(JUST A NOTE FIRST GUYS, ALL OF THE

(JUST A NOTE FIRST GUYS, ALL OF THESE UPCOMING CHAPTERS WILL BE LONGER FROM HERE ON OUT!)

*(Y/N)'s P.O.V*
I winced as the bright lights shining from the police cars, with gun at the ready they aimed. There were dozens of them all pulling weapons on me, I glared over at my mother who made no sign of wanting too help.

I took a deep breath "boys! What a pleasure to see you!" I cheered "drop your weapons!" he yelled. I glanced down at my guns "oh you mean these? But I thought you told me too freeze and put my hands up? Now you want me too move and put my hands down? Please make up your mind gentlemen" I cackled at their angered faces.

I sighed "All right then!" I lowered my hands too my guns, just as I was about to grip them I reached behind me pulling out two black tubes.


Pulling the cap off a white smoke poured out from the tubes, I rolled them along the floor. Amidst the confusion I managed to make my way over my mother, "well done dear~" she cooed "now let's go home".

~*~*~*~*~

Upon reached home I ripped my mask off "what the hell was that mother?!" I yelled, she sighed removing her own mask "calm down you're overreacting" "overreacting? Overrea- I could've been captured!" I sputtered.

My mother looked down at her clawed gloves picking at the sharp nails "but you weren't" I scowled "what if I had?". She sighed once more "if you can't get out of a situation with the cops, then you can no chance with Batman or any of his allies, or even enemies!".


I glared down at the ground "so it was a test?" Selina nodded. Deciding I really didn't want to blow up in my mother's face I grabbed my mask and headed for my room without a word, closing and locking the door behind me.

I changed into my usual clothes, hiding my costume in the very back of the closet covering it with other clothes. Just as I closed the doors of my closer I heard a knock on the window. I gripped a blade I kept hidden behind the handle of my wardrobe and turned to face the window.

Too my surprise standing on the fire escape waving at me was none other than Damian. I hid the blade once more and ran over pushing the window open "What are you doing here?" I whispered "I need to talk too you" I ushered him inside closing the window.


The black haired male sat on my bed "how did you find me?" I asked "hello, my dad's a Billionaire, he has connections" the boy shrugged "so this is where you live huh? I expected some place...bigger" I could tell by the tone of his voice he was trying not too offend me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(หมายเหตุครั้งแรกผู้ชาย บทเหล่านี้เกิดขึ้นทั้งหมดจะยาวจากบนออก!)* (P.O.V* Y/N) ของผม winced เป็นแสงสว่างที่ส่องแสงจากรถยนต์ตำรวจ ปืนพร้อมที่จะมุ่ง มีหลายสิบของพวกเขาทั้งหมด pulling อาวุธฉัน ฉัน glared ไปที่แม่ที่ทำไม่ลงของต้องช่วยมากเกินไป เอาลมหายใจลึก "เด็กชาย สิ่งยินดี" ผมโห่ร้อง "ปล่อยอาวุธของคุณ" เขาตะโกนขึ้น ผม glanced ลงที่ปืนของฉัน "โอ้ คุณหมายถึง เหล่านี้ แต่ผมคิดว่า คุณบอกตรึงเกินไป และใส่มือของฉันขึ้น คุณต้องการฉันเกินไปย้าย และลงมือ กรุณาทำขึ้นของคุณสุภาพบุรุษใจ"ฉัน cackled ที่ใบหน้า angeredฉัน sighed "หมดสิทธิแล้ว" ผมลดมือเกินไป ปืนของฉัน เหมือนว่าจะจับให้ถูก ถึงข้างหลังดึงหลอดสีดำ 2 ผมดึงฝาปิดสีขาวควันเทออกจากหลอด รีดไปตามพื้น ท่ามกลางความสับสนผมจะทำให้ทางของฉันผ่านแม่ของฉัน, "ที่รักทำได้ดี ~ " เธอ cooed "ขณะนี้กันเถอะไปบ้าน"~*~*~*~*~เมื่อถึงบ้าน ฉันฉีกหน้ากากของฉันออก "อะไรนรกคือสิ่งที่แม่!" ฉันตะโกน เธอ sighed เอาหน้ากากของเธอเอง "สงบลงคุณกำลังสู่ overreacting" "สู่ overreacting Overrea-ฉันไม่ได้ถูกจับ" ผม sputteredแม่มองลงไปในถุงมือของเธอ clawed เก็บที่เล็บคม "แต่คุณไม่ได้" ฉัน scowled "ถ้าฉัน" เธออีกครั้ง sighed "ถ้าคุณไม่สามารถออกจากสถานการณ์ที่มีตำรวจ จากนั้นคุณสามารถไม่มีโอกาสกับแบทแมนหรือพันธมิตรของเขา หรือแม้แต่ศัตรู"ผม glared ลงที่พื้นดิน "ดังนั้นมันเป็นการทดสอบ" เซลิน่าพยักหน้า ตัดสินใจไม่ได้ต้องระเบิดในใบหน้าของแม่ฉันคว้าหน้ากากของฉัน และหัวหน้าห้องของฉันโดยไม่ต้องมี ปิด และล็อกประตูข้างหลัง ผมเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าปกติ ซ่อนเครื่องแต่งกายของฉันในด้านหลังเสื้อครอบคลุมกับเสื้อผ้าอื่น ๆ มาก เหมือนว่าฉันปิดประตูใกล้ชิดของฉัน ฉันได้ยินเคาะบนหน้าต่าง ผมพิพากษาใบมีดฉันเก็บซ่อนไว้ข้างหลังมือจับของตู้เสื้อผ้าของฉัน และไปหน้าต่างเกินไป ยืนแปลกใจของฉันในการหนีไฟโบกที่ฉันถูกใครอื่นดาเมียน ฉันซ่อนใบมีดอีกครั้ง และวิ่งไปกดเปิดหน้าต่าง "จะทำอะไรที่นี่" ผมกระซิบ "ฉันต้องการพูดคุยมากเกินไปคุณ" ฉัน ushered เขาภายในปิดหน้าต่างชายผมสีดำนั่งบนเตียงของฉัน "คุณรู้จักไรฉัน" ถาม "สวัสดี พ่อของฉันของเป็นมหาเศรษฐี เขามีการเชื่อมต่อ" เด็ก shrugged "ดังนั้นนี้เป็นไหนฮะ ผมคาดว่าบางสถานที่...ใหญ่ "ผมสามารถบอก ด้วยเสียงของเสียงของเขาที่เขาพยายามไม่ บาดฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(เพียงแค่โน้ตตัวแรก Guys, สิ่งเหล่านี้บทจะเกิดขึ้นจะต้องมีความยาวจากที่นี่ที่ออก!) * (Y / N) 's POV * ฉันสะดุ้งเป็นไฟส่องสว่างจากรถตำรวจด้วยปืนที่พร้อมที่พวกเขามุ่งเป้าไป . มีหลายสิบของพวกเขาทั้งหมดดึงอาวุธกับฉันเป็นฉันจ้องไปที่แม่ของฉันที่ทำเครื่องหมายของความต้องการที่มากเกินไปช่วย no. ฉันเอาหายใจลึก ๆ "เด็กอะไรมีความสุขที่จะเห็นคุณ!" ผมเชียร์ "วางอาวุธของคุณ!" เขาตะโกน ผมเหลือบมองลงที่ปืนของฉัน "โอ้คุณหมายถึงเหล่านี้หรือไม่ แต่ผมคิดว่าคุณบอกฉันด้วยการแช่แข็งและใส่มือของฉันได้หรือไม่ตอนนี้คุณต้องการฉันเกินไปย้ายและใส่มือของฉันลงกรุณาทำขึ้นสุภาพบุรุษใจของคุณ" ผม cackled ที่โกรธของพวกเขา ใบหน้า. ผมถอนใจ "ทั้งหมดที่ถูกต้องแล้ว!" ฉันลดลงในมือของฉันเกินไปปืนของฉันเช่นเดียวกับที่ผมกำลังจะจับพวกเขาฉันถึงอยู่ข้างหลังผมดึงออกมาสองหลอดสีดำ. ดึงฝาปิดควันสีขาวลงมาจากท่อที่ผมรีดพวกเขาพร้อมพื้น ท่ามกลางความสับสนฉันจัดการเพื่อให้วิธีการของฉันมากกว่าแม่ของฉัน "ทำได้ดีที่รัก ~" เธอ cooed "ตอนนี้ขอกลับบ้าน". ~ * ~ * ~ * ~ * ~ เมื่อกลับถึงบ้านผมฉีกหน้ากากของฉันออก "สิ่งที่นรกเป็น ว่าแม่ ?! " ผมตะโกนใส่เธอถอนหายใจถอดหน้ากากของเธอเอง "สงบลงคุณกำลังเว่อร์" "เว่อ? Overrea- ฉันจะได้รับการบันทึก!" ฉันพ่น. แม่ของฉันมองลงไปที่เล็บของเธอถุงมือยกที่เล็บคม " แต่คุณไม่ได้" ผม scowled "เกิดอะไรขึ้นถ้าฉันได้?" เธอถอนหายใจอีกครั้ง "ถ้าคุณไม่สามารถจะออกจากสถานการณ์ที่มีตำรวจจากนั้นคุณสามารถโอกาสได้พบกับแบทแมนหรือใด ๆ ของพันธมิตรของเขาหรือแม้กระทั่งศัตรูไม่!". ผมจ้องลงที่พื้น "เพื่อให้มันเป็นแบบทดสอบ ? " เซลิน่าพยักหน้า การตัดสินใจที่ผมไม่ต้องการที่จะระเบิดขึ้นในใบหน้าของแม่ของฉันฉันคว้าหน้ากากของฉันและมุ่งหน้าไปยังห้องของฉันโดยไม่ต้องคำปิดและล็อกประตูอยู่ข้างหลังผม. ผมเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าตามปกติของฉันซ่อนเครื่องแต่งกายของฉันในมากหลังของ ตู้ครอบคลุมมันกับเสื้อผ้าอื่น ๆ เช่นเดียวกับฉันปิดประตูของฉันใกล้ชิดผมได้ยินเสียงเคาะหน้าต่าง ผมจับใบมีดผมเก็บไว้ที่ซ่อนอยู่หลังจับของตู้เสื้อผ้าของฉันและหันไปเผชิญหน้าหน้าต่าง. เกินไปแปลกใจของฉันยืนอยู่บนบันไดหนีไฟโบกที่ผมไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเดเมีย ฉันซ่อนใบมีดอีกครั้งและวิ่งไปผลักดันให้เปิดหน้าต่าง "คุณกำลังทำอะไรที่นี่?" ผมกระซิบ "ผมจำเป็นต้องพูดคุยเกินไปคุณ" ผมนำเขาเข้าไปข้างปิดหน้าต่าง. ผมชายสีดำนั่งอยู่บนเตียงของฉัน "วิธีการที่คุณไม่หาฉัน?" ผมถามว่า "สวัสดีพ่อของฉันเศรษฐีเขามีการเชื่อมต่อ" เด็กยักไหล่ "ดังนั้นนี่คือที่ที่คุณอาศัยอยู่ฮะ? ผมคาดว่าสถานที่บางอย่าง ... ที่ใหญ่กว่า" ฉันจะบอกได้โดยน้ำเสียงของเขาที่เขาได้พยายามที่จะไม่รุกรานเกินไป ผม.