Yue Yang didn’t understand why this

Yue Yang didn’t understand why this old man had done this. What was it that he couldn’t say in front of Princess Qian Qian and the others? When he followed the Feng Clan’s Clan Master into the Inner Halls, the old man who seemed quite healthy suddenly sighed, as if he was filled with bitterness and suffering.

“Feng Clan Master, if you have anything to say, please fell free to say it to your junior.” Yue Yang still didn’t know what this old man actually wanted to say.

“You belong to the younger generation, so in reality, i shouldn’t be telling you any of this. It’s just that, aih, you are the only son of the Fourth House, so I must still tell you!” Feng Clan Master gestured Yue Yang to sit down as he muttered slightly. He then began speaking, “This thing had dragged on far too long, back and forth. I think you should be able to guess a little in your mind… My daughter and your Fourth Uncle have reached their limit. It seemed like they are not going to last very long…”

“What?” Yue Yang was so shocked that he immediately stood up.

“Aih, we have been too careless and negligent. We have fallen into the enemy’s plan, and when we finally understand the plan, it’s all too late.” Feng Clan Master’s expression was filled with sorrow as he gave out a long sigh.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยางยูไม่เข้าใจทำไมคนทำนี้ ไหนที่เขาไม่พูดหน้า Qian Qian เจ้าหญิงและคนอื่น ๆ เมื่อเขาตามหลักของกองทัพฮกองทัพเข้าสู่ภายในห้องโถง คนเก่าที่ดูเหมือนค่อนข้างมีสุขภาพดีก็ถอนหายใจ ว่าเขาเต็มไป ด้วยความขมขื่นและความทุกข์ทรมาน"ฮกองทัพหลัก ถ้าคุณมีอะไรจะพูด โปรดล้มลงไปเป็นจูเนียร์ของคุณ" Yue ยางยังไม่รู้อะไรคนจริงอยากจะบอกว่า"คุณเป็นสมาชิกรุ่นที่เด็กกว่า ดังนั้นในความเป็นจริง ฉันไม่ควรจะบอกคุณใด ๆ นี้ มันเป็นเพียงที่ aih คุณลูกชายคนเดียวของบ้านสี่ ดังนั้นฉันต้องยังคงบอกคุณ" ฮกองทัพหลัก gestured หยางหยูจะนั่งลง ตามเขาญี่ปุ่นเล็กน้อย เขาเริ่มพูด "สิ่งนี้มีลากบนนานเกินไป กลับมาแล้ว ผมคิดว่า คุณควรจะสามารถคาดเดาเล็กน้อยในใจของคุณ... ลูกสาวและคุณลุงสี่ได้มาถึงขีดจำกัดของพวกเขา ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ได้ไปครั้งสุดท้ายนานมาก... ""อะไร" ยาง Yue เป็นตกใจว่า เขาทันทีลุกขึ้นยืน"Aih เราได้ประมาท และประมาทเกินไป เราได้ลดลงเป็นแผนของศัตรู และเมื่อเราเข้าใจแผนสุดท้าย ก็สายเกินไป" นิพจน์ฮกองทัพหลักก็เต็มไป ด้วยความเศร้าโศกเป็นเขาให้ออกถอนหายใจยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yue ยางไม่เข้าใจว่าทำไมชายชรานี้ได้กระทำเช่นนี้ สิ่งที่มันเป็นว่าเขาไม่สามารถพูดในด้านหน้าของปริ๊นเซ Qian Qian และคนอื่น ๆ ? เมื่อเขาตามโทแซ่ฮตระกูลเข้ามาภายในห้องโถงของชายชราที่ดูเหมือนมีสุขภาพค่อนข้างจู่ ๆ ก็ถอนหายใจราวกับว่าเขาก็เต็มไปด้วยความขมขื่นและความทุกข์ทรมาน. "ฮตระกูลโทถ้าคุณมีอะไรจะพูด, โปรดลดลงกล่าวว่า มันจูเนียร์ของคุณ. "ยูยางยังคงไม่ทราบว่าชายชราคนนี้จริงอยากจะบอกว่า. " คุณเป็นคนรุ่นใหม่ดังนั้นในความเป็นจริงผมไม่ควรจะบอกคุณใด ๆ นี้ มันเป็นเพียงแค่ว่า AIH คุณเป็นบุตรชายคนเดียวของบ้านสี่ดังนั้นฉันยังคงต้องบอกคุณ! "ฮตระกูลโทชี้ Yue ยางที่จะนั่งลงในขณะที่เขาพึมพำออกไปเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เริ่มพูด "สิ่งนี้ได้ลากบนนานเกินไปและกลับออก ฉันคิดว่าคุณควรจะสามารถที่จะคาดเดาเล็ก ๆ น้อย ๆ ในใจของคุณ ... ลูกสาวของฉันและลุงที่สี่ของคุณได้มาถึงขีด จำกัด ของพวกเขา มันดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้ไปนานมาก ... " " คืออะไร "ยูหยางก็ตกใจว่าเขาลุกขึ้นยืนทันที. " AIH เราได้รับความประมาทเกินไปและประมาท เราได้ลดลงเข้าสู่แผนของศัตรูและเมื่อในที่สุดเราก็เข้าใจแผนทุกอย่างจะสายเกินไป. "การแสดงออกฮตระกูลโทก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศกในขณะที่เขาให้ออกถอนหายใจยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เยว่หยาง ไม่เข้าใจว่าทำไมชายคนนี้ต้องทำอย่างนี้ . อะไรที่เขาไม่สามารถพูดต่อหน้าเจ้าหญิงเฉียนเฉียน และคนอื่น ๆ เมื่อเขาเดินตามฟงแซ่ของตระกูลโทเป็นห้องโถงชั้นใน ชายชราที่ดูค่อนข้างดี พลันถอนหายใจราวกับว่าเขาเต็มไปด้วยความขมขื่นและเจ็บปวด" ฟงตระกูลหลัก ถ้าคุณมีอะไรจะพูด กรุณาตกลงที่จะพูดกับรุ่นน้อง " เยว่หยางยังไม่รู้ว่าตาแก่นี่ที่จริงอยากพูด" เธอเป็นรุ่นน้อง ดังนั้น ในความเป็นจริง ฉันไม่ควรจะบอกคุณเรื่องนี้ มันก็แค่ อืม คุณเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านที่สี่ ผมต้องบอกคุณ " ฟง ตระกูลอาจารย์ชี้นิ้วบอกว่าเยว่หยางนั่งลง เขาพึมพำเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เริ่มพูด " นี่ต้องลากมาไกลยาวเกินไป และกลับ ฉันคิดว่าคุณควรจะสามารถที่จะคาดเดาเล็กน้อยในจิตใจ . . . . . . . ลูกสาวของฉันและลุงสี่ได้ถึงขีด จำกัด ของพวกเขา ดูเหมือนพวกเขาจะไม่สุดท้ายยาวมาก . . . . . . . "" อะไร ? " เยว่หยางตกใจมาก เขารีบลุกขึ้นยืน" อืม เราก็ประมาทเกินไป และประมาท เราตกอยู่ในแผนของศัตรู และเมื่อเราเข้าใจแผน ทุกอย่างมันสายเกินไป " การแสดงออกฟงตระกูลโทก็เต็มไปด้วยความทุกข์ เขาก็ถอนหายใจยาว