Table 7. Regression analysis Indepe

Table 7. Regression analysis Independent variables Unstandardized coefficients (B) Standardized coefficients (Beta, β) Sig. (Constant) 0.659 .000 Financial rewards 0.453 0.597 .000 Non-financial rewards 0.387 0.438 .000 R 0.902a R square (R²) 0.813 Adjusted R square 0.810 a. Predictors: (Constant), Financial rewards, Non-financial rewards b. Dependent variable: Job satisfaction

The results shown in Table 7 indicate a relatively high percentage of job satisfaction which can be explained by the variables of financial and non-financial rewards. The coefficient of relationship illustrates that the value of R square is 0.813; which means 81.3% of the variance in job satisfaction was affected by the financial rewards and non-financial rewards.
The column labeled Beta (β) value of Standardized Coefficients indicates the variable that contributes to the dependent variable. ‘Standardized’ means the value for each of the different variables have been converted to the same scale in order to make comparison (Pallant, 2001). These analyses show that job satisfaction is positively influenced by financial rewards (β = 0.597, p < 0.01) and non-financial rewards (β = 0.438, p < 0.01). Comparatively, financial rewards variable has a stronger impact on employees’ job satisfaction and a larger beta value as compared to non-financial rewards variable. This implies that employees are better satisfied by financial rewards than non-financial rewards. As reward like recognition is of little importance, thus it does not influence much on employees’ job satisfaction. Therefore, hypothesis 3 (H3): financial rewards affect job satisfaction was accepted while hypothesis 4 (H4): non-financial rewards affect job satisfaction was rejected. Previous researchers Rehman, Khan, Zaiuddin and Lashari (2010) have also came up with the same finding that financial rewards have higher impact on employees’ job satisfaction than non-financial rewards.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาราง 7 การ ถดถอยการวิเคราะห์ตัวแปรอิสระรูปสัมประสิทธิ์ Standardized (B) ค่าสัมประสิทธิ์ (เบต้า β) Sig. 0.659 (คง) .000 เงินสะสม°รีวอร์ด 0.453 0.597 ไม่เงิน.000 สะสม°รีวอร์ด 0.387 0.438 .000 R 0.902a R สแควร์ (R²) 0.813 R ปรับปรุงตาราง 0.810 a. Predictors: (คง), เงินสะสม°รีวอร์ด ไม่มีเงินสะสม°รีวอร์ดบีขึ้นอยู่กับตัวแปร: งานความพึงพอใจ ผลลัพธ์ที่แสดงในตาราง 7 แสดงเปอร์เซ็นต์ความพึงพอใจในงานซึ่งสามารถอธิบาย โดยตัวแปรทางการเงิน และไม่ใช่เงินรางวัล ค่อนข้างสูง ค่าสัมประสิทธิ์ของความสัมพันธ์แสดงว่าค่าของ R สแควร์ 0.813 ซึ่งหมายถึง 81.3% ของความแปรปรวนในความพึงพอใจในงานได้รับผลจากเงินรางวัลและรางวัลที่ไม่ใช่ทางการเงิน คอลัมน์ค่าเบต้า (β) ของสัมประสิทธิ์มาตรฐานป้ายบ่งชี้ตัวแปรให้ตัวแปรขึ้นอยู่กับ มีการแปลง 'มาตรฐาน' หมายความว่าค่าของตัวแปรต่าง ๆ แต่ละขนาดเดียวกันเพื่อทำการเปรียบเทียบ (Pallant, 2001) วิเคราะห์เหล่านี้แสดงว่า ความพึงพอใจในงานได้รับอิทธิพลจากบวก ด้วยเงินรางวัล (β = 0.597, p < 0.01) และมีเงินรางวัล (β = 0.438, p < 0.01) ดีอย่างหนึ่ง เงินรางวัลผันแปรมีผลกระทบที่แข็งแกร่งบนความพึงพอใจงานของพนักงานและค่าเบต้ามีขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับตัวแปรไม่ใช่เงินรางวัล หมายความว่า พนักงานดีพอใจ ด้วยเงินรางวัลมากกว่าไม่ใช่เงินรางวัล ผลตอบแทนเช่นการรับรู้มีความสำคัญน้อย ดังนั้นมันไม่มีผลมากกับความพึงพอใจงานของพนักงาน ดังนั้น สมมติฐาน 3 (H3): งานการเงินรางวัลมีผลต่อความพึงพอใจเป็นที่ยอมรับในขณะที่สมมติฐาน 4 (H4): ปฏิเสธงานไม่มีเงินรางวัลมีผลต่อความพึงพอใจ นักวิจัยก่อนหน้า Rehman ขัน Zaiuddin และ Lashari (2010) มีขึ้นมาพร้อมกับค้นหาเดียวกันที่ว่า ผลตอบแทนทางการเงินมีผลกระทบสูงในงานของพนักงานความพึงพอใจมากกว่าไม่ใช่เงินรางวัล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตารางที่ 7. การวิเคราะห์การถดถอยตัวแปรอิสระสัมประสิทธิ์ Unstandardized (B) สัมประสิทธิ์มาตรฐาน (Beta, β) Sig (คงที่) 0.659 0.000 0.453 ผลตอบแทนทางการเงิน 0.597 0.000 ผลตอบแทนที่ไม่ใช่สถาบันการเงิน 0.387 0.438 0.000 R 0.902a R ตาราง (r²อะเรย์) 0.813 R ปรับตาราง 0.810 ทำนาย (คงที่) ผลตอบแทนทางการเงิน, ผลตอบแทนที่ไม่ใช่สถาบันการเงินข ตัวแปรตามความพึงพอใจการทำงานผลที่แสดงในตารางที่ 7 แสดงให้เห็นว่าร้อยละที่ค่อนข้างสูงของความพึงพอใจที่สามารถอธิบายได้ด้วยตัวแปรของผลตอบแทนทางการเงินและไม่ใช่การเงิน ค่าสัมประสิทธิ์ของความสัมพันธ์ที่แสดงให้เห็นว่าค่าของ R ตารางเป็น 0.813; ซึ่งหมายความว่า 81.3% ของความแปรปรวนในความพึงพอใจงานที่ได้รับผลกระทบจากผลตอบแทนทางการเงินและผลตอบแทนที่ไม่ใช่สถาบันการเงิน. คอลัมน์ติดป้ายเบต้า (β) ค่าของค่าสัมประสิทธิ์มาตรฐานบ่งชี้ตัวแปรที่ก่อให้เกิดตัวแปรตาม 'มาตรฐาน' หมายถึงความคุ้มค่าของแต่ละตัวแปรที่แตกต่างกันได้รับการแปลงเป็นขนาดเดียวกันในการที่จะทำให้การเปรียบเทียบ (Pallant, 2001) การวิเคราะห์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าพึงพอใจในงานที่ได้รับอิทธิพลในแง่บวกโดยผลตอบแทนทางการเงิน (β = 0.597, p <0.01) และผลตอบแทนที่ไม่ใช่สถาบันการเงิน (β = 0.438, p <0.01) เปรียบเทียบตัวแปรผลตอบแทนทางการเงินที่มีผลกระทบที่แข็งแกร่งในความพึงพอใจของพนักงานและค่าเบต้าที่มีขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับผลตอบแทนที่ไม่ใช่สถาบันการเงินตัวแปร นี่ก็หมายความว่าพนักงานมีความพึงพอใจที่ดีขึ้นโดยผลตอบแทนทางการเงินกว่าผลตอบแทนที่ไม่ใช่สถาบันการเงิน เป็นรางวัลเช่นการรับรู้มีความสำคัญน้อยจึงไม่ได้มีอิทธิพลมากในความพึงพอใจของพนักงาน ดังนั้นสมมติฐานที่ 3 (H3): ผลตอบแทนทางการเงินส่งผลกระทบต่อความพึงพอใจในขณะที่ได้รับการยอมรับสมมติฐานที่ 4 (H4): ผลตอบแทนที่ไม่ใช่สถาบันการเงินมีผลต่อความพึงพอใจถูกปฏิเสธ นักวิจัยก่อนหน้าเรห์ข่าน Zaiuddin และ Lashari (2010) ยังมาพร้อมกับการค้นพบที่เดียวกับที่ผลตอบแทนทางการเงินที่สูงขึ้นมีผลกระทบต่อความพึงพอใจในการทำงานของพนักงานกว่าผลตอบแทนที่ไม่ใช่สถาบันการเงิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตารางที่ 7 การวิเคราะห์การถดถอยตัวแปรอิสระ unstandardized ค่าสัมประสิทธิ์ ( ข ) แบบมาตรฐาน ( เบต้า บีตา ) sig ( คงที่ ) 0.659 000 เงินรางวัล ) 0.597 . 000 โนนเงินรางวัล 0.387 0.438 000 R 0.902a R Square ( r พนักงานขาย ) 0.813 ปรับ R Square 0.810 . ทำนาย : ( คงที่ ) , ผลตอบแทนทางการเงินที่ไม่ใช่เงินรางวัลตัวแปรตาม :

B ในงานผลลัพธ์ที่แสดงในตารางที่ 7 แสดงเป็นเปอร์เซ็นต์ที่ค่อนข้างสูงในการปฏิบัติงาน ซึ่งสามารถอธิบายได้ด้วยตัวแปรของผลตอบแทนทางการเงินและไม่ใช่สถาบันการเงิน . ค่าสัมประสิทธิ์ของความสัมพันธ์พบว่าค่า R Square เป็น 0.813 ; ซึ่งหมายความว่า 81.3 % ของความแปรปรวนในการปฏิบัติงานผลกระทบต่อผลตอบแทนทางการเงินและผลตอบแทนทางการเงิน .
คอลัมน์ป้ายเบต้า ( บีตา ) ค่าของสัมประสิทธิ์ที่เป็นมาตรฐาน พบว่า ตัวแปรที่มีผลต่อตัวแปรตาม . ' มาตรฐาน ' หมายความว่า ค่าของแต่ละตัวแปรที่แตกต่างกันจะถูกแปลงเป็นขนาดเดียวกันเพื่อให้การเปรียบเทียบ ( pallant , 2001 ) การศึกษาเหล่านี้แสดงให้เห็นว่างาน โดยได้รับอิทธิพลทางบวกผลตอบแทนทางการเงิน ( บีตา = 0.597 , p < 001 ) และผลตอบแทนทางการเงิน ( บีตา = 0.438 , p < 0.01 ) เปรียบเทียบผลตอบแทนทางการเงินที่แข็งแกร่ง ตัวแปรมีผลกระทบต่อความพึงพอใจในงานและค่าเบต้าที่มีขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับผลตอบแทนที่ไม่ใช่ตัวแปร นี้แสดงให้เห็นว่าพนักงานมีความพึงพอใจที่ดี โดยผลตอบแทนทางการเงินมากกว่าผลตอบแทนทางการเงิน . เป็นรางวัล เช่น การรับรู้ของเล็ก ๆน้อย ๆที่สำคัญดังนั้นมันไม่ได้มีอิทธิพลมากต่อความพึงพอใจในงาน . ดังนั้น สมมติฐานที่ 3 ( H3 ) : รางวัลทางการเงินที่มีผลต่อความพึงพอใจในงานแตกต่างกัน คือ การยอมรับ ขณะที่สมมติฐานที่ 4 ( H4 ) : รางวัลทางการเงินส่งผลกระทบต่อความพึงพอใจในงานแตกต่างกัน คือ ปฏิเสธ ก่อนหน้านี้นักวิจัย เรห์มาน ข่าน ,zaiuddin lashari ( 2010 ) และยังมาพร้อมกับเดียวกันพบว่าผลตอบแทนทางการเงินมีผลกระทบต่อความพึงพอใจในงานของพนักงานที่สูงกว่าผลตอบแทนทางการเงิน .