Contemporary dance is a dance perfo

Contemporary dance is a dance performance genre that developed during the mid twentieth century and has since grown to become one of the dominant genres for formally trained dancers throughout the world, with particularly strong popularity in the U.S. and Europe. Although originally informed by and borrowing from classical, modern, and jazz styles, it has since come to incorporate elements from many styles of dance.[1] Due to its technical similarities, it is often perceived to be closely related to modern dance, ballet and other classical concert dance styles.

In terms of the focus of its technique, contemporary dance tends to combine the strong and controlled legwork of ballet with modern dance's stress on the torso, and also employs contract-release, floor work, fall and recovery, and improvisation characteristic of modern dance.[2] Unpredictable changes in rhythm, speed, and direction are often used, as well. It sometimes also incorporates elements of non-western dance cultures such as elements from African dance including bent knees, or movements from the Japanese contemporary dance Butoh.[3][4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เต้นรำร่วมสมัยเป็นประเภทประสิทธิภาพเต้นที่พัฒนาขึ้นในช่วงกลางศตวรรษที่ยี่สิบ และมีการเจริญเติบโตจะกลายเป็นแนวหลักอย่างใดอย่างหนึ่งสำหรับนักเต้นที่ผ่านการฝึกอบรมอย่างเป็นทางการทั่วโลก ด้วยความนิยมอย่างสูงในสหรัฐอเมริกาและยุโรป แม้ว่าแต่เดิมทราบด้วย และเงินกู้ยืมจากลักษณะคลาสสิค ทันสมัย และแจ๊ส ตั้งแต่มันมาการรวมองค์ประกอบจากหลายลักษณะของการเต้นรำ [1] การที่คล้ายคลึงกันทางเทคนิค มักจะมีการรับรู้อย่างใกล้ชิดเกี่ยวข้องกับโม บัลเลต์และคอนเสิร์ตคลาสสิกอื่น ๆ เต้นสไตล์ในแง่ของโฟกัสของเทคนิค เต้นรำร่วมสมัยการ รวม legwork แข็งแรง และควบคุมของบัลเลต์ ด้วยความเครียดสมัยเต้นบนลำ และยัง ใช้ ปล่อยสัญญา งานพื้น ฤดูใบไม้ร่วง และกู้คืน และแสดงลักษณะของการเต้นรำสมัยใหม่ [2] ไม่สามารถคาดการณ์การเปลี่ยนแปลงในจังหวะ ความเร็ว และทิศทางมักใช้ เช่นการ บางครั้งอาจประกอบด้วยองค์ประกอบของวัฒนธรรมตะวันตกเต้นเช่นองค์ประกอบจากแอฟริกันแดนซ์รวมถึงหัวเข่างอ หรือการเคลื่อนไหวจากการเต้นรำร่วมสมัยญี่ปุ่น Butoh [3] [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเต้นรำร่วมสมัยเป็นประเภทการเต้นที่พัฒนาขึ้นในช่วงกลางศตวรรษที่ยี่สิบและได้เติบโตขึ้นตั้งแต่ที่จะกลายเป็นหนึ่งในประเภทที่โดดเด่นสำหรับนักเต้นฝึกฝนอย่างเป็นทางการทั่วโลกที่มีความนิยมที่แข็งแกร่งโดยเฉพาะในสหรัฐและยุโรป แม้ว่าจะแจ้งให้ทราบโดยเดิมทีและเงินกู้ยืมจากคลาสสิกที่ทันสมัยและรูปแบบแจ๊สมันมีมาตั้งแต่ปีที่จะรวมองค์ประกอบจากหลายรูปแบบของการเต้นรำ. [1] เนื่องจากความคล้ายคลึงกันทางด้านเทคนิคก็มักจะเป็นที่รับรู้ว่าจะเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับการเต้นรำสมัยใหม่, บัลเล่ต์ และรูปแบบการเต้นคอนเสิร์ตคลาสสิกอื่น ๆ . ในแง่ของการมุ่งเน้นของเทคนิคของการเต้นรำร่วมสมัยมีแนวโน้มที่จะรวม legwork ที่แข็งแกร่งและการควบคุมของบัลเล่ต์กับความเครียดการเต้นรำสมัยใหม่บนลำตัวและนอกจากนี้ยังมีการทำสัญญาปล่อยงานพื้นตกอยู่และการกู้คืน และการปรับลักษณะของการเต้นรำสมัยใหม่. [2] การเปลี่ยนแปลงไม่แน่นอนในจังหวะความเร็วและทิศทางที่มักจะใช้เช่นเดียว บางครั้งมันก็ยังรวมเอาองค์ประกอบของวัฒนธรรมการเต้นรำที่ไม่ใช่ตะวันตกเช่นองค์ประกอบจากการเต้นแอฟริกันรวมถึงหัวเข่างอหรือการเคลื่อนไหวจากบูโตเต้นรำร่วมสมัยญี่ปุ่น. [3] [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เต้นร่วมสมัย การแสดงประเภทที่ได้รับการพัฒนาในศตวรรษที่ยี่สิบกลาง และได้เติบโตขึ้นเป็นหนึ่งในประเภทเด่นสำหรับการฝึกอบรมอย่างเป็นทางการนักเต้นทั่วโลกที่มีความนิยมที่แข็งแกร่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสหรัฐอเมริกาและยุโรป ถึงแม้ว่าแต่เดิมทราบด้วยและการกู้ยืมเงินจาก คลาสสิก โมเดิร์น สไตล์แจ๊ส มันมีตั้งแต่มาเพื่อรวมองค์ประกอบจากหลายรูปแบบของการเต้นรำ [ 1 ] เนื่องจากความคล้ายคลึงกันของเทคนิค มักรับรู้จะเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับโมเดิร์นแดนซ์ เต้นบัลเล่ต์และการเต้นรำรูปแบบคลาสสิกคอนเสิร์ตอื่น ๆในแง่ของการมุ่งเน้นของเทคนิคของการเต้นร่วมสมัยมีแนวโน้มที่จะรวมแรงและควบคุมการเต้นโมเดิร์นแดนซ์ อาชีพที่มีความเครียดบนลำตัว และยังใช้รุ่น สัญญา ชั้นทำงานอยู่และการกู้คืนและพบลักษณะของโมเดิร์นแดนซ์ [ 2 ] ไม่อาจคาดเดาการเปลี่ยนแปลงในจังหวะ ความเร็ว และทิศทาง มัก จะ ใช้ ดี บางครั้งมันยังรวมองค์ประกอบของวัฒนธรรมตะวันตกที่ไม่เต้น เช่น องค์ประกอบจากการเต้นแอฟริกันรวมทั้งการงอเข่า หรือการเคลื่อนไหวจากญี่ปุ่น Butoh เต้นรำร่วมสมัย . [ 3 ] [ 5 ]