Mother and Daughter’s Reunion“Hic,

Mother and Daughter’s Reunion
“Hic, sob, hic.”

A sobbing sound of a young girl resounding nearby the pier that had turned into wreckage. The onlookers and soldiers were crowding there, but there was not even a clamor, and the place was strangely quiet.

It was because of the should be kidnapped girl of Sea-dweller tribe who flew down from the sky, the human boy who jumped into the sky and caught her, and there was the black dragon with a girl riding on its back in the sky. However, the biggest reason was how the boy greatly scolded the girl from Sea-dweller tribe. Well, actually, it was how the young girl called the boy who scolded her.

“Sob, Papa, sorry…”

“Promise me you won’t do anything that dangerous again, okay?”

“Un, Myuu will.”

“Okay, that’s good. Come here.”

“Papaa~!”

The figures of Hajime, who was on one knee as he scolded the young child, and Myuu, who obediently reflected as she scolded by him though she cried then and jumped into Hajime’s chest when she was forgiven… were as normal as that of a father and his child. It was also shown by how Myuu repeatedly called him “Papa.”

The situation where the should’ve been kidnapped child of Sea-dweller tribe “adoring” a human boy enough to treat him as her father, and how Hajime treated Myuu as his own daughter made everyone dumbfounded, not understanding what had happened. Their minds were asking the same thing. Which was, “How did it come to this?”

Hajime lifted Myuu with his arm and patted her back to calm her, and finally, the surrounding people returned to their senses and began to cause a great commotion.

As he leered at the clamoring, perplexed people, Hajime patted Myuu’s back and someone hugged him from behind… when he looked over his shoulder, there was Kaori’s figure whose head was on his shoulder, slightly trembling.

“I’m glad… I am really glad~, hic, hic.”

This time, Kaori had begun to cry. Even though she acted firm, inside, she was worried Hajime might be dead. She believed in Hajime’s survival, but there was no way she didn’t feel worried about him. That added to how he went missing for the second time shortly after they finally met again, enduring it was impossible for her

“I am sorry to make you worry. But as you can see, I am full of life here. That’s why, please don’t cry… if Kaori cry… I will be imensely troubled.”

“Uh, hic, th-then, let me stay like this for a little more…”

Troubled, Hajime patted Kaori’s head whose hands were wrapped around his arm. However, maybe because she couldn’t stop crying, Kaori buried her face more and more into Hajime’s shoulder. Both of her hands were now tightly embracing around Hajime’s stomach from behind.

“Oi, you, explain what are yo-gah!?”

“Muh? Sorry.”

The above was the commander-like person who was dripping wet due to being blown away into the seas as the consequence of Hajime’s jump. He didn’t read the mood and tried to question Hajime. However, he was knocked by Tio (deactivated her Dragonform when she landed) who was running in short steps towards Hajime, thus the man once again fell into the sea.

Not minding the man that much, Tio came beside Hajime, held his head and pressed it into her cleavage.

“What the—!? Oi, Tio.”

“This one believes, thou know? This one believes… even so, Master… too much time hath passed until this reunion.”

When Hajime quietly looked at Tio’s face from her cleavage, her expression was one of ascerting her important one inside her arms with tears accumulated on the edges of her eyes. This time, Hajime felt it couldn’t be helped and let her do as she pleases because he had relied on her to do something unreasonable.

While that happened, Myuu said, “Myuu will hug Papa too~,” and she clung to Hajime’s nape. Shia, who was beside Yue, who was beside Hajime, began to hug his free arm.

The surrounding gazes couldn’t even see Hajime, as his whole body was covered by a beautiful little girl, beautiful girls, and a beautiful woman. The surrounding gazes were gradually changing from one of perplexion to one of looking at them warmly. Even the agitated vigilante corps and soldiers had lowered their arms, dumbfounded.

“You people… not only once, but twice… I will arrest you for obstructing the Kingdom’s soldiers’ work.”

Once again crawled up onto the pier, the commander-like person was angrily glaring at Hajime’s party. With weapon in hand, he seemed to be ready to attack at any moment. Though Hajime couldn’t be thought of as the kidnapper from how the kidnapped Myuu was abnormally too attached him, there were too many unknown things about him, so of course the man wanted to question him.

Ever Hajime since the beginning had wanted to explain that he was entrusted by the head of Fhu-ren’s guild branch, Ilwa, to escort Myuu. However, he was troubled as he had nothing to prove that, but now it was at hand.

With “Treasure Box” returned by Tio, Hajime took out his status plate and the request form from Ilwa, then he presented them to the commander.

“… Let me see… a “Gold” rank!? Moreover, a direct request from the head of Fhuren’s branch!?”

Other than the request form, there was also the letter from Ilwa where the details were written. It was addressed to the Elisen’s mayor and the top brass of the soldiers who resided in this town, the man before the party. After reading the letter intently, the commander spated a big sigh and after he hesitated a little, he gave up as he drooped his shoulder then saluted.

“… The request has been completed. Nagumo-dono.”

“It is good that all doubts have been cleared. You must have things that you want to ask, but we are in a hurry. So I want you to not ask anything because… I want to let this child meet her mother right now. It’s okay, right?”

“Of course it is. However, as a soldier of this Kingdom… I can’t overlook about the dragon, you jumping, and the ship-like thing from before.”

Radically changing from the previous oppressive manner, the commander’s attitude became one which paid Hajime with respect. Even so, he appealed with his strong gaze to Hajime that it was impossible to overlook those.

“About that, can we just talk about it in another time? I am going to stay in this Elisen for a while, after all. I also think there’s no need to report about it to the kingdom because they probably already know about it…”

“Mm, I see. Anyway, it’s good as long as we can have a chance to talk. Now please return that child to her mother… does she know of her mother’s condition?”

“No, she doesn’t. But it’s okay. After all, we have the best medicine and healer here.”

“I see. Then let me question you once things are settled.”

The commander lastly introduced himself as Saluz, then he went to control the crowd by dispersing the onlookers. A dutiful person.

The people who know Myuu seemed to want to call out to her, but Hajime used his gaze to stop them because much time would pass before she returns to her mother if they did that.

“Papa, Papa. We are returning to home. Mama is waiting! Myuu wants to meet Mama.”

“Of course… so let’s hurry and meet her.”

Pulling Hajime’s hand, Myuu urged on with “Hurry, hurry!” It had been around two months since the last time she returned to her house and mother. So it couldn’t be helped. Though she was usually laughing as she was taken care of by Hajime’s party on their way, at night when the time to sleep came, she wanted to be spoiled because she indeed missed her mother.

On their way to Myuu’s house, with Myuu as their guide, Kaori came close to him and asked him with a small, uneased voice.

“Hajime-kun. About what the soldier from before said…”

“Well, it doesn’t seem to be life threatening. It’s just that her wound is rather severe and it’s also the physiological one… well there’s no need to worry about the latter with Myuu being here. So please check her injury.”

“Un. Leave it to me.”

While having that kind of conversation, they heard a commotion from the road ahead. It was the voice of a young woman and several voices of men and women.

“Lemia, calm down! It’s impossible with the condition of your legs!”

“That’s right, Lemia-chan. Myuu-chan will surely come back!”

“I don’t want to! Didn’t you say Myuu have come back!? Then, I must go to see her! I need to welcome her!”

Apparently, the woman tried to get out of the house, and she was stopped by several men and women. It was likely because an acquaintance had told Myuu’s mother of her return.

With the resounding of the frantic voice of the woman called Lemia, Myuu’s face bloomed and shone. Then, as loud as she could, she called out to the woman in her mid twenties, who had collapsed at the entrance door, while running.

“Mama~~!!”

“—!? Myuu!? Myuu!”

Running with all her might and with an expression full of smile Myuu jumped into the bosom of the woman — her mother, Lemia, who tried to steady her legs before the front door.

Seeing the figures of a mother closely and tightly embracing her daughter, expressing she didn’t want to be separated again from her child made the surrounding people look at them warmly.

For so many, many times Lemia repeatedly said, “I am sorry,” to Myuu. It was either because she had lost sight of Myuu or her incapability to come looking for her or may both.

Tears fell as Lemia both feel relieved from her daughter’s safety and also the grief from being incapable of protecting hear. Looking at Lemia with anxious eyes, Myuu gently patted her mother’s head.

“It’s okay. Mama, Myuu is here. So there’s nothing to worry.”

“Myuu…”

Never did she thought she would be comforted by her four year old daughter, so Lemia’s teary eyes unconsciously wide opened and she watched Myuu.

Myuu was also looking straight at Lemia and there’s indeed worry about Lemia lodged inside her eyes. Myuu was a mama’s girl and couldn’t stand being alone before she wa

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม่และลูกสาวของเรอูนียง
"เอิ๊ก, ร้องไห้, ที่นี่." เสียงร้องไห้ของเด็กสาวดังก้องอยู่ใกล้ท่าเรือที่ได้กลายเป็นซากปรักหักพัง เข้าชมการแสดงและทหารถูก crowding มี แต่มีไม่ได้แม้แต่เสียงโห่ร้องและสถานที่ที่เงียบแปลก. มันเป็นเพราะควรจะลักพาตัวสาวของชนเผ่าทะเลอยู่อาศัยที่บินลงมาจากฟากฟ้า, เด็กมนุษย์ที่กระโดดลงไปใน ท้องฟ้าและจับเธอและมีมังกรสีดำกับสาวขี่บนหลังของมันในท้องฟ้า แต่เหตุผลที่ดีที่สุดคือวิธีการที่เด็กอย่างมากดุสาวจากเผ่าทะเลอยู่อาศัย ดีจริงมันเป็นวิธีการที่เด็กสาวคนหนึ่งที่เรียกว่าเด็กที่ดุเธอ. "สบพ่อขอโทษ ... " "ฉันสัญญาคุณจะไม่ทำอะไรที่เป็นอันตรายอีกครั้งได้ไหม" "อู, Myuu จะ." "โอเค ว่าเป็นสิ่งที่ดี มาที่นี่. " "Papaa ~!" ร่างของฮาจิเมะที่อยู่ในเข่าข้างหนึ่งขณะที่เขาดุเด็กหนุ่มและ Myuu ที่เชื่อฟังสะท้อนให้เห็นขณะที่เธอดุโดยเขาแม้ว่าเธอร้องไห้แล้วและกระโดดลงไปในหน้าอกฮาจิเมะเมื่อเธอได้รับการอภัย ... ได้ตามปกติเป็นที่ของพ่อและลูกของเขา มันก็แสดงให้เห็นว่า Myuu ซ้ำ ๆ เรียกเขาว่า "พ่อ." สถานการณ์ที่ควรจะได้รับการลักพาตัวเด็กของชนเผ่าทะเลอยู่อาศัย "ความรัก" เป็นเด็กมนุษย์พอที่จะปฏิบัติต่อเขาเป็นพ่อของเธอและวิธีการที่ได้รับการรักษาฮาจิเมะ Myuu เป็นของเขา ลูกสาวของตัวเองทำให้ทุกคนตะลึงไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จิตใจของพวกเขาถามในสิ่งเดียวกัน ซึ่งเป็น "วิธีการมันมาถึงนี้หรือไม่" ฮาจิเมะยก Myuu กับแขนของเขาและตบเธอกลับไปสงบสติอารมณ์ของเธอและในที่สุดคนรอบข้างกลับไปที่ความรู้สึกของพวกเขาและเริ่มที่จะก่อให้เกิดความวุ่นวายที่ดี. ขณะที่เขา leered ที่ clamoring , งงคนฮาจิเมะตบหลังของ Myuu และคนที่กอดเขาจากด้านหลัง ... เมื่อเขามองข้ามไหล่ของเขามีรูปคาโอริที่มีรายหัวอยู่บนไหล่ของเขาสั่นเล็กน้อย. "ฉันดีใจที่ ... ฉันดีใจจริงๆ ~, ที่นี่, ที่นี่. " ครั้งนี้คาโอริก็เริ่มที่จะร้องไห้ แม้ว่าเธอจะทำหน้าที่ บริษัท ภายในเธอเป็นห่วงฮาจิเมะอาจจะตาย เธอเชื่อในการอยู่รอดของฮาจิเมะ แต่มีวิธีการที่เธอไม่ได้รู้สึกกังวลเกี่ยวกับเขาไม่ได้ ที่เพิ่มเข้ามาในวิธีการที่เขาหายไปเป็นครั้งที่สองไม่นานหลังจากที่ในที่สุดพวกเขาพบกันอีกครั้งทนมันเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอ"ฉันขอโทษที่ทำให้คุณต้องกังวล แต่อย่างที่คุณเห็นผมเต็มไปด้วยชีวิตที่นี่ นั่นเป็นเหตุผลที่โปรดอย่าร้องไห้ ... ถ้าคาโอริร้องไห้ ... ฉันจะมีความสุข imensely. " "เอ่อนี่, th-แล้วให้ฉันอยู่เช่นนี้อีกนิด ... " ความสุข, ฮาจิเมะตบศีรษะของคาโอริที่มีในมือถูกห่อไว้ รอบแขนของเขา แต่อาจเป็นเพราะเธอไม่สามารถหยุดร้องไห้, คาโอริฝังใบหน้าของเธอมากขึ้นและมากขึ้นในไหล่ฮาจิเมะ มือทั้งสองข้างของเธอถูกตอนนี้แน่นกอดรอบกระเพาะอาหารฮาจิเมะจากด้านหลัง. "เฮ้ยคุณอธิบายสิ่งที่เป็น Yo-Gah !?" "Muh? ขออภัย. " ดังกล่าวข้างต้นเป็นคนบัญชาการเหมือนที่ถูกแหมะเปียกเนื่องจากถูกลมพัดไปในทะเลเป็นผลของการกระโดดฮาจิเมะ เขาไม่ได้อ่านอารมณ์และพยายามที่จะตั้งคำถามกับฮาจิเมะ แต่เขาก็ถูกกระแทกโดยติ้ว (ปิดการใช้งาน Dragonform ของเธอเมื่อเธอเป็นเจ้าของที่ดิน) ซึ่งได้รับการทำงานในขั้นตอนที่สั้นต่อฮาจิเมะจึงมนุษย์ลดลงอีกครั้งลงไปในทะเล. ไม่รังเกียจคนที่มากติ้วมาข้างฮาจิเมะที่จัดขึ้นในหัวของเขาและ กดมันลงไปในความแตกแยกของเธอ. "สิ่งที่ล้ำหน้า !? เฮ้ย, ติ้ว. " "หนึ่งนี้เชื่อว่าท่านรู้หรือไม่? หนึ่งนี้เชื่อว่า ... แม้ดังนั้นโท ... เวลามากเกินไปทรงผ่านไปจนกระทั่งการชุมนุมนี้ ". เมื่อฮาจิเมะอย่างเงียบ ๆ มองไปที่ใบหน้าติ้วจากความแตกแยกของเธอแสดงออกของเธอเป็นหนึ่งใน ascerting หนึ่งที่สำคัญของเธอภายในอ้อมแขนของเธอด้วยน้ำตาสะสมบนขอบของเธอ ดวงตา คราวนี้ฮาจิเมะรู้สึกว่ามันไม่สามารถจะช่วยและปล่อยให้เธอทำตามที่เธอพอใจเพราะเขาได้อาศัยของเธอที่จะทำบางสิ่งบางอย่างที่ไม่สมควร. ในขณะที่เกิดขึ้น, Myuu กล่าวว่า "Myuu จะกอดพ่อเกินไป ~" และเธอยังยึดติดกับฮาจิเมะ ต้นคอ ชิซึ่งเป็นข้าง Yue ซึ่งเป็นด้านข้างของฮาจิเมะเริ่มที่จะกอดแขนข้างที่ว่าง. gazes รอบอาจจะไม่ได้เห็นฮาจิเมะเป็นร่างกายของเขาถูกปกคลุมด้วยสาวน้อยที่สวยงาม, สาวสวยและเป็นผู้หญิงที่สวย อาศัยการมองตาโดยรอบถูกค่อยๆเปลี่ยนจากหนึ่งใน perplexion ให้เป็นหนึ่งในการมองพวกเขาอย่างอบอุ่น แม้แต่คณะศาลเตี้ยตื่นเต้นและทหารได้ลดลงแขนของพวกเขาตะลึง. "คุณคน ... ไม่เพียงครั้งเดียว แต่สองครั้ง ... ฉันจะจับกุมคุณขัดขวางการทำงานของทหารราชอาณาจักร '." อีกครั้งหนึ่งที่คลานขึ้นไปบนท่าเรือผู้บัญชาการเหมือน คนที่ถูกจ้องมองด้วยความโกรธในงานปาร์ตี้ของฮาจิเมะ ด้วยอาวุธในมือของเขาดูเหมือนจะพร้อมที่จะโจมตีในช่วงเวลาใด แม้ว่าฮาจิเมะไม่สามารถจะคิดว่าเป็นโจรลักพาตัวจากการถูกลักพาตัวไป Myuu ผิดปกติที่แนบมาเกินไปเขามีสิ่งที่ไม่รู้จักมากเกินไปเกี่ยวกับเขาดังนั้นแน่นอนคนที่อยากจะถามเขา. ฮาจิเมะนับตั้งแต่จุดเริ่มต้นก็อยากที่จะอธิบาย ว่าเขาได้รับมอบหมายจากหัวหน้าของ Fhu-Ren สาขากิลด์, Ilwa เพื่อคุ้มกัน Myuu แต่เขาก็มีความสุขในขณะที่เขาไม่ได้มีอะไรที่จะพิสูจน์ว่า แต่ตอนนี้มันอยู่ในมือ. กับ "กล่องสมบัติ" ส่งกลับโดยติ้วฮาจิเมะหยิบเอาแผ่นสถานะของเขาและฟอร์มคำขอจาก Ilwa แล้วเขานำเสนอให้พวกเขาให้เป็นผู้บัญชาการ"... ให้ฉันเห็น ... " อันดับ Gold "!? นอกจากนี้การร้องขอโดยตรงจากหัวของสาขา Fhuren ของ !? " อื่น ๆ กว่ารูปแบบการร้องขอนอกจากนี้ยังมีจดหมายจาก Ilwa รายละเอียดที่ถูกเขียนขึ้น มันถูกส่งไปยังนายกเทศมนตรี Elisen และทองเหลืองด้านบนของทหารที่อาศัยอยู่ในเมืองคนนี้ก่อนงานปาร์ตี้ หลังจากที่ได้อ่านจดหมายตั้งใจบัญชาการ spated ถอนหายใจใหญ่และหลังจากที่เขาลังเลที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาให้ขึ้นขณะที่เขา drooped ไหล่ของเขาแล้วเคารพ. "... คำขอเสร็จเรียบร้อยแล้ว Nagumo-Dono. " "มันเป็นสิ่งที่ดีที่สงสัยทั้งหมดได้รับการล้าง คุณต้องมีสิ่งที่คุณต้องการที่จะถาม แต่เราไม่รีบร้อน ดังนั้นผมจึงอยากให้คุณได้ถามอะไรเลยเพราะ ... ฉันต้องการที่จะให้เด็กคนนี้ตอบสนองความต้องการของแม่ของเธอในขณะนี้ มันโอเคใช่มั้ย? " "แน่นอนมันเป็น แต่เป็นทหารของอาณาจักรนี้ ... ฉันไม่สามารถมองข้ามเกี่ยวกับมังกรคุณกระโดดและสิ่งที่เหมือนเรือจากก่อน. " เปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงจากลักษณะกดขี่ก่อนหน้านี้ทัศนคติของผู้บัญชาการทหารกลายเป็นหนึ่งที่จ่ายฮาจิเมะด้วยความเคารพ ดังนั้นแม้เขาก็หันด้วยสายตาที่แข็งแกร่งของเขาที่จะฮาจิเมะว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะมองข้ามเหล่านั้น. "เกี่ยวกับที่เราสามารถเพียงแค่พูดคุยเกี่ยวกับมันในเวลาอื่นได้หรือไม่ ฉันจะไปอยู่ใน Elisen ในขณะนี้หลังจากทั้งหมด ผมยังคิดว่ามีความจำเป็นที่จะต้องรายงานเกี่ยวกับเรื่องนี้ในราชอาณาจักรเพราะพวกเขาอาจจะรู้อยู่แล้วว่าเกี่ยวกับมันไม่ ... " "อืมผมเห็น อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องดีตราบใดที่เราสามารถมีโอกาสที่จะพูดคุย ตอนนี้โปรดกลับเด็กที่แม่ของเธอ ... เธอไม่ทราบว่าสภาพของแม่ของเธอ? " "ไม่มีเธอไม่ได้ แต่ก็ไม่เป็นไร หลังจากทั้งหมดเรามียาที่ดีที่สุดและหมอที่นี่. " "ผมเห็น จากนั้นให้ฉันถามคุณเมื่อสิ่งที่จะตัดสิน. " ผู้บัญชาการสุดท้ายแนะนำตัวเองว่าเป็น Saluz แล้วเขาก็จะควบคุมฝูงชนโดยกระจายเข้าชมการแสดง คนที่ทำตามหน้าที่. คนที่รู้ Myuu ดูเหมือนจะต้องการที่จะเรียกออกมากับเธอ แต่ฮาจิเมะที่ใช้สายตาของเขาที่จะหยุดพวกเขาเพราะเวลามากจะผ่านก่อนที่เธอจะกลับไปที่แม่ของเธอถ้าพวกเขาไม่ว่า. "พ่อพ่อ เราจะกลับไปที่บ้าน แม่กำลังรอ! myuu อยากพบกับแม่. " "แน่นอน ... เพื่อให้รีบพบเธอ." ดึงมือของฮาจิเมะ, Myuu กระตุ้นให้กับ "รีบรีบ!" มันได้รับรอบสองเดือนนับตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เธอกลับไปที่บ้านและแม่ของเธอ . ดังนั้นจึงไม่สามารถช่วย แม้ว่าเธอก็มักจะหัวเราะขณะที่เธอกำลังรับการดูแลโดยบุคคลที่ฮาจิเมะในทางของพวกเขาในเวลากลางคืนเมื่อเวลาที่จะนอนหลับมาที่เธอต้องการที่จะนิสัยเสียเพราะแน่นอนเธอคิดถึงแม่ของเธอ. เกี่ยวกับวิธีการของพวกเขาไปที่บ้าน Myuu ของกับ Myuu เป็นของพวกเขา คู่มือคาโอริมาใกล้ชิดกับเขาและขอให้เขาที่มีขนาดเล็กเสียง uneased. "ฮาจิเมะคุง เกี่ยวกับสิ่งที่ทหารจากก่อนที่จะกล่าวว่า ... " "อืมก็ไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นอันตรายถึงชีวิต มันเป็นเพียงว่าบาดแผลของเธอค่อนข้างรุนแรงและก็ยังมีอีกหนึ่งทางสรีรวิทยา ... ดีมีไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับหลังกับ Myuu อยู่ที่นี่ ดังนั้นโปรดตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเธอ. " "อู ปล่อยให้ฉัน. " ในขณะที่มีชนิดของการสนทนาที่พวกเขาได้ยินเสียงความวุ่นวายจากถนนข้างหน้า มันเป็นเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งและอีกหลายเสียงของชายและหญิง. "Lemia สงบลง! มันเป็นไปไม่ได้กับสภาพของขาของคุณ! " "ที่เหมาะสม Lemia จัง myuu จังก็จะกลับมา! " "ผมไม่ต้องการที่จะ! คุณไม่ได้พูด Myuu ได้กลับมา !? จากนั้นผมต้องไปดูของเธอ! ฉันต้องการที่จะต้อนรับเธอ! " เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนั้นพยายามที่จะออกจากบ้านและเธอก็หยุดโดยผู้ชายหลายคนและหญิง มันก็น่าจะเป็นเพราะความใกล้ชิดได้บอกแม่ Myuu ของเธอกลับมา. ด้วยดังก้องของเสียงโวยวายของผู้หญิงคนหนึ่งที่เรียกว่า Lemia ใบหน้า Myuu ของดอกและทอแสง จากนั้นเสียงดังที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้เธอเรียกออกมากับผู้หญิงในวัยยี่สิบของเธอกลางที่ได้ทรุดตัวลงที่ประตูทางเข้า, ในขณะที่ทำงาน. "แม่ ~~ !!" "- !? myuu !? ! myuu " วิ่งด้วยกำลังทั้งหมดของเธอและมีการแสดงออกที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม Myuu กระโดดลงไปในอกของผู้หญิง -. แม่ของเธอ Lemia ที่พยายามจะคงที่ขาของเธอก่อนที่ประตูหน้าบ้านเห็นร่างของแม่อย่างใกล้ชิดและกอดแน่น ลูกสาวของเธอแสดงเธอก็ไม่ได้ต้องการที่จะแยกออกจากกันอีกครั้งจากลูกของเธอทำให้คนรอบข้างมองพวกเขาอย่างอบอุ่น. สำหรับจำนวนมากหลายครั้ง Lemia ซ้ำ ๆ กล่าวว่า "ฉันขอโทษ" เพื่อ Myuu มันเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งเพราะเธอได้สูญเสียสายตาของ Myuu หรือหย่อนความสามารถของเธอที่จะมาหาเธอหรืออาจจะทั้งสอง. น้ำตาลดลง Lemia ทั้งรู้สึกโล่งใจจากความปลอดภัยของลูกสาวของเธอและยังความเศร้าโศกจากการเป็นความสามารถในการปกป้องได้ยิน มองไปที่ Lemia ด้วยตากังวล Myuu เบา ๆ ตบหัวแม่ของเธอ. "มันไม่เป็นไร แม่ Myuu อยู่ที่นี่ จึงไม่มีอะไรที่จะต้องกังวล. " "Myuu ... " ไม่เคยเธอคิดว่าเธอจะได้รับการปลอบประโลมจากสี่ปีลูกสาวอายุของเธอเพื่อให้ Lemia ตา teary ไม่รู้ตัวเปิดกว้างและเธอดู Myuu. Myuu ก็ยังมองตรงไปที่ Lemia และมีแน่นอนกังวลเกี่ยวกับ Lemia ติดอยู่ภายในดวงตาของเธอ myuu เป็นสาวแม่ของและไม่สามารถยืนอยู่คนเดียวก่อนที่เธอจะวา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม่
" รุ่นลูกสาวสะอีกสะอื้นสะอึก , ,

" เสียงของหญิงสาวดังก้องบริเวณท่าเรือที่กลายเป็นซาก ผู้ชมและทหารถูกกดดันอยู่ แต่ก็ไม่มีแม้แต่เสียงโห่ร้อง และที่นี่มันเงียบแปลกๆ นะ

เพราะต้องลักพาตัวหญิงสาวของเผ่าที่อาศัยอยู่ทะเลที่ลอยลงมาจากท้องฟ้ามนุษย์หนุ่มที่กระโดดเข้าไปในท้องฟ้า และจับเธอได้ และมีมังกรดำ กับสาวขี่บนหลังของมันในท้องฟ้า อย่างไรก็ตาม เหตุผลที่ใหญ่ที่สุดคือว่าเด็กมากด่าผู้หญิงจากบ้านทะเลตระกูล จริงๆแล้ว มันเป็นอย่างไร หญิงสาวเรียกเด็กที่ด่าเธอ

" สะอื้น , พ่อขอโทษ . . . . . . . "

" ฉันสัญญาว่าคุณจะไม่ทำอะไรที่อันตรายอีก โอเค ? "

" อุนmyuu จะ "

" โอเคดีมาก มานี่ . . . "

" papaa ~ ! "

ร่าง ฮาจิเมะ ที่ถูก ข้างหนึ่งเป็นเขาด่าเด็ก หนุ่มสาว และ myuu ที่สามารถสะท้อนให้เห็นเธอโดนเขา แต่เธอร้องไห้ แล้ว กระโดดลงในทรวงอก ฮาจิเมะเมื่อเธอให้อภัย . . . . . . . เป็นปกติของพ่อและลูกของเขา นอกจากนี้ยังแสดงวิธีการ myuu ซ้ำๆ เรียกเขาว่า " พ่อ "

สถานการณ์ที่น่าจะถูกลักพาตัวเด็กของทะเลอาศัยอยู่เผ่า " ที่รัก " มนุษย์หนุ่ม เพียงพอที่จะปฏิบัติต่อเขาเหมือนพ่อของเธอ และวิธีปฏิบัติ myuu ฮาจิเมะเป็นลูกสาวของเขาเอง ทำให้ทุกคนอึ้ง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จิตใจของพวกเขาถามมาเหมือนกัน ซึ่งก็คือ " มันออกมาเป็นอย่างนี้ได้ยังไง ? "

myuu กับฮาจิเมะยกแขนและลูบหัวเธอกลับทำให้เธอและสุดท้าย คนรอบข้างกลับรู้สึกของพวกเขาและเริ่มที่จะก่อให้เกิดความวุ่นวาย

เค้ามองอย่างเจ้าเล่ห์ที่ทำให้งงงวย , คน , ฮาจิเมะตบ myuu กลับและคนที่กอดเขาจากด้านหลัง . . . . . . . เมื่อเขามองข้ามไหล่ของเขา มันเป็นรูปหัวที่คาโอริบนไหล่ของเขาสั่นเล็กน้อย .

" ผมดีใจ . . . . . . . ฉันดีใจมาก ~ HIC HIC , "

คราวนี้คาโอริ ก็เริ่มร้องไห้ ถึงแม้ว่าเธอจะทำ บริษัท ภายใน เธอกังวล ฮาจิเมะจะตาย เธอเชื่อในการอยู่รอด ฮาจิเมะ แต่ไม่มีทางที่เธอไม่ได้รู้สึกกังวลเกี่ยวกับเขา ที่เพิ่มเขาหายไปเป็นครั้งที่สองหลังจากพวกเขาก็ได้พบอีกว่า ทนทาน มันเป็นไปไม่ได้ ที่เธอ

" ขอโทษนะที่ทำให้เธอต้องเป็นห่วง แต่อย่างที่คุณเห็น ผมรู้สึกเต็มของชีวิตที่นี่เพราะฉะนั้น อย่าร้องไห้เลยนะ . . . . . . . ถ้าคาโอริร้องไห้ . . . . . . . ผมจะ imensely ทุกข์ "

" เอ่อ . . . ที่นี่ , th แล้วปล่อยให้ฉันอยู่อย่างนี้อีกหน่อย . . . . . . . "

มีปัญหา ฮาจิเมะ patted คาโอริหัวมือถูกพันรอบแขน อย่างไรก็ตาม อาจเป็นเพราะว่าเธอร้องไห้ไม่หยุดเลย คาโอริ ฝังใบหน้าของเธอมากขึ้นเป็น ฮาจิเมะเป็นไหล่มือทั้งสองข้างของเธอไว้แน่นกอดรอบตอนนี้ฮาจิเมะท้องจากข้างหลัง

" เฮ้ย คุณอธิบายสิ่งที่เป็นไงอ่าาา ! ? "

" muh ? ขอโทษ . . . "

ข้างบนเป็นผู้บัญชาการเหมือนคนที่ถูกแหมะเปียกเนื่องจากถูกพัดออกไปในทะเล เป็น ผลพวงของฮาจิเมะก็กระโดด เขาไม่ได้อ่านอารมณ์ และพยายามจะถาม ฮาจิเมะ อย่างไรก็ตามเขาถูกล้มโดย TiO ( ปิด dragonform ของเธอเมื่อเธอที่ดิน ) ที่ใช้ในขั้นตอนสั้นๆต่อ ฮาจิเมะจึงชายคนนั้นอีกครั้ง ตกลงไปในทะเล

ไม่รังเกียจผู้ชายมาก คุณลุงก็เดินมาข้างๆ ฮาจิเมะ จัดขึ้นที่หัวของเขาและกดมันเข้าไปในตัวเธอ

" อะไร ! ? เฮ้ย ติ๋ว "

" อันนี้เชื่อว่า เจ้ารู้มั้ย ? อันนี้เชื่อ . . . . . . . ดังนั้นอาจารย์ . . . . . . . เวลามากเกินไปได้ผ่านจนถึงรุ่นนี้ "

เมื่อฮาจิเมะเงียบๆมองหน้าลุงของเธอแตกแยก สีหน้าของเธอเป็นหนึ่งใน ascerting หนึ่งที่สำคัญของเธอในอ้อมกอดของเธอพร้อมกับน้ำตาที่สะสมบนขอบของตาเธอ คราวนี้ ฮาจิเมะ รู้สึกว่ามันไม่ได้ช่วยอะไร และปล่อยให้เธอทำตามใจชอบ เพราะเขาเคยใช้ให้เธอทำอะไรไม่มีเหตุผล

ตอนที่มันเกิดขึ้นmyuu กล่าวว่า " myuu จะกอดพ่อด้วย ~ ~ ~ " เธอยึดติดกับฮาจิเมะของต้นคอ ชิ คนที่อยู่ข้างๆ เยว่ ใครอยู่ข้างๆฮาจิเมะเริ่มกอดแขนฟรีของเขา . . . . . .

รอบ gazes ไม่ทันเห็นฮาจิเมะเป็นร่างกายของเขาถูกปกคลุมด้วย เด็ก สาว สวย สวย และเป็นผู้หญิงที่สวยโดยสายการบิน ก็ค่อย ๆเปลี่ยนจากหนึ่งใน perplexion หนึ่งมองพวกเขาอย่างอบอุ่น แม้คณะทหารต้องปั่นป่วนศาลเตี้ยและลดแขนของพวกเขา , งง

" คน . . . . . . . คุณไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่ 2 ครั้ง . . . . . . . ผมจะจับคุณข้อหาขัดขวางการทำงานของทหารของราชอาณาจักร "

อีกครั้งคลานขึ้นบนท่าเรือผู้บัญชาการเป็นคนเกรี้ยวกราดจ้องฮาจิเมะพรรค ด้วยอาวุธในมือ เขาดูเหมือนจะพร้อมที่จะจู่โจมได้ทุกเมื่อ แม้ว่าฮาจิเมะไม่สามารถคิดเป็นคนลักพาตัวจากวิธีการลักพาตัว myuu ผิดปกติเหมือนกัน ติดเขา มีคนมากมายที่ไม่รู้จักสิ่งต่างๆที่เกี่ยวกับเขา แน่นอนเขาต้องการถามเขา .

เคย ฮาจิเมะ ตั้งแต่ต้น ต้องการอธิบายว่า เขาได้รับมอบหมายจากหัวหน้าของ FHU เรนกิลด์สาขา ilwa เพื่อคุ้มกัน myuu . อย่างไรก็ตาม เขาเป็นทุกข์ เขาไม่มีอะไรที่ต้องพิสูจน์ว่า แต่ตอนนี้มันอยู่ในมือ

" กล่องสมบัติ " กลับมา โดยคุณลุง ฮาจิเมะหยิบจานสถานะของเขาและขอแบบฟอร์มจาก ilwa เขาเสนอให้ผู้บังคับบัญชา .

" . . . . . . . ดูซิ . . . . . . . " ทอง " อันดับ ! ? นอกจากนี้ คำสั่งตรงจากหัวหน้าสาขา fhuren ! ? "

นอกจากแบบฟอร์มคำขอ มีจดหมายจาก ilwa ที่รายละเอียดที่เขียนไว้ มันจ่าหน้าถึง elisen นายกเทศมนตรีและหัวหน้าของทหาร ที่อาศัยอยู่ในเมืองนี้ ผู้ชายก่อนงานเลี้ยง หลังจากอ่านจดหมายที่จดจ่อผู้บัญชาการ spated ถอนหายใจใหญ่ และหลังจากที่เขาลังเลเล็กน้อย เขาให้ขึ้นเขา drooped ไหล่ของเขาแล้วคำนับ .

" . . . . . . . ขอเสร็จเรียบร้อยแล้ว นางุโมะโดะ "

" นี่สงสัยมีเคลียร์ คุณจะต้องได้ในสิ่งที่คุณต้องการถาม แต่เรากำลังรีบนะ ดังนั้นผมต้องการให้คุณ ไม่ได้ถามอะไร เพราะ . . . . . . . ฉันอยากให้ลูกพบแม่ของเธอตอนนี้ มันโอเคใช่มั้ย ? "

" แน่นอน อย่างไรก็ตาม ในฐานะที่เป็นทหารของอาณาจักรนี้ . . . . . . ฉันไม่สามารถมองข้ามเรื่องมังกร คุณกระโดด และเรือเหมือนเรื่องก่อน "

ทรงเปลี่ยนจากลักษณะกดขี่ก่อนหน้านี้ทัศนคติของผู้บัญชาการเป็นหนึ่งที่จ่าย ฮาจิเมะ ด้วยความเคารพ เขาร้องด้วยสายตาที่แข็งแกร่งของเขา ฮาจิเมะว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะมองข้ามนั้น

" ประมาณนั้นเราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในเวลาอื่น ผมจะอยู่ใน elisen สักพัก หลังจากทั้งหมด ผมยังคิดว่าไม่ต้องรายงานเรื่องนี้กับอาณาจักร เพราะพวกเขาอาจจะต้องรู้เกี่ยวกับมัน . . . . . . . "

" อืม ฉันเห็นด้วย แต่มันจะดีตราบเท่าที่เราสามารถมีโอกาสที่จะพูด ตอนนี้กรุณาคืนลูกให้แม่ของเธอ . . . เธอจะรู้อาการของแม่ ? "

" ไม่ เธอไม่แต่ไม่เป็นไร หลังจากทั้งหมดเราได้ยาที่ดีที่สุดและผู้รักษาที่นี่ "

" ผมเห็น งั้นให้ผมถามคุณเมื่อสิ่งที่จะตัดสิน "

ผู้บัญชาการแนะนำสุดท้ายตัวเองเป็น saluz แล้วเขาไปควบคุมฝูงชนด้วยการกระจายที่มามุงดู คนที่กตัญญู

ใครที่รู้ myuu คงอยากโทรหาเธอแต่ฮาจิเมะใช้สายตาของเขาที่จะหยุดพวกเขา เพราะเวลาจะผ่านไปก่อนที่เธอจะกลับ แม่ ถ้าพวกเขาทำแบบนั้น

" พ่อ พ่อ เรา จะ กลับ บ้าน แม่รอเราอยู่ myuu อยากเจอแม่ . . . "

" แน่นอน . . . . . . . รีบไปเจอเธอ "

ฮาจิเมะก็ดึงมือ myuu กระตุ้นให้กับ " เร็วเข้า เร็วเข้า !" มันได้รับรอบสองเดือนนับตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เธอกลับไปที่บ้านของเธอ และ แม่ มันช่วยไม่ได้นี่ แม้ว่าเธอมักจะหัวเราะเมื่อเธอถูกดูแลโดย ฮาจิเมะ ปาร์ตี้ในแบบของพวกเขา ในเวลากลางคืน เมื่อเวลาจะนอนก็มา เธออยากใจแตกเพราะจริงๆพลาดแม่

ระหว่างทางไป myuu บ้านกับ myuu เป็นคู่มือของพวกเขาคาโอริมาใกล้เขา และถามเขาด้วยเสียงเล็ก uneased

" ฮาจิเมะคุง เรื่องที่ทหารจากก่อนที่จะพูดว่า . . . "

" เอ่อ มันดูเหมือนจะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต มันก็แค่บาดแผลค่อนข้างรุนแรง และยังเป็นทางร่างกาย . . . . . . . งั้นก็ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องหลังกับ myuu อยู่ที่นี่ ดังนั้นโปรดตรวจสอบการบาดเจ็บของเธอ "

" ยูเอ็น ปล่อยให้ฉันจัดการเอง

"ในขณะที่มีการสนทนานั้น เขาได้ยินเสียงเอะอะจากถนนข้างหน้า มันเป็นเสียงของหญิงสาว และอีกหลายเสียงของผู้ชายและผู้หญิง

" lemia ใจเย็น มันเป็นไปไม่ได้กับสภาพของขาของคุณ "

" ใช่แล้ว lemia ชาน myuu ชานจะต้องกลับมา ! "

" ผมไม่อยากไป ! คุณไม่ได้พูด myuu กลับมาแล้ว ! เหรอ งั้นผมต้องไปหาเธอฉันต้องการที่จะต้อนรับเธอ "

แน่นอน เธอพยายามหนีออกจากบ้าน เธอแวะมาหลายคนและผู้หญิง มันอาจเป็นเพราะคนรู้จักบอก myuu แม่ของเธอกลับมา

กับก้องแห่งเสียงคลั่งของผู้หญิงที่เรียกว่า lemia ใบหน้าของ myuu เมื่อส่อง แล้วดังเท่าที่เธอจะทำได้ เธอโทรไปหาผู้หญิงในวัยยี่สิบกลางของเธอที่หมดสติไปที่ประตูทางเข้า ขณะที่วิ่งอยู่

" แม่ ~ ~ ~ "

" ! ? myuu ! ? myuu ! "

วิ่งอย่างสุดกำลัง และด้วยการแสดงออกที่เต็มไปด้วย myuu ยิ้มเข้าหาอ้อมอกของหญิงแม่ lemia ที่พยายามประคองขาของเธอ ก่อนที่ประตูด้านหน้า . . .

เห็นตัวเลขของแม่อย่างใกล้ชิดและแน่นกอดลูกสาวของเธอการแสดงที่เธอไม่อยากแยกอีกครั้งจากลูกของเธอทำให้คนรอบข้างมองพวกเขาอย่างอบอุ่น

เพราะหลายครั้งหลาย lemia ซ้ำๆว่า " ฉันขอโทษ " myuu . มันเป็นเพราะว่าเธอได้สูญเสียสายตาของ myuu หรือเธอ incapability เพื่อมาหาเธอ

หรืออาจทั้งสองอย่างน้ำตาไหลเป็น lemia ทั้งสองรู้สึกโล่งใจจากความปลอดภัยของลูกสาวของเธอและยังความเศร้าโศกจากการไร้ความสามารถในการได้ยิน ดู lemia ด้วยสายตากังวล myuu ค่อยๆลูบหัวของแม่หัว

" มันโอเค แม่ myuu ที่นี่เลย ดังนั้น ไม่มีอะไรต้องกังวล myuu

" . . . . . . . "

ไม่เคยทำเธอ คิดว่าเธอจะปลอบเธอสี่ปีเก่าลูกสาวดังนั้น lemia ของตาที่มีน้ำตาโดยไม่รู้ตัวกว้างเปิดเธอดู myuu

myuu ก็มองตรงไปที่ lemia และมีแน่นอนกังวล lemia ค้างอยู่ภายในดวงตา myuu เป็นสาวของแม่และทนอยู่คนเดียวก่อนที่เธอ .