The Arrival of Islam in Southeast A

The Arrival of Islam in Southeast Asia

Islamic teachings began to spread in Southeast Asia from around the thirteenth century. Islam teaches the oneness of God (known to Muslims as Allah), who has revealed his message through a succession of prophets and finally through Muhammad (ca. 570-632 CE). The basic teachings of Islam are contained in the Qur’an (Koran), the revelation of Allah’s will to Muhammad, and in the hadith, reports of Muhammad’s statements or deeds. There are several specific requirements of a Muslim, which are known as the “Five Pillars”. These are: 1) the confession of faith. “I testify that there is no god but Allah and Muhammad is his Prophet”; 2) prayers five times a day, at daybreak, noon, afternoon, after sunset and early evening; 3) fasting between sunrise and sunset in the month of Ramadan, the ninth month of the lunar year; 4) pilgrimage to Mecca (in modern Saudi Arabia), or hajj, at least once in a lifetime if possible; and 5) payment of ¼º of income as alms, in addition to voluntary donations. There are no priests in Islam, but there are many learned teachers, known as ‘ulama, who interpret Islamic teachings according to the writings and commentaries of scholars in the past, and the teachings of the four schools of law practiced within the majority Sunni tradition. Sunni Muslims, who comprise about 85 percent of all Muslims, recognize the leadership of the first four Caliphs and do not attribute any special religious or political position to descendants of the Prophet’s son-in-law Ali.

After the Prophet’s death, Islam continued to expand. At the height of its power between the eighth and fifteenth centuries, a united Muslim Empire included all North Africa, Sicily, Egypt, Syria, Turkey, western Arabia, and southern Spain. From the tenth century CE Islam was subsequently brought to India by a similar moment of conquest and conversion, and its dominant political position was confirmed when the Mughal dynasty was established in the sixteenth century.

The chronology of Islam’s arrival in Southeast Asia is not known exactly. From at least the tenth century, Muslims were among the many foreigners trading in Southeast Asia, and a few individuals from Southeast Asia traveled to the Middle East for study. In the early stages of conversion, trade passing from Yemen and the Swahili coast across to the Malabar Coast and then the Bay of Bengal was also influential, as well as the growing connections with Muslims in China and India. Muslim traders from western China also settled in coastal towns on the Chinese coast, and Chinese Muslims developed important links with communities in central Vietnam, Borneo, the southern Philippines, and the Javanese coast. Muslim traders from various parts of India (e.g. Bengal, Gujarat, Malabar) came to Southeast Asia in large numbers and they, too, provided a vehicle for the spread of Islamic ideas.

As a result of its multiple origins, the Islam that reached Southeast Asia was very varied. The normal pattern was for a ruler or chief to adopt Islam—sometimes because of a desire to attract traders, or to be associated with powerful Muslim kingdoms like Mamluk Egypt, and then Ottoman Turkey and Mughal India, or because of the attraction of Muslim teaching. Mystical Islam (Sufism), which aimed at direct contact with Allah with the help of a teacher using techniques such as meditation and trance, was very appealing.

The first confirmed mention of a Muslim community came from Marco Polo, the well-known traveler, who stopped in north Sumatra in 1292. Inscriptions and graves with Muslim dates have been located in others coastal areas along the trade routes. A major development was the decision of the ruler of Melaka, on the west coast of the Malay Peninsula, to adopt Islam around 1430. Melaka was a key trading center, and the Malay language, spoken in the Malay Peninsula and east Sumatra, was used as a lingua franca in trading ports throughout the Malay-Indonesian archipelago. Malay is not a difficult language to learn, and it was already understood by many people along the trade routes that linked the island world. Muslim teachers therefore had a common language through which they could communicate new concepts through oral presentations and written texts. A modified Arabic script displaced the previous Malay script. Arabic words were incorporated into Malay, particularly in regard to spiritual beliefs, social practices, and political life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การมาถึงของอิสลามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้คำสอนอิสลามเริ่มแพร่กระจายในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จากรอบศตวรรษสิบสาม อิสลามสอน oneness (ทราบว่ามุสลิมเป็นอัลลอฮ), พระเจ้าผู้ได้เปิดเผยข้อความของเขาผ่านการสืบทอดของผู้เผยพระวจนะ และสุดท้ายถึงมุหัมมัด (CE ca. 570-632) คำสอนพื้นฐานของอิสลามอยู่ ในอัลกุรอาน (Koran), วิวรณ์ของจะของอัลลอฮมุหัมมัด และพื้นฐานหะดีษ รายงานคำสั่งหรือการกระทำของมุหัมมัด มีหลายข้อกำหนดเฉพาะของมุสลิม ซึ่งจะเรียกว่า "หลัก 5" ได้แก่: 1) คำสารภาพของความเชื่อ "ข้าพเจ้าเป็นพยานว่า มีอิลลัลลอฮ และมุหัมมัด ผู้เผยพระวจนะของพระองค์" 2) สวดมนต์ห้าครั้งต่อวัน ที่เดย์เบรก เที่ยง บ่าย หลังพระอาทิตย์ตก และช่วงเย็น 3) การถือศีลอดระหว่างพระอาทิตย์ขึ้นและตกในเดือนรอมฎอน เดือนเก้าของปีจันทรคติ 4) จาริกแสวงบุญไปเมกกะ (ในสมัยซาอุดีอาระเบีย), หัจญ์ น้อยครั้งหนึ่งในชีวิตถ้าเป็นไปได้ และ 5) การชำระเงินของ¼ºของรายได้เป็นบุญ นอกจากสมัครใจบริจาค พระสงฆ์ไม่มีในอิสลาม แต่มีหลายคนเรียนครู เป็น ' ulama ผู้แปลคำสอนอิสลามตามงานเขียนและอรรถกถาของนักปราชญ์ในอดีต และคำสอนของโรงเรียน 4 กฎหมาย ฝึกฝนภายในประเพณี Sunni ส่วนใหญ่ Sunni มุสลิม ที่เป็นส่วนประกอบประมาณร้อยละ 85 ของมุสลิมทั้งหมด จำนำ Caliphs ห้า และแสดงตำแหน่งที่การเมือง หรือศาสนาใด ๆ พิเศษเพื่อลูกหลานของลูกเขยของท่านนบีมูฮัมหมัดอาลีAfter the Prophet’s death, Islam continued to expand. At the height of its power between the eighth and fifteenth centuries, a united Muslim Empire included all North Africa, Sicily, Egypt, Syria, Turkey, western Arabia, and southern Spain. From the tenth century CE Islam was subsequently brought to India by a similar moment of conquest and conversion, and its dominant political position was confirmed when the Mughal dynasty was established in the sixteenth century.The chronology of Islam’s arrival in Southeast Asia is not known exactly. From at least the tenth century, Muslims were among the many foreigners trading in Southeast Asia, and a few individuals from Southeast Asia traveled to the Middle East for study. In the early stages of conversion, trade passing from Yemen and the Swahili coast across to the Malabar Coast and then the Bay of Bengal was also influential, as well as the growing connections with Muslims in China and India. Muslim traders from western China also settled in coastal towns on the Chinese coast, and Chinese Muslims developed important links with communities in central Vietnam, Borneo, the southern Philippines, and the Javanese coast. Muslim traders from various parts of India (e.g. Bengal, Gujarat, Malabar) came to Southeast Asia in large numbers and they, too, provided a vehicle for the spread of Islamic ideas.จากกำเนิดหลาย อิสลามที่มาถึงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีความหลากหลายมาก รูปแบบปกติได้สำหรับไม้บรรทัดหรือหัวหน้าจะนำอิสลาม — บางครั้งเนื่อง จากความต้องการดึงดูดการค้า หรือจะเกี่ยวข้องกับอาณาจักรมุสลิมมีประสิทธิภาพเช่น Mamluk อียิปต์ และออตโตมันตุรกี และอินเดีย Mughal หรือสถานที่สอนมุสลิม อิสลามลึกลับ (Sufism), ซึ่งมุ่งติดต่อโดยตรงกับอัลลอฮด้วยความช่วยเหลือของครูใช้เทคนิคการทำสมาธิและความมึนงง มีน่าสนใจมากครั้งแรกยืนยันพูดถึงชุมชนมุสลิมมาจากมาร์โคโปโล นักท่องเที่ยวรู้จัก ที่หยุดใน 1292 ในสุมาตราเหนือ จารึกและหลุมฝังศพกับมุสลิมที่มีอยู่ในบางพื้นที่ชายฝั่งทะเลตามแนวเส้นทางการค้า การพัฒนาหลักการตัดสินใจของเจ้ามะละกา ฝั่งตะวันตกของคาบสมุทรมลายู เพื่อนำมาใช้ประมาณ 1430 จากอิสลามได้ มะละกาคือ คีย์การค้า และภาษามาเลย์ พูดในคาบสมุทรมลายูและเกาะสุมาตราตะวันออก ใช้เป็นการใช้ในพอร์ตเทรดทั่วหมู่เกาะมลายูอินโดนีเซีย มาเลย์ไม่ใช่ภาษายากมากในการเรียนรู้ และมันถูกเข้าใจ โดยคนจำนวนมากตามเส้นทางการค้าที่เชื่อมโยงโลกเกาะ ครูมุสลิมจึงมีภาษาทั่วไปที่พวกเขาสามารถสื่อสารแนวคิดใหม่ผ่านการนำเสนอปากเปล่าและเขียนข้อความ ปรับเปลี่ยนสคริปต์ภาษาอาหรับพลัดถิ่นมาเลย์สคริปต์ก่อนหน้านี้ คำอาหรับถูกรวมเข้าไปในมลายู โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องความเชื่อทางจิตวิญญาณ ปฏิบัติการทางสังคม และเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การมาถึงของศาสนาอิสลามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้คำสอนของศาสนาอิสลามเริ่มแพร่กระจายในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จากทั่วศตวรรษที่สิบสาม ศาสนาอิสลามสอนเอกภาพของพระเจ้า (ที่รู้กันว่าเป็นชาวมุสลิมอัลลอ) ที่ได้เปิดเผยข้อความของเขาผ่านการสืบทอดของศาสดาพยากรณ์และในที่สุดก็ผ่านมูฮัมหมัด (แคลิฟอร์เนียได้ 570-632 ซีอี) คำสอนพื้นฐานของศาสนาอิสลามที่มีอยู่ในคัมภีร์กุรอ่าน (อัลกุรอาน) เปิดเผยของอัลลอจะมูฮัมหมัดและในสุนัตรายงานงบของมูฮัมหมัดหรือการกระทำ มีหลายความต้องการเฉพาะของชาวมุสลิมซึ่งเป็นที่รู้จักกันว่า "ห้าเสาหลัก" เหล่านี้คือ: 1) คำสารภาพของความเชื่อ "ผมเป็นพยานว่าไม่มีพระเจ้า แต่อัลลอและไม่มีศาสดามูฮัมหมัดเป็นของเขา"; 2) สวดมนต์ห้าครั้งต่อวันในตอนเช้าเที่ยงบ่ายหลังจากพระอาทิตย์ตกและช่วงเย็น; 3) การอดอาหารระหว่างพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตกในเดือนรอมฎอนเป็นเดือนที่เก้าของปีที่ดวงจันทร์; 4) การจาริกแสวงบุญไปยังนครเมกกะ (ในปัจจุบันซาอุดีอาระเบีย) หรือฮัจญ์อย่างน้อยหนึ่งครั้งในชีวิตถ้าเป็นไปได้; และ 5) การชำระเงินของ¼ºกำไรขาดทุนเป็นทานที่นอกเหนือไปจากการบริจาคโดยสมัครใจ มีพระสงฆ์ในศาสนาอิสลาม แต่มีครูผู้สอนได้เรียนรู้หลาย ๆ ที่เรียกว่า 'Ulama ที่ตีความคำสอนของศาสนาอิสลามตามที่เขียนและข้อคิดเห็นของนักวิชาการในอดีตที่ผ่านมาและคำสอนของสี่โรงเรียนของกฎหมายที่ได้รับการฝึกฝนภายในส่วนใหญ่ประเพณีซุน . ชาวมุสลิมสุหนี่ที่ประกอบด้วยประมาณ 85 เปอร์เซ็นต์ของชาวมุสลิมทุกคนตระหนักถึงความเป็นผู้นำของสี่ลิปส์และไม่แอตทริบิวต์ใดตำแหน่งทางศาสนาหรือการเมืองเป็นพิเศษเพื่อลูกหลานของท่านศาสดาของลูกชายในกฎหมายอาลี. หลังจากการตายของพระศาสดาศาสนาอิสลามยังคง ขยายตัว ที่ความสูงของอำนาจระหว่างศตวรรษที่แปดและสิบห้ามุสลิมเอ็มไพร์สหรัฐรวมไปถึงแอฟริกาเหนือซิซิลี, อียิปต์, ซีเรีย, ตุรกี, อารเบียตะวันตกและภาคใต้ของสเปน จากศตวรรษที่สิบ CE ศาสนาอิสลามที่ถูกนำมาต่อมาไปยังประเทศอินเดียโดยเป็นช่วงเวลาที่ใกล้เคียงกันพิชิตและการแปลงและตำแหน่งทางการเมืองของตนที่โดดเด่นได้รับการยืนยันเมื่อราชวงศ์โมกุลก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่สิบหก. เหตุการณ์ของการมาถึงของศาสนาอิสลามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไม่เป็นที่รู้จักว่า . อย่างน้อยก็จากศตวรรษที่สิบมุสลิมในหมู่ชาวต่างชาติจำนวนมากการซื้อขายในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และคนเพียงไม่กี่จากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เดินทางไปตะวันออกกลางเพื่อการศึกษา ในช่วงแรกของการแปลงการค้าผ่านจากเยเมนและชายฝั่งภาษาสวาฮิลีข้ามไปยังฝั่งหูกวางแล้วอ่าวเบงกอลก็ยังมีอิทธิพลเช่นเดียวกับการเชื่อมต่อที่เพิ่มขึ้นกับชาวมุสลิมในประเทศจีนและอินเดีย พ่อค้าชาวมุสลิมจากภาคตะวันตกของจีนยังตั้งรกรากอยู่ในเมืองชายฝั่งบนชายฝั่งจีนและชาวจีนมุสลิมพัฒนาเชื่อมโยงที่สำคัญกับชุมชนในภาคกลางของเวียดนามบอร์เนียวทางตอนใต้ของฟิลิปปินส์และชายฝั่งเกาะชวา พ่อค้าชาวมุสลิมจากส่วนต่างๆของอินเดีย (เช่นเบงกอลรัฐคุชราตหูกวาง) มาถึงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในจำนวนมากและพวกเขาก็ให้ยานพาหนะสำหรับการแพร่กระจายของความคิดอิสลาม. อันเป็นผลมาจากต้นกำเนิดหลายของศาสนาอิสลามที่ถึงตะวันออกเฉียงใต้ เอเชียเป็นที่แตกต่างกันมาก รูปแบบปกติสำหรับผู้ปกครองหรือหัวหน้าที่จะนำศาสนาอิสลามบางครั้งเพราะความปรารถนาที่จะดึงดูดความสนใจจากผู้ประกอบการค้าหรือจะเชื่อมโยงกับอาณาจักรมุสลิมที่มีประสิทธิภาพเช่นมัมลุคอียิปต์และจากนั้นออตโตมันตุรกีและโมกุลอินเดียหรือเพราะสถานที่ของการเรียนการสอนของชาวมุสลิม . อิสลามลึกลับ (ผู้นับถือมุสลิม) ซึ่งมุ่งเป้าไปที่การสัมผัสโดยตรงกับอัลลอด้วยความช่วยเหลือของครูโดยใช้เทคนิคเช่นการทำสมาธิและมึนงงก็น่าสนใจมาก. กล่าวถึงการยืนยันครั้งแรกของชุมชนมุสลิมมาจากมาร์โคโปโลนักเดินทางที่รู้จักกันดี ที่หยุดในภาคเหนือของเกาะสุมาตราใน 1292. จารึกและหลุมฝังศพของชาวมุสลิมกับวันที่ได้รับการตั้งอยู่ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลอื่น ๆ ตามเส้นทางการค้า การพัฒนาที่สำคัญคือการตัดสินใจของผู้ปกครองของมะละกาบนชายฝั่งตะวันตกของคาบสมุทรมาเลย์เพื่อนำมาใช้ศาสนาอิสลามทั่ว 1430. มะละกาเป็นศูนย์กลางการค้าที่สำคัญและภาษามาเลย์พูดในคาบสมุทรมลายูและทิศตะวันออกของเกาะสุมาตราถูกนำมาใช้ เป็นภาษากลางในพอร์ตการซื้อขายตลอดทั้งหมู่เกาะมลายูอินโดนีเซีย มาเลย์ไม่ได้เป็นภาษาที่ยากที่จะเรียนรู้และมันก็เป็นที่เข้าใจแล้วโดยคนจำนวนมากตามเส้นทางการค้าที่เชื่อมโยงโลกเกาะ ครูมุสลิมจึงมีภาษากลางผ่านที่พวกเขาสามารถสื่อสารแนวคิดใหม่ผ่านการนำเสนอปากเปล่าและเขียนตำรา สคริปต์ภาษาอาหรับปรับเปลี่ยนย้ายสคริปต์มาเลย์ก่อนหน้านี้ คำภาษาอาหรับถูกรวมเข้าไปในมาเลย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องการเชื่อทางจิตวิญญาณการปฏิบัติทางสังคมและชีวิตทางการเมือง