Zheng Anbang went onstage, “Wrappin

Zheng Anbang went onstage, “Wrapping silence with a wooden branch.”

An old man from the Writers’ Association that Zhang Ye did not recognize was the third person to follow up, “Fragrance from one tree lulls.”

The last sentence was followed up by Meng Dongguo, ending the poem, “Brimming full of Fall.”

Everyone enthusiastically applauded. Zhang Ye also applauded after hearing it. This poem was not bad, it was really not bad.

This poem was “Time for Well Wishes”, written by this world’s famous poet, Ma Ruihong. Because of some reason, this poem was made famous everywhere. It was always a highlight of the Mid-Autumn Festival. Only a person like Zhang Ye, who did not understand this world, did not know it. Not many others did not know of “Time for Well Wishes”. Anyone of any age and gender, if pulled off the street, would be able to recite it. Yes, if an example was needed, it was the same feeling as “Hoeing millet in mid-day heat, sweat dripping to the earth beneath” in Zhang Ye’s world.

Zhang Ye no longer had the intention to belittle all heroes of this world. This world was also filled with capable predecessors.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Anbang เจิ้งไปเสิร "ตัดเงียบ มีสาขาไม้"จากสมาคมนักเขียนที่จางเย่ไม่รู้จักคนเก่าถูกบุคคลสามตามขึ้น "กลิ่นหอมจากต้นไม้ต้นหนึ่ง lulls"ประโยคที่สุดท้ายก็ตามมาด้วยเมง Dongguo สิ้นสุดบทกวี "เต็มไปเต็มไปด้วยใบไม้ร่วง"ทุกคนปรบมือเกียร์ จางเย่ยังปรบมือหลังจากได้ยินมัน กลอนนี้ดีมาก ผิดจริง ๆบทกวีนี้ถูก "เวลาสำหรับทั้งความปรารถนา" เขียน โดยกวีมีชื่อเสียงในโลกนี้ Ma Ruihong เนื่องจากเหตุผลบางอย่าง บทกวีนี้ทำชื่อเสียงได้ทุกที่ มันเป็นไฮไลท์ของเทศกาลไหว้เสมอ เฉพาะบุคคลเช่นจางเย่ ที่ไม่เข้าใจโลกนี้ ไม่รู้ว่า อื่น ๆ อีกมากมายไม่ได้ไม่รู้ว่า "เวลาสำหรับดีความปรารถนาของ" ทุกคนทุกอายุและเพศ ถ้าดึงปิดถนน จะสามารถอ่านมัน ใช่ ถ้าจำเป็นตัวอย่าง มันเป็นความรู้สึกเดียวกันเป็น "Hoeing ข้าวฟ่างในกลางวันร้อน เหงื่อหยดโลกใต้" จางเย่ของโลกจางเย่ไม่ได้ตั้งใจดูถูกวีรบุรุษทั้งหมดของโลกนี้ โลกนี้ก็ยังเต็มไป ด้วยความสามารถรุ่นก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจิ้งเหอ Anbang ไปบนเวที "ตัดความเงียบกับสาขาไม้."

ชายชราคนหนึ่งจากสมาคมนักเขียนที่จางเจ้าไม่รู้จักเป็นคนที่สามในการติดตาม "Fragrance จาก lulls ต้นไม้หนึ่ง."

ประโยคสุดท้ายตามมา โดย Meng Dongguo ตอนจบบทกวี "เต็มไปเต็มรูปแบบของฤดูใบไม้ร่วง."

ทุกคนปรบมืออย่างกระตือรือร้น จางเจ้ายังปรบมือหลังจากที่ได้ยินมัน กลอนบทนี้ไม่ได้เลวร้ายมันก็ไม่ได้เลวร้าย.

กลอนบทนี้ก็คือ "เวลาสำหรับความปรารถนาดี" เขียนโดยกวีที่มีชื่อเสียงของโลกนี้แม่ Ruihong เพราะเหตุผลบางบทกวีนี้ทำให้เป็นที่รู้จักทุกที่ มันก็มักจะเป็นไฮไลท์ของเทศกาลไหว้พระจันทร์ เพียง แต่คนอย่างจางเจ้าที่ไม่เข้าใจโลกนี้ไม่ได้รู้ว่ามัน ไม่ได้อื่น ๆ อีกมากมายไม่ทราบว่าของ "เวลาสำหรับความปรารถนาดี" คนอายุใดและเพศถ้าดึงออกถนนที่จะสามารถที่จะอ่านมัน ใช่ถ้าเป็นตัวอย่างที่ถูกต้องมันเป็นความรู้สึกเช่นเดียวกับ "Hoeing ข้าวฟ่างในความร้อนกลางวันเหงื่อหยดเพื่อแผ่นดินใต้" ในโลกจางเย.

จางเจ้าไม่ได้มีความตั้งใจที่จะพูดดูถูกวีรบุรุษของโลกนี้ โลกนี้เต็มไปด้วยความสามารถในรุ่นก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจิ้ง anbang ไปบนเวที " ตัดความเงียบกับกิ่งไม้”ชายชราจากสมาคมนักเขียนที่จาง ท่านไม่ได้รู้จักเป็นบุคคลที่สามตาม กลิ่นจาก lulls ต้นไม้”ประโยคสุดท้ายถูกติดตามโดยเม้ง dongguo ตอนจบบทกวี " เปี่ยมเต็มอยู่ "ทุกคนกระตือรือร้นการปรบมือ จางเยยังปรบมือหลังจากได้ยินมัน กลอนนี้ไม่ดี มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรกลอนนี้ " เวลาดีปรารถนา " ที่เขียนโดยกวีที่มีชื่อเสียงของโลกนี้มา ruihong . เพราะเหตุผลบางอย่าง กลอนนี้ให้ดังไปทั่ว มันมักจะเป็นไฮไลท์ของเทศกาลฤดูใบไม้ร่วงกลาง แต่คนอย่างจาง จง ที่ไม่เข้าใจโลกนี้ ไม่รู้มัน ไม่หลายคนไม่ได้รู้จัก " เวลาดีปรารถนา " ใครอายุและเพศ หากดึงมาปิดถนน ก็สามารถท่องได้ ใช่ ถ้าตัวอย่างที่เป็นที่ต้องการ มันเป็นความรู้สึกเดียวกับ " hoeing ข้าวฟ่างในวันร้อนกลาง เหงื่อหยดกับโลกเบื้องล่าง " ของจางเจ้าโลกจาง ท่านไม่ได้มีเจตนาที่จะดูถูกวีรบุรุษของโลกใบนี้ โลกนี้ยังเต็มไปด้วยบรรพบุรุษที่มีความสามารถ