An empirical exploration of disaste

An empirical exploration of disaster planning and preparedness for the industry finds a reasonably high level of planning, with noteworthy weaknesses. Based on 155 telephone interviews with tourism leaders from three industry segments (namely, lodging, attractions, and promotions), the majority of organizations surveyed had a written crisis preparedness plan which was updated regularly—often annually. Most organizations had direct communication arrangements with local emergency preparedness agencies, but connections with national agencies, notably the Federal Emergency Management Agency, were less frequent. Given that many respondents were in destinations with many visitors (in this case, Florida), perhaps most troublesome finding was the relatively low percentage of written plans addressing procedures for visitors—mentioned by barely half of the respondents—and the relatively low participation in central relocation systems—again, just half of respondents. Overall, resource allocation had a greater impact on whether an organization would engage in crisis planning and communication procedures than did crisis experience.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การสำรวจเชิงประจักษ์ของการวางแผนภัยพิบัติและการเตรียมความพร้อมสำหรับอุตสาหกรรมพบว่าการวางแผน มีจุดอ่อนที่สำคัญในระดับสูงพอสมควร ตาม 155 โทรศัพท์สัมภาษณ์ผู้นำการท่องเที่ยวจากกลุ่มอุตสาหกรรมที่สาม (กล่าวคือ สิ่ง สถานที่ท่องเที่ยว และโปรโมชั่น), ส่วนใหญ่ขององค์กรสำรวจมีแผนเตรียมความพร้อมรับมือวิกฤตเขียนซึ่งถูกปรับปรุงอย่างสม่ำเสมอ — แต่ละปีมักจะ องค์กรส่วนใหญ่มีบริการการสื่อสารโดยตรงกับหน่วยงานในพื้นที่ภัยพิบัติ แต่น้อยมักถูกเชื่อมต่อกับหน่วยงานแห่งชาติ สะดุดตาที่ฟี ระบุว่าผู้ตอบจำนวนมากอยู่ในจุดหมายปลายทางศาล (ในกรณีนี้ ฟลอริดา), บางที หาลำบากมากที่สุดเป็นเปอร์เซ็นต์ที่ค่อนข้างต่ำเขียนแผนกำหนดขั้นตอนสำหรับผู้เข้าชม — ดังกล่าว โดยแทบจะครึ่งหนึ่งของผู้ตอบ — และการมีส่วนร่วมค่อนข้างต่ำในระบบย้ายกลาง — อีก เพียงครึ่งของผู้ตอบ โดยรวม การจัดสรรทรัพยากรที่มีผลกระทบที่มากกว่าไม่ว่าองค์กรจะมีส่วนร่วมในกระบวนการวางแผนและการสื่อสารของวิกฤตกว่าประสบการณ์วิกฤต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสำรวจเชิงประจักษ์ของการวางแผนภัยพิบัติและการเตรียมความพร้อมสำหรับอุตสาหกรรมพบว่าอยู่ในระดับที่สูงพอสมควรในการวางแผนมีจุดอ่อนที่สำคัญ อ้างอิงจาก 155 สัมภาษณ์ทางโทรศัพท์กับผู้นำการท่องเที่ยวจากสามกลุ่มอุตสาหกรรม (คือที่พักสถานที่ท่องเที่ยวและโปรโมชั่น) ส่วนใหญ่ขององค์กรที่สำรวจมีแผนวิกฤตการเตรียมความพร้อมเป็นลายลักษณ์อักษรซึ่งได้รับการปรับปรุงเป็นประจำมักจะเป็นประจำทุกปี องค์กรส่วนใหญ่มีการเตรียมการสื่อสารโดยตรงกับหน่วยงานเตรียมความพร้อมฉุกเฉินท้องถิ่น แต่การเชื่อมต่อกับหน่วยงานระดับชาติสะดุดตาที่ฟีมาอยู่บ่อยน้อย ระบุว่าผู้ตอบแบบสอบถามหลายคนในสถานที่ที่มีผู้เข้าชมมาก (ในกรณีนี้, ฟลอริด้า), การค้นพบอาจจะลำบากมากที่สุดคือร้อยละที่ค่อนข้างต่ำของแผนเขียนอยู่ขั้นตอนสำหรับผู้เข้าชมกล่าวโดยแทบจะครึ่งหนึ่งของผู้ตอบแบบสอบถามและการมีส่วนร่วมค่อนข้างต่ำในภาคกลาง การย้ายระบบอีกครั้งเพียงครึ่งหนึ่งของผู้ตอบแบบสอบถาม โดยรวม, การจัดสรรทรัพยากรมีผลกระทบมากขึ้นอยู่กับว่าองค์กรจะมีส่วนร่วมในการวางแผนวิกฤตและการสื่อสารขั้นตอนกว่าประสบการณ์วิกฤต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสำรวจเชิงประจักษ์ของการวางแผนภัยพิบัติและการเตรียมความพร้อมสำหรับอุตสาหกรรมพบว่าระดับพอสมควรของการวางแผน กับสังเกตจุดอ่อน ขึ้นอยู่กับ 155 สัมภาษณ์ทางโทรศัพท์กับผู้นำอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว จาก 3 กลุ่ม ได้แก่ ที่พัก สถานที่ท่องเที่ยว และโปรโมชั่น ) , ส่วนใหญ่ขององค์กรว่ามีการเขียนแผนวิกฤตที่ปรับปรุงอยู่เสมอ มักจะเป็นรายปี องค์กรส่วนใหญ่มีการจัดเตรียมการสื่อสารโดยตรงกับหน่วยงานเตรียมความพร้อมฉุกเฉินท้องถิ่น แต่การเชื่อมต่อกับหน่วยงานระดับชาติ อาทิ Federal Emergency Management Agency ) บ่อยน้อยลง ระบุว่ามีผู้ตอบแบบสอบถามในสถานที่ที่มีผู้เข้าชมมาก ( ในกรณีนี้ , ฟลอริดา ) บางทีปัญหาส่วนใหญ่พบว่าเปอร์เซ็นต์ค่อนข้างต่ำของการเขียนแผนขั้นตอนสำหรับผู้เข้าชมกล่าว โดยเกือบครึ่งหนึ่งของผู้ตอบแบบสอบถาม และการมีส่วนร่วมในระบบโยกย้ายกลางค่อนข้างต่ำอีก แค่ครึ่งหนึ่งของผู้ตอบแบบสอบถาม โดยรวม , การจัดสรรทรัพยากรได้ผลกระทบมากกว่าว่าองค์กรจะร่วมในการวางแผนและการสื่อสารในภาวะวิกฤติขั้นตอนกว่าประสบการณ์วิกฤต