Your love... your voice that tells

Your love... your voice that tells me you care Your hand... that touched me whilst I was in bed *
every moment, every scene, never vanishes, no matter how much time passes And every moment, every scene, rubs in what I've become, ever since I lost you
(that) I (am) such a fool, had true love, couldn't take care of it
I know it's worth, only when its too late No matter how much pain, how much I want to turn back time Could only dream...Fixed it until it was good as new, our photo that was torn But our paths, should I continue, or must I accept it?Please tell me where the door, that will let me back to the times I had with you is So I can take care of you again....

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรักของคุณ ... เสียงของคุณที่บอกฉันคุณดูแลมือของคุณ ... ที่สัมผัสฉันในขณะที่ผมอยู่ในเตียง *
ทุกขณะทุกฉากที่ไม่เคยหายไปไม่ว่าเวลาผ่านไปและทุกขณะทุกฉากในลูบ สิ่งที่ฉันได้กลายเป็นนับตั้งแต่ฉันได้สูญเสียคุณ
(ที่) ฉัน (น) เช่นคนโง่มีความรักที่แท้จริงไม่สามารถดูแลมัน
ฉันรู้ว่ามันคุ้มค่าก็ต่อเมื่อสายเกินไปไม่ว่าเจ็บปวดมากแค่ไหน ฉันต้องการที่จะย้อนเวลากลับทำได้แค่ความฝัน ... คงมันจนกว่าจะเป็นสิ่งที่ดีเหมือนใหม่ภาพของเราที่ถูกฉีกขาด แต่เส้นทางของเราก็ควรดำเนินการต่อหรือฉันต้องยอมรับมันได้หรือไม่โปรดบอกฉันที่ประตูที่จะ ให้ฉันกลับไปครั้งที่ฉันมีกับคุณดังนั้นผมจึงจะสามารถดูแลคุณอีกครั้ง ....

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรักของคุณ . . . . . . . เสียงที่บอกฉันว่าเธอห่วงใย มือ . . . . . . . ที่สัมผัสฉัน ในขณะที่ฉันอยู่ในเตียง
ทุกๆ ฉากทุกตอนไม่เคยจางหาย ไม่ว่าเท่าใดเวลาที่ผ่านไป และทุกๆ ฉากทุกตอน , rubs ในสิ่งที่ฉันเป็น ตั้งแต่ฉันสูญเสียคุณ
( ว่า ) ฉัน ( เป็น ) โง่ มีความรักที่แท้จริง ที่ไม่ได้ดูแล มัน
ฉันรู้ว่ามันคุ้มค่า แต่เมื่อสายเกินไปไม่ว่าความเจ็บปวดวิธีมากฉันอยากจะย้อนเวลากลับไปได้แต่ฝัน . . . . . . . ซ่อมมันจนมันเป็นดีใหม่ รูปเมื่อก่อนนั้นที่มันขาดไป แต่ทางของเรา จะต่อ หรือผมต้องยอมรับมัน ? บอกหน่อยที่ไหนพอจะมีประตู ที่จะให้ฉันกลับไปเวลาที่ผมมีกับคุณดังนั้นฉันสามารถดูแลเธอได้อีก . . . . . . .