sadness was close by so love asked,

sadness was close by so love asked, "sadness, let me go with you" "oh.. love, i am so sad that to be by myself"

happiness passed by love, too, but she was so happy that she did not even hear when love called her.

suddenly, there was a voice, "come, love i will take you" it was an elder.

so blessed and overjoyed, love even forget to ask the elder where they were going.

when they arrived at dry land, the elder went her own way.

realizing how much was owed the elder,

love asked knowledge, another elder, "who helped me?" "it was time", knowledge answered.

"time" asked love.

but why did time help me? knowledge smiled with deep wisdom and answered, "because only time is capable of understanding how valuable love is

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความโศกเศร้าถูกปิดโดยเพื่อรักถาม "ความโศกเศร้า ผมไปกับคุณ" "แหม... รัก ฉันนั้นเศร้าที่เป็นตัวเอง "ความสุขส่งเลิฟ เกินไป แต่เธอมีความสุขมากที่เธอไม่ได้ได้ยินเมื่อความรักเรียกว่าเธอทันใดนั้น มีเสียง "มา รักจะพา" ก็พี่เป็นเพื่อความสุข และ ปลื้ม รักแม้ลืมถามผู้อาวุโสที่พวกเขาจะเมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินแห้ง ผู้อาวุโสไปวิธีของเธอเองตระหนักถึงจำนวนค้างชำระผู้อาวุโสความรักถามรู้ อีกคน "ที่ช่วยให้ฉัน" "มันเป็นเวลา" รู้ตอบ "เวลา" ขอความรักแต่ทำไมไม่ได้เวลาช่วยฉัน ความรู้ยิ้ม มีสติปัญญาลึก และ ตอบ, "เนื่องจากเวลาที่มีความสามารถในความเข้าใจว่ามี ความรักเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความโศกเศร้าได้ใกล้เคียงเพื่อให้รักโดยถามว่า "ความโศกเศร้าให้ฉันไปกับคุณ" "โอ้ .. ความรักฉันเศร้าว่าจะเป็นด้วยตัวเอง" ความสุขผ่านไปด้วยความรักมากเกินไป แต่เธอก็มีความสุขมากที่เธอทำไม่ได้ ได้ยินเมื่อความรักเรียกเธอว่า. ก็มีเป็นเสียง "มารักฉันจะพาคุณ" มันเป็นพี่. เพื่อความสุขและความสุขความรักแม้กระทั่งลืมถามพี่ที่พวกเขากำลังจะ. เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้งแล้ง พี่ก็ไปตามทางของเธอเอง. ตระหนักถึงวิธีการมากเป็นหนี้พี่ที่รักขอให้ความรู้ผู้สูงอายุอีก "คนที่ช่วยผมได้ไหม" "มันเป็นเวลาที่" ความรู้ตอบ. "เวลา" ถามความรัก. แต่ทำไมเวลาไม่ช่วยฉันได้อย่างไร ความรู้ยิ้มด้วยภูมิปัญญาลึกและตอบว่า "เพราะเพียงเวลาที่มีความสามารถในการทำความเข้าใจความรักที่มีคุณค่าคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเศร้า อยู่ ใกล้ ความรักจึงถามว่า " ความเศร้า ให้ผมไปกับคุณ " " โอ้ . . . . . . . ความรัก ผมเศร้ามากที่ต้องอยู่คนเดียว "

ความสุขได้ผ่านความรักไปเหมือนกัน แต่เธอก็ดีใจที่เธอไม่ได้ยิน เมื่อความรักเรียกหา .

ทันใดนั้นมีเสียง " มา ความรัก ผมจะพาคุณไป " มันเป็นผู้อาวุโส

มีความสุขและที่ดีใจมาก ความรักก็ลืมถามพี่ที่เขาจะไป

เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้ง คนแก่ก็จากไปตามทางของเขา

ไม่ทราบว่าเท่าไหร่เป็นหนี้ผู้เฒ่า

รักถามความรู้ อีกท่าน ใครช่วยฉัน ? " มันคือ " ความรู้ตอบว่า " เวลา

" เวลา " ขอให้รัก

แต่ทำไมเวลาช่วยฉัน ? ความรู้กับปัญญาลึกยิ้มแล้วตอบว่า " ก็เพราะมีแต่เวลาเท่านั้นแหละ รัก คือ ความเข้าใจว่ามีคุณค่า