You Can Have Constructive Conflict

You Can Have Constructive Conflict Over Email
When email was novel 20 years ago, managers began asking us if it should be used for sensitive conversations, such as performance problems or salary negotiations. For years we said “no way.” But as work became more and more virtual, the question changed. People no longer asked, “Should I?” Instead, they demanded, “How can I?”

So our stance has changed too, in large part because we identified people who seemed to be able to raise risky issues in remarkably effective ways over email.

While you should still limit its use for sensitive communication, there are best practices that allow you to benefit from email’s efficiency without suffering much from its constraints. But before you do, ask yourself: “Can I do this well without seeing her face—and without her seeing mine?”

This is because faces matter. A lot. They are the primary tool we use for discerning the intentions of those around us. Princeton psychologist Susan Fiske finds that our primal programming urges us to assess any being that enters our visual neighborhood. The two questions we involuntarily ask are: Do they intend me harm? and Could they carry it out? We make these judgments largely by reading nuances in faces.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณสามารถมีการจัดการความขัดแย้งผ่านอีเมล์เมื่ออีเมล์ถูกนวนิยาย 20 ปีที่ผ่านมา ผู้จัดการเริ่มถามเราว่า มันควรจะใช้สำหรับสนทนาสำคัญ เช่นปัญหาประสิทธิภาพการทำงานหรือเงินเดือนเจรจา ปี เรากล่าวว่า "หรอก" แต่ทำงานเป็นเสมือนขึ้น เปลี่ยนคำถาม คนไม่ถาม "ควรฉัน" แทน พวกเขาต้องการ "วิธีสามารถฉัน"ดังนั้น ท่าทางของเรามีการเปลี่ยนแปลงมากเกินไป ส่วนใหญ่เนื่องจากเราระบุคนที่ดูเหมือนจะยกประเด็นที่มีความเสี่ยงในวิธีที่มีประสิทธิภาพอย่างยิ่งผ่านอีเมล์ในขณะที่คุณยังควรจำกัดการใช้สำหรับการสื่อสารที่สำคัญ มีแนวทางปฏิบัติที่ช่วยให้คุณสามารถได้รับประโยชน์จากประสิทธิภาพของอีเมล์โดยไม่ต้องทุกข์ทรมานมากจากข้อจำกัดของ แต่ ก่อนคุณ ถามตัวคุณเอง: "ฉันสามารถทำสิ่งนี้ดีโดยไม่ต้องเห็นหน้าของเธอ — โดยไม่มีเธอเห็นฉัน? "ทั้งนี้เนื่องจากว่าใบหน้า เยอะแยะ พวกเขาเป็นเครื่องมือหลักที่ใช้สำหรับความตั้งใจของคนรอบข้างเรา จิตวิทยาปรินซ์ Fiske ซูซานพบว่า การเขียนโปรแกรมแบบสไตไลซ์ของเราขอก่อนส่งกลับเราจะมีกำลังที่ป้อนละแวกของเราภาพ มีสองคำถามที่เราถาม involuntarily: ไม่ต้องฉันอันตราย และสามารถจะดำเนินการได้หรือไม่ เราทำให้คำพิพากษานี้เป็นส่วนใหญ่ โดยการอ่านความแตกต่างในหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณสามารถมีความขัดแย้งสร้างสรรค์ผ่านทางอีเมล
เมื่ออีเมล์เป็นนวนิยาย 20 ปีที่ผ่านมาผู้จัดการเริ่มขอให้เราถ้ามันจะถูกนำมาใช้สำหรับการสนทนาที่สำคัญเช่นปัญหาประสิทธิภาพการทำงานหรือการเจรจาต่อรองเงินเดือน ปีที่ผ่านมาเราบอกว่า "ไม่มีทาง." แต่เป็นงานกลายเป็นมากขึ้นและมากขึ้นเสมือนคำถามที่มีการเปลี่ยนแปลง คนถามไม่ได้ว่า "ผมควร?" แต่พวกเขาเรียกร้อง "ฉันสามารถได้อย่างไร?" ดังนั้นจุดยืนของเรามีการเปลี่ยนแปลงมากเกินไปส่วนใหญ่เพราะเราระบุคนที่ดูเหมือนจะเป็นความสามารถในการยกประเด็นความเสี่ยงในรูปแบบที่มีประสิทธิภาพอย่างน่าทึ่งผ่านทางอีเมล . ในขณะที่คุณยังคงควร จำกัด การใช้งานสำหรับการสื่อสารที่มีความสำคัญมีการปฏิบัติที่ดีที่สุดที่ช่วยให้คุณได้รับประโยชน์จากประสิทธิภาพอีเมลโดยไม่ต้องทุกข์ทรมานมากจากข้อ จำกัด ของมัน แต่ก่อนที่จะถามตัวเองว่า "ผมสามารถทำเช่นนี้ได้ดีโดยไม่เห็นใบหน้าของเธอและโดยไม่มีเธอเห็นไหม?" เพราะนี่คือใบหน้าที่สำคัญ จำนวนมาก พวกเขาเป็นเครื่องมือหลักที่เราใช้สำหรับฉลาดความตั้งใจของคนรอบข้างเรา พรินซ์ตันนักจิตวิทยาซูซานตกปลาพบว่าการเขียนโปรแกรมครั้งแรกของเราขอเรียกร้องให้เราในการประเมินความเป็นอยู่ที่เข้าสู่พื้นที่ใกล้เคียงภาพของเราใด ๆ สองคำถามที่เราไม่ได้ตั้งใจถามคือพวกเขาตั้งใจที่ฉันเป็นอันตรายต่อ? และพวกเขาสามารถดำเนินการออก? เราให้คำตัดสินเหล่านี้ส่วนใหญ่มาจากความแตกต่างในการอ่านใบหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณสามารถมีความขัดแย้งทางอีเมล
เมื่ออีเมลใหม่เมื่อ 20 ปีก่อน ผู้จัดการเริ่มถามเราว่ามันควรจะใช้สำหรับการสนทนาที่อ่อนไหว เช่น ปัญหาการปฏิบัติงาน หรือเจรจาต่อรองเงินเดือน สำหรับปี เราบอกว่า " ไม่ " แต่การทำงานมากขึ้นและเสมือนจริงมากขึ้น คำถามที่เปลี่ยนไป คนไม่ถาม " ฉันควร ? " แต่พวกเขาเรียกร้อง " ได้ยังไง ? "

ดังนั้น จุดยืนของเราก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน ส่วนใหญ่เพราะเราระบุคนที่ดูเหมือนจะสามารถยกประเด็นเสี่ยงในวิธีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าอีเมล

ในขณะที่คุณยังควร จำกัด การใช้เพื่อการสื่อสารที่ละเอียดอ่อน มีแนวทางปฏิบัติที่ดีที่สุดที่ช่วยให้คุณสามารถได้รับประโยชน์จากประสิทธิภาพอีเมล์โดยไม่ทุกข์มากจากข้อจำกัด แต่ก่อนที่คุณจะถามตัวเอง :" ฉันทำแบบนี้ได้ โดยไม่เห็นหน้าของเธอ และโดยที่เธอเห็นฉัน ? "

เพราะเป็นหน้าสำคัญ มาก พวกเขาเป็นเครื่องมือหลักที่เราใช้ ซึ่งความตั้งใจของคนรอบตัวเรา พรินซ์ตันนักจิตวิทยาซูซาน ประมง พบว่า โปรแกรมแรกของเรา ให้เราประเมินใด ๆที่เข้าสู่บ้านภาพ ทั้งสองคำถามเรารัวถามคือ :พวกเขาตั้งใจต่อฉัน ? และอาจจะนำมันออกไป เราตัดสินเหล่านี้ส่วนใหญ่โดยความแตกต่างในการอ่านใบหน้า