I am a teenager 22 years old. I liv

I am a teenager 22 years old. I live in a Big City, Nakhon Ratchasima,
the gate to North Western of Thailand. My family has got five people there
are my cool dad, cutie mom, two fabulous sisters and me (with the book). My
house is not rich or poor, we are just average. Present, my sisters are
helping parents's business and I am studying English Educational Weekend
program at Nakhon Ratchasima Rajbhat University. There are nothing special
things happened with my house even normal things and normal people live in
my house. If someone don't know me, everyone will always called me simply
"the girl with the book" I used the word "the girl" because my character
looks like a tomboy. Actually, I really want you to call me simply-er "Pao-
BuJin" that means honest, faithful and impartially.
The books are my one thing that I bring to go out always, I don't
remember when I have stared this, I don't know why I stared read but I
truly know one thing is I'd love to read very much, I love to read books as
much as the hungry bear has to eat before hibernation. Fiction, novel,
novella, short story and poetry. When my fingers slide on pages, my eyes
focus on the words, my noses smell the old paper, from first page to ten to
hundreds to finish, I adore with that moment. I think it is very good thing
,I am not just read it but I listen, caring and I take the ideas from them
too. They give me some miracle to looking for the best from the people who
are around me and that what I am always be.
Without the books on my hands, I have also turn to watching the movies
such as documentary, drama, comedy, family and romance. I would love to
watch the 90th films. It seems like there are many different points of
view, different analogy and different conversations and has always
different ending. Although, I don't like when the actors drove the car by
nothing see the road in the old films, but I love every acting that express
over actions in their films because in normal life people express a little
bit feeling on their way.
I have got interested in many things but one thing that It is not on
my interesting list - sport, I can swimming, I can joking and I can running
but I don't really like to do that. I think sport is not such a good idea
for me. I have ever try to get a swimming challenge but It fell, my body
doesn't strong for doing something like this. My doctor found my asthma -
labored breathing, my lungs is a weakness that's why I tell you, sport is a
bad idea for me.
When I have got a free times, I am often watching YouTube video for
learning how to bake a cake, how to make a hardcover book By hands and how
to cook a new recipes. It is a lot of funny and have a great new ideas and
also I can learn foreign languages, too. If you was wondering what channel
that I often watch, The Domestic geek, Donal Skehan, How to cake, sea Lemon
and TED's talk.
When I was little, I have got a dream - a dream to be an Artist -
painting the ground, creating a new things and drawing a Utopia by a
pencil, but when I grown up I realized If I can do many things so why I am
still want to be a one thing, I want to be a Teacher, I want to be a
Writer, I want to be an Artist and I want to be a great person. That's all
I want to be. In the future, I want to have my own house in my hometown and
also in Austria too. I want to go to America, Europe and Australia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัยรุ่นอายุ 22 ปีค่ะ ฉันอาศัยอยู่ในเมืองใหญ่ นครราชสีมาประตูไปภาคตะวันตกของประเทศไทย ครอบครัวของฉันมี 5 คนมีพ่อเย็น รักแม่ สองพี่สาวที่ยอดเยี่ยม และฉัน (พร้อมหนังสือ) ของฉันบ้านไม่รวย หรือจน เรามีเฉลี่ยเพียง ปัจจุบัน มีพี่ธุรกิจช่วยเหลือพ่อแม่และผมกำลังเรียนสัปดาห์การศึกษาภาษาอังกฤษโปรแกรมที่มหาวิทยาลัยจังหวัดนครราชสีมา Rajbhat ไม่มีอะไรพิเศษสิ่งที่เกิดขึ้นกับสิ่งปกติแม้ที่บ้านฉัน และคนปกติที่อาศัยอยู่ในบ้านของฉัน ถ้าคนไม่รู้จักฉัน ทุกคนจะมักจะเรียกฉันเพียงแค่สาวน้อยกับหนังสือ"ใช้คำว่าสาวน้อย" เนื่องจากตัวละครของฉันมีลักษณะเป็นทอมบอย จริง ผมอยากคุณโทรหาผมเพียง-เอ้อ "เปา-BuJin"ที่หมายถึง ความซื่อสัตย์ ซื่อสัตย์ และเที่ยงธรรมหนังสือของฉันสิ่งหนึ่งที่นำออกไปเสมอ ฉันไม่ มีจำได้ว่า เมื่อฉันได้มองนี้ ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันจ้องอ่านแต่อย่างแท้จริงรู้ว่า สิ่งหนึ่งฉันชอบที่จะอ่านมาก ฉันรักการอ่านหนังสือเป็นเท่าที่หมีหิวก่อนที่ไฮเบอร์เนตได้ นิยาย นวนิยายมาริอาโนเวลลา เรื่องสั้น และบทกวี เมื่อนิ้วเลื่อนบนหน้า ดวงตาของฉันเน้นคำ กลิ่นจมูกของฉันเก่ากระดาษ จากหน้าแรกไปสิบไปหลายร้อยจนจบ ฉันรัก ด้วยว่าขณะนี้ ผมคิดว่า มันเป็นสิ่งที่ดีมากฉัน:เพียงอ่านไม่ออก แต่ผม ฟัง ดูแล และผมใช้ไอเดียจากพวกเขาเกินไป พวกเขาให้ฉันมหัศจรรย์ก็มองหาที่ดีสุดจากคนที่อยู่รอบ ๆ และว่า สิ่งที่ฉันมักจะโดยไม่มีหนังสือในมือของฉัน ฉันยังเปิดไปดูภาพยนตร์เช่นสารคดี ละคร ตลก ครอบครัว และโรแมนติก ฉันชอบที่จะชมภาพยนตร์ 90 เหมือนว่ามีอยู่หลายจุดที่แตกต่างกันของดู เปรียบเทียบแตกต่างกันและการสนทนาที่แตกต่างกัน และมีเสมอสิ้นสุดที่แตกต่างกัน ถึงแม้ว่า ไม่ชอบเมื่อนักแสดงขับรถโดยอะไรที่เห็นอยู่ในภาพยนตร์เก่า แต่ผมรักทุกแสดงความผ่านการดำเนินการในภาพยนตร์ของพวกเขาเนื่องจากในชีวิตปกติ คนด่วนนิดบิตความรู้สึกในการเดินทางผมได้มีความสนใจในหลายสิ่งแต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ได้อยู่บนรายการที่น่าสนใจของฉัน - กีฬา สามารถว่ายน้ำ สามารถหยอกล้อ และสามารถทำงานแต่ผมไม่ชอบที่จะทำ ผมคิดว่า กีฬาไม่ควรดังกล่าวสำหรับฉัน จะได้เคยพยายามให้ความท้าทายที่ว่ายน้ำ แต่มันลด ลง ร่างกายของฉันไม่แข็งแรงสำหรับการทำสิ่งนี้ พบแพทย์โรคหอบหืดของฉัน-รักหายใจ ปอดของฉันคือ จุดอ่อนที่ว่าทำไมฉันบอกคุณ เป็นกีฬาความคิดที่ดีสำหรับฉันเมื่อผมได้มีครั้งฟรี ฉันมักจะดูวิดีโอ YouTube สำหรับเรียนรู้วิธีทำขนมเค้ก วิธีทำรูปแบบหนังสือด้วยมือ และวิธีการปรุงอาหารสูตรใหม่ มันตลกมาก และมีความคิดใหม่ดี และนอกจากนี้ ผมสามารถเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ เกินไป ถ้าคุณสงสัยว่า ช่องอะไรที่มักจะดู ประเทศ geek, Donal Skehan วิธีการทะเลมะนาว เค้กและของ TED talkเมื่อผมน้อย ผมได้มีความฝัน -ความฝันจะ เป็นศิลปิน-ภาพวาดพื้นดิน สร้างเป็นสิ่งใหม่ และวาดด้วยภูเขาโดยมีดินสอ แต่เมื่อฉันโตขึ้นฉันรู้ว่าถ้าฉันสามารถทำสิ่งนั้นทำไมผมยัง ต้องการเป็นสิ่งหนึ่ง ฉันอยากเป็นครู ฉันต้องการที่จะเป็นนักเขียน อยากเป็นศิลปิน และต้องการเป็นคนดี นั่นคือทั้งหมดฉันอยากเป็น ในอนาคต อยากมีบ้านของตัวเองในบ้านเกิดของฉัน และในออสเตรียยังเกินไป อยากไปอเมริกา ยุโรป และออสเตรเลีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันเป็นวัยรุ่นอายุ 22 ปี ฉันอาศัยอยู่ในเมืองใหญ่, นครราชสีมา,
ประตูสู่ทิศตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศไทย ครอบครัวของฉันได้มีห้าคนมี
เป็นพ่อเย็นน่ารักแม่, พี่สาวสองคนของฉันนิยายและผม (กับหนังสือ) ฉัน
บ้านไม่ได้รวยหรือจนเราเป็นเพียงค่าเฉลี่ย ปัจจุบันน้องสาวของฉันจะ
ช่วยให้ธุรกิจของพ่อแม่และฉันกำลังเรียนภาษาอังกฤษช่วงสุดสัปดาห์ที่ศึกษา
โปรแกรมนครราชสีมาราชภัฏมหาวิทยาลัย ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ
สิ่งที่เกิดขึ้นกับบ้านของฉันแม้สิ่งปกติและคนปกติอาศัยอยู่ใน
บ้านของฉัน ถ้ามีคนไม่รู้จักฉันทุกคนมักจะเรียกผมว่าเพียงแค่
"สาวที่มีหนังสือ" ผมใช้คำว่า "สาว" เพราะตัวละครของฉัน
ดูเหมือนทอมบอย อันที่จริงผมอยากให้คุณโทรหาฉันเพียงแค่เอ้อ "Pao-
BuJin" นั่นหมายความจริงใจ, ซื่อสัตย์และยุติธรรม.
หนังสือมีสิ่งหนึ่งที่ฉันนำออกไปเสมอผมไม่ได้
จำได้ว่าเมื่อฉันได้จ้องนี้ ผมไม่ทราบว่าทำไมผมจ้องอ่าน แต่ผม
รู้อย่างแท้จริงสิ่งหนึ่งที่ฉันชอบที่จะอ่านมากผมรักการอ่านหนังสือ
มากที่สุดเท่าที่หมีหิวมีการกินก่อนการจำศีล นิยายนวนิยาย
โนเวลลาเรื่องสั้นและบทกวี เมื่อมือของฉันเลื่อนบนหน้าตาของฉัน
มุ่งเน้นไปที่คำว่าจมูกของฉันกลิ่นกระดาษเก่าจากหน้าแรกที่สิบถึง
หลายร้อยที่จะเสร็จสิ้นผมชื่นชอบกับช่วงเวลาที่ ฉันคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีมาก
ผมไม่ได้อ่านเพียง แต่ผมฟังเอาใจใส่และฉันใช้ความคิดจากพวกเขา
มากเกินไป พวกเขาให้ฉันมหัศจรรย์บางอย่างที่จะมองหาสิ่งที่ดีที่สุดจากคนที่
อยู่รอบ ๆ ตัวผมและนั่นคือสิ่งที่ผมกำลังจะเสมอ.
โดยไม่มีหนังสือในมือของฉันฉันยังได้หันไปดูภาพยนตร์
เช่นสารคดีละคร, ตลก, ครอบครัวและ ความโรแมนติก ฉันชอบที่จะ
ชมภาพยนตร์ 90 ดูเหมือนว่ามีจุดที่แตกต่างของ
มุมมองที่แตกต่างกันการเปรียบเทียบและการสนทนาที่แตกต่างกันและมีเสมอ
ตอนจบที่แตกต่างกัน แม้ว่าฉันไม่ชอบเมื่อนักแสดงขับรถโดย
ไม่มีอะไรเห็นถนนในหนังเก่า แต่ฉันรักการแสดงที่แสดงทุก
การกระทำในภาพยนตร์ของพวกเขาเพราะในชีวิตคนปกติแสดงเล็ก ๆ น้อย ๆ
ความรู้สึกบิตบนทางของพวกเขา.
ฉัน ได้มีความสนใจในหลายสิ่งหลายอย่าง แต่สิ่งหนึ่งที่มันไม่ได้อยู่ใน
รายชื่อที่น่าสนใจของฉัน - กีฬาที่ฉันสามารถว่ายน้ำผมสามารถพูดเล่นและฉันสามารถทำงาน
แต่ฉันไม่ชอบที่จะทำอย่างนั้น ผมคิดว่าการเล่นกีฬาไม่ได้เช่นความคิดที่ดี
สำหรับฉัน ที่ฉันเคยพยายามที่จะรับความท้าทายที่ว่ายน้ำ แต่มันลดลง, ร่างกายของฉัน
ไม่แข็งแกร่งสำหรับทำอะไรเช่นนี้ แพทย์ของฉันพบโรคหอบหืดของฉัน -
ลำบากหายใจปอดของฉันเป็นจุดอ่อนที่ว่าทำไมฉันบอกคุณเป็นกีฬาเป็น
ความคิดที่ดีสำหรับฉัน.
เมื่อฉันได้มีเวลาว่างผมมักจะดูวิดีโอ YouTube สำหรับ
การเรียนรู้วิธีการอบเค้ก วิธีที่จะทำให้หนังสือปกแข็งด้วยมือและวิธี
การปรุงอาหารสูตรใหม่ มันเป็นจำนวนมากตลกและมีความคิดใหม่ ๆ ที่ดีและ
ผมก็สามารถเรียนรู้ภาษาต่างประเทศมากเกินไป หากคุณสงสัยว่าสิ่งที่ช่อง
ที่ผมมักจะดู Geek ที่ประเทศ Donal Skehan วิธีการเค้กทะเลมะนาว
และพูดคุยของ TED.
เมื่อฉันเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ ผมได้มีความฝัน - ความฝันที่จะเป็นศิลปิน -
ภาพวาดพื้นดิน การสร้างสิ่งใหม่ ๆ และการวาดภาพยูโทเปียโดย
ดินสอ แต่เมื่อฉันโตขึ้นฉันรู้ถ้าฉันสามารถทำหลายสิ่งหลายอย่างเหตุผลที่ผม
ยังคงต้องการที่จะเป็นสิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะเป็นครูผมต้องการที่จะเป็น
นักเขียน ผมต้องการที่จะเป็นศิลปินและฉันต้องการที่จะเป็นคนดี นั่นคือทั้งหมดที่
ฉันต้องการที่จะ ในอนาคตผมต้องการที่จะมีบ้านของตัวเองในบ้านเกิดของฉันและ
ยังอยู่ในออสเตรียเกินไป ฉันต้องการที่จะไปอเมริกายุโรปและออสเตรเลีย