Givoly, Hayn, and Katz (2010) notic

Givoly, Hayn, and Katz (2010) notice that two competing hypotheses can be used for
testing the differences in incentives and, therefore, in the quality of accounting numbers
produced by public and private held companies: the ‘‘demand’’ and ‘‘opportunistic behavior’’ hypothesis. The ‘‘demand’’ argument postulates that earnings of public firms are
of higher quality due to stronger demand by shareholders and creditors for high-quality
reporting. In contrast, the second (opportunistic behavior) posits that public company managers
have a greater incentive to manage earnings in comparison with private ones due to
the continuous pressure by investors to meet certain performance benchmarks or as a result
of having stock-based compensation. This ‘‘opportunistic behavior’’ hypothesis is supported
by the results of Beatty, Ke, and Petroni (2002) and the survey conducted by Penno
and Simon (1986). In accordance with the demand hypothesis, previous research shows
that European private firms engage in more earnings management than public companies
(Ball & Shivakumar, 2005; Burgstahler et al., 2006), as their financial statements are not
widely distributed to the public and are more likely to be influenced by tax objectives (Ball
& Shivakumar, 2005).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Givoly, Hayn และทซ (2010) ที่ทราบล่วงหน้าสามารถใช้สมมุติฐาน 2 แข่งขันทดสอบความแตกต่าง ในแรงจูงใจ และ จึง คุณภาพของหมายเลขบัญชีผลิต โดยรัฐ และเอกชนจัดขึ้นบริษัท: ''ต้อง '' และ ''ยกพฤติกรรม '' สมมติฐาน ''ต้อง '' อาร์กิวเมนต์ postulates กำไรของบริษัทสาธารณะคุณภาพสูงเนื่องจากความแข็งแกร่งโดยผู้ถือหุ้นและเจ้าหนี้สำหรับคุณภาพสูงการรายงานการ ในทางตรงข้าม ที่สอง (ยกพฤติกรรม) posits ที่บริษัทผู้จัดการมีการจูงใจมากกว่าการจัดการกำไรเมื่อเปรียบเทียบกับคนส่วนตัวเนื่องแรงกดดันอย่างต่อเนื่อง โดยนักลงทุนให้ตรงกับเกณฑ์มาตรฐานประสิทธิภาพการทำงานบางอย่าง หรือ เป็นผลมีค่าตอบแทนจากหุ้น สนับสนุนสมมติฐานนี้ ''ยกพฤติกรรม ''โดยผลลัพธ์ของเบต์ตี Ke และ Petroni (2002) และการสำรวจ โดย Pennoและ Simon (1986) ตามทฤษฏีความต้องการ งานวิจัยก่อนหน้านี้แสดงหน่วยงานเอกชนยุโรปมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการรายได้เพิ่มมากขึ้นกว่าบริษัท(ลูกบอล & Shivakumar, 2005 Burgstahler และ al., 2006), งบการเงินไม่มีแจกจ่ายให้กับประชาชนอย่างกว้างขวาง และมีแนวโน้มที่จะมีผลมาจากวัตถุประสงค์ภาษี (ลูก& Shivakumar, 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Givoly, Hayn และแคทซ์ (2010)
สังเกตเห็นว่าทั้งสองสมมติฐานการแข่งขันสามารถใช้สำหรับการทดสอบความแตกต่างในการสร้างแรงจูงใจและดังนั้นในคุณภาพของหมายเลขบัญชีที่ผลิตโดย
บริษัท จัดขึ้นภาครัฐและเอกชนที่: '' ความต้องการ '' และ '' พฤติกรรมฉวยโอกาส '' สมมติฐาน ว่า '' ความต้องการ '' โต้แย้งสมมุติฐานว่าผลประกอบการของ บริษัท ที่สาธารณะที่มีคุณภาพที่สูงขึ้นเนื่องจากความต้องการที่แข็งแกร่งจากผู้ถือหุ้นและเจ้าหนี้มีคุณภาพสูงการรายงาน ในทางตรงกันข้ามที่สอง (พฤติกรรมฉวยโอกาส) posits ว่าผู้จัดการ บริษัท มหาชนที่มีแรงจูงใจมากขึ้นในการจัดการรายได้เมื่อเทียบกับคนที่ส่วนตัวอันเนื่องมาจากแรงกดดันอย่างต่อเนื่องโดยนักลงทุนเพื่อตอบสนองมาตรฐานการทำงานบางอย่างหรือเป็นผลของการมีการชดเชยหุ้นตาม นี้ '' พฤติกรรมฉวยโอกาส '' สมมติฐานได้รับการสนับสนุนโดยผลของเบ็ตตี้ที่Ke และเพโทร (2002) และการสำรวจที่จัดทำโดย Penno และไซมอน (1986) สอดคล้องกับสมมติฐานของความต้องการการวิจัยก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่า บริษัท เอกชนในยุโรปมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการรายได้มากกว่า บริษัท มหาชน (ลูกบอลและ Shivakumar 2005; Burgstahler et al, 2006). ในขณะที่งบการเงินของพวกเขาจะไม่ได้รับการกระจายอย่างกว้างขวางให้กับประชาชนและมีแนวโน้มที่จะได้รับอิทธิพลจากวัตถุประสงค์ภาษี (บอลและShivakumar 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

givoly hayn , และ Katz ( 2010 ) สังเกตเห็นว่าสองสมมติฐานการแข่งขันสามารถใช้สำหรับการทดสอบความแตกต่าง
แรงจูงใจ และ เพราะฉะนั้น ในคุณภาพของตัวเลขทางบัญชี
ผลิต โดยภาครัฐและเอกชนจัดขึ้น บริษัท : ' 'demand ' ' และ ' ' 'opportunistic พฤติกรรม ' ' สมมติฐาน ' ' ' 'demand โต้แย้งสมมุติฐานที่กำไรของ บริษัท มหาชน
ของที่มีคุณภาพสูงขึ้น เนื่องจากความต้องการที่แข็งแกร่งจากผู้ถือหุ้น และเจ้าหนี้ รายงาน
คุณภาพสูง ส่วนที่สอง ( พฤติกรรมฉวยโอกาส ) posits ที่
ผู้จัดการ บริษัท สาธารณะมีแรงจูงใจมากขึ้นเพื่อจัดการกับกำไรในการเปรียบเทียบกับคนส่วนตัวเนื่องจาก
ความดันอย่างต่อเนื่อง โดยนักลงทุนได้มาตรฐานการปฏิบัติงานที่แน่นอน หรือเป็นผลของการมีหุ้น
ค่าตอบแทนตาม' 'opportunistic พฤติกรรม ' ' สมมติฐานคือการสนับสนุน
โดยผลของ บีทตี้ คี และ petroni ( 2002 ) และการสำรวจโดยเพนโน่
และไซมอน ( 1986 ) เป็นไปตามความต้องการงานวิจัยก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่า
ว่าภาคเอกชนยุโรปมีส่วนร่วมในการจัดการกำไรมากขึ้นกว่า บริษัท มหาชน
( ลูก& shivakumar , 2005 ; เบิร์กสตาเลอร์ et al . , 2006 )เป็นงบการเงินของพวกเขาไม่ได้
เผยแพร่สู่สาธารณะ และมีแนวโน้มที่จะได้รับอิทธิพลจากวัตถุประสงค์ทางภาษี ( ลูก
& shivakumar , 2005 )