Investigation of long-term tidal da

Investigation of long-term tidal data and short-term altimetry measurements reveals that sea level in the Gulf
of Thailand is rising significantly faster than global average rates. Upward land motion detected from repeated
precise GPS campaign measurements is used to correct the apparent sea level change from tide gauge,
yielding absolute long-term trends as follows: Sattahip (1942–2004) 5.0±1.3 mm/yr, Ko Sichang (1940–
1999) 4.5±1.3 mm/yr and Ko Mattaphon (1964–2004) 4.4±1.1 mm/yr. Dual-crossover minimization of
multi-mission altimetry data covering the 1993–2009 period reveals the following absolute sea level rates:
Sattahip 4.8±0.7 mm/yr, Ko Sichang 5.8±0.8 mm/yr, Ko Lak 3.6±0.7 mm/yr and Ko Mattaphon 3.2±
0.7 mm/yr. In other parts of the Gulf, the 1993–2009 rising rates are also in the range of 3 to 5.5 mm/yr. In the
entire Gulf we don't find any evidence of sea level falling. At Ko Lak where the collocation of Topex-class
altimetry ground track and the tidal station is extremely good, vertical land motion derived from the
difference of sea level change rates detected by altimetry and tidal data is used to correct the apparent rate,
yielding an absolute long-term (1940–2004) rate of 3.0±1.5 mm/yr. The differences between the altimetrybased
rates and the absolute tide gauge sea level trends can be explained by interannual variations like ENSO
and decadal variations due to solar activity and lunar nutation. Post-2004 tidal data have been treated
separately in our study because reliable values of region-wide vertical co-seismic displacements and postseismic
velocities caused by the 2004 Mw9.2 Sumatra-Andaman earthquake are still not accurately known.
Exclusion of these data will not significantly change the determined long-term absolute sea level change rates
because of the relatively short time span of post-earthquake sea level data compared to the complete tidal
record. The impact of fast rising sea level combined with high rates of post-seismic downward crustal motions
as indicated by GPS data makes coastal areas and river estuaries along the Gulf of Thailand highly vulnerable
to flooding, particularly the low-lying city of Bangkok.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตรวจสอบข้อมูลหน้าระยะยาวและระยะสั้น altimetry วัดเปิดเผยว่า ระดับน้ำทะเลในอ่าวของไทยสูงขึ้นอย่างมากได้เร็วกว่าอัตราเฉลี่ยทั่วโลก เคลื่อนไหวขึ้นที่ดินที่ตรวจพบจากการทำซ้ำใช้เมื่อต้องการแก้ไขการเปลี่ยนแปลงระดับน้ำทะเลที่ปรากฏจากมาตรวัดน้ำ วัดเสริม GPS แม่นยำผลผลิตแนวโน้มระยะยาวแน่นอนเป็นดังนี้: สัตหีบ (ปี 1942 – 2004) 5.0±1.3 มิลลิเมตร/ปี เกาะสีชัง (1940 –ปี 1999) 4.5±1.3 มิลลิเมตร/ปีและเกาะ Mattaphon (1964 – 2004) 4.4±1.1 mm/หน้า สปอร์ตคู่ไขว้ลดภาระของข้อมูล altimetry หลายภารกิจที่ครอบคลุมระยะเวลา 1993-2009 เปิดเผยราคาระดับน้ำทะเลแน่นอนต่อไปนี้:สัตหีบ 4.8±0.7 มิลลิเมตร/ปี เกาะสีชัง 5.8±0.8 มิลลิเมตร/ปี เกาะหลัก 3.6±0.7 มิลลิเมตร/ปี และเกาะ Mattaphon 3.2±0.7 มม./ปี ในส่วนอื่น ๆ ของอ่าว 1993-2009 ราคาเพิ่มขึ้นอยู่ในช่วง 3-5.5 มิลลิเมตร/ปี ในอ่าวทั้งที่เราไม่พบร่องรอยของระดับน้ำทะเลลดลง ที่เกาะหลักที่ collocation Topex คลาสaltimetry พื้นแทร็ก และสถานีหน้าจะดีมาก ที่ดินแนวเคลื่อนไหวมาจากการความแตกต่างของราคาเปลี่ยนแปลงระดับน้ำทะเลที่ตรวจพบ โดย altimetry และข้อมูลหน้าใช้แก้ไขอัตราชัดเจนผลผลิตอัตรา (1940 – 2004) ระยะยาวแน่นอนของ 3.0±1.5 มิลลิเมตร/ปี ความแตกต่างระหว่างการ altimetrybasedอัตราและแนวโน้มระดับน้ำทะเลวัดน้ำแน่นอนสามารถอธิบายได้ ด้วยรูปแบบ interannual เช่น ENSOและ decadal รูปแบบกิจกรรมแสงอาทิตย์และ nutation จันทรคติ ข้อมูลหน้าไปรษณีย์-2004 ได้รับการรักษาในการศึกษาของเราต่างหากเนื่องจากค่าความน่าเชื่อถือ ของ displacements บริษัทธรณีวิทยาภูมิภาคทั้งแนวตั้ง และ postseismicตะกอนที่เกิดจากแผ่นดินไหวเกาะสุมาตราอันดามัน Mw9.2 2004 เป็นที่รู้จักกันยังไม่ถูกต้องแยกข้อมูลเหล่านี้จะไม่มีเปลี่ยนกำหนดระยะยาวระดับน้ำทะเลแน่นอนเปลี่ยนแปลงราคาเนื่องจากเวลาค่อนข้างสั้นช่วงระดับน้ำทะเลแผ่นดินไหวหลังข้อมูลเปรียบเทียบกับการทำบ่าเรกคอร์ด รวมผลกระทบของระดับน้ำทะเลเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ด้วยราคาที่สูงของการเคลื่อนไหวลง crustal หลังธรณีตามที่ระบุโดย ข้อมูล GPS ทำให้พื้นที่ชายฝั่งทะเลและปากแม่น้ำแม่ริมอ่าวไทยเสี่ยงสูงน้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งราบเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลการสืบสวนของน้ำขึ้นน้ำลงในระยะยาวและ altimetry
ระยะสั้นเผยให้เห็นว่าการตรวจวัดระดับน้ำทะเลในอ่าวไทยจะเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญได้เร็วขึ้นกว่าอัตราเฉลี่ยทั่วโลก การเคลื่อนไหวที่ดินขึ้นที่ตรวจพบจากการทำซ้ำการวัดที่แม่นยำแคมเปญจีพีเอสที่ใช้ในการแก้ไขเปลี่ยนแปลงระดับน้ำทะเลที่เห็นได้ชัดจากมาตรวัดน้ำที่ยอมแนวโน้มระยะยาวแน่นอนดังนี้สัตหีบ(1942-2004) 5.0 ± 1.3 มิลลิเมตร / ปี, อำเภอเกาะสีชัง (1940- 1999) 4.5 ± 1.3 มิลลิเมตร / ปีและเกาะ Mattaphon (1964-2004) 4.4 ± 1.1 มิลลิเมตร / ปี ลดแบบ Dual-ครอสโอเวอร์ของหลายภารกิจข้อมูลaltimetry ครอบคลุม 1993-2009 ระยะเวลาที่เผยให้เห็นต่อไปนี้ระดับน้ำทะเลอัตราที่แน่นอน: สัตหีบ 4.8 ± 0.7 มิลลิเมตร / ปี, อำเภอเกาะสีชัง 5.8 ± 0.8 มิลลิเมตร / ปี, เกาะหลัก 3.6 ± 0.7 มิลลิเมตร / ปีและ เกาะ Mattaphon 3.2 ± 0.7 มิลลิเมตร / ปี ในส่วนอื่น ๆ ของอ่าวไทยที่ 1993-2009 อัตราการเพิ่มขึ้นยังอยู่ในช่วงของ 3-5.5 มิลลิเมตร / ปี ในอ่าวทั้งเราจะไม่พบหลักฐานใด ๆ ของระดับน้ำทะเลลดลง ที่เกาะหลักที่การจัดระเบียบของ Topex ระดับaltimetry ติดตามพื้นดินและสถานีน้ำขึ้นน้ำลงเป็นสิ่งที่ดีมากการเคลื่อนไหวที่ดินในแนวตั้งที่ได้มาจากความแตกต่างของระดับน้ำทะเลมีอัตราการเปลี่ยนแปลงที่ตรวจพบโดย altimetry และข้อมูลน้ำขึ้นน้ำลงจะใช้ในการแก้ไขอัตราที่ชัดเจนที่ให้ผลตอบแทนที่แน่นอนระยะยาว (1940-2004) อัตรา 3.0 ± 1.5 มิลลิเมตร / ปี ความแตกต่างระหว่าง altimetrybased อัตราและมาตรวัดน้ำแน่นอนแนวโน้มระดับน้ำทะเลสามารถอธิบายได้ด้วยรูปแบบเช่น Interannual ENSO และรูปแบบ decadal เนื่องจากกิจกรรมแสงอาทิตย์และ nutation ดวงจันทร์ ข้อมูลน้ำขึ้นน้ำลงโพสต์ปี 2004 ได้รับการรักษาที่แยกจากกันในการศึกษาของเราเพราะค่าที่เชื่อถือได้ของแนวตั้งภูมิภาคกว้างdisplacements ร่วมแผ่นดินไหวและ postseismic ความเร็วที่เกิดจากปี 2004 เกิดแผ่นดินไหวเกาะสุมาตรา Mw9.2-อันดามันยังคงไม่เป็นที่รู้จักได้อย่างถูกต้อง. ยกเว้นของข้อมูลเหล่านี้จะไม่ อย่างมีนัยสำคัญการเปลี่ยนแปลงที่กำหนดในระยะยาวจากระดับน้ำทะเลแน่นอนอัตราการเปลี่ยนแปลงเพราะช่วงเวลาที่ค่อนข้างสั้นของข้อมูลหลังเกิดแผ่นดินไหวระดับน้ำทะเลเมื่อเทียบกับน้ำขึ้นน้ำลงสมบูรณ์บันทึก ผลกระทบของระดับน้ำทะเลที่เพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็วรวมกับอัตราที่สูงของการโพสต์แผ่นดินไหวเปลือกโลกเคลื่อนไหวลดลงตามที่ระบุโดยข้อมูล GPS ทำให้พื้นที่ชายฝั่งทะเลและแม่น้ำอ้อยตามแนวอ่าวไทยสูงความเสี่ยงที่จะเกิดน้ำท่วมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมืองต่ำโกหกกรุงเทพฯ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตรวจสอบข้อมูลโดยการวัดระยะยาวและระยะสั้น พบว่า วิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการวัดความสูงระดับน้ำทะเลในอ่าวไทย
ของประเทศไทยจะเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญได้เร็วกว่าอัตราเฉลี่ยของโลก ขึ้นจากแผ่นดินตรวจพบการเคลื่อนไหวซ้ำ
แม่นยำการวัด GPS รณรงค์ใช้ถูกต้องชัดเจนจากระดับน้ําทะเลเปลี่ยนมาตรวัดน้ำ
หยุ่นแน่นอน , แนวโน้มระยะยาวดังนี้ สัตหีบ ( 1942 – 2004 ) 5.0 ± 13 มม. / ปี เกาะสีชัง ( 1940 )
2542 ) 4.5 ± 1.3 มิลลิเมตร / ปี และเกาะ mattaphon ( 2507 - 2004 ) 4.4 ± 1.1 มิลลิเมตร / ปี สองอันลด
หลายภารกิจ Altimetry ข้อมูลครอบคลุม 1993 – 2009 ระยะเวลาพบต่อไปนี้ทะเลแน่นอน ระดับราคา :
สัตหีบ 4.8 ± 0.7 มิลลิเมตร / ปี , เกาะสีชัง 5.8 ± 0.8 มิลลิเมตร / ปี เกาะหลัก 3.6 ± 0.7 มิลลิเมตร / ปี และเกาะ mattaphon 3.2 ±
0.7 มิลลิเมตร / ปี ในส่วนอื่น ๆของอ่าว1993 – 2009 เพิ่มขึ้นราคาในช่วง 3 ถึง 5.5 มิลลิเมตร / ปี ใน
อ่าวทั้งหมด เราไม่พบหลักฐานที่ระดับน้ำทะเลลดลง ที่ เกาะหลักที่การจัดวางของโทเปกซ์คลาส
Altimetry ตามพื้นดิน และสถานีอากาศแสนดี เคลื่อนไหวในที่ดินมาจากความแตกต่างของระดับทะเล
เปลี่ยนแปลงอัตราการตรวจพบโดย Altimetry และข้อมูลน้ำขึ้นน้ำลงเพื่อใช้แก้ไขอัตรา
แจ้งหยุ่นสัมบูรณ์ระยะยาว ( 1940 - 2004 ) อัตรา 3.0 ± 1.5 มม. / ปี ความแตกต่างระหว่าง altimetrybased
ราคาและแนวโน้มระดับมาตรวัดน้ำทะเลแน่นอนสามารถอธิบายโดยการเปลี่ยนแปลงอัตราเหมือนปรากฏการณ์
และรูปแบบ decadal เนื่องจากกิจกรรมแสงอาทิตย์และจันทรคติทางเรือ . post-2004 น้ำขึ้นน้ำลงข้อมูลได้รับการรักษา
แยกต่างหากในการศึกษาของเรา เพราะค่าความน่าเชื่อถือของ displacements แผ่นดินไหวพื้นที่กว้างและแนวตั้ง Co postseismic
ความเร็วที่เกิดจาก 2004 mw9.2 เกาะสุมาตราแผ่นดินไหวอันดามันยังไม่ถูกต้องกัน .
ยกเว้นของข้อมูลเหล่านี้จะไม่พบการเปลี่ยนแปลงที่กำหนดในระยะยาวแน่นอนระดับน้ำทะเลเปลี่ยนแปลงอัตรา
เนื่องจากเวลาค่อนข้างสั้นช่วงหลังแผ่นดินไหว ระดับน้ําข้อมูล เมื่อเทียบกับการบันทึกคลื่น
สมบูรณ์ ผลกระทบของระดับน้ำทะเลที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วรวมที่มีอัตราสูงของการโพสต์แผ่นดินไหวลงของเปลือกโลกการเคลื่อนไหว
ตามที่ระบุโดยข้อมูลจีพีเอส ทำให้พื้นที่ชายฝั่งทะเลและบริเวณปากแม่น้ำแม่น้ำเลียบอ่าวไทยเป็นอย่างมากเสี่ยง
น้ำท่วมโดยเฉพาะลุ่มเมืองของกรุงเทพฯ