Defenders of the trade[who?] in use

Defenders of the trade[who?] in used electronics say that extraction of metals from virgin mining has been shifted to developing countries. Recycling of copper, silver, gold, and other materials from discarded electronic devices is considered better for the environment than mining. They also state that repair and reuse of computers and televisions has become a "lost art" in wealthier nations, and that refurbishing has traditionally been a path to development.

South Korea, Taiwan, and southern China all excelled in finding "retained value" in used goods, and in some cases have set up billion-dollar industries in refurbishing used ink cartridges, single-use cameras, and working CRTs. Refurbishing has traditionally been a threat to established manufacturing, and simple protectionism explains some criticism of the trade. Works like "The Waste Makers" by Vance Packard explain some of the criticism of exports of working product, for example the ban on import of tested working Pentium 4 laptops to China, or the bans on export of used surplus working electronics by Japan.

Opponents of surplus electronics exports argue that lower environmental and labor standards, cheap labor, and the relatively high value of recovered raw materials leads to a transfer of pollution-generating activities, such as smelting of copper wire. In China, Malaysia, India, Kenya, and various African countries, electronic waste is being sent to these countries for processing, sometimes illegally. Many surplus laptops are routed to developing nations as "dumping grounds for e-waste".[6]

Because the United States has not ratified the Basel Convention or its Ban Amendment, and has few domestic federal laws forbidding the export of toxic waste, the Basel Action Network estimates that about 80% of the electronic waste directed to recycling in the U.S. does not get recycled there at all, but is put on container ships and sent to countries such as China.[15][16][17][18] This figure is disputed as an exaggeration by the EPA, the Institute of Scrap Recycling Industries, and the World Reuse, Repair and Recycling Association.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กองหลังของการค้า [ใคร] ใช้ในอิเล็กทรอนิกส์กล่าวว่า การสกัดโลหะจากเหมืองแร่บริสุทธิ์ได้ถูกเปลี่ยนไปยังประเทศกำลังพัฒนา รีไซเคิลของทองแดง เงิน ทอง และวัสดุอื่น ๆ จากอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ถูกละทิ้งถือกว่าสิ่งแวดล้อมเหมืองแร่ นอกจากนี้ยังระบุว่า ซ่อมและการนำคอมพิวเตอร์และโทรทัศน์ได้กลายเป็น การ "สูญเสียศิลปะ" ในประเทศ wealthier ที่เที่ยวซึ่งมี เส้นทางการพัฒนา

เกาหลีใต้ ไต้หวัน และจีนตอนใต้ทั้งหมดนนท์ในการค้นหา "สะสมค่า" ในการใช้สินค้า และ ในบางกรณีได้ตั้งพันล้านดอลลาร์อุตสาหกรรมในเที่ยวใช้หมึก กล้องใช้ครั้งเดียว และทำงาน CRTs. Refurbishing ซึ่งได้คุกคามเพื่อผลิตขึ้น และปกป้องอย่างอธิบายวิจารณ์บางอย่างของการค้า ทำงานเหมือน "ที่เสียผู้" โดย Vance Packard อธิบายบางอย่างของการวิจารณ์ของการส่งออกของผลิตภัณฑ์ทำงาน ตัวอย่างการห้ามนำเข้าทดสอบทำงานแล็ปท็อป Pentium 4 จีน หรือห้ามในการส่งออกของใช้ส่วนเกินทำงานอิเล็กทรอนิกส์ โดยญี่ปุ่น

ฝ่ายตรงข้ามของการส่งออกอิเล็กทรอนิกส์เกินโต้เถียงว่า ต่ำกว่ามาตรฐานแรงงาน และสิ่งแวดล้อม ประหยัดแรงงาน และค่าค่อนข้างสูงของกู้คืนวัตถุดิบนำไปโอนสร้างมลพิษกิจกรรม smelting ของลวดทองแดง ในประเทศจีน มาเลเซีย อินเดีย เคนยา และประเทศต่าง ๆ แอฟริกัน ขยะอิเล็กทรอนิกส์ถูกส่งไปยังประเทศเหล่านี้สำหรับการประมวลผล บางครั้งผิดกฎหมาย แล็ปท็อปส่วนเกินจำนวนมากถูกจัดเส้นทางในการพัฒนาประเทศเป็นการ "ถ่ายโอนข้อมูลจากอีกาก"[6]

เพราะสหรัฐมีสำคัญอนุสัญญาบาเซิลหรือการแก้ไขบ้าน และมีไม่กี่ประเทศกลางกฎหมายห้ามปรามทำการส่งออกของเสียเป็นพิษ เครือข่ายบาเซิลประเมินว่าประมาณ 80% ของขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่ถูกนำไปรีไซเคิลในสหรัฐอเมริกา ไม่รับรีไซเคิลมีทั้งหมด แต่เป็นบนเรือบรรทุกสินค้า และส่งไปยังประเทศเช่นจีน[15][16][17][18] รูปนี้จะมีข้อการโต้แย้งเป็นการพูดเกิน EPA สถาบันของเสียรีไซเคิล อุตสาหกรรม และ นำโลก ซ่อม และรีไซเคิลสมาคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ป้อมปราการของการค้า [ใคร?] ในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ใช้บอกว่าการสกัดโลหะจากเหมืองแร่บริสุทธิ์ได้รับการเลื่อนไปยังประเทศกำลังพัฒนา การรีไซเคิลทองแดง, เงิน, ทอง, และวัสดุอื่น ๆ จากอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทิ้งถือว่าดีกว่าสำหรับสภาพแวดล้อมมากกว่าการทำเหมืองแร่ พวกเขายังระบุว่าการซ่อมแซมและนำมาใช้ใหม่ของคอมพิวเตอร์และโทรทัศน์ได้กลายเป็น "ศิลปะที่หายไป" ในประเทศที่ร่ำรวยและตกแต่งใหม่ที่ได้รับการแบบดั้งเดิมที่เส้นทางไปสู่การพัฒนาภาคใต้เกาหลีไต้หวันและจีนตอนใต้ทั้งหมดเก่งในการหา "เก็บค่า" ในการ สินค้าที่ใช้และในบางกรณีมีการตั้งค่าอุตสาหกรรมพันล้านดอลลาร์ในการตกแต่งตลับหมึกที่ใช้กล้องแบบใช้ครั้งเดียวและ CRTs ทำงาน ได้รับการตกแต่งใหม่แบบดั้งเดิมที่เป็นภัยคุกคามต่อการผลิตเป็นที่ยอมรับและการปกป้องง่ายๆอธิบายคำติชมของการค้าบางส่วน ผลงานเช่น "ผู้เสีย" โดยแวนซ์ Packard อธิบายบางส่วนของการวิจารณ์ของการส่งออกของผลิตภัณฑ์ที่ทำงานเช่นการห้ามในการนำเข้าของการทดสอบการทำงาน Pentium 4 แล็ปท็อปไปยังประเทศจีนหรือห้ามการส่งออกอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ทำงานส่วนเกินใช้โดยญี่ปุ่นฝ่ายตรงข้าม การส่งออกเครื่องใช้ไฟฟ้าส่วนเกินยืนยันว่ามาตรฐานที่ต่ำกว่าสิ่งแวดล้อมและแรงงานแรงงานราคาถูกและมูลค่าที่ค่อนข้างสูงของวัตถุดิบที่นำไปสู่การกู้คืนการถ่ายโอนของกิจกรรมที่ก่อให้เกิดมลพิษเช่นถลุงของลวดทองแดง ในประเทศจีน, มาเลเซีย, อินเดีย, เคนยาและประเทศในแอฟริกาต่างๆขยะอิเล็กทรอนิกส์จะถูกส่งไปยังประเทศเหล่านี้สำหรับการประมวลผลบางครั้งผิดกฎหมาย แล็ปท็อปส่วนเกินจำนวนมากถูกส่งไปยังประเทศกำลังพัฒนาเป็น "เหตุทิ้งขยะอิเล็กทรอนิกส์". [6] เนื่องจากสหรัฐอเมริกายังไม่ได้ให้สัตยาบันอนุสัญญาบาเซิลบ้านหรือแปรญัตติของตนและมีเพียงไม่กี่ประเทศกฎหมายของรัฐบาลกลางห้ามการส่งออกของเสียที่เป็นพิษ บาเซิลปฏิบัติการเครือข่ายประมาณการว่าประมาณ 80% ของขยะอิเล็กทรอนิกส์นำไปรีไซเคิลในสหรัฐอเมริกาไม่ได้รับการรีไซเคิลมีเลย แต่วางอยู่บนเรือคอนเทนเนอร์และส่งไปยังประเทศเช่นจีน. [15] [16] [17] [ 18] ตัวเลขนี้จะเป็นเรื่องที่ไม่แน่นอนโดย EPA, สถาบันเศษอุตสาหกรรมรีไซเคิล, และโลกการใช้ซ้ำ, ซ่อมแซมและรีไซเคิลสมาคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ป้อมปราการของการค้า [ ใคร ? ในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ใช้บอกว่าการสกัดโลหะจากแร่ที่บริสุทธิ์ได้ถูกเปลี่ยนเพื่อการพัฒนาประเทศ การรีไซเคิลของทองแดง , เงิน , ทองและวัสดุอื่น ๆอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ เป็นต้น ถือว่าดีกว่าสำหรับสภาพแวดล้อมที่ดีกว่าการทำเหมือง พวกเขากล่าวว่า การซ่อมและการใช้คอมพิวเตอร์ และโทรทัศน์ได้กลายเป็น " ศิลปะ " หายไปในซึ่งประชาชาติและการปรับแต่งที่ได้รับสืบเนื่องเส้นทางการพัฒนา

เกาหลี ไต้หวัน และจีนตอนใต้ทั้งหมด excelled ในการหา " สะสม " มูลค่าในสินค้าที่ใช้และในบางกรณีมีการตั้งค่าอุตสาหกรรมพันล้านดอลลาร์ในการปรับแต่งที่ใช้ตลับหมึก , กล้องใช้เดี่ยวและทำงานถ . การปรับแต่งมีประเพณีที่ถูกคุกคาม สร้างการผลิตปกป้องง่ายและอธิบายบางเสียงวิจารณ์ของการค้า ผลงาน " ของเสียผู้ผลิต " โดยแวนซ์ แพคการ์ดอธิบายบางส่วนของการวิจารณ์ของการส่งออกของผลิตภัณฑ์การทำงาน เช่น การห้ามนำเข้าของการทดสอบการทำงาน Pentium 4 แล็ปท็อปไปยังประเทศจีน หรือห้ามการส่งออกที่ใช้งานโดยการนำอิเล็กทรอนิกส์ญี่ปุ่น .

ฝ่ายตรงข้ามของการส่งออกอิเล็กทรอนิกส์ส่วนเกินโต้เถียงว่า สิ่งแวดล้อมและแรงงานต่ำกว่า มาตรฐาน แรงงานราคาถูก และค่าวัตถุดิบหายค่อนข้างสูง นำไปสู่การสร้างมลภาวะต่างๆ เช่น การถลุงแร่ของลวดทองแดง ในประเทศจีน , มาเลเซีย , อินเดีย , เคนยา , และประเทศในแอฟริกาหลาย , ขยะอิเล็กทรอนิกส์จะถูกส่งไปยังประเทศเหล่านี้สำหรับการประมวลผลบางครั้งอย่างผิดกฎหมาย แล็ปท็อปส่วนเกินหลายเส้นทางเพื่อการพัฒนาประเทศ " ทิ้งสนามสำหรับขยะอิเล็กทรอนิกส์ " [ 6 ]

เพราะสหรัฐอเมริกายังไม่ได้ให้สัตยาบันอนุสัญญาหรือห้ามแก้ไข และมีไม่กี่ประเทศ กฎหมายของรัฐบาลกลาง การห้ามการส่งออกของเสียที่เป็นพิษ , บาเซิล เครือข่ายปฏิบัติการประมาณการว่าประมาณ 80% ของขยะอิเล็กทรอนิกส์โดยตรง การรีไซเคิลในสหรัฐอเมริกาไม่รับรีไซเคิลตรงนั้นเลย แต่มันใส่เรือคอนเทนเนอร์และส่งไปยังประเทศเช่นจีน . [ 15 ] [ 16 ] [ 17 ] [ 18 ] นี้เป็นรูปที่พิพาทเป็นพูดเกินจริงโดย EPA , สถาบันอุตสาหกรรมรีไซเคิลเศษและโลกการ ซ่อมแซมและการรีไซเคิลสมาคม