To implement effectively such a mammoth educative task in all tourist generating countries presents enormous and, i would suggest, insurmountable practical difficulties. Given the speed with which tourist impact is spreading, the reality of the situation is that if such an education programme could somehow be achieved, the time span required for its inception would inevitably witness continued irrevocable tourism damage. If we look at tourism /travel education in perspective then, however hard it is to accept, it seems the problem is now but education is for the future. There is also, of course, the salutary thought that by raising awareness (by 'better' education) we also raise demand - one of the main factors in the growth of tourist demand has undoubtedly stemmed from education itself.
In their rush to escape the mass tourist, the so-called aware, educated, 'I'm going ethnic' individual traveller is forever seeking the new, the exotic, the unspoilt - the vulnerable. Inevitably, however, they are inexorably paving the way for the package tour. The package tour - where he or she goes others will, in ever increasing numbers, eventually follow. Who, in the longterm, is responsible for the most damage - the mass tourist to mediterranean, or the sensitive traveller to the amazon, the himalayas or the sahara?
It is perhaps also worth nothing here the ambiguity of the term 'appropriate'. Arguments for appropriate tourism are being heard everywhere - but the vexed question of appropriate to whom or to what is left unanswered. I would suggest that for a number of interested parties, be they tour operators, international hotel chains, local indigenous beneficiaries and indeed many of the tourists themselves, we already have appropriate tourism. Vague, glib assertions as appropriate 'to the environment','to the host community' are not good enough. What, after all is precisely meant by the host community - the majority, those in power (democratically elected?), or the local politicians? Is, for example, the decision-making and development of UK tourist industry in hands of the 'host community'?
The old adage put forward by the tourist industry is that it must, by careful, sensitive and sensible management, preserve and enhance the product it is selling in order to maintain its market appeal. Tourism, it is argued, must therefore make a positive contribution to the host region. While perhaps valid in some micro-situation, this patently has not been happening on a global scale. In the context of a rapidly spreading international pleasure periphery, the philosophy of 'bugger it up and pass it down' seems to be a far more accurate description of what is actually taking place - witness the north european successive tourist invasion of Spain, greece and turkey and the subsequent meteoric growth of long-haul holidays. As O'grady (1981) points out, the tourist industry inadvertently acknowledges its own destructive power when it advertises new 'unspoiled' destinations away from and, as yet unfettered by, tourist pollution
To implement effectively such a mammoth educative task in all tourist generating countries presents enormous and, i would suggest, insurmountable practical difficulties. Given the speed with which tourist impact is spreading, the reality of the situation is that if such an education programme could somehow be achieved, the time span required for its inception would inevitably witness continued irrevocable tourism damage. If we look at tourism /travel education in perspective then, however hard it is to accept, it seems the problem is now but education is for the future. There is also, of course, the salutary thought that by raising awareness (by 'better' education) we also raise demand - one of the main factors in the growth of tourist demand has undoubtedly stemmed from education itself. In their rush to escape the mass tourist, the so-called aware, educated, 'I'm going ethnic' individual traveller is forever seeking the new, the exotic, the unspoilt - the vulnerable. Inevitably, however, they are inexorably paving the way for the package tour. The package tour - where he or she goes others will, in ever increasing numbers, eventually follow. Who, in the longterm, is responsible for the most damage - the mass tourist to mediterranean, or the sensitive traveller to the amazon, the himalayas or the sahara?It is perhaps also worth nothing here the ambiguity of the term 'appropriate'. Arguments for appropriate tourism are being heard everywhere - but the vexed question of appropriate to whom or to what is left unanswered. I would suggest that for a number of interested parties, be they tour operators, international hotel chains, local indigenous beneficiaries and indeed many of the tourists themselves, we already have appropriate tourism. Vague, glib assertions as appropriate 'to the environment','to the host community' are not good enough. What, after all is precisely meant by the host community - the majority, those in power (democratically elected?), or the local politicians? Is, for example, the decision-making and development of UK tourist industry in hands of the 'host community'? The old adage put forward by the tourist industry is that it must, by careful, sensitive and sensible management, preserve and enhance the product it is selling in order to maintain its market appeal. Tourism, it is argued, must therefore make a positive contribution to the host region. While perhaps valid in some micro-situation, this patently has not been happening on a global scale. In the context of a rapidly spreading international pleasure periphery, the philosophy of 'bugger it up and pass it down' seems to be a far more accurate description of what is actually taking place - witness the north european successive tourist invasion of Spain, greece and turkey and the subsequent meteoric growth of long-haul holidays. As O'grady (1981) points out, the tourist industry inadvertently acknowledges its own destructive power when it advertises new 'unspoiled' destinations away from and, as yet unfettered by, tourist pollution
การแปล กรุณารอสักครู่..
ใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพ เช่น แมมมอท และให้ความรู้ในการจัดท่องเที่ยว ประเทศที่ยิ่งใหญ่และผมจะแนะนำ สิ่งที่ปฏิบัติยาก ให้ความเร็วที่นักท่องเที่ยวที่มีผลต่อการแพร่กระจายของสถานการณ์ที่เป็นจริงว่า ถ้าเช่นโปรแกรมการศึกษาอาจจะได้รับเวลาที่จำเป็นสำหรับการลงทะเบียนเรียนจะย่อมเป็นพยานต่ออย่างไรการท่องเที่ยวเสียหาย ถ้าเราดูที่การศึกษา / ท่องเที่ยวในมุมมองแล้ว แต่มันยากที่จะยอมรับ มันเป็นปัญหาตอนนี้ แต่การศึกษาคืออนาคต นอกจากนี้ยังมีหลักสูตรประโยชน์ที่คิดว่าโดยการเพิ่มความตระหนัก ( ' ดีกว่า ' การศึกษา ) เรายังเพิ่มความต้องการ - หนึ่งในปัจจัยหลักในการเติบโตของอุปสงค์การท่องเที่ยวได้ไม่ต้องสงสัยเนื่องมาจากการศึกษานั่นเอง
ในการวิ่งหนีมวลท่องเที่ยวที่เรียกว่า ทราบ , การศึกษา , ' ฉันจะ แต่ละชาติพันธุ์จารตลอดไปหาใหม่ , แปลก , ไม่เน่า - เปราะบาง ย่อมอย่างไรก็ตาม , พวกเขาจะไม่ปรานีปูทางสำหรับแพคเกจทัวร์ แพคเกจ ทัวร์ ที่ เขา หรือ เธอ ไป คนอื่นจะ ได้ตัวเลขที่เพิ่มขึ้น ในที่สุดตาม ใคร ใน ระยะยาว , เป็นผู้รับผิดชอบความเสียหายมากที่สุด - มวลนักท่องเที่ยวทะเลเมดิเตอร์เรเนียน หรือมีนักท่องเที่ยวที่อเมซอน หิมาลัย หรือ ซาฮาร่า ?
บางทีมันอาจยังไม่มีค่าที่นี่ความคลุมเครือของระยะเวลาที่เหมาะสม ' ' ข้อคิดสำหรับการท่องเที่ยวที่เหมาะสมจะถูกได้ยินทุกที่ แต่รำคาญคำถามของเหมาะสมกับใคร หรือจะเหลืออะไรที่ยังไม่ได้ . ผมจะขอแนะนำให้จำนวนของผู้ที่สนใจ ไม่ว่าจะเป็นผู้ประกอบการท่องเที่ยว , กลุ่มโรงแรมระหว่างประเทศมรดกพื้นเมืองท้องถิ่น และแน่นอนมากของนักท่องเที่ยวเอง เรามีการท่องเที่ยวที่เหมาะสมแล้ว คลุมเครือ , assertions กะล่อนตามความเหมาะสม ' สิ่งแวดล้อม ' To โฮสต์ชุมชนมีไม่เพียงพอ แล้วหลังจากทั้งหมดแน่นอนหมายถึงชุมชน - โฮสต์ส่วนใหญ่ที่ผู้ที่อยู่ในอำนาจ ( เลือกตั้ง ตามระบอบประชาธิปไตย ) หรือนักการเมืองท้องถิ่น ? คือ เช่นการตัดสินใจ และการพัฒนาของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวสหราชอาณาจักรในมือของ ' ชุมชน ' โฮสต์ ?
ภาษิตเก่าที่ใส่ไปข้างหน้า โดยอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวคือ ว่า มันต้อง โดยระมัดระวัง มีความละเอียดอ่อน และการจัดการที่เหมาะสม รักษาและเพิ่มผลิตภัณฑ์เป็นขายเพื่อรักษาอุทธรณ์ของตลาด การท่องเที่ยว มันทะเลาะกัน จึงต้องให้การสนับสนุนในเชิงบวกต่อเจ้าบ้านในขณะที่บางทีอาจจะใช้ได้ในบางสถานการณ์นี้ไมโคร , ยะไม่ได้เกิดขึ้นในระดับโลก ในบริบทของการแพร่กระจายอย่างรวดเร็วนานาชาติความสุขรอบนอก ปรัชญาของ ' เร็วขึ้นและผ่านมันลง ' ดูเหมือนว่าจะไกลถูกต้องมากขึ้นรายละเอียดของสิ่งที่เป็นจริงที่เกิดขึ้น - พยานยุโรปเหนือท่องเที่ยวต่อเนื่องบุกสเปนกรีซและตุรกีและการเจริญเติบโตของอุกกาบาตที่ตามมาหยุดลากยาว ขณะที่ผู้ผลิต ( 1981 ) ชี้ว่าอุตสาหกรรมท่องเที่ยวตั้งใจรับทราบของตัวเองทำลายอำนาจเมื่อมันโฆษณาใหม่ ' สวยงาม ' คุณไปแล้ว และ ยังเป็นอิสระ โดยนักท่องเที่ยว มลพิษ
การแปล กรุณารอสักครู่..