Coronary Heart DiseaseCoronary hear

Coronary Heart Disease
Coronary heart disease (CHD) remains the greatest killer in
women, and small increases in relative risk can translate into
significant disease burden. At present, there are no published
randomized trials of ovarian conservation versus removal
although one study is under consideration (clinicaltrials.gov,
NCT 01007305). The existing evidence is inconclusive to determine
the overall effect of BSO on risk of CHD.21–25 In cohort
studies, the challenge of who to use as the appropriate comparator
control group exists. The proposed mechanism
whereby BSO increases CHD risk is inducing premature
menopause, a condition associated with a higher risk of death
from cardiovascular disease.26–28 Endogenous estrogen has a
detrimental effect on the development of atherosclerosis and
increasing age at natural menopause has been associated with
a decrease in total cardiovascular mortality.29 Despite this
plausible biologic explanation, the epidemiologic evidence for
the association between BSO and CHD is conflicting.
One of the largest cohort studies to investigate the association
between ovarian conservation and long-term health
outcomes is the Nurses’ Health Study, a longitudinal cohort of
over 120,000 nurses, 29,380 of whom underwent hysterectomy
for benign disease. Of these, 55% had a concomitant
BSO. In the first analysis published in 2009, the study authors
concluded that BSO was associated with a significantly increased
risk of fatal and nonfatal heart disease.30 When the
risk of incident events is evaluated by age, however, one
discovers that the significant association between CHD and
BSO was derived solely from the cohort of women younger
than 45 years who had BSO. Their multivariate hazard ratio
was 1.34 (95% CI 1.13–1.60). In contrast, women aged 45–54
[hazard ratio (HR) 1.08 (0.86–1.35)] and 55 and older [HR 0.99
(0.64–1.54)] had no significant association observed. When the
cohort was evaluated collectively, a small increased risk,
driven by the findings in the young cohort, was observed [1.17
(1.02–1.35)].
In 2013, a further analysis of updated data from the same
cohort was published.31 Overall, 16.8% of women with hysterectomy
and BSO died from all causes compared with 13.3%
who had ovarian conservation. Elective BSO in women aged
younger than 50 who never used estrogen therapy was again
associated with increased cardiovascular mortality [HR 1.29
(1.01–1.64)]. In those aged 50–59 years, however, no signifi-
cant association was observed [HR 0.78 (0.42–1.46)]. The
consistent conclusion drawn from these two analyses is that
when BSO is performed in younger, premenopausal women
who do not take estrogen supplementation, CHD risk is increased.
In women over 50, however, no detrimental effect
was observed.
Similar results were noted in the Women’s Health Initiative
Observational Study of 25,448 postmenopausal women aged
50 to 79 years who had a history of hysterectomy and BSO
(n = 14,254) or hysterectomy with ovarian conservation
(n = 11,194).25 In multivariable analyses, BSO was not associated
with an increased risk of fatal and nonfatal CHD. Notable
in this cohort was the high rate of current or past
estrogen use (78.6%) regardless of ovarian conservation status.
This variable was, however, accounted for in the multivariable
analysis.
The importance of understanding this variable but profound
effect of BSO on CHD risk at different ages is best

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคหลอดเลือดหัวใจ
โรคหลอดเลือดหัวใจ (CHD) ยังคงเป็นนักฆ่าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดใน
ผู้หญิงและเพิ่มขึ้นเล็ก ๆ ในความเสี่ยงสามารถแปลเป็น
ภาระโรคที่สำคัญ ในปัจจุบันไม่มีการตีพิมพ์
การทดลองแบบสุ่มของการอนุรักษ์รังไข่เมื่อเทียบกับการกำจัด
แม้ว่าการศึกษาหนึ่งที่อยู่ภายใต้การพิจารณา (clinicaltrials.gov,
NCT 01007305) หลักฐานที่มีอยู่คือสรุปไม่ได้เพื่อตรวจสอบ
ผลกระทบโดยรวมของ BSO เกี่ยวกับความเสี่ยงของ CHD.21-25 ในการศึกษา
การศึกษา, ความท้าทายในการที่จะใช้เป็นตัวเปรียบเทียบที่เหมาะสม
กลุ่มควบคุมที่มีอยู่ กลไกการเสนอ
โดย BSO เพิ่มความเสี่ยงต่อโรคหลอดเลือดหัวใจจะกระตุ้นให้เกิดการคลอดก่อนกำหนด
วัยหมดประจำเดือนสภาพที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่สูงขึ้นของการเสียชีวิต
จากโรคหัวใจและหลอดเลือดสโตรเจนภายนอก disease.26-28 มี
ผลกระทบต่อการพัฒนาของหลอดเลือดและ
อายุที่เพิ่มขึ้นในวัยหมดประจำเดือนธรรมชาติมีความเกี่ยวข้องกับ
การลดลงของโรคหัวใจและหลอดเลือดรวม mortality.29 อย่างไรก็ตามเรื่องนี้
มีคำอธิบายทางชีววิทยาที่น่าเชื่อถือหลักฐานทางระบาดวิทยาสำหรับ
ความสัมพันธ์ระหว่าง BSO และโรคหลอดเลือดหัวใจเป็นที่ขัดแย้งกัน.
หนึ่งของการศึกษาการศึกษาที่ใหญ่ที่สุดในการตรวจสอบการเชื่อมโยง
ระหว่างการอนุรักษ์รังไข่และสุขภาพในระยะยาว
ผลเป็นพยาบาล การศึกษาสุขภาพการศึกษาตามยาวของ
กว่า 120,000 พยาบาล 29,380 คนเข้ารับการผ่าตัดมดลูก
สำหรับโรคพิษเป็นภัย ของเหล่านี้ 55% มีด้วยกัน
BSO ในการวิเคราะห์ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 2009 ผู้เขียนศึกษา
ได้ข้อสรุปว่า BSO ได้เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
ความเสี่ยงของอันตรายถึงชีวิตและ nonfatal disease.30 หัวใจเมื่อ
ความเสี่ยงของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้รับการประเมินตามอายุ แต่หนึ่ง
พบว่าสมาคมมีนัยสำคัญระหว่างโรคหลอดเลือดหัวใจ และ
BSO ได้มา แต่เพียงผู้เดียวจากการศึกษาของผู้หญิงที่อายุน้อยกว่า
กว่า 45 ปีที่มี BSO hazard ratio ของพวกเขาหลายตัวแปร
เป็น 1.34 (95% CI 1.13-1.60) ในทางตรงกันข้ามผู้หญิงที่มีอายุ 45-54
[ค่า hazard ratio (HR) 1.08 (0.86-1.35)] และ 55 และผู้สูงอายุ [HR 0.99
(0.64-1.54)] ไม่มีการเชื่อมโยงอย่างมีนัยสำคัญที่สังเกต เมื่อ
การศึกษาได้รับการประเมินเรียกรวมกันว่ามีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นขนาดเล็ก
ขับเคลื่อนโดยผลการวิจัยในหมู่คนหนุ่มสาวก็สังเกตเห็น [1.17
(1.02-1.35)].
ในปี 2013 การวิเคราะห์เพิ่มเติมของข้อมูลจากการปรับปรุงเดียวกัน
การศึกษาได้รับการ published.31 โดยรวม 16.8% ของผู้หญิงที่มีมดลูก
และ BSO เสียชีวิตจากทุกสาเหตุเมื่อเทียบกับ 13.3%
ที่มีการอนุรักษ์รังไข่ เลือก BSO ในผู้หญิงที่มีอายุ
อ่อนกว่า 50 คนที่ไม่เคยใช้การรักษาด้วยฮอร์โมนอีกครั้ง
ที่เกี่ยวข้องกับการตายของโรคหัวใจและหลอดเลือด [HR 1.29
(1.01-1.64)] ในผู้ที่อายุ 50-59 ปี แต่ไม่มีนัยสำคัญ
สมาคมลาดเทพบว่า [HR 0.78 (0.42-1.46)]
ข้อสรุปที่สอดคล้องกันดึงออกมาจากทั้งสองการวิเคราะห์ก็คือว่า
เมื่อ BSO จะดำเนินการในอายุน้อยกว่าผู้หญิงวัยก่อนหมดประจำเดือน
ที่ไม่ได้ใช้การเสริมฮอร์โมนความเสี่ยงโรคหลอดเลือดหัวใจเพิ่มขึ้น.
ในผู้หญิงมากกว่า 50 แต่ไม่มีผลกระทบ
ก็สังเกตเห็น.
ผลที่คล้ายกันที่ระบุไว้ใน สตรีสุขภาพริเริ่ม
ศึกษาเชิงสังเกตของ 25,448 สตรีวัยหมดประจำเดือนอายุ
50-79 ปีที่มีประวัติของการผ่าตัดมดลูกและ BSO
(n = 14,254) หรือการผ่าตัดมดลูกกับการอนุรักษ์รังไข่
(n = 11,194) 0.25 ในการวิเคราะห์หลายตัวแปร, BSO ไม่ได้เกี่ยวข้อง
กับการเพิ่มขึ้น ความเสี่ยงของโรคหลอดเลือดหัวใจร้ายแรงและ nonfatal ที่โดดเด่น
ในหมู่คนนี้เป็นอัตราที่สูงของอดีตหรือปัจจุบัน
การใช้สโตรเจน (78.6%) โดยไม่คำนึงถึงสถานภาพการอนุรักษ์รังไข่.
ตัวแปรนี้ได้ แต่คิดในหลายตัวแปร
การวิเคราะห์.
ความสำคัญของการทำความเข้าใจตัวแปรนี้ แต่ลึกซึ้ง
ผลของ BSO ในโรคหลอดเลือดหัวใจ ความเสี่ยงที่แตกต่างกันทุกเพศทุกวัยที่ดีที่สุดคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคหลอดเลือดหัวใจโรคหลอดเลือดหัวใจ ( CHD ) ยังคงเป็นสุดยอดนักฆ่าในผู้หญิง และเพิ่มความเสี่ยงสัมพัทธ์สามารถแปลลงในขนาดเล็กที่สำคัญโรคภาระ ปัจจุบัน ไม่มีตีพิมพ์และการทดลองของรังไข่และการอนุรักษ์ถึงแม้ว่าการศึกษาหนึ่ง ( clinicaltrials.gov อยู่ภายใต้การพิจารณา ,NCT 01007305 ) หลักฐานที่มีอยู่ยังไม่มีข้อสรุปว่าผลกระทบโดยรวมของ bso บนความเสี่ยงของ CHD 21 – 25 ในการเข้าศึกษาการศึกษา ความท้าทายของคนที่จะใช้เป็นตัวเปรียบเทียบที่เหมาะสมกลุ่มควบคุมอยู่ เสนอกลไกซึ่งเพิ่มความเสี่ยงโรคหลอดเลือดหัวใจจะกระตุ้น bso ก่อนกำหนดวัยทอง เงื่อนไขเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่สูงขึ้นของความตายจากโรคหัวใจและหลอดเลือด . 26 – 28 พบ estrogenเป็นอันตรายต่อการพัฒนาของโรคหลอดเลือด และอายุที่เพิ่มมากขึ้น ในธรรมชาติ มีความสัมพันธ์กับวัยทองรวม mortality.29 แม้จะลดลงในกลุ่มนี้คำอธิบายที่เป็นไปได้มากกว่า หลักฐานทางระบาดวิทยาสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างวิศวกรรมและการให้มันขัดแย้งกันหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดของการศึกษารุ่นที่เข้าศึกษาสมาคมระหว่างการอนุรักษ์รังไข่และสุขภาพระยะยาวผลคือการศึกษาสุขภาพพยาบาล , ตามยาวตั้งแต่ของกว่า 120 , 000 ผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดมดลูกออก 29380สำหรับเนื้องอกโรค ของเหล่านี้ 55% มีผู้ป่วยวงดุริยางค์ซิมโฟนีกรุงเทพ . ในการวิเคราะห์การตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 2009 การศึกษาผู้เขียนสรุปได้ว่า เกี่ยวข้องกับวงดุริยางค์ซิมโฟนีกรุงเทพมากขึ้นและความเสี่ยงร้ายแรงที่ไม่ถึงขั้นเสียชีวิต disease.30 หัวใจเมื่อความเสี่ยงของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคือการประเมินอายุ , อย่างไรก็ตาม ,ค้นพบความสัมพันธ์ระหว่างผู้ป่วยและวงดุริยางค์ซิมโฟนีกรุงเทพได้มา แต่เพียงผู้เดียวจากเพื่อนรุ่นน้องผู้หญิงกว่า 45 ปีที่วงดุริยางค์ซิมโฟนีกรุงเทพ . อัตราส่วนของตัวแปรหลายตัวอันตรายคือ 1.34 ( 95% CI 1.13 ( 1.60 ) ในทางตรงกันข้าม ผู้หญิง อายุ 45 - 54 .[ อัตราส่วนอันตราย ( HR ) 1.08 ( 0.86 ( 1.35 ) ] และ [ HR 0.99 55 ขึ้นไป( 0.64 ( 154 ) ไม่มีความสัมพันธ์กัน ) เมื่อการติดตามประเมินผลโดยรวม ขนาดเล็ก เพิ่มความเสี่ยงขับเคลื่อนโดยวิเคราะห์ศึกษายังพบ [ 1.17( 1 ) 1.35 ) ]ใน 2013 , การวิเคราะห์ต่อไปของข้อมูลอัพเดทจากเดียวกันหรือไม่ก็ published.31 โดยรวม ร้อยละ 16.8 ของผู้หญิงที่มีมดลูกวงดุริยางค์ซิมโฟนีกรุงเทพ เสียชีวิตจากทุกสาเหตุ และร้อยละ 13.3 เมื่อเทียบกับที่ได้รับการอนุรักษ์ รังไข่ วิชาเลือกทางวิศวกรรมในผู้หญิงอายุเด็กกว่า 50 คนที่ไม่เคยใช้สโตรเจนรักษาอีกครั้งที่เกี่ยวข้องกับการตาย [ HR 1.29 เพิ่มขึ้นหัวใจและหลอดเลือด( 1.01 ( 1.64 ) ] ในผู้ที่มีอายุ 50 - 59 ปี อย่างไรก็ตาม ไม่มี signifi -สมาคมลาดเทพบ [ HR 0.78 ( 0.42 ( 1.46 ) ] ที่สรุปจากการวิเคราะห์สอดคล้องกันทั้งสองคือเมื่อ bso จะดําเนินการในผู้หญิง premenopausal น้องที่ไม่ใช้ฮอร์โมนเอสโตรเจนเสริม ความเสี่ยงโรคหลอดเลือดหัวใจเพิ่มขึ้นในผู้หญิงมากกว่า 50 , อย่างไรก็ตาม , ไม่มีผลที่เป็นอันตรายคือสังเกตซึ่งการตั้งข้อสังเกตใน โครงการสุขภาพสตรีการศึกษาโดยการสังเกตของ 25448 สตรีวัยทอง อายุ50 ถึง 79 ปี ที่มีประวัติของการตัดมดลูก และวิศวกรรม( n = 14254 ) หรือการตัดมดลูกรังไข่กับการอนุรักษ์( n = ��� ) 25 ในการวิเคราะห์ multivariable bso , ไม่ได้เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของโรคหลอดเลือดหัวใจและเสียชีวิตที่ไม่ถึงขั้นเสียชีวิต . เด่นในการติดตามนี้เป็นอัตราที่สูงในปัจจุบันหรืออดีตการใช้สโตรเจน ( 78.6% ) โดยไม่คำนึงถึงสถานะอนุรักษ์รังไข่ตัวแปรนี้เป็น แต่คิดใน multivariableการวิเคราะห์ความสำคัญของความเข้าใจตัวแปรนี้แต่ลึกซึ้งผลของวิศวกรรมความเสี่ยง CHD ในวัยต่าง ๆเป็นดีที่สุด