(Huner 1995; Eversole and McClain 2

(Huner 1995; Eversole and McClain 2000; Mazlum and Eversole 2000a). The acreage
devoted to crayfish culture in Louisiana varies from year to year, 44,000 ha in 1999 and
34,000 ha in 2000 (J. Avery, personal communication).
Crayfish culture in the southeastern United States involves three taxa; the red swamp
crayfish, Procambarus clarkii, and P. zonangulus and P. a. acutus collectively known as
white river crayfish. With Hobbs and Hobbs (1990) taxonomic revision of P. a. acutus, the
accepted common name for P. zonangulus became white river crayfish, while eastern
white river crayfish is used for P. a. acutus. Traditional culture practices accommodate the
life history of these crayfish, and life history characteristics reflect the environmental
conditions in the natural range of each species. The eastern white river crayfish occur at
higher latitudes than red swamp crayfish and white river crayfish (Page 1985; Hobbs 1989;
Hobbs and Hobbs 1990) and may be better suited for culture in cooler climates.
Monoculture and polyculture systems are the two major strategies for crayfish production
in the United States. In Louisiana, crayfish culture is often rotated with rice and
other argonomic crops (Eversole and McClain 2000). It is customary in these systems for
producers to form shallow crayfish ponds by reconstructing levees. The monoculture
system of crayfish production practised in South Carolina involves permanent deeper
ponds (Eversole and Pomeroy 1989). Each system is limited, and size and yield depends on
various factors including density (Lutz and Wolters 1986), genetic effects (Bosworth et al.
1994), and forage availability (de la Bretonne and Romaire 1989).
In 1990, ten newly constructed 0.1-ha culture ponds at Clemson University were
stocked with mostly P. clarkii ([98%). Over a relatively short period, the crayfish population
shifted from a P. clarkii to a P. a. acutus dominated culture. For example, the
percentages of P. clarkii in the harvest decreased from 97% in 1991, the first harvest, to
1% four harvests later in 1995 (Eversole et al. 1999). Two years of supplemental
stocking of P. clarkii in 1996 and 1997 only increased the P. clarkii in harvest to 2%
(Eversole et al. 1999). P. clarkii have not been observed in the 2000, 2001 and 2002
harvests. A series of investigations have been designed to gain a better understanding of
P. clarkii and P. a. acutus relations. The objective of this study was to understand the
mechanism for the shift in crayfish dominance in the culture ponds, and to evaluate
survival, growth and yield of P. clarkii and P. a. acutus in monoculture and polyculture
systems.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(Huner 1995 Eversole และ McClain 2000 Mazlum ก Eversole 2000a) การ acreageทุ่มเทเพื่อเครย์ฟิช วัฒนธรรมในหลุยเซียน่าแตกต่างจากปีถึงปี 44,000 ฮา ในปี 1999 และ34000 ฮา ใน 2000 (J. Avery สื่อสาร)เครย์ฟิชวัฒนธรรมในตะวันออกเฉียงใต้สหรัฐอเมริกาเกี่ยวข้อง taxa ที่สาม หนองแดงเครย์ฟิช กุ้ง แดง และ P. zonangulus และ acutus a. P. ที่เรียกโดยรวมว่าแม่น้ำสีขาวเครย์ฟิช ฮอบส์และฮอบส์ (1990) แก้ไขอนุกรมวิธานของ P. a. acutus การยอมรับทั่วไปชื่อ P. zonangulus กลายเป็น แม่น้ำขาวเครย์ฟิช ในขณะที่ภาคตะวันออกเครย์ฟิชแม่น้ำสีขาวใช้สำหรับ P. a. acutus รองรับวัฒนธรรมปฏิบัติการประวัติชีวิตของเหล่าเครย์ฟิช ลักษณะประวัติชีวิตสะท้อนในสิ่งแวดล้อมเงื่อนไขในช่วงธรรมชาติของแต่ละสายพันธุ์ เครย์ฟิชขาวแม่น้ำตะวันออกเกิดขึ้นในlatitudes สูงกว่าเครย์ฟิชแดงบึงและแม่น้ำไวท์เครย์ฟิช (หน้า 1985 ฮอบส์ 1989ฮอบส์และฮอบส์ 1990) และอาจจะเหมาะสำหรับวัฒนธรรมในสภาพอากาศเย็นระบบเกษตรกรรมพืชเดี่ยวและทางระบบเป็นกลยุทธ์สำคัญสองสำหรับผลิตเครย์ฟิชในสหรัฐอเมริกา ในรัฐลุยเซียนา วัฒนธรรมเครย์ฟิชคือมักจะหมุนกับข้าว และอื่น ๆ argonomic พืช (Eversole และ McClain 2000) มันเป็นขนบธรรมเนียมในระบบเหล่านี้ผู้ผลิตแบบบ่อตื้นเครย์ฟิช โดยบูรณะ levees เรื่องระบบการผลิตเครย์ฟิชปฏิบัติในเซาท์แคโรไลนาลึกถาวรที่เกี่ยวข้องบ่อ (Eversole และ Pomeroy 1989) แต่ละระบบถูกจำกัด และขนาดและผลตอบแทนขึ้นอยู่กับปัจจัยต่าง ๆ รวมทั้งความหนาแน่น (แลนลุตซ์ Wolters 1986), พันธุกรรมลักษณะและ (บอสเวิร์ท et alปี 1994), และอาหารสัตว์พร้อม (เดอลา Bretonne และ Romaire 1989)ในปี 1990 สิบเพิ่งสร้าง 0.1-ฮา บ่อวัฒนธรรมมหาวิทยาลัย Clemson ได้เก็บส่วนใหญ่ P. แดง ([98%) ระยะเวลาค่อนข้างสั้น ประชากรเครย์ฟิชเปลี่ยนจากแดง P. วัฒนธรรม acutus a. P. ครอบงำ ตัวอย่าง การเปอร์เซ็นต์ของแดง P. ในเก็บเกี่ยวลดลงจากร้อยละ 97 ใน 1991 เก็บเกี่ยวครั้งแรก การ1% สี่ harvests ใน 1995 (Eversole et al. 1999) สองปีเพิ่มเติมมิติของ P. แดงในปี 1996 และ 1997 เพิ่มแดง P. ในเก็บเกี่ยว 2% เท่านั้น(Eversole et al. 1999) ไม่ได้พบ P. แดงใน 2000, 2001 และ 2002harvests ได้รับการออกแบบชุดสืบสวนเพื่อความเข้าใจของแดง P. และ P. a. acutus ความสัมพันธ์ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เป็นการ เข้าใจกลไกสำหรับกะในปกครองเครย์ฟิชบ่อวัฒนธรรม และประเมินอยู่รอด การเจริญเติบโต และผลผลิตของ P. แดงและ acutus a. P. ในเรื่องและทางระบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(Huner 1995; เอเวอร์โซลและแมคเคลน 2000 Mazlum และเอเวอร์โซล 2000a) พื้นที่เพาะปลูกที่ทุ่มเทให้กับการเพาะเลี้ยงกุ้งในรัฐหลุยเซียนาแตกต่างจากปีที่ปี 44,000 ไร่ในปี 1999 และ. 34,000 เฮกเตอร์ในปี 2000 (เจเอเวอรี่, การสื่อสารส่วนบุคคล) วัฒนธรรมกั้งในทิศตะวันออกของสหรัฐฯเกี่ยวข้องกับสามแท็กซ่า; บึงสีแดงกั้งกุ้งแดงและพีพี zonangulus acutus เรียกว่ากุ้งแม่น้ำสีขาว กับฮอบส์และฮอบส์ (1990) การแก้ไขการจัดหมวดหมู่ของพี acutus ที่ได้รับการยอมรับชื่อสามัญพีzonangulus กลายเป็นกุ้งแม่น้ำสีขาวในขณะที่ภาคตะวันออกของกุ้งแม่น้ำสีขาวใช้สำหรับพี acutus การปฏิบัติวัฒนธรรมดั้งเดิมรองรับประวัติชีวิตของกุ้งเหล่านี้และลักษณะประวัติชีวิตสะท้อนให้เห็นถึงสิ่งแวดล้อมสภาพอยู่ในช่วงตามธรรมชาติของแต่ละสายพันธุ์ กั้งแม่น้ำสีขาวตะวันออกเกิดขึ้นในละติจูดสูงกว่ากุ้งน้ำจืดบึงสีแดงและกุ้งแม่น้ำสีขาว (หน้า 1985; ฮอบส์ 1989; ฮอบส์และฮอบส์ 1990) และอาจจะดีเหมาะสำหรับการเพาะเลี้ยงในสภาพอากาศเย็น. ชนิดเดียวและระบบ polyculture เป็นสองกลยุทธ์ที่สำคัญสำหรับ การผลิตกุ้งในประเทศสหรัฐอเมริกา ในรัฐหลุยเซียนาวัฒนธรรมกุ้งมักจะหมุนด้วยข้าวและพืชอื่น ๆ argonomic (เอเวอร์โซลและแมคเคลน 2000) มันเป็นธรรมเนียมในระบบเหล่านี้สำหรับผู้ผลิตในรูปแบบบ่อกุ้งตื้นโดยการฟื้นฟูเขื่อน เชิงเดี่ยวระบบของการผลิตกุ้งได้รับการฝึกฝนในเซาท์แคโรไลนาเกี่ยวข้องกับลึกถาวรบ่อ(เอเวอร์โซลและรอย 1989) แต่ละระบบมี จำกัด และขนาดและผลผลิตขึ้นอยู่กับปัจจัยต่างๆ รวมทั้งความหนาแน่น (ลัทซ์และ Wolters 1986) ผลกระทบทางพันธุกรรม (Bosworth et al. 1994) และความพร้อมอาหารสัตว์ (เดอลา Bretonne และ Romaire 1989). ในปี 1990 สิบสร้างขึ้นใหม่ บ่อวัฒนธรรม 0.1 ฮ่าที่มหาวิทยาลัยเคลมสันได้รับการเก็บรักษาตู้ส่วนใหญ่พีclarkii ([98%) ในช่วงระยะเวลาอันสั้นประชากรกุ้งเปลี่ยนจาก clarkii พีไปยังพี วัฒนธรรมที่โดดเด่น acutus ยกตัวอย่างเช่นร้อยละของ clarkii พีในการเก็บเกี่ยวลดลงจาก 97% ในปี 1991 การเก็บเกี่ยวครั้งแรกที่จะ 1% สี่เก็บเกี่ยวต่อมาในปี 1995 (เอเวอร์โซล et al. 1999) สองปีของการเสริมถุงน่องของ clarkii พีในปี 1996 และ 1997 เพิ่มขึ้นเพียง clarkii พีในการเก็บเกี่ยว 2% (เอเวอร์โซล et al. 1999) พี clarkii ยังไม่ได้รับการปฏิบัติในปี 2000, ปี 2001 และ 2002 การเก็บเกี่ยว ชุดสืบสวนได้รับการออกแบบมาเพื่อให้ได้รับความเข้าใจที่ดีขึ้นของพี clarkii พี ความสัมพันธ์ acutus วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการเข้าใจกลไกสำหรับการเปลี่ยนแปลงในการปกครองกุ้งในบ่อเพาะเลี้ยงและการประเมินความอยู่รอดการเจริญเติบโตและผลผลิตของพีพีclarkii acutus ในเชิงเดี่ยวและ polyculture ระบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( huner 1995 ; และ eversole เมิกเคลน 2000 ; mazlum eversole และประกอบ ) วัดพื้นที่เพื่อรองรับวัฒนธรรม
กุ้งในรัฐหลุยเซียนาที่แตกต่างจากปีที่ปี 44000 ฮาในปี 1999 และ 2000 ( ฮา
, J . เอเวอรี่ , การสื่อสารส่วนบุคคล ) .
กุ้งวัฒนธรรมในประเทศสหรัฐอเมริกาที่เกี่ยวข้องกับสามซ่า ; แดงหนอง
ปรุง procambarus clarkii และหน้า zonangulus และ P . . acutus นี้ รู้จักกันในนาม
แม่น้ำสีขาวกุ้งเครย์ฟิช กับฮอบส์ฮอบส์ ( 1990 ) และการแก้ไขหมวดหมู่ของหน้า A acutus ,
ยอมรับชื่อสามัญสำหรับหน้า zonangulus กลายเป็นแม่น้ำสีขาวกุ้ง ในขณะที่แม่น้ำตะวันออก
ขาวกุ้งใช้หน้า A acutus . ปฏิบัติวัฒนธรรมดั้งเดิมรองรับ
ประวัติชีวิตของกุ้งเหล่านี้คุณลักษณะและประวัติชีวิตสะท้อนสิ่งแวดล้อม
เงื่อนไขในช่วงธรรมชาติของแต่ละชนิด กุ้งแม่น้ำตะวันออกสีขาวเกิดขึ้นที่ละติจูดสูงกว่า
กุ้งแม่น้ำและบึงสีแดงขาวกั้ง ( หน้า 1985 ; ฮอบส์ฮอบส์ฮอบส์ 1990 และปี 1989 ;
) และอาจจะดีกว่าเหมาะสำหรับเลี้ยงในสภาพอากาศเย็น .
เดี่ยวและระบบ polyculture เป็นสองหลักกลยุทธ์
การผลิตกุ้งในสหรัฐอเมริกา ในหลุยเซียน่าการเลี้ยงกุ้งมักจะหมุนด้วยข้าวและพืชอื่น ๆ (
argonomic และ eversole เมิกเคลน 2000 ) มันเป็นประเพณีในระบบเหล่านี้ผลิตในรูปแบบบ่อกุ้ง
ตื้น โดยการสร้างเขื่อน . โดยผ่านระบบของการผลิตกุ้ง
ซ้อมเซาท์แคโรไลนาเกี่ยวข้องกับถาวรลึก
บ่อ ( eversole และชุด 1989 ) แต่ละระบบมีจำกัด และขนาดและผลผลิตขึ้นอยู่กับ
ปัจจัยต่าง ๆ รวมทั้งความหนาแน่น ( Lutz และวอลเทอร์ 1986 ) , ผลทางพันธุกรรม ( Bosworth et al .
1994 ) และความพร้อม ( เดอ ลา bretonne อาหารสัตว์ และ romaire 1989 ) .
ในปี 1990 สิบใหม่สร้าง 0.1-ha บ่อเลี้ยงที่มหาวิทยาลัยเคลมได้
stocked กับส่วนใหญ่หน้า clarkii ( 98% ) ในช่วงระยะเวลาที่ค่อนข้างสั้น เครฟิชประชากร
เปลี่ยนจากหน้าไปยังหน้า clarkii . acutus ครอบงำวัฒนธรรมตัวอย่างเช่น ,
1 P clarkii ในการเก็บเกี่ยวลดลงจาก 97% ใน 1991 , การเก็บเกี่ยวก่อน

1 % 4 ครั้งต่อมาในปี 1995 ( eversole et al . 1999 ) สองปีของการจัดเก็บเพิ่มเติม
P . clarkii ในปี 1996 และ 1997 เพียงเพิ่มหน้า clarkii ในการเก็บเกี่ยว 2 %
( eversole et al . 1999 ) หน้า clarkii ไม่ได้ถูกพบใน 2000 , 2001 และ 2002
เก็บเกี่ยว .ชุดสืบสวนได้รับการออกแบบมาเพื่อเพิ่มความเข้าใจของ
P clarkii และ P . . acutus ความสัมพันธ์ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือ เพื่อเข้าใจกลไกการเปลี่ยนแปลงใน
การปกครองใน บ่อเลี้ยงกุ้ง และประเมิน
รอดตาย การเจริญเติบโต และผลผลิตของหน้า clarkii และ P . . acutus ในอากาศและระบบ polyculture