So Long Sentiment"Under this crushi

So Long Sentiment"

Under this crushing wait, I'm sinking
It never goes away, the thinking
Echoes in empty rooms decaying
Alone to face the rest of me

So long sentiment
It doesn't matter now

What the hell is wrong with me?
Why am I torturing myself?
Inhaling all these memories
Like a breath of fire sent from hell

Lead in my gut, not in my spine
I feel distracted all the time
Well lucky me I'm finally all alone
I'll miss you

So long Sentiment
It doesn't matter now

What the hell is wrong with me?
Why am I torturing myself?
Fixated on these memories
Like a prisoner inside a cell

With nothing useful to say and no one to listen to it
Filling the deep with the pain, I slowly sink into it
Consider questionable things to try to get me through it
I've tried to push it away but I always give into it
Long for the taste of the rain that finally helps subdue it
And washes this all away

Under this crushing wait, I'm sinking
It never goes away, the thinking
Echoes in empty rooms are saying
“Time to erase the rest of me”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นความเชื่อมั่นทางยาว " ภายใต้รอบดนี้ฉันจมมันไม่เคยหายไปคิดสะท้อนในห้องที่ว่างเปล่าเนื้อที่คนเดียวที่จะเผชิญกับส่วนที่เหลือของผมดังนั้นความเชื่อมั่นนานมันไม่สำคัญว่าตอนนี้อะไรที่ไม่ถูกต้องกับผมได้ไหมทำไม ฉันทรมานตัวเอง? สูดดมความทรงจำเหล่านี้เช่นเดียวกับลมหายใจของไฟที่ส่งมาจากนรกตะกั่วในลำไส้ของฉันไม่ได้อยู่ในกระดูกสันหลังของฉันฉันรู้สึกฟุ้งซ่านตลอดเวลาดีโชคดีที่ฉันฉันในที่สุดคนเดียวที่ฉันจะคิดถึงคุณตราบเท่าความเชื่อมั่นมัน ไม่ว่าตอนนี้อะไรที่ไม่ถูกต้องกับผมได้ไหมทำไมฉันทรมานตัวเอง? จับจ้องอยู่ที่ความทรงจำเหล่านี้เช่นเดียวกับนักโทษภายในเซลล์ที่มีประโยชน์อะไรที่จะพูดและไม่มีใครที่จะฟังมันบรรจุลึกที่มีอาการปวดที่ฉันช้า จมลงไปพิจารณาสิ่งที่น่าสงสัยการพยายามที่จะได้รับฉันผ่านมันฉันได้พยายามที่จะผลักดันมันออกไป แต่ฉันมักจะให้เป็นมันยาวสำหรับรสชาติของฝนที่ในที่สุดก็จะช่วยปราบมันและล้างนี้ทั้งหมดออกไปภายใต้รอบดนี้ผม 'm จมมันไม่เคยหายไปคิดสะท้อนในห้องที่ว่างเปล่าจะบอกว่า"เวลาที่จะลบส่วนที่เหลือของฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นานที "

ตามนี้บดรอผมจม
ไม่เคยไป คิดจะล้างห้องเนื้อที่

อยู่คนเดียวใบหน้าส่วนที่เหลือผม


นาน ความรู้สึกตอนนี้มันไม่สำคัญแล้ว

นี่ฉันเป็นอะไรไป ?
ทำไมฉันต้องทรมานตัวเอง ?

เหมือนความทรงจำทั้งหมดเหล่านี้สูดลมหายใจแห่งไฟส่งจากนรก

ตะกั่วในกระเพาะของฉันไม่ได้อยู่ในกระดูกสันหลังของฉันฉันรู้สึกสับสน

ตลอดเวลาแต่ฉันโชคดีฉันก็อยู่คนเดียว
คิดถึงนะ


นาน ความรู้สึกตอนนี้มันไม่สำคัญแล้ว

นี่ฉันเป็นอะไรไป ?
ทำไมฉันต้องทรมานตัวเอง ?

ชอบมั่นคงเหล่านี้ความทรงจำนักโทษภายในเซลล์

มีอะไรที่เป็นประโยชน์ที่จะพูดแล้วไม่มีใครฟัง
กรอกลึกกับความเจ็บปวด ผมก็ค่อยๆจมเข้าไป
พิจารณาสิ่งน่าสงสัยเพื่อพยายามที่จะทำให้ฉันผ่านมัน
ผมพยายามผลักมันออกไปแต่ฉันเสมอให้มัน
ยาวสำหรับรสชาติของฝนนั้นก็ช่วยปราบมัน
และล้างทั้งหมดนี้ออกไป

ตามนี้บดรอผมจม
ไม่เคยไป คิด
ก้องในห้องที่ว่างเปล่าพูด
" เวลาที่จะลบส่วนที่เหลือ ฉัน "