Marx's class theory rests on the pr

Marx's class theory rests on the premise that "the history of all hitherto existing society is the history of class struggles." According to this view, ever since human society emerged from its primitive and relatively undifferentiated state it has remained fundamentally divided between classes who clash in the pursuit of class interests. In the world of capitalism, for example, the nuclear cell of the capitalist system, the factory, is the prime locus of antagonism between classes--between exploiters and exploited, between buyers and sellers of labor power--rather than of functional collaboration. Class interests and the confrontations of power that they bring in their wake are to Marx the central determinant of social and historical process.

Marx's analysis continually centers on how the relationships between men are shaped by their relative positions in regard to the means of production, that is, by their differential access to scarce resources and scarce power. He notes that unequal access need not at all times and under all conditions lead to active class struggle. But he considered it axiomatic that the potential for class conflict is inherent in every differentiated society, since such a society systematically generates conflicts of interest between persons and groups differentially located within the social structure, and, more particularly, in relation to the means of production. Marx was concerned with the ways in which specific positions in the social structure tended to shape the social experiences of their incumbents and to predispose them to actions oriented to improve their collective fate.

Yet class interests in Marxian sociology are not given ab initio. They develop through the exposure of people occupying particular social positions to particular social circumstances. Thus, in early industrial enterprises, competition divides the personal interests of "a crowd of people who are unknown to each other. . . But the maintenance of their wages, this common interest which they have against their employer, brings them together." "The separate individuals form a class only in so far as they have to carry on a common battle against another class; otherwise they are on hostile terms with each other as competitors."

Class interests are fundamentally different from, and cannot be derived from, the individual interests imputed by the utilitarian school and classical British political economy. Potential common interests of members of a particular stratum derive from the location of that stratum within particular social structures and productive relations. But potentiality is transformed into actuality, Klasse en sich (class in itself) into Klasse fuer sich (class for itself), only when individuals occupying similar positions become involved in common struggles; a network of communication develops, and they thereby become conscious of their common fate. It is then that individuals become part of a cohesive class that consciously articulates their common interests. As Carlyle once put it, "Great is the combined voice of men." Although an aggregate of people may occupy similar positions in the process of production and their lives may have objectively similar determinants, they become a class as a self-conscious and history- making body only if they become aware of the similarity of their interests through their conflicts with opposing classes.

To Marx, the basis upon which stratification systems rest is the relation of aggregates of men to the means of production. The major modern classes are "the owners merely of labor-power, owners of capital, and landowners, whose respective sources of income are wages, profit and ground-rent." Classes are aggregates of persons who perform the same function in the organization of production. Yet self-conscious classes, as distinct from aggregates of people sharing a common fate, need for their emergence a number of conditions among which are a network of communication, the concentration of masses of people, a common enemy, and some form of organization. Self-conscious classes arise only if and when there exists a convergence of what Max Weber later called "ideal" and "material" interests, that is, the combination of economic and political demands with moral and ideological quests.

The same mode of reasoning that led Marx to assert that the working class was bound to develop class consciousness once the appropriate conditions were present also led him to contend that the bourgeoisie, because of the inherent competitive relations between capitalist producers, was incapable of developing an overall consciousness of its collective interests.

The classical economists picture the economic system of a market economy as one in which each man, working in his own interest and solely concerned with the maximization of his own gains, nevertheless contributes to the interests and the harmony of the whole. Differing sharply, Marx contended, as Raymond Aron has put it, that "each man, working in his own interest, contributes both to the necessary functioning and to the final destruction of the regime."

In contrast to the utilitarians who conceive of self-interest as a regulator of a harmonious society, Marx sees individual self-interest among capitalists as destructive of their class interest in general, and as leading to the ultimate self-destruction of capitalism. The very fact that each capitalist acts rationally in his own self-interest leads to ever deepening economic crises and hence to the destruction of the interests common to all.

The conditions of work and the roles of workers dispose them to solidarity and to overcoming their initial competitiveness in favor of combined action for their collective class interests. Capitalists, however, being constrained by competition on the market, are in a structural positions that does not allow them to arrive at a consistent assertion of common interests. The market and the competitive mode of production that is characteristic of capitalism tend to separate individual producers. Marx granted that capitalists also found it possible to transcend their immediate self-interests, but he thought this possible primarily in the political and ideological spheres rather than in the economic. Capitalists, divided by the economic competition among themselves, evolved a justifying ideology and a political system of domination that served their collective interests. "The State is the form in which the individuals of a ruling class assert their common interests." "The ideas of the ruling class are. . .the ruling ideas." Political power and ideology thus seem to serve the same functions for capitalists that class consciousness serves for the working class. But the symmetry is only apparent. To Marx, the economic sphere was always the finally decisive realm within which the bourgeoisie was always the victim of the competitiveness inherent in its mode of economic existence. It can evolve a consciousness, but it is always a "false consciousness," that is, a consciousness that does not transcend its being rooted in an economically competitive mode of production. Hence neither the bourgeoisie as a class, nor the bourgeois state, nor the bourgeois ideology can serve truly to transcend the self-interest enjoined by the bourgeoisie. The bourgeois reign is doomed when economic conditions are ripe and when a working class united by solidarity, aware of its common interests and energized by an appropriate system of ideas, confronts its disunited antagonists. Once workers became aware that they are alienated from the process of production, the dusk of the capitalist era has set in.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีของ Marx ชั้นอยู่บนหลักฐานที่ว่า "ประวัติศาสตร์ของสังคมทั้งหมดที่มีอยู่มาจนบัดนั้นประวัติของคลาสย่าง" ตามมุมมองนี้ นับตั้งแต่มนุษย์เกิดขึ้นจากสภาพดั้งเดิม และ undifferentiated ค่อนข้าง ยังคงถูกแบ่งระหว่างเรียนที่แคลชในการแสวงหาผลประโยชน์ระดับพื้นฐาน ในโลกของทุนนิยม ตัวอย่าง เซลล์นิวเคลียร์ระบบทุน โรงงาน เป็นโลกัสโพลเฉพาะของ antagonism ระหว่างเรียน - ระหว่าง exploiters และ สามารถ ระหว่างผู้ซื้อและผู้ขายแรงงาน พลังงาน - แทน ของความร่วมมือทำงาน สนใจเรียนและการเผชิญหน้าของอำนาจที่ผู้นำในการปลุก Marx ดีเทอร์มิแนนต์กลางของกระบวนการทางสังคม และประวัติศาสตร์

ของ Marx วิเคราะห์ศูนย์ควบคุมบนวิธีความสัมพันธ์ระหว่างคนมีรูปร่างตามตำแหน่งสัมพันธ์เรื่องวิธีการผลิต นั่นคือ โดยความแตกต่างถึงทรัพยากรที่หายากและขาดแคลนพลังงานอย่างต่อเนื่อง เขาบันทึกว่า เข้าไม่ไม่เวลา และภายใต้เงื่อนไขนำไปสู่การต่อสู้ระดับที่ใช้งานอยู่ แต่เขาถือว่าเป็นความขัดแย้งระดับว่าในทุกสังคมต่าง ๆ เนื่องจากสังคมมีระบบสร้างความขัดแย้งทางผลประโยชน์ระหว่างบุคคลและกลุ่มที่อยู่ภาย ในโครงสร้างทางสังคม และ เกี่ยวกับพาหนะที่ผลิตขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง differentially axiomatic Marx เกี่ยวข้องกับวิธีการที่ระบุตำแหน่งในโครงสร้างสังคมมีแนวโน้ม รูปร่างประสบการณ์ทางสังคมของตน incumbents และ predispose นั้นเป็นการดำเนินการที่มุ่งเน้นการปรับปรุงการรวมชะตากรรม

ยังสนใจเรียนสาขาสังคมวิทยา Marxian ไม่ได้ ab initio พวกเขาพัฒนาถึงความเสี่ยงของคนที่มีตำแหน่งทางสังคมเฉพาะสถานการณ์หนึ่ง ๆ ทางสังคม ดังนั้น ในช่วงประกอบการ แข่งขันแบ่งผลประโยชน์ส่วนบุคคลของ "ฝูงชนของคนที่ไม่รู้จักกัน... แต่การบำรุงรักษาค่าจ้างของพวกเขา นี้ทั่วไปสนใจที่มีต่อนายจ้าง นำพวกเขาเข้าด้วยกัน""บุคคลแยกเป็นคลาเฉพาะในตราบได้กระทำการสู้รบทั่วไปกับคลาสอื่น มิฉะนั้น พวกเขาได้บนเงื่อนไขเป็นศัตรูกันเป็นคู่แข่ง"

เรียนสนใจมีความแตกต่างกันจาก และไม่ได้มาจาก สนใจละควาบ โดยโรงเรียนที่เป็นประโยชน์กับเศรษฐกิจการเมืองอังกฤษคลาสสิก เกิดผลประโยชน์ร่วมกันของสมาชิกของ stratum เฉพาะมาจากตำแหน่งของ stratum ที่เฉพาะโครงสร้างทางสังคมและความสัมพันธ์ที่มีประสิทธิผล แต่ศักยภาพแก่น actuality, Klasse น้ำ sich (ชั้นในตัวเอง) เป็น sich fuer Klasse (ชั้นสำหรับตัวเอง) เฉพาะเมื่อกลายเป็นบุคคลที่มีตำแหน่งงานที่คล้ายกันที่เกี่ยวข้องร่วมต่อสู้ พัฒนาเครือข่ายการสื่อสาร และพวกเขาจึงกลายเป็นสติของชะตากรรมของพวกเขาทั่วไป แล้วคือว่า บุคคลเป็น ส่วนหนึ่งของการเรียนควบที่สติ articulates ความสนใจทั่วไป เป็นคาร์ลายล์ครั้งใส่มัน "ดีเป็นเสียงรวมของผู้ชาย"แม้ว่าโดยรวมของคนอาจครอบครองตำแหน่งคล้ายกันในกระบวนการผลิต และชีวิตอาจคล้ายเป็นดีเทอร์มิแนนต์ พวกเขากลายเป็นเป็นเนื้อความประหม่า และ ทำประวัติเมื่อพวกเขาตระหนักถึงความคล้ายกันของผลประโยชน์ของพวกเขาผ่านความขัดแย้งกับฝ่ายตรงข้ามชั้น

ไป Marx พื้นฐานตามสาระที่เหลือระบบความสัมพันธ์ของผลของคนวิธีการผลิต เรียนทันสมัยสำคัญมี "ที่เจ้าของกำลังแรงงานเพียง" เจ้าของเงินทุน และแก่ แหล่งเกี่ยวข้องของรายได้เป็นค่าจ้าง กำไร และให้ เช่าพื้น เรียนกับผลรวมของบุคคลที่ทำหน้าที่เหมือนองค์กรที่ผลิต ได้ ยัง ชั้นประหม่า as distinct from กับผลรวมของคนที่ร่วมชะตากรรมที่ร่วมกัน ต้องการเกิดขึ้นของเงื่อนไขระหว่างจำนวนมีเครือข่ายการสื่อสาร ความเข้มข้นของมวลชนคน ศัตรูทั่วไป และรูปแบบขององค์กร เรียนประหม่าที่เกิดขึ้นเฉพาะมีการบรรจบกันของสิ่งสูงสุดแบ่งแยกภายหลังเรียกว่า "เหมาะ" และ "วัสดุ" สนใจ นั่นคือ การรวมกันของความต้องการทางเศรษฐกิจ และการเมืองกับเควสคุณธรรม และอุดมการณ์

เหตุผลที่ Marx เพื่อยืนยันรูปว่า ชั้นทำงานได้กับพัฒนาคลาสติเมื่อเงื่อนไขที่เหมาะสมแนะนำ โหมดเดียวไฟเขาแข่งที่ bourgeoisie เนื่องจากความสัมพันธ์โดยธรรมชาติแข่งขันระหว่างผู้ผลิตทุน เป็นหมันพัฒนาสติการโดยรวมของสถานที่รวมกัน

นักเศรษฐศาสตร์คลาสสิกภาพเศรษฐกิจตลาดที่เป็นหนึ่งในที่แต่ละคน สนใจตนเอง และผู้เกี่ยวข้องกับ maximization ของกำไรของเขา แต่ จัดสรรผลประโยชน์และความสามัคคีของทั้งระบบเศรษฐกิจ แตกต่างกันอย่างรวดเร็ว Marx contended ตาม Aron เรย์มอนด์ได้ใส่มัน ที่ "แต่ละคน ทำงานในตนสนใจ รวมทั้ง การทำงานจำเป็น และสุดท้ายทำลายระบอบการปกครอง"

ตรงข้าม utilitarians ที่ตั้งครรภ์ของ self-interest เป็นควบคุมสังคมสามัคคี Marx เห็น self-interest ละระหว่างนายทุนทำลายน่าสนใจนักเรียนทั่วไป และ เป็นผู้นำการทำลายตนเองที่ดีที่สุดของทุนนิยม จริงอย่างที่แต่ละทุนทำหน้าที่ลูกในของตัวเอง self-interest นำไปเคยลึกวิกฤตเศรษฐกิจ และด้วยเหตุนี้การทำลายผลประโยชน์ทั่วไปทั้งหมด

สภาพการทำงานและบทบาทของผู้ปฏิบัติงานกำจัดพวกเขา เพื่อเอกภาพ และขจัดหมดสิ้นการแข่งขันเริ่มต้นสามารถดำเนินการรวมสำหรับความสนใจชั้นเรียนรวม นาย แต่ ถูกจำกัด โดยการแข่งขันในตลาด อยู่ในตำแหน่งโครงสร้างที่ช่วยให้พวกเขามายืนยันสอดคล้องกันของผลประโยชน์ร่วมกัน การตลาดและวิธีการผลิตที่เป็นลักษณะของทุนนิยมแข่งขันมักจะ แยกแต่ละผู้ผลิต Marx ให้การว่า นายยังพบ transcend การรุกรานทันที สามารถ แต่เขาคิดว่า นี้เป็นไปได้ ในทางการเมือง และอุดมการณ์ท้องถิ่นเป็นหลัก แทน ในทางเศรษฐกิจ นาย หาร ด้วยการแข่งขันทางเศรษฐกิจระหว่างกันเอง พัฒนาอุดมการณ์ justifying และระบบการเมืองการปกครองที่ได้รับความสนใจรวม "รัฐเป็นแบบบุคคลชั้นปกครองยืนยันรูปความสนใจทั่วไป""ความคิดของชั้นปกครองจะแตะเขาปกครองความคิด" อำนาจทางการเมืองและอุดมการณ์จึงดูเหมือนจะ ทำหน้าที่เดียวกันสำหรับนายคลาสติรองรับสำหรับการเรียนทำงาน แต่เฉพาะเป็นสมมาตรชัดเจน การ Marx เรื่องเศรษฐกิจถูกขอบเขตสุดท้ายเด็ดขาดซึ่ง bourgeoisie อยู่เสมอเป็นการแข่งขันในโหมดของเศรษฐกิจอยู่เสมอ มันสามารถพัฒนาความสำนึก แต่ก็จะเป็น "เท็จสติ คือ เป็นสติที่ transcend ของที่ถูกใช้ในโหมดการแข่งขันทางเศรษฐกิจของการผลิต ดังนั้น ไม่ bourgeoisie เป็นรัฐชนชั้นกลาง หรือชั้น เรียน หรืออุดมการณ์กับชนชั้นกลางสามารถให้บริการอย่างแท้จริง transcend self-interest สั่ง โดย bourgeoisie สมัยชนชั้นกลางเป็น doomed เมื่อเศรษฐกิจเงื่อนไขจะสุก และเมื่อชั้นทำงานสหรัฐโดย สมานฉันท์ ตระหนักถึงความสนใจทั่วไป และพลังงาน โดยเป็นระบบที่เหมาะสมของความคิด กับความตัวของ disunited เมื่อคนเริ่มตระหนักถึงว่า พวกเขาเป็น alienated จากกระบวนการผลิต ค่ำยุคทุนได้ตั้งค่าใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ห้องทฤษฎีมาร์กซวางอยู่บนหลักฐานว่า " ประวัติศาสตร์ของสังคมทั้งหมดที่มีอยู่ นี้เป็นประวัติของระดับการต่อสู้ " ตามทัศนะนี้ นับตั้งแต่สังคมมนุษย์โผล่ออกมาจากของดั้งเดิมและค่อนข้างไม่แตกต่างกัน รัฐมันมีอยู่ภาระแบ่งระหว่างเรียนที่เรียนกันในการแสวงหาผลประโยชน์ ในโลกของทุนนิยม ตัวอย่างเช่นนิวเคลียร์เซลล์ของระบบทุนนิยมที่โรงงาน เป็นนายกรัฐมนตรีตนความเป็นปรปักษ์ระหว่างเรียนระหว่างเอาเปรียบและใช้ประโยชน์ ระหว่างผู้ซื้อและผู้ขายของพลังแรงงาน -- มากกว่าในการร่วมมือกันทำงาน สนใจเรียนและการเผชิญหน้าของอำนาจที่พวกเขานำในการปลุกของมาร์กซ์ปัจจัยกลางของกระบวนการทางสังคมและประวัติศาสตร์ .

มาร์กซ์วิเคราะห์อย่างต่อเนื่อง เน้นว่าความสัมพันธ์ระหว่างผู้ชายที่มีรูปร่างโดยตำแหน่งสัมพัทธ์ของพวกเขาเกี่ยวกับวิธีการผลิตที่เป็นอนุพันธ์ของพวกเขาโดยการเข้าถึงทรัพยากรที่หายากและขาดแคลนพลังงาน เขาบันทึกว่าเข้าถึงไม่เท่ากัน ไม่ต้องตลอดเวลาและภายใต้เงื่อนไขนำไปสู่งานเรียนการต่อสู้แต่เขาถือว่าเป็นสัจพจน์ที่ศักยภาพในระดับความขัดแย้งอยู่ในสังคมทุกภาค เนื่องจากเป็นสังคมอย่างเป็นระบบ สร้างความขัดแย้งระหว่างบุคคลและกลุ่มแตกต่างกันตั้งอยู่ภายในโครงสร้างทางสังคม และ เพิ่มเติมโดยเฉพาะในความสัมพันธ์กับวิธีการของการผลิตมาร์กซ์เป็นกังวลกับวิธีการที่ตำแหน่งที่เฉพาะเจาะจงในโครงสร้างสังคมมีแนวโน้มที่จะรูปร่างประสบการณ์ทางสังคมของตำแหน่งของพวกเขาและเพื่อจูงใจให้กระทำที่มุ่งเน้นเพื่อเพิ่มโชคชะตาของตนเองรวม

ยังสนใจเรียนสังคมวิทยาปลาชะโอนไม่ได้ให้ ab initio .พวกเขาพัฒนาผ่านการสัมผัสของผู้คนมีสังคมที่เฉพาะเจาะจงตำแหน่งสภาวะทางสังคมโดยเฉพาะ ดังนั้น ในธุรกิจอุตสาหกรรมก่อน การแข่งขันจะแบ่งผลประโยชน์ส่วนบุคคลของ " ฝูงชนของคนที่ไม่รู้จักกัน . . . . . . . แต่การรักษาของค่าจ้างของพวกเขา ซึ่งพวกเขามีความสนใจร่วมกันกับนายจ้างของพวกเขานำพวกเขาเข้าด้วยกัน" แยกบุคคลรูปแบบชั้นเรียนเพียงเท่าที่พวกเขาต้องร่วมกันต่อสู้กับชั้นอื่น มิฉะนั้นพวกเขาจะไม่เป็นมิตรข้อตกลงกับแต่ละอื่น ๆเป็นคู่แข่ง "

สนใจคลาสพื้นฐานที่แตกต่างจาก และไม่สามารถได้รับจากผลประโยชน์ใดๆ บุคคล โดยโรงเรียนประโยชน์นิยมและคลาสสิกอังกฤษ การเมืองเศรษฐกิจผลประโยชน์ที่มีศักยภาพร่วมกันของสมาชิกของชนชั้นโดยเฉพาะสืบทอดมาจากสถานที่ที่ชั้นภายในโครงสร้างทางสังคมโดยเฉพาะและมีความสัมพันธ์ แต่ศักยภาพก็กลายเป็นความจริง klasse en ซิช ( ชั้นเอง ) เป็น klasse fuer ซิช ( ชั้นเอง ) เท่านั้น เมื่อบุคคลมีตำแหน่งที่คล้ายกันเข้ามามีส่วนในการต่อสู้ทั่วไปเครือข่ายการสื่อสารพัฒนา พวกเขาจึงกลายเป็นจิตสำนึกของโชคชะตาของพวกเขา เป็นแล้วว่าบุคคลที่เป็นส่วนหนึ่งของชั้นเรียนที่ consciously เหนียวเชื่อมความสนใจทั่วไป เป็น คาร์ไลล์เมื่อใส่มัน " ดี เป็นเสียงรวมของผู้ชาย" แม้ว่าการรวมผู้คนอาจจะครอบครองตำแหน่งที่คล้ายคลึงกันในกระบวนการของการผลิต และชีวิตของพวกเขาอาจจะมีอคติปัจจัยคล้ายกัน พวกเขากลายเป็นระดับอย่างประหม่าและประวัติศาสตร์ - ทำให้ร่างกายเท่านั้นหากพวกเขากลายเป็นตระหนักถึงความคล้ายคลึงกันของผลประโยชน์ของพวกเขาผ่านความขัดแย้งกับฝ่ายตรงข้ามเรียน

มาร์กซ์ ,พื้นฐานที่ระบบการพักคือ ความสัมพันธ์ของมวลรวมของผู้ชายวิธีการผลิต สมัยเรียนเป็นหลัก " เจ้าของเพียงพลังแรงงาน เจ้าของทุน และเจ้าของที่ดิน ซึ่งแต่ละแหล่งที่มาของรายได้เป็นค่าจ้าง รายได้ และ เช่า ดิน ชั้น " เป็นมวลรวมของผู้ที่ดำเนินการฟังก์ชันเดียวกันในองค์กรการผลิตยังเป็นคลาสที่แตกต่างจากมวลรวมของคนร่วมชะตากรรมร่วมกัน ต้อง สำหรับตัวเลขของเงื่อนไขของการซึ่งเป็นเครือข่ายของการสื่อสาร พบฝูงของผู้คน ศัตรูร่วมกัน และบางรูปแบบขององค์กรใส่ใจตนเองเรียนเกิดขึ้นเฉพาะถ้าและเมื่อมีการลู่เข้าของแม็กซ์ เวเบอร์ ต่อมาเรียกว่า " เหมาะสม " และ " วัสดุ " ความสนใจ นั่นคือ การรวมกันของความต้องการทางเศรษฐกิจและการเมืองกับเควสคุณธรรมและอุดมการณ์ .

โหมดเดียวกัน เหตุผลที่ทำให้ มาร์ก เพื่อยืนยันว่า คนทำงานต้องพัฒนาระดับจิตเมื่อเงื่อนไขที่เหมาะสมเป็นปัจจุบัน ก็ทำให้เขายืนยันได้ว่าชนชั้นกระฎุมพี เพราะโดยธรรมชาติความสัมพันธ์ระหว่างผู้ผลิตแข่งขันทุน คือความสามารถในการพัฒนาจิตสำนึกโดยรวมของผลประโยชน์ร่วมกัน

นักเศรษฐศาสตร์คลาสสิกภาพระบบเศรษฐกิจระบบเศรษฐกิจตลาดเป็นหนึ่งในที่แต่ละคน ทำงานอยู่ในความสนใจของเขาเองแต่เพียงผู้เดียว และเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์สูงสุดของตนเอง อย่างไรก็ตาม จัดสรรผลประโยชน์ และสามัคคีของทั้ง ที่แตกต่างกันอย่างรวดเร็ว มาร์กซจึงต่อว่า ขณะที่เรย์มอนด์แอรอนได้ใส่มันว่า " แต่ละคน ทำงานอยู่ในความสนใจของเขาเองมีส่วนช่วยทั้งการทำงานที่จำเป็นและการทำลายสุดท้ายของระบอบ "

ในทางตรงกันข้ามกับ utilitarians ที่บังเกิดประโยชน์ของตนเองเป็นผู้ควบคุมสังคมสามัคคี มาร์คเห็นผลประโยชน์ของนายทุนทำลายเป็นบุคคลที่สนใจเรียนทั่วไป และนำไปสู่สุดยอดการทำลายตัวเองของระบบทุนนิยมความจริงที่ว่าแต่ละแบบการกระทำอย่างมีเหตุผลในความเห็นแก่ตัวของเขาเอง นำไปสู่วิกฤตเศรษฐกิจได้ลึก และดังนั้น การทำลายของความสนใจร่วมกันทั้งหมด .

สภาพการทำงานและบทบาทของคนงาน ทิ้งให้ยาย และเพื่อเอาชนะการแข่งขันครั้งแรกของพวกเขาในความโปรดปรานของการรวมกันการกระทำเพื่อผลประโยชน์โดยรวมของชั้น นายทุน อย่างไรก็ตามถูกกำหนดโดยการแข่งขันในตลาด อยู่ในโครงสร้างตำแหน่งที่ไม่อนุญาตให้พวกเขาที่จะมาถึงการสอดคล้องของความสนใจร่วมกัน ตลาดและโหมดการแข่งขันของการผลิตที่เป็นลักษณะของทุนนิยมมักจะแยกผู้ผลิตแต่ละราย มาร์กซ์ได้รับที่นายทุนยังพบว่ามันเป็นไปได้ที่จะอยู่เหนือผลประโยชน์ตนเองทันทีของพวกเขาแต่เขาคิดว่านี้เป็นไปได้เป็นหลักในทรงกลมทางการเมืองและอุดมการณ์มากกว่า ในทางเศรษฐกิจ นายทุน แบ่งตามการแข่งขันทางเศรษฐกิจของตนเอง การพัฒนาอธิบายอุดมการณ์และระบบการเมืองการปกครองที่ได้รับความสนใจร่วมกันของพวกเขา . " รัฐเป็นรูปแบบที่บุคคลของชนชั้นปกครองยืนยันความสนใจทั่วไป" ความคิดของชนชั้นปกครอง คือ . . . . . . . แต่ความคิด " อำนาจทางการเมืองและอุดมการณ์จึงดูเหมือนจะให้บริการฟังก์ชั่นเดียวกันกับนายทุนที่ระดับจิตสำนึกบริการสำหรับงาน แต่ความสมมาตรที่ปรากฏเท่านั้น มาร์กซ์ ,ทรงกลมทางเศรษฐกิจมักจะเป็นอาณาจักรสุดท้ายเด็ดขาดภายในซึ่งชนชั้นกระฎุมพี มักเป็นเหยื่อของการแข่งขันอยู่ในโหมดของการมีชีวิตทางเศรษฐกิจ มันสามารถพัฒนาจิตสำนึก แต่มันเป็นเสมอ " เท็จสติ " นั่นคือ สติที่ไม่ได้อยู่เหนือการฝังรากในโหมดแข่งขันทางเศรษฐกิจของการผลิตดังนั้น ทั้งหนังสือ เป็นชั้น หรือชนชั้นกลาง ชนชั้นกลางอุดมการณ์รัฐ หรือสามารถให้บริการอย่างแท้จริงที่จะอยู่เหนือความเห็นแก่ตัว สั่งเสียโดยกระฎุมพี . พวกชนชั้นกลางสมัยเป็นวาระเมื่อเงื่อนไขทางเศรษฐกิจจะสุกและเมื่อชนชั้นสหรัฐโดยยาย ตระหนักถึงความสนใจร่วมกัน และมีพลัง โดยระบบที่เหมาะสมของความคิดกับความร้าวฉานของอันธพาลเมื่อคนเริ่มตระหนักว่าพวกเขาจะแปลกแยกจากกระบวนการผลิต , ย่ำค่ำของยุคทุนนิยมแล้ว