The previous chapter's conclusion t

The previous chapter's conclusion that minds are brains has major implications for two central
philosophical questions: what is reality, and how do we know it? These questions are interrelated, as
consideration of what things exist needs to fit with discussion of what it takes to gain knowledge
about those things. For example, an empiricist who believes that knowledge can come only through
the senses might conclude that physical objects such as lions and mountains are not real, because we
sense only features of them, not the things themselves. At the other extreme, an idealist who believes
that reality is inherently mental might also conclude that lions and mountains cannot be said to be real
apart from how we think about them

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปบทก่อนที่จิตใจมีสมองมีผลกระทบที่สำคัญสำหรับทั้งสองกลางคำถามปรัชญา: สิ่งที่เป็นความจริงและวิธีการทำที่เรารู้ว่ามันได้หรือไม่
คำถามเหล่านี้มีความสัมพันธ์กันในขณะที่การพิจารณาของสิ่งที่มีอยู่เพื่อให้พอดีกับความต้องการที่มีการอภิปรายของสิ่งที่จะได้รับความรู้เกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น ตัวอย่างเช่น empiricist ที่เชื่อว่าความรู้ที่ได้มาเพียงผ่านความรู้สึกอาจจะสรุปได้ว่าวัตถุทางกายภาพเช่นสิงโตและภูเขาไม่จริงเพราะเรารู้สึกคุณลักษณะเฉพาะของพวกเขาไม่ได้สิ่งที่ตัวเอง ที่อื่น ๆ มากอุดมการณ์ที่เชื่อว่าความจริงก็คือจิตโดยเนื้อแท้อาจสรุปได้ว่าสิงโตภูเขาและไม่สามารถจะกล่าวว่าเป็นจริงนอกเหนือจากวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบทก่อนหน้านี้เป็นข้อสรุปที่จิตใจเป็นสมองมีผลกระทบหลัก 2 กลาง
ปรัชญาคำถาม : อะไรคือความเป็นจริง แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรล่ะ คำถามเหล่านี้มีปฏิสัมพันธ์ เช่น การพิจารณาสิ่งที่อยู่
ต้องพอดีกับการอภิปรายของสิ่งที่จะได้รับความรู้
เกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น ตัวอย่าง empiricist ที่เชื่อว่า ความรู้สามารถมาผ่าน
ความรู้สึกอาจจะสรุปได้ว่าวัตถุทางกายภาพ เช่น สิงโตภูเขา ไม่เป็นจริง เพราะเรา
ความรู้สึกคุณสมบัติเฉพาะของพวกเขา ไม่ใช่ สิ่งที่ตัวเอง ที่รุนแรงอื่น ๆ มีอุดมการณ์ที่เชื่อว่าความจริงคือจิต
โดยเนื้อแท้ยังอาจสรุปได้ว่าสิงโตภูเขาไม่สามารถกล่าวจะจริง
นอกจากวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับพวกเขา