ครั้งแรกที่ฉันได้พบคุณ,ฉันรู้สึก เป็นห่วง รัก และอยากคุยกับคุณทุกเวลา .แต่มันก็เหมือนมีอะไรกั้นเรา ช่วงเวลาก่อนที่คุณจะเจ็บขาคุณทำงานหนัก ไม่มีเวลาคุยกับฉัน มันทำให้ฉันเหงารู้สึกว่าเราห่างไกลกันมาก เมื่อคุณกลับมาฉันอยากจะคุยกับคุณทุกเรื่อง ทุกอย่าง อยากถามว่างานเป็นอย่างไร อยากคุยกับคุณแต่ฉันไม่สามารถพูดได้ เพราะฉันไม่เก่งภาษา ฉันเสียใจ แต่ก็ยังเป็นห่วงคุณทุกครั้งที่คุณทำงาน แต่ช่วงหลังฉันรู้สึกว่าเราไม่สามารถจะเข้าใจอะไรกันได้เลย ฉันเหนื่อยที่ไม่สามารถเข้าใจที่คุณพูดอะไรได้เลย และเหนื่อยที่จะรอ มันอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันเปลี่ยนไปสำหรับคุณ