Resource mobilization, a dominant t

Resource mobilization, a dominant theoretical approach to the study of social movements for
many decades, points to social movement organizations (SMOs) as a focal point for efforts to understand
the variations in both the impact and fate of social movements. SMOs, like other types of political
organizations, are expected to repr esent members’ common preferences for some specified social change,
acting to bring about such change through influence on formal political decision-making, or on general
behaviors of the members of a polity, or on both. In this context, the classic analysis offered by Robert
Michels ([1911] 1962) of typical evolutionary processes in the governance of political organizations, and
the impact of such processes on organizations’ goals, is very relevant to scholars of social movements.
Early studies of social movements often drew heavily on Michels’ work (e.g., Messinger, 1955; Sills,
1957; Zald and Denton, 1963), documenting and fleshing out the nature of the evolutionary processes he
posited, and the transformational consequences for social movements. Concern with movement
transformation has been less dominant in contemporary work, despite a lack of evidence that such
processes are any less operative in current movement organizations. Below, the key processes involved
in what Michels’ referred to as the “iron law of oligarchy” are sketched, followed by a brief discussion of
some of the implications of this analysis for social movement researchers.
Drawing on his own disillusioning experiences as a member and supporter of a socially
liberal political party in early 20th
century Germany, Michels described a number of conditions
and processes that inevitably impelled (in his view) even the most democratically-committed
organizations to become divided into a set of elites, or oligarchs, with their own set of distinctive
interests in the organization, and the rest of the membership, whose labor and resources are
exploited by the elites. The first condition precipitating the drift to such an oligarchical system is,
ironically, success in recruiting new members to the organization’s cause. As organizations
grow, the ability of members to participate equally in organizational decisions becomes
progressively more difficult, both because it is hard to find a place and time for all members to
assemble and because decision-making is significantly slowed – not infrequently to a standstill –
as the number of decision-makers increases. The usual response is to such problems is
de legation of responsibility to a relatively small subset of members for formulating and
recommending lines of action. Although members may attempt to maintain democratic control
by demanding extensive explanations for leaders’ proposals and maintaining ultimate voting
rights on these, a number of forces militate against such control.
First, as a very large body of research on organizations has documented, increases in
organizational size lead to increases in complexity – the creation of separate, specialized
positions and units to carry out different tasks – as well as to increases in rules and formal
processes. Thus, effective administration requires both hard-to-gain, specialized knowledge of
these aspects of the organization (Michels referred to this as “administrative secrets”), and what
are often scarce organizing talents, such as the ability to manage interpersonal relations and to
conduct logistical planni ng. This limits the ability of rank-and-file members to challenge
leaders’ recommendations or decisions, and to replace them; thus, power increasingly inheres in
the leadership.
Moreover, once ensconced, leaders are likely to acquire vested interests in maintaining
their po sitions in the organization. As with complexity and formalization, increasing
organizational size also typically leads to the creation of full-time administrative positions; thus,
office-holding becomes a means through which incumbents make their livelihood. Michels
argued that this, in turn, makes it likely that the leaders will ultimately recognize their common
interests in maintaining their positions within the organization, and develop a sense of solidarity
with one another (becoming, in Marxian terminology, like a classe fur sich). As such, they are
inclined to act cohesively in fending off criticisms and warding off displacement efforts by the
membership. If serious challenges are not readily suppressed, the leaders may resort to
cooptation of individual rank-and-file members, thus effectively hobbling lower-level resistance.
Because their continued position also depends on the survival of the organizations, Michels also
suggested that leaders of once-radical protest organizations are likely to guide them in an
increasingly conservative direction, to minimize chances of state or general social sanctioning,
and the ultimate disbanding of the organization. Given these commonplace evolut ionary
developments in organizations, Michel was led to the famous, pessimistic conclusion ([1911]
1962: 365), “He who says organization, says oligarchy.”
As noted at the outset, Michels’ analysis has provided the basis for a number of classic
studies documenting the evolution and transformation of social movements; it has also generated
efforts to define conditions that may mitigate the postulated evolutionary processes (see Lipset,
Trow and Coleman, 1956; Rothschild-Whitt, 1979). (For an extended discussion of Michels’
arguments and the implications for studies of hierarchical economic organizations, see Tolbert
and Hiatt, 2009). It has been revisited, although somewhat less directly, in research and debates
on the advantages and disadvantages of the use of professional employees by social movement
organizations (e.g., Jenkins, 1977; McAdam, 1983; Staggenborg, 1988). A key implication of
Michels’ work for social movement researchers, however, has been given only limited attention:
the need to understand sources of variations in governance arrangements, and their impact on
SMO decision-making processes and outcomes. Some progress has begun to be made on this
front (e.g., Carmin and Balser, 2002; Jasper, 2004; Osterman, 2006), and recent studies have
explicitly called for more work (Minkoff and McCarthy, 2005), but it remains an important,
largely unexplored legacy of Michels

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเปลี่ยนแปลงทรัพยากร วิธีการทฤษฎีหลักการเคลื่อนไหวทางสังคมในการศึกษาทศวรรษ ไปในองค์กรเคลื่อนไหวทางสังคม (SMOs) เป็นจุดโฟกัสในความพยายามที่จะเข้าใจความแตกต่างในผลกระทบและชะตากรรมของสังคมเคลื่อนไหว SMOs เช่นชนิดอื่น ๆ ทางการเมืองคาดว่าองค์กร repr esent สมาชิกกำหนดลักษณะทั่วไปการเปลี่ยนแปลงการจองระบุสังคมบางทำหน้าที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวผ่านทางอิทธิพล ในการตัดสินใจทางการเมืองอย่างเป็นทางการ หรือทั่วไปลักษณะการทำงานของสมาชิกแบบ polity หรือทั้งสองอย่าง ในบริบทนี้ วิเคราะห์คลาสสิกที่นำเสนอ โดยโรเบิร์ตMichels ([1911] 1962) โดยทั่วไปกระบวนการวิวัฒนาการในกำกับดูแลขององค์กรการเมือง และผลกระทบของกระบวนการดังกล่าวในเป้าหมายขององค์กร มีมากที่เกี่ยวข้องกับนักปราชญ์ทางสังคมการเคลื่อนไหวศึกษาช่วงของการเคลื่อนไหวทางสังคมมักจะดึงหนักงานของ Michels (เช่น Messinger, 1955 Sills1957 Zald และ Denton, 1963), เอกสาร และ fleshing ออกธรรมชาติของการวิวัฒนาการกระบวนการเขาposited และผลกระทบภาวะการเคลื่อนไหวทางสังคม เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวการเปลี่ยนแปลงได้น้อยหลักในงานร่วมสมัย แม้ไม่มีหลักฐานดังกล่าวที่กระบวนจะมีน้อยกว่าการผ่าตัดในปัจจุบันความเคลื่อนไหวขององค์กร ด้านล่าง กระบวนการหลักที่เกี่ยวข้องในสิ่งของ Michels เรียกว่าเป็น "เหล็กกฎหมายของคณาธิปไตย" กำลังร่างแผน ตาม ด้วยการสนทนาสั้น ๆ ของบางส่วนของผลการวิเคราะห์นี้สำหรับนักวิจัยทางสังคมเคลื่อนไหววาดบนประสบการณ์ของตัวเอง disillusioning เป็นสมาชิกและผู้สนับสนุนการสังคมพรรคเสรีนิยมในช่วงต้น 20 เซ็นจูรี่เยอรมนี Michels อธิบายไว้จำนวนเงื่อนไขและกระบวนการที่ impelled (ในมุมมองของเขา) ย่อมถึงสุด democratically-มุ่งมั่นองค์กรจะแบ่งออกเป็นชุดของร่ำรวย oligarchs ด้วยชุดของตัวเองโดดเด่นในองค์กร และส่วนเหลือของสมาชิก แรงงานและทรัพยากรที่มีอยู่ประโยชน์ โดยร่ำรวย มีเงื่อนไขปัจจัยที่ดริฟท์ไปดังกล่าวระบบ oligarchicalแดกดัน ความสำเร็จในการรับสมาชิกใหม่ของ เป็นองค์กรเติบโต ความสามารถของสมาชิกเข้าร่วมอย่างเท่าเทียมกันในการตัดสินใจขององค์กรกลายเป็นความก้าวหน้ายาก ทั้งสองเนื่องจากเป็นการยากที่จะหาสถานที่และเวลาสำหรับสมาชิกทั้งหมดรวบรวม และตัดสินใจเป็นอย่างมากชะลอ ตัว – ไม่ขึ้นนาน ๆ ครั้งจะติด-เป็นเลขของผู้ผลิตตัดสินใจเพิ่มขึ้น ตอบปกติจะปัญหาดังกล่าวคือเดอ legation ความรับผิดชอบสมาชิกสัมพันธ์ค่อนข้างเล็กสำหรับ formulating และแนะนำบรรทัดการดำเนินการ ถึงแม้ว่าสมาชิกอาจพยายามที่จะรักษาการควบคุมประชาธิปไตยโดยเรียกร้องคำอธิบายอย่างละเอียดในข้อเสนอของผู้นำ และการรักษาที่ดีที่สุดลงคะแนนเสียงสิทธิ์เหล่า จำนวนกองกำลัง militate กับตัวควบคุมดังกล่าวครั้งแรก เป็นร่างกายขนาดใหญ่ขององค์กรวิจัยได้จัดทำเอกสาร เพิ่มขนาดองค์กรนำไปเพิ่มความซับซ้อนการแยก สร้างความ ตำแหน่งงานและหน่วยปฏิบัติงานต่าง ๆ – เช่นเพื่อเพิ่มกฎและเป็นทางการกระบวนการทาง ดังนั้น การจัดการที่มีประสิทธิภาพต้องทั้งรู้ กำไรยาก เฉพาะแง่ขององค์กร (Michels เรียกว่านี้เป็น "เคล็ดลับดูแล"), และมักขาดแคลนความสามารถ เช่นความสามารถในการจัดการความสัมพันธ์มนุษยสัมพันธ์ และการจัดระเบียบทำ logistical planni ng นี้จำกัดความสามารถของสมาชิก rank-and-file ท้าคำแนะนำของผู้นำหรือตัดสินใจ และแทน ดังนั้น ไฟ inheres ในมากขึ้นการเป็นผู้นำนอกจากนี้ เมื่อ ensconced ผู้นำมักจะได้รับประโยชน์ต่างมีผลในการรักษาของพวกเขา sitions po ในองค์กร ด้วยความซับซ้อนและ formalization เพิ่มขนาดองค์กรนำไปสู่การสร้างตำแหน่งดูแลเต็มเวลา ทั่ว ดังนั้นสำนักงานถือเป็น วิธีที่ incumbents ทำการดำรงชีวิตของพวกเขา Michelsโต้เถียงที่ กลับ ทำให้มีแนวโน้มที่ผู้นำจะสุดรับรู้ร่วมกันของพวกเขาสนใจในการรักษาตำแหน่งภายในองค์กร และพัฒนาความสมานฉันท์ด้วยกัน (เป็น ในศัพท์ Marxian เช่น sich ขนมะคลาสส์การ) เช่น จะอยากทำ cohesively fending ปิดวิจารณ์ และ warding ปิดความพยายามแทนสมาชิก ถ้าร้ายแรงท้าทายพร้อมไม่ถูกระงับ ผู้นำอาจหันไปcooptation ของแต่ละสมาชิก rank-and-file ดังนั้น hobbling ระดับความต้านทานได้อย่างมีประสิทธิภาพเนื่องจากตำแหน่งของพวกเขาอย่างต่อเนื่องนอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับความอยู่รอดขององค์กร Michels ยังแนะนำผู้นำขององค์กรประท้วงครั้งรัศมีน่าจะแนะนำในการทิศทางหัวเก่ามากขึ้น ลดโอกาสของรัฐทั่วไปสังคม sanctioningและ disbanding ที่ดีที่สุดขององค์กร รับ ionary evolut เหล่านี้เป็นธรรมดาพัฒนาในองค์กร Michel ถูกนำไปสู่บทสรุปที่มีชื่อเสียง ในเชิงลบ ([1911]1962:365), "ผู้ที่กล่าวว่า องค์กร ว่า คณาธิปไตย"ตามที่ระบุไว้ในมือ วิเคราะห์ของ Michels ได้ให้พื้นฐานสำหรับคลาสสิศึกษาเอกสารการวิวัฒนาการและการเปลี่ยนแปลงของสังคมเคลื่อนไหว นอกจากนี้มันยังได้สร้างขึ้นความพยายามที่จะกำหนดเงื่อนไขที่อาจบรรเทากระบวนวิวัฒนาการ postulated (Lipset ดูTrow และโคล์ 1956 Rothschild-Whitt, 1979) (สำหรับการสนทนาแบบขยายของของ Michelsอาร์กิวเมนต์และผลศึกษาขององค์กรทางเศรษฐกิจลำดับ ดู Tolbertก Hiatt, 2009) มันได้ถูก revisited แม้ว่าค่อนข้างน้อยโดยตรง ในการวิจัยและการดำเนินข้อดีและข้อเสียของการใช้งานของพนักงานมืออาชีพโดยการเคลื่อนไหวทางสังคมองค์กร (เช่น เจงกินส์ 1977 McAdam, 1983 Staggenborg, 1988) ปริยายที่สำคัญของ Michels' งานวิจัยความเคลื่อนไหวของสังคม อย่างไรก็ตาม ได้รับความสนใจที่จำกัดเท่านั้น:จำเป็นต้องเข้าใจแหล่งที่มาของรูปแบบในการบริหารจัดการ และผลกระทบของพวกเขาSMO กระบวนการตัดสินใจและผลที่ได้ ความคืบหน้าบางได้เริ่มทำในนี้หน้า (เช่น Carmin และ Balser, 2002 แจสเปอร์ 2004 Osterman, 2006) และมีการศึกษาล่าสุดเรียกอย่างชัดเจนสำหรับการทำงานมากขึ้น (Minkoff และแมคคาร์ธี 2005), แต่ยังคงมีความสำคัญมรดกส่วนใหญ่ unexplored ของ Michels

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การระดมทรัพยากร แนวทางทฤษฎีเด่นเพื่อการศึกษาการเคลื่อนไหวทางสังคมสำหรับ
หลายทศวรรษ , จุดที่องค์กรเคลื่อนไหวทางสังคม ( smos ) เป็นจุดโฟกัสสำหรับความพยายามที่จะเข้าใจ
รูปแบบทั้งผลกระทบและโชคชะตาของการเคลื่อนไหวทางสังคม smos เช่นเดียวกับประเภทอื่น ๆขององค์กรทางการเมือง
,คาดว่าสมาชิก esent repr ทั่วไปการตั้งค่าเพื่อระบุการเปลี่ยนแปลงทางสังคม
ทำเพื่อนำมาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ผ่านทางอิทธิพลในการตัดสินใจทางการเมืองที่เป็นทางการ หรือพฤติกรรมทั่วไป
ของสมาชิกของรัฐ หรือทั้งสองอย่าง ในบริบทนี้คลาสสิกนำเสนอโดยโรเบิร์ต
การวิเคราะห์มิเชล ( [ 1911 ] 1962 ) ของกระบวนการวิวัฒนาการทั่วไปในกิจการขององค์กรทางการเมือง และผลกระทบของกระบวนการดังกล่าว
ในเป้าหมายขององค์กรเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับนักวิชาการของการเคลื่อนไหวทางสังคม .
ก่อนการศึกษาของการเคลื่อนไหวทางสังคมมักจะวาดหนักในมิเชล ' งาน ( เช่น เมซซินเจอร์ 2498 ; sills
1957 ; และ zald Denton , 1963 )เอกสารและการสร้างเนื้อหนังออกธรรมชาติของวิวัฒนาการกระบวนการเขา
มุมมอง และการเปลี่ยนแปลงที่ตามมาสำหรับการเคลื่อนไหวทางสังคม กังวลกับการเปลี่ยนแปลงเคลื่อนไหว
ได้รับเด่นน้อยกว่าในการทำงานในปัจจุบัน แม้จะไม่มีหลักฐานว่า กระบวนการดังกล่าวจะน้อยกว่าการผ่าตัด
องค์กรเคลื่อนไหวในปัจจุบัน ด้านล่างที่สำคัญเกี่ยวข้องกับกระบวนการ
มิเชล ' ในสิ่งที่เรียกว่า " กฎเหล็กคณาธิปไตย " ร่าง ตามด้วยการสนทนาสั้น ๆของบางส่วนของผลกระทบของ
การวิเคราะห์นี้นักวิจัยการเคลื่อนไหวทางสังคม .
รูปวาดเอง disillusioning ประสบการณ์ในฐานะสมาชิกและผู้สนับสนุนของพรรคการเมืองเสรีนิยมสังคม
ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20
เยอรมนี มิเชลอธิบาย จำนวนของเงื่อนไข
และกระบวนการที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ impelled ( ในมุมมองของเขา ) แม้ที่สุดที่มากระทำ
องค์กรกลายเป็นแบ่งออกเป็นชุดของชนชั้นสูงหรือ oligarchs , กับชุดของตัวเองของผลประโยชน์ที่โดดเด่น
ในองค์กร , และส่วนที่เหลือของสมาชิก ซึ่งมีแรงงานและทรัพยากร
โจมตีโดยชนชั้นสูง . ตัวแรกสภาพดีล่องลอยไปเช่น oligarchical
ระบบคือแต่ความสำเร็จในการสรรหาสมาชิกใหม่ให้องค์กร เป็นองค์กร
เติบโต ความสามารถของสมาชิกที่จะเข้าร่วมกันในการตัดสินใจขององค์กรกลายเป็น
ก้าวหน้ายาก เพราะมันเป็นเรื่องยากที่จะหาสถานที่และเวลาสำหรับสมาชิกทุกคน

เพราะการตัดสินใจประกอบอย่างมีนัยสำคัญชะลอตัว–ไม่นานกับ
–หยุดนิ่ง