I wonder when I started to become a

I wonder when I started to become afraid of my brother.

At the very least, it wasn't like that at the beginning.





When I first met him, brother was hitting my father.

I loved my father.

Although he was useless in many aspects, I knew that he loved me with all of his heart.

Even if it wasn't like that, as a five year old child, he was a father that I loved without a doubt.





My brother punched that kind of father.





Appearing all of a sudden, and then punching my father.

I didn't understand the conversation at that time.

Even though I now understand that my brother had a lot of hardships before he finally met with father,

I also knew he made a fool of my father and got into a fight with him.








These things were unrelated to me at that time.

My brother hit my father.

When I saw him on top of father pummeling him,

I thought that my father would be killed.





Then, I came to a conclusion. The one and only truth for me at that time.

This person, I could not recognize him as family.





It wasn't from fear.

It was from hatred.








The feelings of hatred continued long after.

Because everybody was praising my brother.

Naturally from father, and then from my little sister and the maid that I met after as well.

The more they praised my brother, the bigger that stubborn part in me grew.





Like my brother, I hated my little sister.

At the school that we went to, she was my rival in everything.

Be it studying or physical exercises.

And then, excelling in everything, she looked down on me.

I had thought that we will never get along.





I was tormented by my inferiority complex.

The one who didn't approve of this was my grandmother.

At the same time that she was despising my non-blood-related little sister, she held excessive expectations for me.

No, perhaps it wasn't expectations.

It was just what my grandmother said.





"As a lady from the House of Ratreia, you must possess talent that won't shame us."





And then I was forced to study etiquette and detailed ceremonies.

I wasn't able to do them well, and each time I failed, she got angry.

Each time, my grandmother would say:





"If you become enthralled by an adventurer, you will muddy our blood."





I knew immediately that she was talking about my father and mother.

My grandmother despised my father who worked with all of his might.

I then hated my grandmother.





That's why, when a person calling herself my brother's Shisho came and and revealed my mother's whereabouts, rather than stay with grandmother I decided to follow my father.





Yes. My father was at a loss.

He wondered if he should leave me with my grandparents.

My mother inherited the blood of Milis nobles, and my father descended directly from Asura nobles.

There were no problems with my lineage.





My grandparents seemed to have wanted to welcome me into their household.

But, I hated that.

That's why I begged father, I clung to him in tears and followed him.





And yet.

And yet, my father sent me away to my brother's place.

He said that it would be dangerous from here on.

He said that my brother had prepared a base up north, so I should wait for him there.

He said that once he finds my mother, he will definitely catch up later.





I cried.

I said I hated it. I cried that I wanted to be where my mother was.

I thought that I must not separate from my father no matter what.





If Ruijerd-san hadn't appeared there, I might have been together with my father.

And then, I would have gotten sick at the Begaritto Continent, and become an inconvenience for my father.





Ruijerd-san.

I remember him quite well.

The first time I met him, was on the same day I met my brother.

He gave a helping hand to me who looked like I was about to collapse.

He patted my head with gentle hands.

He gave me an apple.





At that time, I didn't know his name.

After learning that he was a guard for my brother, I didn't ask for his name.





Nothing about him changed since that time, he patted my head, and persuaded me gently.





And thus, it became that I headed towards my brother's place.

When we began our trip, my little sister was in excessively high spirits.

She threw off her the mask that she never took off in front of father and her mother, and took on the mask of a leader, then made unreasonable plans one after another.





She was doing foolish things was what I thought.

That there's no meaning being this enthusiastic when there were two grown-ups here.

That's what I had thought.

But, Ruijerd-san and Ginger-san, obeyed my little sister.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมสงสัยว่า เมื่อฉันเริ่มกลัวพี่ อย่างน้อย มันไม่ได้เช่นเดียวกับที่ต้น เมื่อฉันแรกพบเขา พี่ชายถูกตีพ่อ ผมรักพ่อ แม้ว่าเขาได้ประโยชน์ในหลายด้าน ฉันรู้ว่า เขารักฉัน ด้วยหัวใจ แม้ว่ามันไม่ได้เช่นนั้น เป็นเด็กอายุ 5 ปี เขาถูกพ่อที่ฉันรักไม่ต้องสงสัย พี่เจาะรูแบบของพ่อ ปรากฏในทันที แล้ว เจาะพ่อ ฉันไม่เข้าใจการสนทนาที่ ถึงแม้ว่าผมตอนนี้เข้าใจว่า น้องมีมากลำบากก่อนเขาก็ได้พบกับพ่อ ฉันยังรู้ว่า เขาทำคนโง่ของพ่อ และได้เข้าต่อสู้กับเขา สิ่งเหล่านี้ได้เห็นฉันในขณะนั้น พี่ตีพ่อ เมื่อฉันเห็นเขาบนพ่อ pummeling เขา คิดว่า จะฆ่าพ่อ แล้ว ฉันมาสรุป หนึ่งและเฉพาะความจริงสำหรับฉันในขณะนั้น คนนี้ ฉันไม่รู้จักเขาเป็นครอบครัว มันไม่ได้จากความกลัว ก็จากความเกลียดชัง ความรู้สึกของความเกลียดชังต่อยาวหลังจาก เพราะทุกคนถูกยกย่องพี่ชาย ธรรมชาติ จากพ่อ แล้วน้องน้อยและทำความสะอาดที่ผมเจอหลังเช่นกัน ยิ่งพวกเขายกย่องพี่ ที่ใหญ่กว่าส่วนที่ปากแข็งในฉันโต เช่นพี่ชายของฉัน ฉันเกลียดชังน้องน้อย โรงเรียนที่เราไป เธอเป็นคู่แข่งของฉันในทุกสิ่ง จะได้เรียนหรือฝึกปฏิบัติจริง แล้ว กว้างทุกอย่าง เธอมองลงไปกับฉัน ฉันมีความคิดว่า เราจะไม่ได้รับตาม ฉันถูกทรมาน โดยปมด้อยของฉัน ผู้ที่ไม่ได้อนุมัตินี้เป็นยายของฉัน ในเวลาเดียวกันว่า เธอถูก despising น้องลิตเติ้ลไม่ใช่เลือดเกี่ยวกับ เธอจัดความคาดหวังมากเกินไปสำหรับฉัน ไม่ บางทีมันไม่ได้คาดหวัง มันเป็นเพียงฉันยายพูด "เป็นผู้หญิงจากบ้าน Ratreia คุณต้องมีความสามารถพิเศษที่จะอับอายเรา" แล้วฉันถูกบังคับให้เรียนมารยาทและพิธีรายละเอียด ฉันไม่สามารถที่จะทำดี และแต่ละครั้งที่ล้มเหลวไม่ เธอได้รับโกรธ กัน ยายของฉันจะบอกว่า: "ถ้าคุณจะติดใจนักผจญภัย คุณจะ muddy เลือดของเรา" ผมรู้ทันทีว่า เธอพูดถึงพ่อและแม่ของฉัน ยายของฉันชิงพ่อที่ทำงานของเขาอาจ ผมขี้เกียจยายของฉันแล้ว ที่ว่าทำไม เมื่อผู้เรียกตัวเองของน้อง Shisho มา และ และเปิดเผยตำแหน่งของแม่ ค่อนข้าง มากกว่าอยู่กับยาย ฉันตัดสินใจที่จะทำตามพ่อ ใช่ พ่อของฉันที่สูญเสีย เขาสงสัยว่า ถ้า เขาควรปล่อยให้ผมกับปู่ย่าตายายของฉัน แม่รับมาของขุนนาง Milis และพ่อที่สืบเชื้อสายโดยตรงจากขุนนางอสุรา ไม่มีปัญหากับคนเชื้อสายของฉันได้ ปู่ย่าตายายของฉันดูเหมือนจะ ต้องต้อนรับฉันในบ้านของพวกเขา แต่ ขี้เกียจที่ คือเหตุผลที่ทำไมฉันขอร้องพ่อ ฉันพืชในน้ำตาเขา และตามเขา และยัง และยัง พ่อส่งฉันที่เป็นพี่ เขากล่าวว่า มันจะอันตรายจากการเดินทาง เขากล่าวว่า พี่ได้เตรียมฐานขึ้นเหนือ ดังนั้นผมควรรอให้เขามี เขากล่าวว่า เมื่อเขาพบมารดาของฉัน เขาจะแน่นอนทันในภายหลัง ข้า กล่าวว่า ผมขี้เกียจ ร้องว่า อยากจะได้ที่แม่มี ฉันคิดว่า ฉันต้องไม่แยกออกจากพ่อไม่ว่าอะไร ถ้า Ruijerd ซังไม่ได้ปรากฏมี ฉันอาจได้รับร่วมกับพ่อ แล้ว ฉันจะได้รับป่วยที่ทวีป Begaritto และกลายเป็น ความไม่สะดวกสำหรับคุณพ่อ Ruijerd ซัง ผมจำเขาค่อนข้างดี ครั้งแรกที่ฉันได้พบเขา ได้ในวันเดียวกันที่ผมเจอพี่ เขาให้ช่วยเหลือผมซึ่งดูเหมือนว่าผมกำลังจะยุบ เขา patted ศีรษะ ด้วยมือเบา ๆ เขาให้ฉันแอปเปิล ในขณะนั้น ฉันไม่ทราบว่าชื่อของเขา หลังจากเรียนรู้ว่า เป็นเจ้าหน้าที่สำหรับน้อง ฉันไม่ได้ถามชื่อของเขา ไม่เกี่ยวกับเขาเปลี่ยนเวลานั้น เขา patted หัวของฉัน และเกลี้ยกล่อมฉันเบา ๆ และดังนั้น มันกลายเป็นว่า หัวต่อสถานที่ของพี่ เมื่อเราเริ่มเดินทางของเรา น้องน้อยอยู่ในจิตใจสูงมากเกินไป เธอโยนออกเธอพรางที่เธอไม่เคยเอาออกหน้าพ่อและแม่ของเธอ และใช้ในรูปแบบของผู้นำ แล้วทำแผน unreasonable หนึ่ง เธอทำสิ่งที่โง่เป็นสิ่งที่คิด ที่มีความหมายไม่ถูกนี้กระตือรือร้นมีสองแสนนี่ นั่นคือสิ่งที่ฉันมีความคิด แต่ Ruijerd ซังและขิง-ซาน เชื่อฟังน้องน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมสงสัยว่าเมื่อผมเริ่มที่จะกลายเป็นความกลัวของพี่ชายของฉัน. อย่างน้อยที่สุดมันก็ไม่ชอบที่ที่จุดเริ่มต้น. ครั้งแรกที่ผมได้พบกับเขาพี่ชายถูกตีพ่อของฉัน. ฉันรักพ่อของฉัน. แม้ว่าเขาจะไม่ได้ผลในหลาย ๆ ด้านผมรู้ว่าเขารักฉันที่มีทั้งหมดของหัวใจของเขา. แม้ว่าจะไม่ได้เป็นเช่นนั้นเป็นห้าปีเด็กเก่าเขาเป็นพ่อที่ฉันรักโดยไม่ต้องสงสัย. พี่ชายของฉันเจาะชนิดของพ่อที่. ปรากฏ ทั้งหมดในทันทีและจากนั้นไล่พ่อของฉัน. ผมไม่เข้าใจการสนทนาในช่วงเวลานั้น. ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมเข้าใจว่าพี่ชายของฉันมีจำนวนมากของความยากลำบากก่อนที่เขาจะได้พบกับที่สุดกับพ่อของฉันก็รู้เขาทำให้คนโง่ของ พ่อและได้รับในการต่อสู้ของเรากับเขา. เหล่านี้เป็นสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับผมในเวลานั้น. พี่ชายของฉันตีพ่อของฉัน. ตอนที่ผมเห็นเขาอยู่ด้านบนของพ่อ pummeling เขาผมคิดว่าพ่อของฉันจะถูกฆ่าตาย. แล้วฉันมา สรุป ความจริงหนึ่งเดียวสำหรับผมในเวลานั้น. คนนี้ฉันไม่สามารถรับรู้ว่าเขาเป็นครอบครัว. มันไม่ได้มาจากความกลัว. มันมาจากความเกลียดชัง. ความรู้สึกของความเกลียดชังอย่างต่อเนื่องเป็นเวลานานหลังจาก. เพราะทุกคนได้รับการยกย่องพี่ชายของฉัน. ธรรมชาติ จากพ่อแล้วจากน้องสาวคนเล็กของฉันและแม่บ้านที่ผมได้พบกับหลังเช่นกัน. มากขึ้นพวกเขายกย่องพี่ชายของฉันที่ใหญ่กว่าปากแข็งว่าเป็นส่วนหนึ่งในตัวผมเติบโต. เช่นเดียวกับพี่ชายของฉันฉันเกลียดน้องสาวคนเล็กของฉัน. ที่โรงเรียนที่เรา ไปเธอเป็นคู่แข่งของฉันในทุกสิ่ง. ไม่ว่าจะเป็นการศึกษาหรือการออกกำลังกายทางกายภาพ. และจากนั้นยอดเยี่ยมในทุกสิ่งที่เธอมองลงไปกับฉัน. ผมคิดว่าเราจะไม่ได้รับพร้อม. ฉันถูกทรมานด้วยปมด้อยของฉัน. หนึ่ง ที่ไม่เห็นด้วยกับการนี้ยายของฉัน. ในเวลาเดียวกันกับที่เธอได้รับการดูหมิ่นที่ไม่ใช่เลือดที่เกี่ยวข้องกับน้องสาวของฉันเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอคาดหวังที่มากเกินไปจัดขึ้นสำหรับฉัน. ไม่มีบางทีมันก็ไม่ได้คาดหวัง. มันเป็นเพียงสิ่งที่คุณยายของฉัน กล่าวว่า. "ในฐานะที่เป็นผู้หญิงจากบ้านของ Ratreia คุณจะต้องมีความสามารถที่จะไม่อับอายเรา." แล้วฉันก็ถูกบังคับให้เรียนมารยาทและพิธีรายละเอียด. ผมไม่สามารถที่จะทำพวกเขาดีและทุกครั้งที่ผม . ล้มเหลวเธอโกรธทุกครั้งที่คุณยายของฉันจะกล่าวว่า"ถ้าคุณจะกลายเป็น enthralled โดยนักผจญภัยที่คุณจะเต็มไปด้วยโคลนเลือดของเรา." ผมรู้ทันทีว่าเธอได้พูดคุยเกี่ยวกับพ่อและแม่ของฉัน. ยายของฉันเกลียดพ่อของฉันที่ทำงาน ที่มีทั้งหมดของเขาอาจจะ. ฉันก็เกลียดคุณยายของฉัน. นั่นเป็นเหตุผลที่เมื่อคนเรียกตัวเองว่า Shisho พี่ชายของฉันมาและเปิดเผยที่ไหนแม่ของฉันมากกว่าอยู่กับคุณยายของฉันตัดสินใจที่จะทำตามพ่อของฉัน. ใช่ พ่อของฉันเป็นที่สูญเสีย. เขาสงสัยว่าเขาควรจะทิ้งฉันกับปู่ย่าตายายของฉัน. แม่ของฉันได้รับมรดกเลือดของขุนนาง Milis และพ่อของฉันสืบเชื้อสายโดยตรงจากขุนนางเบนซี. มีปัญหาใด ๆ กับเชื้อสายของฉัน. ปู่ย่าตายายของฉันดูเหมือนจะมีความต้องการ ให้การต้อนรับผมเข้าไปในบ้านของพวกเขา. แต่ฉันเกลียดที่. นั่นเป็นเหตุผลที่ผมขอร้องให้พ่อผมยังยึดติดกับเขาในน้ำตาและตามเขา. และยัง. และยังพ่อของฉันส่งฉันไปยังสถานที่ที่พี่ชายของฉัน. เขาบอกว่ามันจะ เป็นอันตรายได้จากที่นี่. เขาบอกว่าพี่ชายของฉันได้เตรียมฐานขึ้นไปทางเหนือดังนั้นฉันควรจะรอให้เขามี. เขาบอกว่าเมื่อเขาพบว่าแม่ของฉันแน่นอนเขาจะจับขึ้นในภายหลัง. ฉันร้องไห้. ผมบอกว่าผมเกลียดมัน . ฉันร้องไห้ที่ฉันอยากจะเป็นที่แม่ของฉันเป็น. ฉันคิดว่าฉันจะต้องไม่แยกออกจากพ่อของฉันไม่ว่าอะไร. หาก Ruijerd ซังไม่ได้ปรากฏตัวที่นั่นผมอาจจะได้รับพร้อมกับพ่อของฉัน. แล้วฉันจะ มีอากาศป่วยที่ Begaritto ทวีปและกลายเป็นความไม่สะดวกสำหรับพ่อของฉัน. Ruijerd ซัง. ผมจำได้ว่าเขาค่อนข้างดี. ครั้งแรกที่ผมได้พบกับเขาเป็นในวันเดียวกันผมได้พบกับพี่ชายของฉัน. เขาให้มือช่วยให้ฉัน ที่มองเหมือนฉันกำลังจะล่มสลาย. เขาตบหัวของฉันด้วยมือที่อ่อนโยน. เขาให้ฉันแอปเปิ้ล. ในเวลานั้นผมไม่ทราบว่าชื่อของเขา. หลังจากที่รู้ว่าเขาเป็นยามสำหรับพี่ชายของฉันฉันไม่ได้ ขอให้ชื่อของเขา. ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเขาเปลี่ยนแปลงตั้งแต่เวลานั้นเขาตบหัวของฉันและชักชวนให้ผมเบา ๆ . และทำให้มันกลายเป็นว่าผมมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่พี่ชายของฉัน. เมื่อเราเริ่มต้นการเดินทางของเราน้องสาวคนเล็กของฉันอยู่ในสุราสูงมากเกินไป . เธอโยนถอดหน้ากากของเธอว่าเธอไม่เคยเอาออกในด้านหน้าของพ่อและแม่ของเธอและเอาหน้ากากของการเป็นผู้นำแล้วทำแผนไม่มีเหตุผลหนึ่งหลังจากที่อื่น. เธอเป็นคนที่ทำสิ่งที่โง่คือสิ่งที่ผมคิดว่า. ที่ไม่มี เป็นความหมายนี้มีความกระตือรือร้นเมื่อมีสองผู้ใหญ่ที่นี่. นั่นคือสิ่งที่ผมคิด. แต่ Ruijerd ซังและขิงซังเชื่อฟังน้องสาวคนเล็กของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันสงสัยว่าเมื่อผมเริ่มที่จะกลัวพี่ชายของฉัน

อย่างน้อยๆ มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นตั้งแต่แรก





ตอนที่ฉันเจอเขาครั้งแรก พี่ตีพ่อ

ฉันรักพ่อ

ถึงแม้ว่าเขาจะไร้ประโยชน์ในหลาย ๆด้าน ฉันรู้ว่าเขารักฉันด้วยหัวใจทั้งหมดของเขา

ถ้าไม่ใช่แบบนี้ เป็นเด็กอายุ 5 ขวบ เขาเป็นพ่อที่ฉันรัก โดยไม่ต้องสงสัย





พี่ต่อยพ่อแบบนี้





ปรากฏขึ้นมาแล้วต่อยพ่อผม

ผมไม่ได้เข้าใจบทสนทนาในตอนนั้น

ถึงจะเข้าใจแล้วว่าพี่ชายของฉันมีความยากลำบากก่อนที่ในที่สุดเขาก็เจอกับพ่อ

ผมก็รู้เขาหลอกพ่อและได้เข้าต่อสู้กับเขา








สิ่งเหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับฉันตลอดเวลา

พี่ชายโดนพ่อ

เมื่อฉันเห็นเขาอยู่ด้านบนของพ่อตีเขา

ฉันคิดว่า พ่อจะฆ่า





แล้วผมก็ได้ข้อสรุป หนึ่ง และความจริงสำหรับฉันในตอนนั้น

คนนี้ ผมไม่อาจจดจำเขาได้ในฐานะคนในครอบครัว





ไม่ใช่จากความกลัว

มันมาจากความเกลียดชัง








ความรู้สึกเกลียดชังต่ออีกนาน

เพราะทุกคนก็ชื่นชมพี่ชายของฉัน

ธรรมชาติจากพ่อ และจาก น้องสาวผม และแม่บ้านที่ผมเจอหลังเช่นกัน

ยิ่งชื่นชมพี่ชายใหญ่ที่ดื้อ ส่วนฉันเติบโต





เหมือนพี่ชายของฉัน ฉันเกลียดน้องสาวของฉัน

ที่โรงเรียนที่เราได้ไป เธอเป็นคู่แข่งของฉันทุกอย่าง

ไม่ว่าจะเรียน หรือการออกกำลังกาย

แล้วก็excelling ในทุกสิ่งทุกอย่าง เธอดูถูกฉัน

ฉันคิดว่าเราไม่เคยเข้ากันได้





ผมถูกทรมานจากปมด้อยของฉัน .

ใครที่ไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้คือ คุณย่าของฉัน

ในเวลาเดียวกับที่เธอดูถูกเลือดไม่ใช่ของฉันเกี่ยวข้องกับน้องสาว เธอจัดขึ้นความคาดหวังมากเกินไปสำหรับฉัน

ไม่ บางทีมันก็หวังไม่ได้

มันเป็นสิ่งที่คุณย่าของฉันบอกว่า





" เป็นผู้หญิงจากบ้าน ratreia คุณต้องมีความสามารถที่ไม่ละอายเรา . "





แล้วก็ถูกบังคับให้ศึกษามารยาทและพิธีรายละเอียด

ผม ไม่ได้ดี และทุกครั้งที่ฉันล้ม เธอโกรธ

แต่ละครั้ง ย่าจะพูด :





" ถ้าคุณกลายเป็น enthralled โดยนักผจญภัย คุณจะเปื้อนเลือดของเรา . "





ฉันรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังพูดถึงพ่อและแม่ของฉัน

ยายเกลียดพ่อที่เคยทำงานกับพวกเขาอาจจะ

ผมก็เกลียดยายของฉัน





นั่นทำไม เมื่อคนเรียกตัวเองว่า shisho น้องชายของฉันมาและพบแม่ของฉันอยู่ที่ไหน แทนที่จะอยู่กับคุณย่า ฉันตัดสินใจตามพ่อ





ครับ พ่อที่สูญเสีย

เขาสงสัยว่าเขาจะทิ้งฉันไว้กับปู่ย่า

แม่สืบทอดสายเลือดของ milis ขุนนาง และพ่อที่สืบเชื้อสายโดยตรงจากรา ขุนนาง

มีปัญหากับสายเลือดของฉัน





ปู่ย่าตายายของฉันดูเหมือนจะต้องการที่จะต้อนรับฉันในครัวเรือนของตนเอง

แต่ฉันเกลียดที่

ฉันถึงขอร้องให้พ่อ ผมเกาะติดด้วยน้ำตาและตามเขาไป





และยัง

แต่พ่อของฉันส่งฉันไปที่ร้านของพี่ชาย

เค้าบอกว่ามันอันตราย จากที่นี่

เค้าบอกว่าพี่ชายเตรียมฐานขึ้นเหนือ ดังนั้นผมควรจะรอเขาอยู่

เขากล่าวว่าเมื่อเขาพบแม่ของฉัน เขาจะต้องจับขึ้นในภายหลัง





ฉันร้องไห้

ฉันว่าฉันเกลียดเขา . . . ฉันร้องไห้ที่ฉันต้องการอยู่ที่แม่ของฉัน

ฉันคิดว่าฉันต้องแยกจากพ่อ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น





ถ้า ruijerd ซานไม่ได้ปรากฏตัวที่นั่น ฉันอาจจะอยู่ด้วยกันกับพ่อ

แล้วฉันก็ป่วย ที่ begaritto ทวีป , และจะไม่สะดวกสำหรับพ่อของฉัน





ruijerd ซาน

ผมจำเขาได้ดี

เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอเขา ในวันเดียวกับที่ผมเจอพี่ชายของฉัน

เขาให้มือช่วยผมที่ดูเหมือนผมกำลังจะล่มสลาย

เขาตบหัวผมด้วยมือที่อ่อนโยน

เขาให้แอปเปิ้ล





ตอนนั้นฉันไม่รู้ชื่อ

หลังจากการเรียนรู้ว่าเขาเป็นยาม พี่ชายของฉัน ฉันยังไม่ได้ถามชื่อของเขา





ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเขาเปลี่ยนไปตั้งแต่คราวนั้น เขาตบหัวผม และชวนผมเบา ๆ





และ จึงมันกลายเป็นว่า ฉันมุ่งหน้าไปยังสถานที่ของพี่ชาย

เมื่อเราเริ่มต้นการเดินทางของเรา น้องสาว คือ สปิริตสูงมาก

เธอทิ้งซะเธอหน้ากากที่เธอไม่เคยถอดต่อหน้าพ่อและแม่ และเอาในหน้ากากของผู้นำ แล้วมีแผนที่ไร้เหตุผลหนึ่งหลังจากที่อื่น





เธอทำอะไรโง่ๆคือสิ่งที่ฉันคิด