ConclusionHow can we best character

Conclusion
How can we best characterize agricultural policies in Myanmar after 1988 In the light of the narrow technical definition of the concept of an agricultural exploitation policy(that is, a policy that absorbs the surplus from agriculture and uses it as a base for economic development through industrialization), it would be inappropriate to state that an agricultural exploitation policy has been pursued , even after 1988. Rather, if it is examined dispassionate, the genuine policy objective of the government seems to consist of the following two elements: avoidance of social unrest and sustenance of the regime.
These two main objectives have required agricultural policy to accord with following two subordinate aims. one aim is to stabilize prices at a low level for the commodities that are indispensable for the people's diet. The other is to sustain state enterprises in an agro-processing sector which depends for its raw materials on domestically produced agricultural commodities .
The stabilization of essential agricultural prices at a low level conforms with the main objective, which is to avoid social unrest. This explains why agricultural policies in Myanmar have a strong inclination towards production increases for there own sakes while paying rather less attention to farmer's income and welfare.
The impact of such policies on the performances of the agricultural sector is summarized below.
The key crops that are the most important for the peoples diet are rice and oil seeds. When the present regime was established in 1988, the first challenge they faced was a surge in the rice price
However, for the government, a wholesale return to the system of the socialist period was not an
option. Instead, they have adopted two measures. One is to retrain agricultural marketing reforms
with respect to rice. The rice procurement and ration systems were maintained,although on a smaller
scale than before, and rice exports at the stimulation of rice exports continued to be government monopoly.
The other measure is an aggressive policy aimed at the stimulation of rice production, as exemplified in the summer paddy program.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ConclusionHow can we best characterize agricultural policies in Myanmar after 1988 In the light of the narrow technical definition of the concept of an agricultural exploitation policy(that is, a policy that absorbs the surplus from agriculture and uses it as a base for economic development through industrialization), it would be inappropriate to state that an agricultural exploitation policy has been pursued , even after 1988. Rather, if it is examined dispassionate, the genuine policy objective of the government seems to consist of the following two elements: avoidance of social unrest and sustenance of the regime. These two main objectives have required agricultural policy to accord with following two subordinate aims. one aim is to stabilize prices at a low level for the commodities that are indispensable for the people's diet. The other is to sustain state enterprises in an agro-processing sector which depends for its raw materials on domestically produced agricultural commodities . The stabilization of essential agricultural prices at a low level conforms with the main objective, which is to avoid social unrest. This explains why agricultural policies in Myanmar have a strong inclination towards production increases for there own sakes while paying rather less attention to farmer's income and welfare. The impact of such policies on the performances of the agricultural sector is summarized below. พืชหลักที่สำคัญสุดสำหรับอาหารคนมีเมล็ดพันธุ์ข้าวและน้ำมัน เมื่อระบอบการปกครองปัจจุบันก่อตั้งขึ้นใน 1988 พวกเขาต้องเผชิญกับความท้าทายครั้งแรกได้ในราคาข้าว อย่างไรก็ตาม รัฐบาล ส่งกลับไปยังระบบของสังคมนิยมไม่มี ตัวเลือก แทน พวกเขาได้นำมาตรการที่สอง หนึ่งคือการ retrain ปฏิรูปการตลาดเกษตร กับข้าว ข้าวอาหารและจัดหาระบบถูกรักษาไว้ แม้ว่าบนตัวเล็ก ขนาดกว่าก่อน และส่งออกข้าวที่กระตุ้นการส่งออกข้าวยังคงเป็นรัฐบาลผูกขาด วัดอื่น ๆ เป็นนโยบายก้าวร้าวมุ่งกระตุ้นของการผลิตข้าว เป็น exemplified ในโปรแกรมข้าวร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปวิธีที่เราสามารถที่ดีที่สุดลักษณะนโยบายการเกษตรในพม่าหลังจากที่ 1988 ในแง่ของความหมายทางเทคนิคที่แคบของแนวคิดของนโยบายการใช้ประโยชน์ทางการเกษตร (นั่นคือนโยบายที่ดูดซับส่วนเกินจากการเกษตรและใช้เป็นฐานในการพัฒนาเศรษฐกิจผ่านได้ อุตสาหกรรม) มันจะไม่เหมาะสมที่จะกล่าวว่านโยบายการใช้ประโยชน์ทางการเกษตรได้รับการติดตามแม้หลังจากที่ปี 1988 แต่หากมีการตรวจสอบอคติวัตถุประสงค์นโยบายของแท้ของรัฐบาลน่าจะประกอบด้วยสององค์ประกอบ: หลีกเลี่ยงจากความวุ่นวายทางสังคม และการดำรงชีวิตของระบอบการปกครอง. ทั้งสองวัตถุประสงค์หลักต้องมีนโยบายทางการเกษตรให้สอดคล้องกับจุดมุ่งหมายต่อไปนี้สองผู้ใต้บังคับบัญชา หนึ่งในจุดมุ่งหมายคือการรักษาเสถียรภาพของราคาอยู่ในระดับต่ำสำหรับสินค้าที่มีความจำเป็นสำหรับการรับประทานอาหารของผู้คน อื่น ๆ คือการรักษารัฐวิสาหกิจในภาคเกษตรการประมวลผลซึ่งขึ้นอยู่กับวัตถุดิบที่มีต่อการผลิตในประเทศสินค้าเกษตร. การรักษาเสถียรภาพของราคาสินค้าเกษตรที่สำคัญในระดับที่ต่ำสอดคล้องกับวัตถุประสงค์หลักซึ่งก็คือการหลีกเลี่ยงความวุ่นวายทางสังคม นี้อธิบายว่าทำไมนโยบายการเกษตรในพม่ามีความโน้มเอียงที่แข็งแกร่งต่อการเพิ่มขึ้นของการผลิตเพื่อประโยชน์ของตัวเองในขณะที่ให้ความสนใจค่อนข้างน้อยที่จะมีรายได้ของเกษตรกรและสวัสดิการ. ผลกระทบของนโยบายดังกล่าวในการแสดงของภาคการเกษตรมีรายละเอียดดังนี้. พืชสำคัญที่มีความ สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับการรับประทานอาหารที่ผู้คนมีเมล็ดพันธุ์ข้าวและน้ำมัน เมื่อระบอบการปกครองในปัจจุบันก่อตั้งขึ้นในปี 1988 ความท้าทายแรกที่พวกเขาต้องเผชิญกับความเป็นไฟกระชากในราคาข้าวแต่สำหรับรัฐบาลผลตอบแทนที่ขายส่งให้กับระบบสังคมนิยมในช่วงเวลาที่ไม่ได้เป็นตัวเลือก แต่พวกเขาได้นำสองมาตรการ หนึ่งคือการฝึกการปฏิรูปตลาดการเกษตรที่เกี่ยวกับข้าว การจัดซื้อข้าวและระบบปันส่วนได้รับการดูแลแม้ว่าขนาดเล็กขนาดกว่าก่อนและการส่งออกข้าวในการกระตุ้นการส่งออกข้าวยังคงเป็นที่ผูกขาดของรัฐบาล. วัดอื่น ๆ ที่เป็นนโยบายเชิงรุกมุ่งเป้าไปที่การกระตุ้นการผลิตข้าวอย่างสุดขั้วใน โปรแกรมข้าวในช่วงฤดูร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุป
เราจะดีที่สุดลักษณะนโยบายการเกษตรในพม่า หลังจากปี 1988 ในแง่ของความหมายทางเทคนิคที่แคบของแนวคิดของการใช้ประโยชน์ทางการเกษตร นโยบายคือ นโยบายที่ดูดซับส่วนเกินจากการเกษตร และใช้เป็นฐานในการพัฒนาทางเศรษฐกิจ โดยการพัฒนาอุตสาหกรรม )มันคงไม่เหมาะสมกับสภาพที่เป็นประโยชน์ทางการเกษตร นโยบายที่ได้รับไล่ตาม แม้หลังจากปี 1988 ถ้ามันคือการตรวจสอบคาร์ลสเบอร์ก ของแท้ นโยบาย วัตถุประสงค์ของรัฐบาลดูเหมือนว่าจะประกอบด้วยสององค์ประกอบต่อไปนี้ : การหลีกเลี่ยงจากความไม่สงบทางสังคมและการยังชีพของระบอบการปกครอง .
ทั้งสองประการต้องนโยบายเกษตรให้สอดคล้องกับทั้งสองต่อไปนี้มีวัตถุประสงค์ย่อย หนึ่งจุดมุ่งหมายคือเพื่อรักษาเสถียรภาพของราคาในระดับต่ำสำหรับสินค้าที่ขาดไม่ได้สำหรับอาหารของประชาชน อื่น ๆเพื่อรักษารัฐวิสาหกิจในภาคเกษตรแปรรูป ซึ่งขึ้นอยู่กับวัตถุดิบที่ผลิตภายในประเทศ สินค้าเกษตร .
เสถียรภาพของราคาสินค้าเกษตรที่สำคัญในระดับต่ำให้สอดคล้องกับวัตถุประสงค์หลัก ซึ่งเพื่อหลีกเลี่ยงความไม่สงบทางสังคม นี้อธิบายว่าทำไมนโยบายการเกษตรในพม่ามีความโน้มเอียงไปสู่การเพิ่มการผลิตให้มีความแข็งแรงตัวท่านขณะจ่ายน้อยกว่ารายได้ของเกษตรกรที่สนใจ และสวัสดิการ
ผลกระทบของนโยบายดังกล่าวในการแสดงของภาคเกษตรคือสรุปด้านล่าง .
ที่สำคัญพืชผลที่สำคัญที่สุดสำหรับประชาชน อาหารมีข้าวและเมล็ดพืชน้ำมัน เมื่อระบบการปกครองในปัจจุบันก่อตั้งขึ้นใน 1988 , ความท้าทายแรกที่พวกเขาต้องเผชิญคือไฟกระชากในราคาข้าว
อย่างไรก็ตาม รัฐบาลกลับขายส่งระบบยุคสังคมนิยมก็ไม่ใช่
ตัวเลือก แทน พวกเขาได้ใช้ 2 มาตรการ หนึ่งคือการสั่งสอนขึ้นใหม่ในการปฏิรูปตลาดเกษตร
เกี่ยวกับข้าว การจัดซื้อข้าว และอาหาร ระบบการรักษา แต่ในระดับขนาดเล็ก
กว่าแต่ก่อน และการส่งออกข้าวในการกระตุ้นการส่งออกข้าวยังคงมีการผูกขาดของรัฐบาล
วัดอื่นๆ เป็นนโยบายเชิงรุกที่มุ่งกระตุ้นการผลิตข้าว