Phosphorus deficiency is also a wid

Phosphorus deficiency is also a widespread nutritional
problem greatly affecting crop production. It is estimated
that 5.7 billion hectares of land (equivalent to
about 67% of the total farmland used worldwide) con-tain too low levels of plant available P, which is limiting
crop production in many world regions (Batjes,
1997). Availability of P to plant roots is limited both
in acidic and alkaline soils, mainly, due to formation
of sparingly soluble phosphate compounds with Al
and Fe in acidic and Ca in alkaline soils (Marschner,
1995). Every year large amounts of P fertilizers, up to
35 million tons of P2O5 (Isherwood, 2000) are applied
to soils for crop production globally, and only 10–20%
of the applied P fertilizers can be absorbed by plants
(Holford, 1997). The remaining is rapidly transformed
into unavailable P forms, which are not readily absorbed
by plant roots. Development of plant genotypes
having a high capacity to use of both native soil-P and
added fertilizer-P is, therefore, very important. Some
plant species have evolved several adaptive mechanisms
to improve their ability to cope with soils having
low levels of available P. Enhancements of root system
to better exploration the soil for P is a typical response
of plants to P deficiency, particularly by increasing the
production and elongation of root hairs (Gahoonia and
Nielsen, 1998) and by the formation of mycorrhizal
association (Dodd, 2000; Marschner, 1995).
Root hairs greatly contribute to the ability of roots
to take up mineral nutrients from the soil. Plants possessing
a high root hair response to limited available
soil-P conditions are able to acquire/use P in larger
amounts than plants that have a poorer ability to proliferate
root hairs (Bates and Lynch, 2000). In a study
with 32-P labelled soil, Gahoonia and Nielsen (1998)
demonstrated that 70% of root hairs grown into the
labelled soil contributed up to 63% of the total P uptake
by barley. This is convincing evidence of theparticular role of root hairs in P acquisition from soils.
Therefore, increasing attention should be paid to the
research aiming at developing genotypes that have a
high genetic ability to produce extensive root hairs
under P-deficient soil conditions.
Mycorrhizal colonization of roots enhances the
ability of roots to explore the soil for P. This occurs
through the action of the symbiotic soil fungal mycelliums
(hyphaes) infecting roots. This association
results in greater exploration of the soil for available
nutrients and delivers more mineral nutrients, particularly
P, to plant roots (Dodd, 2000; George and
Marschner, 1996; Marschner, 1998). The most widely
distributed type of mycorrhizal fungi is the arbuscular
mycorrhizae (AM). It is estimated that the extent of
fungus mycelium may be in the range of 10–100 m
per cm root or per gram of soil under field conditions
in P-poor soil (McGonigle and Miller, 1999).
Therefore, the contribution of mycorrhizal association
to mineral nutrition of host plants is much higher in
soils with poor availability of mineral nutrients than
in soils rich in nutrients. In pot experiments, mycorrhizal
colonization contributed between 70 and 80%
of the total P uptake and 50 and 60% of the total Zn
and Cu uptake in white clover plants (Li et al., 1991).
Benefits of AM are not only confined to mineral nutrition
of host plants. Mycorrhizal fungi also increase
plant tolerance to root pathogens, water stress and
heavy metals, and are involved in improvement of N-
fixation by rhizobia and in physical structural stability
of soils (Dodd, 2000; George and Marschner, 1996;
Marschner, 1995). Due to such diverse beneficial effects
mycorrhizas have a high potential in sustaining
soil fertility and restoration of agricultural lands that
are both physically and chemically degraded. Soils
adversely affected by physical and chemical factors
are widespread in developing countries (Table 2), and
can be improved through inoculation with selected
AM populations. There are a few examples showing
the importance of AM inoculation in low-input crop
production systems. On acid soils in Latin America,
several field experiments were performed to demonstrate
the role of AM inoculation on the growth of
cassava. The results showed that AM improved cassava
yields by 20–25% on the average (Sieverding,
1991, cited in Dodd, 2000).
A further particular adaptive response of plants to
P deficiency is the release of organic acids and enzymes
from roots into the rhizosphere. Root exudation
of organic acids (i.e., citrate and malate) when cultivated
under P deficiency has been shown for rape(Hoffland et al., 1989) and for white lupin (Dinkelaker
et al., 1989, 1992; Johnson et al., 1995). Organic
acids released from roots of rape plants were able to
solubilize P from Ca-phosphates (Dinkelaker et al.,
1989; Hoffland et al., 1989) and contribute to P nutrition
of plants. Calcicoles plan

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขาดธาตุฟอสฟอรัสยังเป็นแพร่หลายทางโภชนาการการผลิตพืชอย่างมากส่งผลต่อปัญหา มีประมาณเฮคเตอร์ที่ 5.7 พันล้านที่ดิน (เทียบเท่าประมาณ 67% ของพื้นที่เพาะปลูกรวมที่ใช้ทั่วโลก) tain ปรับระดับต่ำเกินไปของพืช P มี ซึ่งเป็นการจำกัดการผลิตพืชในหลายภูมิภาคทั่วโลก (Batjes1997) . ความพร้อมของ P ปลูกรากถูกจำกัดทั้งในดินที่เป็นกรด และด่าง ส่วนใหญ่ เนื่องจากการก่อตัวของสารประกอบฟอสเฟตที่ละลายน้ำเท่าที่จำเป็นกับอัลและ Fe ในกรด และ Ca ในดินด่าง (Marschner1995) . ทุกปีจำนวนมากปุ๋ย P ถึง35 ล้านตันของ P2O5 (Isherwood, 2000) มีใช้การครอบตัดดินสำหรับการผลิตทั่วโลก และเพียง 10 – 20%ของ P ใช้ ปุ๋ยสามารถดูดซึม โดยพืช(Holford, 1997) เหลือเปลี่ยนเป็นอย่างรวดเร็วในรูปแบบ P พร้อมใช้ ซึ่งมีการดูดซึมที่ไม่พร้อมโดยรากพืช การพัฒนาของพืชพันธุ์มีความจุสูงใช้ของดิน-P ทั้งพื้นเมือง และเพิ่มปุ๋ย P คือ ดังนั้น สำคัญมาก บางพืชมีวิวัฒนาการมาหลายกลไกปรับตัวการปรับปรุงความสามารถในการรับมือกับดินที่มีระดับต่ำของ P. ปรับปรุงพร้อมใช้งานของระบบรากดีกว่าการสำรวจดินสำหรับ P เป็นการตอบสนองทั่วไปของพืชจะขาดธาตุ P โดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยการเพิ่มการการผลิตและการยืดตัวของรากขน (Gahoonia และนีล 1998) และการก่อตัวของ mycorrhizalสมาคม (ด็อด 2000 Marschner, 1995)ขนรากช่วยให้ความสามารถของรากการกินสารอาหารแร่ธาตุจากดิน เดอลักซ์โอ่โถงพื้นที่พืชการตอบสนองสูงรากผมจะมีจำกัดดิน-P เงื่อนไขจะสามารถซื้อ/ใช้ P ในขนาดใหญ่จำนวนมากกว่าพืชที่มีความสามารถย่อมจะแพร่หลายขนราก (เบตส์และ Lynch, 2000) ในการศึกษามี 32-P ติดดิน Gahoonia และนีล (1998)แสดงให้เห็นว่า 70% ของขนรากที่เติบโตขึ้นเป็นการติดดินส่วนถึง 63% ของการดูดซึม P รวมโดยข้าวบาร์เลย์ นี้คือเชื่อหลักฐานของ theparticular บทบาทของขนรากซื้อ P จากดินดังนั้น เพิ่มความสนใจควรจะจ่ายให้กับวิจัยมุ่งที่พัฒนาศึกษาจีโนไทป์ที่มีการความสามารถทางพันธุกรรมสูงผลิตขนรากครอบภายใต้สภาพดินขาด Pล่าอาณานิคม mycorrhizal ของรากช่วยเพิ่มการความสามารถของรากการสำรวจดินสำหรับ P. ปัญหานี้เกิดขึ้นจากดินชีวภาพเชื้อรา mycelliums(hyphaes) infecting ราก ความสัมพันธ์นี้ผลการสำรวจมากขึ้นของดินสำหรับการพร้อมใช้งานสารอาหาร และให้สารอาหารแร่ธาตุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งP ปลูกราก (ด็อด 2000 จอร์จ และMarschner, 1996 Marschner, 1998) กันอย่างแพร่หลายมากที่สุดกระจายชนิดของเชื้อรา mycorrhizal เป็น arbuscularmycorrhizae (AM) มีประมาณที่ขอบเขตของเชื้อรายังอาจอยู่ในช่วง 10 – 100 เมตรซม.รากละ หรือ ต่อกรัมของดินภายใต้ฟิลด์เงื่อนไขในดินต่ำ P (McGonigle และ Miller, 1999)ดังนั้น ส่วน mycorrhizal สมาคมการโภชนาการแร่ของโฮสต์พืชจะสูงในดินดี มีแร่ธาตุสารอาหารกว่าในดินที่อุดมไปด้วยสารอาหาร ในการทดลองหม้อ mycorrhizalส่วนการล่าอาณานิคมระหว่าง 70 ถึง 80%การดูดซึม P รวม 50 และ 60% ของ Zn รวมและดูดซึม Cu ในพืชโคลขาว (Li et al. 1991)ประโยชน์ของ AM มีเพียงจำกัดไปแร่โภชนาการของพืชโฮสต์ เชื้อรา mycorrhizal ยังเพิ่มค่าเผื่อในการเชื้อโรครากพืช น้ำความเครียด และโลหะหนัก และมีส่วนร่วมในการปรับปรุงของ N-ตรึง โดย rhizobia และเสถียรภาพของโครงสร้างทางกายภาพของดิน (ด็อด 2000 จอร์จและ Marschner, 1996Marschner, 1995) เนื่องจากผลประโยชน์ดังกล่าวมีความหลากหลายmycorrhizas มีศักยภาพสูงในการสนับสนุนความอุดมสมบูรณ์ของดินและฟื้นฟูเกษตรที่ดินที่มีทั้งทางกายภาพ และทางเคมีลดขั้น ดินผลกระทบจากปัจจัยทางกายภาพ และเคมีมีแพร่หลายในประเทศกำลังพัฒนา (ตาราง 2), และสามารถปรับปรุงผ่านการกักบริเวณกับเลือกน.ประชากร มีตัวอย่างแสดงความสำคัญของการกักบริเวณ AM ในพืชต่ำอินพุตระบบการผลิต ในดินกรดริกาดำเนินการทดลองฟิลด์หลายครั้งแสดงให้เห็นถึงบทบาทของ AM ดันในการเติบโตของมันสำปะหลัง ผลการศึกษาพบที่ฉันปรับปรุงมันสำปะหลังอัตราผลตอบแทน โดยเฉลี่ย (Sieverding, 20 – 25%ปี 1991 อ้างถึงในด็อด 2000)การเพิ่มเติมเฉพาะปรับตัวตอบสนองของพืชขาด P เป็นรุ่นของกรดอินทรีย์และเอนไซม์จากรากในไรโซสเฟียร์ ราก exudationกรดอินทรีย์ (เช่น ซิเตรทและ malate) เมื่อปลูกภายใต้ P ขาดได้รับการแสดง สำหรับการข่มขืนกระทำชำเรา (Hoffland et al. 1989) และขาวแซน (Dinkelakeret al. 1989, 1992 จอห์นสัน et al. 1995) อินทรีย์กรดออกจากรากของพืชข่มขืนได้solubilize P จากฟอสเฟต Ca (Dinkelaker et al.,1989 Hoffland et al. 1989) และนำไปสู่โภชนาการ Pของพืช แผน calcicoles

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การขาดฟอสฟอรัสยังเป็นทางโภชนาการอย่างกว้างขวาง
ปัญหาอย่างมากส่งผลกระทบต่อการผลิตพืช มันเป็นที่คาด
ว่า 5700000000 ไร่ที่ดิน (เทียบเท่า
ประมาณ 67% ของพื้นที่เพาะปลูกทั้งหมดที่ใช้ทั่วโลก) Con-Tain ระดับต่ำเกินไปของพืชฟอสฟอรัสซึ่งจะ จำกัด
การผลิตพืชในภูมิภาคของโลกจำนวนมาก (Batjes,
1997) ความพร้อมของ P เพื่อรากพืชจะถูก จำกัด ทั้ง
ในดินที่เป็นกรดและด่างส่วนใหญ่เนื่องจากการสะสม
ของสารฟอสเฟตที่ละลายได้น้อยกับอัล
และเฟกรดและ Ca ในดินด่าง (Marschner,
1995) ทุกปีมีขนาดใหญ่ปริมาณของปุ๋ย P สูงสุดถึง
35 ล้านตันของ P2O5 (Isherwood, 2000) มีการใช้
ดินสำหรับการผลิตพืชทั่วโลกและมีเพียง 10-20%
ของการใช้ปุ๋ย P สามารถถูกดูดซึมโดยพืช
(Holford, 1997) . ส่วนที่เหลือจะถูกเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว
ในรูปแบบ P ไม่สามารถใช้งานที่ไม่ได้ดูดซึม
โดยรากพืช การพัฒนาพันธุ์พืช
ที่มีความจุสูงที่จะใช้ของทั้งสองดินพื้นเมือง-P และ
เพิ่มปุ๋ย-P จึงเป็นสิ่งที่สำคัญมาก บาง
สายพันธุ์พืชที่มีการพัฒนากลไกการปรับตัวหลาย
ในการปรับปรุงความสามารถในการรับมือกับดินที่มี
ระดับต่ำของใช้ได้พีเพิ่มประสิทธิภาพของระบบราก
จะดีกว่าการสำรวจดินสำหรับ P คือการตอบสนองโดยทั่วไป
ของพืชการขาด P, โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเพิ่ม
การผลิตและการ การยืดตัวของรากขน (Gahoonia และ
นีลเซ่น, 1998) และการก่อตัวของ mycorrhizal
สมาคม (ด็อด 2000 Marschner, 1995).
รากขนอย่างมากนำไปสู่ความสามารถของราก
จะใช้ธาตุอาหารจากดิน พืชที่มี
การตอบสนองที่รากผมสูงเพื่อ จำกัด ที่มี
สภาพดิน-P จะสามารถที่จะได้รับ / P ใช้ในขนาดใหญ่
จำนวนกว่าพืชที่มีความสามารถด้อยงอก
รากขน (เบตส์และลินช์, 2000) ในการศึกษา
32-P ที่มีป้ายกำกับดิน Gahoonia และนีลเส็น (1998)
แสดงให้เห็นว่า 70% ของรากขนเติบโตขึ้นเป็น
ดินที่มีป้ายกำกับมีส่วนถึง 63% ของการดูดซึมฟอสฟอรัสทั้งหมด
โดยข้าวบาร์เลย์ นี่คือหลักฐานที่น่าเชื่อในบทบาท theparticular ของรากขนใน P เข้าซื้อกิจการจากดิน.
ดังนั้นความสนใจเพิ่มมากขึ้นควรจะจ่ายให้กับ
การวิจัยเป้าหมายในการพัฒนาสายพันธุ์ที่มี
ความสามารถทางพันธุกรรมสูงในการผลิตรากขนอย่างกว้างขวาง
ภายใต้ P-ขาดสภาพดิน.
ตั้งรกรากไมคอไรซา ของรากจะช่วยเพิ่ม
ความสามารถของรากในการสำรวจดินสำหรับพีนี้เกิดขึ้น
ผ่านการกระทำของทางชีวภาพ mycelliums เชื้อราดิน
(hyphaes) รากติดไวรัส สมาคมนี้
ส่งผลในการตรวจสอบข้อเท็จจริงมากขึ้นของดินสำหรับจำหน่าย
สารอาหารและแร่ธาตุอาหารให้มากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
P, รากพืช (ด็อด 2000 จอร์จและ
Marschner 1996; Marschner, 1998) กันอย่างกว้างขวางที่สุด
ชนิดกระจายของเชื้อราเป็น Arbuscular
mycorrhizae (AM) มันเป็นที่คาดว่าขอบเขตของ
เชื้อราเส้นใยอาจจะอยู่ในช่วง 10-100 เมตร
ต่อรากซม. หรือต่อกรัมของดินในสภาพสนาม
ในดิน P-ยากจน (McGonigle และมิลเลอร์, 1999).
ดังนั้นการมีส่วนร่วมของสมาคม mycorrhizal
แร่โภชนาการของพืชเพิ่มสูงขึ้นมากใน
ดินที่มีความพร้อมที่ดีของสารอาหารแร่ธาตุกว่า
ในดินที่อุดมไปด้วยสารอาหาร ในการทดลองหม้อ mycorrhizal
ล่าอาณานิคมส่วนร่วมระหว่าง 70 และ 80%
ของการดูดซึมฟอสฟอรัสทั้งหมดและ 50 และ 60% ของทั้งหมดสังกะสี
และทองแดงดูดซึมในพืชจำพวกถั่วสีขาว (Li et al., 1991).
ประโยชน์ของนไม่ได้ จำกัด อยู่เพียงเพื่อ ธาตุอาหาร
ของพืช เชื้อรายังเพิ่ม
ความอดทนพืชเชื้อโรครากขาดน้ำและ
โลหะหนักและมีส่วนร่วมในการปรับปรุง N-
ตรึงโดยไรโซเบียมและเสถียรภาพของโครงสร้างทางกายภาพ
ของดิน (ด็อด 2000 จอร์จและ Marschner 1996;
Marschner, 1995) เนื่องจากผลประโยชน์ที่หลากหลายเช่น
ไมคอไรซามีศักยภาพสูงในการสนับสนุน
ความอุดมสมบูรณ์ของดินและการฟื้นฟูพื้นที่การเกษตรที่
มีทั้งทางร่างกายและทางเคมีเสื่อมโทรม ดิน
รับผลกระทบจากปัจจัยทางกายภาพและทางเคมีที่
เป็นที่แพร่หลายในการพัฒนาประเทศ (ตารางที่ 2) และ
สามารถปรับปรุงได้ผ่านการฉีดวัคซีนกับเลือก
AM ​​ประชากร มีเพียงไม่กี่ตัวอย่างการแสดงมี
ความสำคัญของนการฉีดวัคซีนในระดับต่ำอินพุตพืช
ระบบการผลิต ในดินที่เป็นกรดในละตินอเมริกา
ทดลองหลายคนถูกดำเนินการเพื่อแสดงให้เห็นถึง
บทบาทของนการฉีดวัคซีนต่อการเจริญเติบโตของ
มันสำปะหลัง ผลการศึกษาพบว่ามันสำปะหลังนการปรับปรุง
อัตราผลตอบแทน 20-25% จากเฉลี่ย (Sieverding,
1991 อ้างถึงในด็อด, 2000).
การตอบสนองการปรับตัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อไปของพืช
ขาด P มีการเปิดตัวของกรดอินทรีย์และเอนไซม์
จากรากลงไปใน บริเวณราก exudation ราก
ของกรดอินทรีย์ (เช่นซิเตรตและมาเลต) เมื่อได้รับการปลูกฝัง
ภายใต้การขาด P ได้รับการแสดงข่มขืน (Hoffland et al, 1989.) และหมาป่าสีขาว (Dinkelaker
et al, 1989, 1992. จอห์นสัน et al, 1995. ) อินทรีย์
กรดปล่อยออกมาจากรากของพืชข่มขืนก็สามารถที่จะ
ละลาย P จาก CA-ฟอสเฟต (Dinkelaker, et al.,
1989;. Hoffland, et al, 1989) และนำไปสู่ ​​P โภชนาการ
ของพืช แผน Calcicoles

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การขาดฟอสฟอรัสยังเป็นที่แพร่หลายทางโภชนาการปัญหาอย่างมากต่อการผลิตพืช มันเป็นประมาณที่ 5.7 ล้านไร่ที่ดิน ( เทียบเท่ากับประมาณ 67% ของจำนวนทั้งหมดที่ใช้ทั่วโลก ) คอนเทนระดับต่ำเกินไป ของพืช ฟอสฟอรัส ซึ่งมีการ จำกัดการผลิตพืชในภูมิภาคของโลก ( batjes มากมาย ,1997 ) ความพร้อมของ P รากพืชจะถูก จำกัด ทั้งในดินที่เป็นกรดและด่าง , ส่วนใหญ่เนื่องจากการก่อตัวของฟอสเฟตที่ละลายน้ำได้ สารชนิดนี้กับ อัลและ Fe ในกรดและ CA ในดินด่าง มาร์ชเนอร์ ( ,1995 ) ทุกปีจำนวนมากของ P ปุ๋ย , ขึ้น35 ล้านตันของฟอสฟอรัส ( อิสเชอร์วูด , 2000 ) มาใช้ลงไปในดิน เพื่อการผลิตพืชทั่วโลกและเพียง 10 – 20%การใช้ปุ๋ยที่พืชสามารถดูดซึมฟอสฟอรัส( โฮลเฟิร์ด , 1997 ) ที่เหลือจะถูกเปลี่ยนอย่างรวดเร็วในรูปไม่มี P ซึ่งไม่พร้อมดูดซึมโดยรากพืช การพัฒนาพันธุ์พืชมีความจุสูงเพื่อใช้ soil-p ทั้งพื้นเมืองและเพิ่ม fertilizer-p จึงสำคัญมาก บางพืชมีการพัฒนากลไกการปรับตัวหลาย ๆเพื่อปรับปรุงความสามารถในการรับมือกับดินมีระดับต่ำของหน้าการปรับปรุงของระบบรากดีกว่าการสำรวจดิน P คือการตอบสนองโดยทั่วไปของพืชต่อการโดยเฉพาะ โดยเพิ่มการผลิตและการยืดตัวของขนราก ( gahoonia และนีลเส็น , 1998 ) และโดยการก่อตัวของไมโคไรซาสมาคม ( Dodd , 2000 ; มาร์ชเนอร์ , 1995 )ขนรากมากสนับสนุนความสามารถของรากการใช้สารอาหารแร่ธาตุจากดิน พืชที่มีสูงการใช้รากขนจำกัดเงื่อนไข soil-p สามารถที่จะรับ / ใช้ P ในขนาดใหญ่ในปริมาณที่มากกว่าพืชที่มีความสามารถในการ proliferate คลิขนราก ( เบท และ ลินช์ , 2000 ) ในการศึกษากับ 32-p labelled ดิน gahoonia นีลเซ่น ( 1998 ) และพบว่า 70% ของรากเส้นผมโตขึ้นป้ายดินสนับสนุนถึง 63% ของการดูดใช้ฟอสฟอรัสทั้งหมดโดยข้าวบาร์เลย์ นี่คือหลักฐานที่น่าเชื่อ บทบาทของส่วนของรากขน P ซื้อจากดินดังนั้นความสนใจมากขึ้นควรจะจ่ายให้มีวัตถุประสงค์ในการพัฒนาพันธุ์ที่มีพันธุกรรมสูงความสามารถในการผลิตขนรากอย่างละเอียดภายใต้สภาพดิน p-deficient .การล่าอาณานิคมของรากเพิ่มคอร์ไรซาความสามารถของรากการสํารวจดินสำหรับหน้านี้เกิดขึ้นผ่านการกระทำของชนิดดิน mycelliums รา( hyphaes ) ติดราก สมาคมนี้ผลการสำรวจดินเพื่อพร้อมใช้งานมากขึ้นสารอาหารและให้ธาตุอาหารเพิ่มเติม โดยเฉพาะอย่างยิ่งP , รากพืช ( Dodd , 2000 ; จอร์จและมาร์ชเนอร์ , 1996 ; มาร์ชเนอร์ , 1998 ) อย่างกว้างขวางมากที่สุดการกระจายชนิดของเชื้อราไมโคไรซา คือ น้ำไมคอร์ไรซา ( AM ) มันคือประมาณว่าในขอบเขตของเส้นใยเชื้อราอาจจะอยู่ในช่วง 10 - 100 เมตรต่อเซนติเมตรหรือ 1 กรัม รากของดินภายใต้สภาวะใน p-poor ดิน ( mcgonigle และมิลเลอร์ , 1999 )ดังนั้น ผลงานของสมาคมไมโคไรซาแร่โภชนาการของพืชเจ้าบ้านที่สูงมากในดินที่มีความพร้อมที่น่าสงสารของธาตุอาหารมากกว่าในดินที่อุดมไปด้วยสารอาหาร ในกระถางทดลอง ไมโคไรซาการมีส่วนร่วมระหว่าง 70 และ 80 เปอร์เซ็นต์ทั้งหมดของการดูดใช้ฟอสฟอรัสและ 50 และ 60 % ของสังกะสีรวมและ Cu ปริมาณในพืชปกขาว ( Li et al . , 1991 )ประโยชน์ของการเป็นไม่เพียง แต่ขึ้นอยู่กับโภชนาการเกลือแร่ของพืชเป็นเจ้าภาพ ไมโคไรซา เชื้อรายังเพิ่มพืชทนทานต่อโรคราก และ น้ำ ความเครียดโลหะหนัก และมีส่วนร่วมในการปรับปรุง -การตรึงไนโตรเจนโดยไรโซเบียม และเสถียรภาพของโครงสร้างทางกายภาพของดิน ( Dodd , 2000 ; จอร์จ และ มาร์ชเนอร์ , 1996 ;มาร์ชเนอร์ , 1995 ) เนื่องจากผลประโยชน์ที่หลากหลาย เช่นไมคอร์ไรซา มีศักยภาพสูง ในปี พ.ศ.ความอุดมสมบูรณ์ของดินและฟื้นฟูพื้นที่การเกษตรที่เป็นทั้งทางกายภาพ และทางเคมีอ่อน ดินผลกระทบจากปัจจัยทางกายภาพและเคมีเป็นที่แพร่หลายในประเทศกำลังพัฒนา ( ตารางที่ 2 ) และสามารถปรับปรุงผ่านการคัดสรรเป็นประชากร มีตัวอย่างแสดงความสำคัญของการปลูกพืชในเข้าต่ำคือระบบผลิต ในดินกรดในละตินอเมริกาสนามทดลองหลายแสดง แสดงให้เห็นถึงบทบาทของการเป็นในการเจริญเติบโตของมันสําปะหลัง ผลการศึกษาพบว่า กำลังปรับปรุง มันสำปะหลังผลผลิตโดยเฉลี่ย 20 - 25 % ( sieverding ,1991 , อ้างใน ดอดด์ , 2000 )เพิ่มเติมโดยเฉพาะตอบสนองการปรับตัวของพืช30 ( เป็นรุ่นของกรดอินทรีย์ และเอนไซม์จากรากเป็นราก . exudation รากของกรดอินทรีย์ ( เช่นซิเตรตและ malate ) เมื่อปลูกภายใต้ P ขาดได้ถูกแสดงเพื่อข่มขืน ( hoffland et al . , 1989 ) และสีขาว ( dinkelaker ลูปินet al . , 1989 , 1992 ; จอห์นสัน et al . , 1995 ) อินทรีย์กรดที่ปล่อยออกมาจากรากพืช ข่มขืน สามารถsolubilize P จากแคลเซียมฟอสเฟต ( dinkelaker et al . ,1989 ; hoffland et al . , 1989 ) และมีส่วนร่วมต่อโภชนาการของพืช calcicoles วางแผน