THE NATURE OF ARTStand why certain

THE NATURE OF ART
Stand why certain harmonies are present or dissonances resolved without any reference to the objects and events in nature or human life. In the same way we understand why in a picture a certain color demands its contrasting and complementary color, or a certain line its balancing line, independent of what the color is the color of, or a certain line its balancing line, independent of what the color is the color of, or the line the line of. In a poem, we know that a word of a certain length and sound texture is demanded, independent of its meaning, because of the necessities of rime and rhythm. And even in a statue, where it might seem as if every part had to be just what it is because of the laws of anatomy, there are relations of harmony and balance of line and mass that cannot be understood in that way, but are intelligible in their own way. I do not mean to imply that intrinsic and extrinsic form are as separate in any work of art as might appear from my discussion; for, on the contrary, there must be a fine adaptation of one to the other, for beauty. Yet I would insist that they are two very different types of form, springing from different roots; the one type following the objective laws of nature, and so creating in every work of art some semblance of truth; the other based on those subjective principles of human nature upon which depend all value or satisfaction. Elsewhere I have tried to formulate these laws; but I have no room to go in to the matter here. What is of immediate concern to us is the possibility of defining art in terms of intrinsic form. That intrinsic form is a universal factor in works of art, and for that reason belongs among the indispensable elements in any definition, can I think be proved. But that it is no exclusive characteristic, for all the activities of man, so far as they are valuable, display it. His walk is rhythmic, when he enjoys it; his body is beautiful to him when harmonious and well-balanced; even his life as a whole is happy when it possesses intrinsic form. In is true, I think, that intrinsic form is most perfect in works of art; because imagination is of all spheres the most plastic to desire, and because the technique of expression of the imagination in the medium of the arts, being vastly simpler than the technique of business or politics, has achieved a perfection there unmatched anywhere, except perhaps in mathematics. For this reason art will always seem to be the superlative example of form, even though, as has been shown, it be not the sole example.
In conclusion, let me summarize the chief points I have been making in regard to the definition of art. I have tried to show that there is no single and sufficient criterion by means of which art may be defined. There are single characteristics which apply to all works of art, but none which applies exclusively to art. The definition of art must therefore be in terms of a complex of characteristics. Failure to recognize this has been the fault of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลักษณะของศิลปะยืนทำไมบางท่วงทำนองอยู่หรือแก้ไข โดยไม่มีการอ้างอิงใด ๆ ถึงวัตถุและเหตุการณ์ในธรรมชาติหรือมนุษย์ dissonances แบบเดียวกับที่เราเข้าใจทำไมในรูป บางสีที่ต้องการของห้อง และสีมื้อ หรือบางบรรทัดเป็นบรรทัดดุล ขึ้นอยู่กับสีอะไรได้สี หรือบางสายของบรรทัดดุล อิสระของสีคืออะไรสี หรือบรรทัด บรรทัดของ ในบทกวี เรารู้ว่า คำยาวบางและเนื้อเสียงเป็นแค่ ขึ้นอยู่กับความหมาย เนื่องจากยุงเด้นท์และจังหวะ และแม้แต่รูปปั้น ที่ดูเหมือนว่า ทุกส่วนได้เป็นเพียงมันคืออะไรเนื่องจากกฎหมายของกายวิภาคศาสตร์ มีความสัมพันธ์กลมกลืนและความสมดุลของเส้นและมวลชนที่ไม่เข้าใจในวิธี แต่มี intelligible ในแบบของตนเอง ผมไม่ได้หมายถึง นัยสึกหรอ และ intrinsic แยกกันในการทำงานศิลปะอาจปรากฏจากการสนทนาของฉัน ดอก ต้องมีการปรับตัวที่ดีของหนึ่งไปอื่น ๆ สำหรับความงาม ยัง ฉันจะยืนยันว่า พวกเขาเป็นสองชนิดที่แตกต่างกันมากแบบฟอร์ม เกิดจากรากแตกต่างกัน ชนิดหนึ่งตามกฎหมายวัตถุประสงค์ของธรรมชาติ และเพื่อ สร้างในทุกงานศิลปะบาง semblance ความจริง อื่น ๆ ตามหลักเหล่านั้นตามอัตวิสัยของธรรมชาติของมนุษย์ซึ่งขึ้นกับมูลค่าหรือความพึงพอใจทั้งหมด อื่น ๆ ได้พยายามที่จะกำหนดกฎหมายเหล่านี้ แต่มีห้องไปในเรื่องที่นี่ อะไรคือความกังวลทันทีเราจะสามารถกำหนดศิลปะในแบบฟอร์ม intrinsic แบบฟอร์ม intrinsic ว่า ตัวสากล ในงานศิลปะ และ สำหรับเหตุผลที่อยู่ในองค์ประกอบสำคัญในคำจำกัดความใด ๆ สามารถคิดสามารถพิสูจน์ แต่ว่าเป็นลักษณะไม่ร่วม สำหรับกิจกรรมทั้งหมดของคน ตราบใดที่พวกเขาจะมีคุณค่า แสดงมัน เขาเดินเป็นจังหวะ เมื่อเขาตลอดมัน ร่างกายของเขามีความสวยงามกับเขากลมกลืน และ สมดุล แม้แต่ชีวิตของเขาทั้งหมดมีความสุขเมื่อมันมีแบบฟอร์ม intrinsic ในคือจริง คิด intrinsic ฟอร์มสมบูรณ์แบบที่สุดในงานศิลปะ เพราะจินตนาการของทุก spheres พลาสติกมากที่สุดปรารถนา และเนื่อง จากเทคนิคของนิพจน์ของจินตนาการในสื่อศิลปะ เสมือนง่ายกว่าเทคนิคของธุรกิจหรือการเมือง การได้รับความสมบูรณ์แบบมีไม่ตรงกันเลย ยกเว้นบางทีในวิชาคณิตศาสตร์ ด้วยเหตุนี้ ศิลปะจะเสมอดูเหมือน จะตัวอย่างชั้นเยี่ยมของฟอร์ม แม้ว่า มีการแสดง จะไม่อย่างเดียวเบียดเบียน ให้ฉันสรุปประเด็นสำคัญที่ผมได้ทำเรื่องคำนิยามของศิลปะ ฉันได้พยายามที่จะแสดงว่า มีเกณฑ์ไม่เดียว และเพียงพอที่อาจถูกกำหนด โดยที่ศิลปะ มีลักษณะเดียวที่ใช้กับงานศิลปะทั้งหมด แต่ไม่มีที่ใช้เฉพาะกับศิลปะ จึงต้องนิยามของศิลปะในลักษณะที่ซับซ้อน ความล้มเหลวในการรับรู้นี้มีข้อบกพร่องของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ธรรมชาติของ ART
ยืนทำไมพุทธศาสนาบางอย่างในปัจจุบันหรือ dissonances แก้ไขโดยไม่มีการอ้างอิงไปยังวัตถุใด ๆ และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในธรรมชาติหรือดำรงชีวิตของมนุษย์ ในลักษณะเดียวกับที่เราเข้าใจว่าทำไมในภาพสีบางและความต้องการที่ตัดกันสีเสริมหรือบางสายเส้นสมดุลของตนเป็นอิสระจากสิ่งที่สีเป็นสีของหรือบางสายเส้นสมดุลของตนเป็นอิสระจากสิ่งที่ สีเป็นสีของหรือสายสายของ ในบทกวีเรารู้ว่าคำพูดของความยาวบางและเนื้อเสียงที่เป็นที่ต้องการเป็นอิสระจากความหมายของมันเพราะความจำเป็นของจังหวะและจังหวะ และแม้กระทั่งในรูปปั้นที่มันอาจจะดูเหมือนว่าทุกส่วนจะต้องมีอะไรที่มันเป็นเพราะกฎหมายของร่างกายที่มีความสัมพันธ์ของความสามัคคีและความสมดุลของเส้นและมวลที่ไม่สามารถเข้าใจในทางที่ แต่เข้าใจ ในทางของตัวเอง ผมไม่ได้หมายที่จะบ่งบอกว่ารูปแบบภายในและภายนอกจะเป็นแยกจากกันในงานศิลปะเป็นอาจจะปรากฏจากการสนทนาของฉันใด ๆ สำหรับในทางที่จะต้องมีการปรับตัวที่ดีของหนึ่งไปยังอีกที่เพื่อความงาม แต่ฉันจะยืนยันว่าพวกเขาเป็นสองประเภทที่แตกต่างกันมากของรูปแบบผุดจากรากที่แตกต่างกัน ประเภทหนึ่งดังต่อไปนี้กฎหมายวัตถุประสงค์ของธรรมชาติและอื่น ๆ ในการสร้างงานศิลปะรูปร่างหน้าตาของความจริงบางอย่างทุก อื่น ๆ บนพื้นฐานของหลักการเหล่านั้นอัตนัยของธรรมชาติของมนุษย์ซึ่งขึ้นอยู่กับค่าหรือความพึงพอใจทั้งหมด อื่น ๆ ที่ฉันได้พยายามที่จะกำหนดกฎหมายเหล่านี้ แต่ฉันมีห้องพักที่จะไปในเรื่องนี้ที่นี่ยังไม่มี เป็นสิ่งที่กังวลทันทีกับเราความเป็นไปได้ของการกำหนดศิลปะในแง่ของรูปแบบที่แท้จริง ว่ารูปแบบที่แท้จริงเป็นปัจจัยสากลในงานศิลปะและด้วยเหตุผลที่เป็นหนึ่งในองค์ประกอบที่ขาดไม่ได้ในความหมายใด ๆ ที่ฉันสามารถคิดได้รับการพิสูจน์แล้วว่า แต่นั่นจะไม่มีลักษณะพิเศษสำหรับทุกกิจกรรมของมนุษย์เพื่อให้ห่างไกลที่พวกเขาเป็นที่มีคุณค่าแสดง เขาเดินเป็นจังหวะเมื่อเขาสนุกกับมัน ร่างกายของเขามีความสวยงามให้กับเขาเมื่อความสามัคคีและความสมดุล; แม้กระทั่งชีวิตของเขาในฐานะที่เป็นมีความสุขเมื่อมันมีรูปแบบที่แท้จริง ในการเป็นความจริงผมคิดว่าว่ารูปแบบที่แท้จริงเป็นส่วนใหญ่ที่สมบูรณ์แบบในการทำงานของศิลปะ เพราะจินตนาการเป็นทรงกลมพลาสติกมากที่สุดที่จะต้องการและเนื่องจากเทคนิคในการแสดงออกของจินตนาการในสื่อของศิลปะเป็นอย่างมากมายง่ายกว่าเทคนิคของธุรกิจหรือการเมืองได้ประสบความสำเร็จมีความสมบูรณ์แบบที่ไม่มีใครเทียบได้ทุกที่ยกเว้นบางทีใน คณิตศาสตร์ สำหรับงานศิลปะด้วยเหตุนี้มักจะดูเหมือนจะเป็นตัวอย่างของแบบฟอร์มสุดยอดแม้ในขณะที่ได้รับการแสดงก็จะไม่ได้เป็นตัวอย่าง แต่เพียงผู้เดียว.
สรุปให้ฉันสรุปประเด็นหัวหน้าฉันได้รับการทำในเรื่องที่เกี่ยวกับความหมายของศิลปะ . ผมได้พยายามที่จะแสดงให้เห็นว่าไม่มีเกณฑ์เดียวและเพียงพอโดยที่ศิลปะอาจจะกำหนด มีลักษณะเดียวที่นำไปใช้กับงานศิลปะทุกคนมี แต่ไม่มีผู้ใดที่ใช้เฉพาะกับงานศิลปะ ความหมายของศิลปะจึงต้องอยู่ในแง่ของการที่ซับซ้อนของลักษณะ ความล้มเหลวในการรับรู้นี้ได้รับความผิดของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ธรรมชาติของศิลปะ
ยืนทำไมบางโทรศัพท์มือถือเป็นปัจจุบันหรือ dissonances แก้ไขโดยไม่มีการอ้างอิงใด ๆ กับวัตถุและเหตุการณ์ในธรรมชาติหรือมนุษย์ ในทางเดียวกัน เราเข้าใจแล้วว่า ทำไมในรูปเป็นสีบาง ความต้องการของตนและคู่สีตัดกันหรือบางเส้นของความอิสระของสิ่งที่สีเป็นสี หรือบางเส้นของดุลอิสระของสิ่งที่สีเป็นสี หรือเส้นเส้นของ ในบทกวี , เรารู้ว่าคำพูดของความยาวหนึ่งและเสียงเนื้อเป็นที่ต้องการอิสระในความหมายของมัน เพราะความจำเป็นของไรม์ และจังหวะ และแม้แต่ในรูปปั้น ซึ่งมันอาจจะดูเหมือนเป็นถ้าทุกส่วนต้องเป็นเพียงสิ่งที่มันเป็นเพราะกฎหมายของกายวิภาคศาสตร์มีความสัมพันธ์ของความสามัคคีและความสมดุลของเส้นและมวลชนที่ไม่สามารถเข้าใจในแบบนั้น แต่ก็เข้าใจในแบบของตัวเอง ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นภายในและรูปแบบภายนอกจะแยกในงานศิลปะที่อาจปรากฏจากการสนทนาของฉัน ; ในทางตรงกันข้าม ต้องมีการปรับตัว ปรับจากหนึ่งถึงอื่น ๆเพื่อความงามแต่ผมก็ยืนยันว่า พวกเขาเป็นสองประเภทที่แตกต่างกันมากของรูปแบบ งอกจากรากแตกต่างกัน ประเภทหนึ่งตามวัตถุประสงค์ กฎของธรรมชาติ ดังนั้นการสร้างในทุกๆงานศิลปะบาง semblance ของความจริง ; อื่น ๆตามหัวข้อเรื่องหลักการธรรมชาติของมนุษย์เมื่อซึ่งขึ้นอยู่กับค่าทั้งหมดหรือความพึงพอใจ ที่อื่นผมก็พยายามหากฎหมายเหล่านี้แต่ผมไม่มีห้องไปขึ้นที่นี่ สิ่งที่เป็นกังวลทันที ถึงเราจะมีความเป็นไปได้ของการศิลปะในแง่ของรูปแบบแท้จริง ที่ภายในรูปเป็นปัจจัยสากลในงานศิลปะ และสำหรับเหตุผลที่เป็นสมาชิกขององค์ประกอบที่ขาดไม่ได้ในความหมาย ฉันคิดว่าจะพิสูจน์ แต่นั่นมันก็ไม่พิเศษ ลักษณะของกิจกรรมทั้งหมดของมนุษย์ดังนั้นไกลที่พวกเขามีค่า , แสดง เขาเดินเป็นจังหวะ เมื่อเขาสนุกกับมัน ร่างสวยกับเขาเมื่อความสามัคคีและความสมดุล แม้ชีวิตโดยรวมมีความสุขเมื่อมันมีแบบฟอร์มที่แท้จริง มันจริง ฉันคิดว่าภายในฟอร์มที่สมบูรณ์แบบที่สุดในงานศิลปะ เพราะจินตนาการของพลาสติกทรงกลมสุดประสงค์และเพราะเทคนิคของการแสดงออกของจินตนาการในสื่อศิลปะ ถูกมากง่ายกว่าเทคนิคของธุรกิจหรือการเมือง มีความสมบูรณ์ มีตรงกันทุกที่ยกเว้นบางทีในวิชาคณิตศาสตร์ ด้วยเหตุนี้ ศิลปะจะเสมอดูเหมือนเพื่อให้ตัวอย่างขั้นสูงสุดของแบบฟอร์ม ถึงแม้ว่า ตามที่ได้แสดง มันไม่ แต่เพียงผู้เดียวเช่น .
สรุปผมขอสรุปประเด็นสำคัญ หัวหน้าผมได้ทำในเรื่องความหมายของศิลปะ ฉันได้พยายามที่จะแสดงให้เห็นว่ามีไม่เพียงพอ และเกณฑ์เดียวโดยวิธีการที่ศิลปะอาจจะกำหนด มีลักษณะเดียวที่ใช้กับผลงานศิลปะทุกชิ้น แต่ไม่มีที่ใช้ โดยเฉพาะศิลปะ ความหมายของศิลปะ จึงต้องอยู่ในรูปของความซับซ้อนของลักษณะความล้มเหลวที่จะจำนี้ได้รับความผิดของ