This time you could not only hear b

This time you could not only hear but feel his chuckle as well, the sound reverberating through your body from where it made contact with his, “I’m serious Sherlock.”

He pulled away from you, taking his warmth with him to your dismay, and placed a hand on either shoulder to look at you with a sudden intensity, “I did your morning puzzle. I hardly think that’s cause for anger of this degree or you being reckless by going out in a snowstorm. What’s really bothering you?”

Your angry expression fell into a frown, “I just like to do Sudoku in the morning, Sherlock.”

He shook his head, “It’s more than that. Tell me.”

You sighed, “I just… I want to keep my mind sharp because I worry that one day you’ll lose interest in me because I can’t keep up with you.”

One hand moved to your cheek, “No one can keep up with me, darling.”

You pulled away from him and started to walk back towards the flat, “That’s just it, Sherlock, I know there’s no way I can keep up with you, so how long is it before you discard me like all the other things that you think dull? A month? Two? A year?”

A few strides of his long legs and he was in front of you again, “God you’re an idiot. You are not and never will be dull to me, (F/n).”

You scrunched up your face and pushed past him, climbing the steps to the flat and swinging the door open to step through it before shutting it in his face. You were a good way up the stairs when the door opened again and Sherlock slammed it before coming after you, yelling, “If you would just wait a one minute (F/n)! Nearly everyone is an idiot. You know that.”

The noise had caught John’s attention and he came to see what was going on just as Sherlock grabbed your arm roughly and you turned to yell at him, “You’re right. Everyone is an idiot to you, Sherlock, at least some of us try to be more but in the end it’s never enough is it?!”

He opened his mouth to yell back but your face dissolved into such unbridled sadness that instead he used the hand on your arm to pull you to him, wrapping his arms around you, “It is enough (F/n). You are enough. You’re an idiot but you’re my idiot and that will never change.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลานี้คุณจะไม่เพียงได้ยินแต่รู้สึก chuckle ของเขาเป็นอย่างดี เสียงที่กระหึ่มผ่านร่างกายของคุณจากที่มันทำติดต่อกับ "ฉัน Sherlock ที่ร้ายแรง"เขาดึงออกจากตัวคุณ การความอบอุ่นของเขากับเขาผิดหวังของคุณ และมือวางบนไหล่ทั้งสองมองคุณ ด้วยความรุนแรงแบบฉับพลัน "ค่ะของคุณปริศนาตอนเช้า ผมแทบไม่คิดว่า สาเหตุความโกรธของระดับนี้หรือคุณกำลังประมาท โดยออกไปเผชิญกับ สิ่งจริง ๆ รบกวนคุณ" นิพจน์ของคุณโกรธตกหน้านิ่ว "แค่ ชอบทำซูโดกุในตอนเช้า เชอร์ล็อก" เขาส่ายหัวของเขา "มัน เป็นมากกว่านั้น บอกฉัน" คุณถอนหายใจ, "แค่... ฉันต้องการให้ใจคมชัด เพราะผมกังวลว่า วันหนึ่งคุณจะสูญเสียสนใจฉัน เพราะฉันไม่สามารถเก็บค่ากับคุณ" ย้ายมือเดียวให้แก้มของคุณ "ไม่มีใครสามารถติดตามฉัน รักได้" คุณดึงออกจากเขา และเริ่มเดินกลับไปทางแบน "ก็เพียง เชอร์ล็อก ฉันรู้ว่า ไม่มีทางผมสามารถเก็บกับคุณ ดังนั้นระยะมันก่อนที่คุณทิ้งฉันเหมือนกับสิ่งอื่น ๆ ที่คุณคิดว่า น่าเบื่อ เดือน สอง ปี"กี่ก้าวขายาวของเขา และเขาก็อยู่ตรงหน้าคุณอีกครั้ง "พระเจ้าคุณจะงี่เง่า คุณไม่ได้ และไม่เคยจะเบื่อฉัน, (F/n)" คุณ scrunched อัพใบหน้าของคุณ และผลักอดีตเขา ปีนเขาขั้นตอนไปแบน และแกว่งประตูเปิดขั้นตอนผ่านมันก่อนที่จะปิดหน้าเขา คุณมีทางดีขึ้นบันไดเมื่อประตูเปิดอีก และเชอร์ล็อกปากมันก่อนกลับหลังจากที่คุณ ตะโกน, ''ถ้าคุณเพียงต้องรอหนึ่งนาที (F/n) เกือบทุกคนเป็นคนบ้า คุณคิดว่าที่" เสียงได้จับความสนใจของจอห์น และเขามาเพื่อดูสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นเดียวกับเชอร์ล็อกคว้าแขนประมาณ และคุณหันไปตะโกนที่เขา "คุณทำถูกต้อง ทุกคนเป็นคนบ้าคุณ Sherlock น้อยบางคนพยายามที่จะเพิ่มเติม แต่ในสุด ก็ไม่เคยพอมัน! " เขาเปิดปากตะโกนกลับ แต่ใบหน้าของคุณละลายเข้าสู่ความโศกเศร้าดังกล่าวอันแรงกล้าว่า แต่เขาใช้มือบนแขนของคุณจะดึงคุณให้เขา ตัดแขนของเขารอบตัวคุณ "ได้เพียงพอ (F/n) คุณมีเพียงพอ คุณเป็นคนโง่ แต่คุณเป็นคนบ้าของฉัน และไม่เคยที่จะเปลี่ยน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวลานี้คุณไม่เพียง แต่รู้สึกได้ยินเสียงหัวเราะของเขาเช่นกันเสียงก้องผ่านร่างกายของคุณจากการที่มันได้ติดต่อกับเขา "ฉันร้ายแรง Sherlock."

เขาดึงออกไปจากคุณเอาความอบอุ่นของเขากับเขาเพื่อความกลัวของคุณ และวางมือบนไหล่ทั้งสองมองไปที่คุณมีความรุนแรงฉับพลัน "ผมไม่ปริศนาตอนเช้าของคุณ ฉันแทบจะไม่คิดว่านั่นเป็นสาเหตุสำหรับความโกรธของระดับนี้หรือคุณเป็นประมาทโดยการออกไปในพายุหิมะ อะไรจริงๆรบกวนคุณ? "

การแสดงออกของความโกรธของคุณตกอยู่ในขมวด" ฉันแค่ต้องการจะทำซูโดกุในตอนเช้า Sherlock. "

เขาส่ายหัว" มันเป็นมากกว่านั้น บอกฉัน. "

คุณถอนหายใจ" ฉันแค่ ... ฉันต้องการที่จะเก็บใจของฉันที่คมชัดเพราะผมกังวลว่าวันหนึ่งคุณจะสูญเสียความสนใจในตัวผมเพราะผมไม่สามารถให้ทันกับคุณ. "

มือหนึ่งย้ายไปที่แก้มของคุณ" ไม่มีใครสามารถให้ทันกับฉันที่รัก. "

คุณดึงออกไปจากเขาและเริ่มที่จะเดินกลับไปแบน" นั่นเป็นเพียงมัน Sherlock, ฉันรู้ว่ามีวิธีที่ฉันสามารถให้ทันกับคุณไม่ตราบว่ามันเป็นอย่างไรก่อน คุณทิ้งฉันเหมือนทุกสิ่งอื่น ๆ ที่คุณคิดว่าน่าเบื่อ? หนึ่งเดือน? สอง? ปี? "

ไม่กี่ก้าวขายาวของเขาและเขาก็เป็นในหน้าของคุณอีกครั้ง" พระเจ้าคุณเป็นคนงี่เง่า คุณยังไม่ได้และจะไม่หมองคล้ำให้ฉัน (F / N). "

คุณ scrunched ขึ้นใบหน้าของคุณและผลักดันผ่านมาเขาปีนขั้นตอนในการแบนและแกว่งเปิดประตูที่จะก้าวผ่านมันก่อนที่จะปิดมันบนใบหน้าของเขา คุณเป็นวิธีที่ดีขึ้นบันไดเมื่อประตูเปิดอีกครั้งและ Sherlock กระแทกมันก่อนที่จะมาหลังจากที่คุณตะโกนว่า "ถ้าคุณเพิ่งจะรอหนึ่งนาที (F / N)! เกือบทุกคนเป็นคนงี่เง่า คุณรู้ไหมว่า. "

เสียงได้จับความสนใจของจอห์นและเขามาดูสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นเดียวกับเชอร์ล็อกคว้าแขนของคุณประมาณและคุณหันไปตะโกนใส่เขาว่า" คุณขวา ทุกคนเป็นคนงี่เง่ากับคุณ Sherlock อย่างน้อยบางส่วนของเราพยายามที่จะมากขึ้น แต่ในที่สุดก็ไม่เคยพอมัน ?! "

เขาเปิดปากของเขาจะตะโกนกลับมา แต่ใบหน้าของคุณหายเข้าไปในความโศกเศร้าดื้อด้านดังกล่าวว่าแทนเขาใช้ มือบนแขนของคุณที่จะดึงคุณให้เขาตัดแขนของเขารอบ ๆ ตัวคุณ "มันเป็นพอ (F / n) คุณจะเพียงพอ คุณเป็นคนงี่เง่า แต่คุณงี่เง่าของฉันและที่จะไม่เปลี่ยนแปลง. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้คุณอาจไม่เพียง แต่ได้ยิน แต่รู้สึกว่าหัวของเขาเช่นกัน เสียงที่ดังก้องผ่านร่างกายของคุณจากที่มันติดต่อกับเขา " ฉันพูดจริง Sherlock ”เขาดึงออกไปจากคุณ พาความอบอุ่นของเขากับเขาเพื่อความกลัวของคุณและวางไว้ในมือทั้งสองข้าง มองเธอด้วยความเข้ม ทันที " ฉันทำปริศนาในตอนเช้า ฉันคิดว่านั่นคือสาเหตุความโกรธในระดับนี้หรือคุณจะประมาทโดยจะออกในพายุหิมะ อะไรที่รบกวนคุณ "สีหน้าโกรธก้มลงหน้าบึ้ง " อยากทำซูโดกุในตอนเช้า เชอร์ล็อค .เขาส่ายหัวของเขา " มันมากกว่านั้น บอกมา "เธอถอนหายใจ " ฉันแค่ . . . ฉันต้องการให้จิตใจที่คมชัด เพราะผมกลัวว่าวันหนึ่งคุณจะสูญเสียความสนใจในตัวฉันเลย เพราะฉันไม่สามารถให้ทันกับคุณ " .มือข้างหนึ่งย้ายไปที่แก้มของคุณ ไม่มีใครสามารถให้ทันกับแม่ ที่รัก "คุณดึงออกไปจากเขาและเริ่มที่จะเดินกลับไปทางเรียบ " นั่นแหละ เชอร์ล็อค ฉันรู้ว่าไม่มีทางที่ผมจะให้กับคุณ ดังนั้น นานแค่ไหนก่อนที่เธอจะทิ้งฉันเหมือนเรื่องอื่นๆ ที่คุณคิดว่าน่าเบื่อ ? 1 เดือนเหรอ สอง ปี "ไม่กี่ก้าวขาที่ยาวของเขาและเขาอยู่หน้าคุณอีก " พระเจ้า คุณมันโง่ คุณไม่ใช่ และไม่มีวันน่าเบื่อนะ ( f / n )คุณ scrunched ขึ้นใบหน้าของคุณและผลักดันผ่านเขา ขึ้นบันไดไปแบนและแกว่งประตูที่จะก้าวผ่านมันก่อนที่จะปิดมันในใบหน้าของเขา คุณเป็นบันไดทางขึ้น เมื่อประตูเปิดออกอีกครั้งและ Sherlock กระแทกก่อนมาหลังคุณ ตะโกนว่า " ถ้าคุณจะรอสักครู่ ( F / n ) เกือบทุกคนเป็นคนโง่ คุณรู้ว่า . "เสียงได้จับความสนใจของจอห์นและเขามาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นเช่นเดียวกับเชอร์ล็อก คว้าแขนของคุณประมาณและคุณหันไปตวาดใส่เขา " คุณพูดถูก ทุกคนเป็นคนโง่สำหรับเธอ เชอร์ล็อค อย่างน้อยเราพยายามมากขึ้น แต่ในท้ายที่สุดมันไม่พอเหรอ ? ! "เขาอ้าปากจะตะโกนกลับแต่หน้ายุบเป็นเช่นความเศร้าที่ดื้อด้านแทนเขาใช้มือแขนของคุณที่จะดึงคุณให้เขาห่อแขนของเขารอบ ๆตัวคุณ , " มันเป็นพอ ( F / n ) คุณเป็นพอ คุณไม่ได้โง่ แต่คุณกำลังงี่เง่าของผม และจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง "