distinguish between his own impulse

distinguish between his own impulses and desires, he learns to be a public
as well as a private citizen” (Pateman 1970, 25). As individuals engage in
participation, they begin to learn and develop the skills appropriate to the
process of participation, so that the process becomes self-sustaining. That
is, the more the individual participates, the better he or she is able to do so.
The classical or ideal theory of democratic citizenship, then, has an ambitious
agenda—“the education of an entire people to the point where their
intellectual, emotional, and moral capacities have reached their full potential
and they are joined, freely and actively in a genuine community” (Davis,
quoted in Pateman 1970, 21).
The educative argument is, of course, based on a faith in the “improvability”
of the ordinary citizen. If there are problems with the involvement of citizens,
if their participation doesn’t bring about political improvements as well as
heightened legitimacy, then the response is not to end participation, but to
further educate the citizenry. Thomas Jefferson was clear on this point: “I
know of no safe depository of the ultimate power of the society but the people
themselves, and if we think them not enlightened enough to exercise their
control with a wholesome discretion, the remedy is not to take it from them,
but to inform their discretion” (Jefferson 1903, 278). If there are problems
encountered in a participatory society, the answer is not to limit participation
(the Madisonian response) but rather to further educate and to inform.
Public Service as an Extension of Citizenship
Clearly the idea of civic virtue, at least in the democratic ideal, incorporates
the notion of service to the public. For this reason, discussion of democratic
theory must attend to the roles and responsibilities or the duties and
obligations of citizenship. A part of that discussion of particular relevance
to our argument here is related to the idea of service to the community or
nation. The virtuous citizen obviously is a citizen engaged in the work of
the community, but the virtuous citizen also has a duty or responsibility to
serve others. The idea of democratic citizenship has, since the earliest times,
implied a certain duty or obligation on the part of the citizen to contribute to
the betterment of the community. Many will recognize the Athenian Oath,
from ancient Greece:
We will never bring disgrace on this our City by any act of dishonesty or
cowardice.
We will fight for the ideals and Sacred Things of the City both alone and
with many.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความแตกต่างระหว่างแรงกระตุ้นและความปรารถนาของเขาเอง จะรู้ให้ สาธารณะและส่วนตัวของพลเมือง" (Pateman 1970, 25) เป็นบุคคลที่มีส่วนร่วมในมีส่วนร่วม ผู้เริ่มต้นเรียนรู้ และพัฒนาทักษะที่เหมาะสมกับการกระบวนการของการเข้าร่วม เพื่อให้กระบวนการกลายเป็นได้ด้วยตนเอง ว่าอยู่ เข้าร่วมบุคคลเพิ่มเติม ดีกว่าเขาหรือเธอจะต้องดังทฤษฎีคลาสสิก หรือห้องของสัญชาติประชาธิปไตย แล้ว มีความทะเยอทะยานวาระการประชุม — "การศึกษาของคนมีทั้งจุดที่ของพวกเขากำลังปัญญา อารมณ์ และคุณธรรมถึงศักยภาพของพวกเขาและ รวม อิสระ และอย่างแข็งขันในชุมชนอย่างแท้จริง" (Davisค่าใน Pateman 1970, 21)อาร์กิวเมนต์การเรียน หลักสูตร ขึ้นอยู่กับเชื่อใน "improvability"พลเมืองสามัญ ถ้ามีปัญหากับการมีส่วนร่วมของประชาชนถ้าไม่นำการเข้าร่วมปรับปรุงทางการเมืองเป็นแถลงการณ์ชอบธรรม การตอบสนองแล้วจะไม่สิ้นสุดร่วม แต่ถึงเพิ่มเติม รู้มา Thomas Jefferson ได้ชัดเจนในจุดนี้: "ฉันรู้จักพลังงานที่ดีที่สุดของสังคมแต่คนฝากไม่ปลอดภัยตัวเอง และถ้าเราคิดไม่ enlightened พอออกกำลังกายของพวกเขาควบคุมดุลพินิจบริสุทธ์ แก้ไขคืออย่าไปจากพวกเขาแต่แจ้งการพิจารณา" (Jefferson 1903, 278) ถ้ามีปัญหาพบในสังคมมีส่วนร่วม คำตอบคือไม่การ จำกัดการมีส่วนร่วม(ตอบ Madisonian) แต่แทนที่จะรู้เพิ่มเติม และแจ้งการบริการสาธารณะเป็นส่วนขยายของสัญชาติชัดเจนของพลเมืองคุณธรรม ความคิดน้อยในอุดมคติประชาธิปไตย ประกอบด้วยแนวคิดของบริการสาธารณะ ด้วยเหตุนี้ สนทนาของประชาธิปไตยทฤษฎีต้องเข้าถึงบทบาท และความรับผิดชอบ หรือหน้าที่ และภาระหน้าที่ของสัญชาติ เป็นส่วนหนึ่งของการสนทนาที่ความเกี่ยวข้องโดยเฉพาะอาร์กิวเมนต์ของเราเกี่ยวข้องกับการคิดของการบริการชุมชน หรือประเทศชาติ พลเมืองดีงามชัดเป็นพลเมืองในการทำงานของชุมชน แต่พลเมืองคุณธรรมมีหน้าที่หรือความรับผิดชอบให้บริการผู้อื่น ความคิดของประชาธิปไตยสัญชาติได้ เนื่องจากครั้งที่เร็วที่สุดโดยนัยหน้าที่หรือข้อผูกมัดในส่วนของประชาชนที่จะนำไปสู่บางอย่างกันถ้วนหน้าชุมชน หลายคนจะรู้จักสาบาน Athenianจากกรีซโบราณ:เราจะไม่นำมาขายหน้านี้เมืองของเรา โดยพระราชบัญญัติใด ๆ ซื่อสัตย์ หรือcowardiceเราจะต่อสู้เพื่ออุดมคติและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของเมืองทั้งคนเดียว และมีจำนวนมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แยกแยะระหว่างแรงกระตุ้นของเขาเองและความปรารถนา เขาเรียนรู้ที่จะเป็นสาธารณะ
เป็นพลเมืองส่วนตัว " ( เพิตเมิน 1970 , 25 ) เป็นบุคคลที่ต่อสู้ใน
มีส่วนร่วม พวกเขาเริ่มเรียนรู้และพัฒนาทักษะที่เหมาะสมกับ
กระบวนการมีส่วนร่วม เพื่อให้กระบวนการกลายเป็นตนเองอย่างยั่งยืน ที่
เป็นยิ่งบุคคลเข้าร่วม ดีกว่าเขาหรือเธอสามารถที่จะทำเช่นนั้น .
คลาสสิกหรืออุดมคติทฤษฎีพลเมืองประชาธิปไตยแล้วมีทะเยอทะยาน
วาระ " การศึกษาของทั้งประชาชน ไปยังจุดที่พวกเขา
สติปัญญา อารมณ์ และคุณธรรม มีความจุถึง
เต็มศักยภาพของพวกเขาและพวกเขาจะเข้าร่วม อย่างอิสระ และงานในชุมชนแท้ " ( Davis ,
ยกมาในเพิตเมิน 1970 21 ) .
อาร์กิวเมนต์และ แน่นอนตามความเชื่อใน " improvability "
ของพลเมืองธรรมดา ถ้ามีปัญหากับการมีส่วนร่วมของประชาชน การมีส่วนร่วมของพวกเขา
ถ้าไม่ได้นำมาเกี่ยวกับการปรับปรุงการเมืองตลอดจน
ความความชอบธรรม แล้วคำตอบคือไม่สิ้นสุดการมีส่วนร่วม แต่

เพิ่มเติมให้การศึกษาแก่ประชาชน โทมัสเจฟเฟอร์สันได้ชัดเจนในจุดนี้ " ผม
รู้ว่าไม่รับฝากปลอดภัยของอำนาจสูงสุดของสังคม แต่ประชาชน
เอง และถ้าเราคิดว่าพวกเขาไม่ตรัสรู้พอที่จะออกกำลังกายการควบคุม
กับดุลยพินิจบริสุทธ์ การเยียวยาไม่ได้เอาจากพวกเขา ,
แต่แจ้งดุลพินิจของตน " ( เจฟเฟอร์สัน 1903 , 278 ) หากมีปัญหา
พบในสังคมแบบมีส่วนร่วม คำตอบคือไม่ จำกัด การมีส่วนร่วม
( madisonian ตอบสนอง ) แต่เพื่อเพิ่มเติมความรู้ และให้บริการประชาชน .

เป็นส่วนขยายของพลเมืองอย่างชัดเจนความคิดคุณธรรมของความเป็นพลเมือง อย่างน้อยในอุดมคติประชาธิปไตย ประกอบด้วย
ความคิดของการบริการสาธารณะ ด้วยเหตุนี้การอภิปรายทฤษฎีประชาธิปไตย
ต้องเข้าร่วมกับบทบาทและความรับผิดชอบหรือหน้าที่
ภาระหน้าที่ของความเป็นพลเมืองเป็นส่วนหนึ่งของการอภิปรายโดยเฉพาะ The
เพื่ออาร์กิวเมนต์ของเราที่นี่เกี่ยวข้องกับความคิดของบริการชุมชนหรือ
ประเทศ พลเมืองคุณธรรม เห็นได้ชัดว่าเป็นพลเมือง มีส่วนร่วมในการทำงานของ
ชุมชน แต่ประชาชนบริสุทธิ์ ยัง มี หน้าที่ หรือความรับผิดชอบ

รับใช้ผู้อื่น ความคิดของพลเมืองประชาธิปไตยได้ตั้งแต่ครั้งแรก
โดยหน้าที่บางอย่าง หรือหน้าที่ในส่วนของประชาชนที่สนับสนุน
ที่ดีขึ้นของชุมชน หลายคนจะรู้จักคำปฏิญาณแบบเอเธนส์จากกรีกโบราณ : ,

เราไม่เคยสร้างความเสื่อมเสียต่อเมืองของเรา โดยการกระทำใดๆ ของความไม่ซื่อสัตย์หรือ

ความขี้ขลาด เราจะสู้เพื่ออุดมการณ์ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของเมืองทั้งที่อยู่คนเดียวและ
กับหลาย