speech, still cannot help but ask the raven questions. Since the narrator is aware that the raven only knows one word, he can anticipate the bird's responses. "Is there balm in Gilead?" - "Nevermore." Can Lenore be found in paradise? - "Nevermore." "Take thy form from off my door!" - "Nevermore." Finally the man concedes, realizing that to continue this dialogue would be pointless. And his "soul from out that shadow" that the raven throws on the floor, "Shall be lifted -- Nevermore!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนเหงาพยายามที่จะบรรเทา "ความเศร้าโศกสำหรับสูญหายเลนอเร่" ของเขาด้วยการเบี่ยงเบนความสนใจความคิดของเขาที่มีหนังสือเก่าของ "ลืมตำนาน." เขาถูกขัดจังหวะในขณะที่เขาคือ "เกือบงีบหลับ" โดย "แตะที่ [ของ] ประตูห้อง." ขณะที่เขาเปิดประตูเขาก็พบว่า "ความมืดมีและไม่มีอะไรเพิ่มเติม." เข้าไปในความมืดเขากระซิบ "เลน" หวังความรักที่หายไปของเขาได้กลับมา แต่สิ่งที่อาจจะได้ยินคือ "ก้อง [ที่] บ่นกลับคำว่า 'เลนอเร่!'"
ด้วยจิตวิญญาณของการเผาไหม้คนกลับไปของเขา ห้องและเวลานี้เขาสามารถได้ยินเสียงเคาะที่หน้าต่างตาข่าย ขณะที่เขา "กว้าง [เปิด] ชัตเตอร์", "ใน [มี] ก้าวโอฬารกา" นกลางร้าย (โป 1850) กาเกาะอยู่บนหน้าอกของพาลาเทพีแห่งปัญญาในตำนานเทพเจ้ากรีก, เหนือประตูห้องของเขา.
คนถามกาสำหรับชื่อของเขาและที่น่าแปลกใจก็ตอบและ croaks "อีกแล้ว". คนที่รู้ว่านกไม่ได้พูดจากภูมิปัญญา แต่ได้รับการสอนโดย "บางต้นแบบไม่มีความสุข" และคำว่า "อีกแล้ว" เป็นเพียง "ของหุ้นและจัดเก็บ."
คนยินดีต้อนรับกาและกลัวว่า กาจะหายไปในตอนเช้า "เป็นความหวัง [ของ] บินก่อน"; แต่คำตอบที่กา "อีกแล้ว". คนที่ยิ้มและดึงขึ้นเก้าอี้สนใจในสิ่งที่กา "ความหมายในการทำนาย 'อีกแล้ว." เก้าอี้ที่ครั้งหนึ่งเคยนั่งเลนอเร่, นำกลับทรงจำที่เจ็บปวด คนที่รู้ธรรมชาติที่ไม่มีเหตุผลในการพูดกาที่ยังคงไม่สามารถช่วย แต่ถามคำถามกา ตั้งแต่ผู้บรรยายจะทราบว่ากาเท่านั้นที่รู้คำเดียวที่เขาสามารถคาดหวังการตอบสนองของนก "มียาหม่องในกิเลอาด?" - "อีกแล้ว". สามารถเลนอเร่พบได้ในสวรรค์? - "อีกแล้ว". "เอารูปแบบของเจ้าจากประตูของฉัน!" - "อีกแล้ว". สุดท้ายคนที่ยอมรับตระหนักว่าจะดำเนินการต่อการเจรจานี้จะไม่มีจุดหมาย และ "จิตวิญญาณออกมาจากเงาที่" ของเขาว่ากาพ่นบนพื้น "จะถูกยก - อีกแล้ว!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชายผู้โดดเดี่ยว พยายามคลายความเศร้าโศกของเขา " Lost อร์ " รบกวนจิตใจของเขากับหนังสือเก่าของ " ลืมตำนาน " เขาถูกขัดจังหวะในขณะที่เขาเกือบจะหลับ " โดย " เคาะ [ ประตู ] ห้องของเขา . " เขาเปิดขึ้นประตู เขาก็พบว่า " ความมืดนั้น ไม่มีอะไรเพิ่มเติม เข้าสู่ความมืด เขากระซิบ " ลีนอร์ " หวังความรักที่หายไปของเขากลับมาแล้วแต่ทั้งหมดที่อาจจะได้ยินคือ " เสียงสะท้อน [ ที่ ] บ่นกลับมาว่า ' เลนอร์ ! ' "
กับเผาวิญญาณ คนกลับไปที่ห้องของเขา และคราวนี้เขาได้ยินเสียงเคาะที่หน้าต่างขัดแตะ . ในขณะที่เขา " ทิ้ง [ เปิด ] ชัตเตอร์ " " [ มี ] ก้าวสาว Raven " นกโชคร้าย ( โพ , 1850 ) เรเวน perched บนหน้าอกของ Pallas , เทพีแห่งปัญญาในเทพนิยายกรีกเหนือประตูห้องของเขา
ผู้ชายถามกาชื่อเขา และจู่ ๆ คำตอบ และ croaks " Shadow " ผู้ชายที่รู้ว่านกไม่ได้พูดได้จากปัญญา แต่ถูกสอนโดย " บางคนไม่พอใจเจ้านาย " และคำว่า " อีก " เป็นหุ้นเท่านั้น " และร้าน "
ผู้ชายยินดีต้อนรับ เรเวน และกลัวว่าเรเวนจะหายไปในตอนเช้า" [ ความหวัง ] มีการบินก่อน อย่างไรก็ตาม เรเวนตอบ " ได้อีก " ชายหนุ่มยิ้มแล้วดึงเก้าอี้มานั่ง สนใจว่า เรเวน " หมายถึงเสียงกบร้อง ' Shadow ' " เก้าอี้ที่เคยนั่ง เลนอร์ นำกลับมาความทรงจำที่เจ็บปวด ผู้ชายที่รู้ในธรรมชาติไม่มีเหตุผลของเรเวนพูด ยังไม่สามารถช่วย แต่ถามกาถามตั้งแต่เล่าจะทราบว่า การู้แค่คำเดียว เขาสามารถคาดการณ์การตอบสนองของนก " ไม่มีพิมเสนในกิเลอาด " ? - " Shadow " ลีนอร์จะพบในพาราไดซ์ - " ได้อีก " " เอาของท่านแบบฟอร์มจากประตูของฉัน ! " - " Shadow " ในที่สุดชายยอมรับว่าต่อบทสนทนานี้จะไร้จุดหมายและวิญญาณของเขา " ออกมาจากเงามืด " กาพ่นบนพื้น " จะถูกยกเลิก -- ไม่อีกแล้ว !