The indigenous languages of Malaysi

The indigenous languages of Malaysia belong to the Mon-Khmer and Malayo-Polynesian families. The national, or official, language is Malay which is the mother tongue of the majority Malay ethnic group. The main ethnic groups within Malaysia comprise the Malays, Chinese and Indians, with many other ethnic groups represented in smaller numbers, each with its own languages. The largest native languages spoken in East Malaysia are the Iban, Dusunic and the Kadazan languages. English is widely understood in service industries and is a compulsory subject in primary and secondary school. It is also the main language spoken in most private colleges and universities. English may take precedence over Malay in certain official contexts as provided for by the National Language Act, especially in the states of Sabah and Sarawak, where it may be the official working language.

Malaysia contains speakers of 137 living languages,[1] 41 of which are found in Peninsula Malaysia.[2] The government provides schooling at the primary level in each of the three major languages, Malay, Chinese (Mandarin), and Tamil. Within these three there are a number of dialectal differences.[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาพื้นเมืองของมาเลเซียเป็นของครอบครัว Mon-Khmer และ Malayo-Polynesian แห่งชาติ หรือเป็น ภาษาคือ ภาษามลายูซึ่งเป็นนมของกลุ่มชาติพันธุ์มลายูส่วนใหญ่ กลุ่มชาติพันธุ์หลักในมาเลเซียประกอบด้วยเชื้อสายมลายู จีน และ อินเดีย มีหลายชาติพันธุ์กลุ่มอื่น ๆ แสดงตัวเลขขนาดเล็ก มีภาษาของตนเอง Iban, Dusunic และ Kadazan ภาษาที่ใหญ่ที่สุดที่ภาษาที่พูดในมาเลเซียตะวันออกอยู่ ภาษาอังกฤษเป็นที่เข้าใจอย่างกว้างขวางในอุตสาหกรรมบริการ และเป็นเรื่องที่บังคับในหลักและมัธยมศึกษา นอกจากนี้ยังเป็นภาษาหลักที่พูดในวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยในส่วนตัวมากที่สุด ภาษาอังกฤษอาจจะมีบทบาทเหนือมลายูในบริบทเฉพาะทางเป็นตามชาติภาษาบัญญัติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัฐซาบาห์และซาราวัค ซึ่งอาจเป็นภาษาที่ทำงานอย่างเป็นทางการมาเลเซียประกอบด้วยลำโพง 137 ชีวิตภาษา, [1] พบ 41 แห่งในคาบสมุทรมาเลเซีย[2] รัฐบาลที่มีศึกษาในระดับหลักในแต่ละสามหลักภาษา มาเลย์ จีน (แมนดาริน), และภาษาทมิฬ ภายในสามเหล่านี้ มีจำนวนความแตกต่าง dialectal[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาพื้นเมืองของมาเลเซียเป็นมอญเขมรและครอบครัว Malayo-โพลินีเชีย ชาติหรืออย่างเป็นทางการเป็นภาษามาเลย์ซึ่งเป็นภาษาแม่ของคนส่วนใหญ่กลุ่มชาติพันธุ์มลายู กลุ่มชาติพันธุ์หลักภายในมาเลเซียประกอบด้วยมาเลเซีย, จีนและอินเดียที่มีกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ อีกมากมายที่แสดงอยู่ในจำนวนน้อยแต่ละคนมีภาษาของตัวเอง ภาษาท้องถิ่นที่ใหญ่ที่สุดพูดในมาเลเซียตะวันออกมี Iban, Dusunic และภาษา Kadazan ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่เข้าใจกันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมการบริการและเป็นวิชาบังคับในโรงเรียนประถมศึกษาและมัธยมศึกษา นอกจากนี้ยังเป็นภาษาหลักที่พูดในวิทยาลัยเอกชนและมหาวิทยาลัยมากที่สุด ภาษาอังกฤษอาจจะมีความสำคัญมากกว่ามาเลย์ในบริบทบางอย่างเป็นทางการตามที่กำหนดไว้ตามพระราชบัญญัติภาษาประจำชาติโดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัฐซาบาห์และซาราวักที่มันอาจจะเป็นภาษาที่ใช้อย่างเป็นทางการ. มาเลเซียมีลำโพงจาก 137 ภาษามีชีวิต [1] 41 ของ ที่พบในคาบสมุทรมาเลเซีย. [2] รัฐบาลมีการศึกษาในระดับประถมศึกษาในแต่ละแห่งที่สามภาษาหลัก, มาเลย์, จีน (แมนดาริน) และทมิฬ ภายในสามเหล่านี้มีจำนวนของความแตกต่าง dialectal. [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาพื้นเมืองของมาเลเซีย เป็นของมอญ เขมร ตระกูลมาลาโยโพลีนีเซียน . ชาติ หรือ อย่างเป็นทางการ ภาษามาเลย์ ซึ่งเป็นภาษาแม่ของคนมาเลย์ กลุ่มชาติพันธุ์ กลุ่มชาติพันธุ์หลักในมาเลเซีย ประกอบด้วย มาเลเซีย จีน และอินเดีย มีหลายกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆแสดงในตัวเลขขนาดเล็ก แต่ละคนมีภาษาเป็นของตัวเองภาษาพื้นเมืองที่ใหญ่ที่สุดพูดในตะวันออกมาเลเซีย IBAN dusunic , และคาดาซานภาษา ภาษาอังกฤษเข้าใจกันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมบริการและเป็นวิชาบังคับในระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษา มันยังเป็นภาษาหลักที่ใช้ในวิทยาลัยเอกชนมากที่สุด และมหาวิทยาลัยภาษาอังกฤษอาจจะเหนือกว่ามาเลย์ ในบริบทที่เป็นทางการบางเป็นให้โดยการกระทำภาษาชาติโดยเฉพาะในรัฐของซาบาห์และซาราวัก ซึ่งมันอาจเป็นภาษาราชการ

มาเลเซียประกอบด้วยลำโพง 137 มีชีวิตภาษา [ 1 ] 41 ซึ่งพบในคาบสมุทรมาเลเซีย[ 2 ] รัฐบาลให้เข้าเรียนในระดับประถมศึกษาในแต่ละสามหลักภาษา , มาเลย์ , จีน ( แมนดาริน ) , และภาษาทมิฬ ภายในสามเหล่านี้มีจำนวนของความแตกต่างของภาษาถิ่น [ 2 ]