Mathematical ModelsAstronomers cons

Mathematical Models

Astronomers construct mathematical models of the interior of a star using the information pouring from the surfaces of stars (especially the Sun) and their knowledge of how gases behave under different conditions. The mathematical models are a set of equations that describe how things work layer by layer in a star. Fortunately, the interior of stars is completely gaseous all the way to the center, so the equations are relatively simple (whew!). The physics of gases can be described with just three parameters:
Temperature---a measure of the random motion energy (the average kinetic energy) of the gas particles. The higher the temperature, the more random kinetic energy is present.
Pressure---the amount of force/area. Hot gas expands to create pressure on its surroundings. For example, the gas inside a hot air balloon pushes out on the material of the balloon enclosing the gas.
Mass Density---the amount of mass/volume. Gaseous material can be compressed to smaller volumes and higher densities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ดาราสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของดาวโดยใช้ข้อมูลที่เทจากพื้นผิวของดาว (โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงอาทิตย์) และความรู้ของก๊าซทำงานภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกันอย่างไร แบบจำลองทางคณิตศาสตร์เป็นกลุ่มของสมการที่อธิบายกลไกการทำงานชั้นโดยชั้นในดาว โชคดี ตกแต่งภายในของดาวจะสมบูรณ์เป็นต้นไปทางศูนย์ ดังนั้นสมการจึงค่อนข้างง่าย (whew) ฟิสิกส์ของก๊าซสามารถอธิบายได้ ด้วยพารามิเตอร์เพียงสาม:อุณหภูมิการวัดพลังงานการเคลื่อนไหวแบบสุ่ม (เฉลี่ยพลังงานจลน์) ของอนุภาคก๊าซ อุณหภูมิสูง พลังงานจลน์มากสุ่มอยู่ความดัน--จำนวนหน่วย/พื้นที่ ก๊าซร้อนขยายไปสร้างความกดดันในสภาพแวดล้อม ตัวอย่าง ก๊าซภายในบอลลูนอากาศร้อนผลักดันออกบนวัสดุของบอลลูนล้อมก๊าซหนาแน่นมวลจำนวนมวล/ปริมาตร วัสดุเป็นต้นสามารถถูกบีบการไดรฟ์ข้อมูลที่มีขนาดเล็กและความหนาแน่นสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แบบจำลองคณิตศาสตร์นักดาราศาสตร์สร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของการตกแต่งภายในของดาวโดยใช้ข้อมูลที่ไหลจากพื้นผิวของดาว (โดยเฉพาะดวงอาทิตย์) และความรู้ของพวกเขาวิธีก๊าซประพฤติภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกัน โมเดลทางคณิตศาสตร์ที่เป็นชุดของสมการที่อธิบายว่าสิ่งที่ทำงานชั้นโดยชั้นในดาว โชคดีที่การตกแต่งภายในของดาวเป็นก๊าซสมบูรณ์ตลอดทางไปยังศูนย์เพื่อให้สมการจะค่อนข้างง่าย (ต๊าย!) ฟิสิกส์ของก๊าซสามารถอธิบายที่มีเพียงสามพารามิเตอร์: อุณหภูมิ --- วัดพลังงานเคลื่อนไหวแบบสุ่ม (พลังงานจลน์เฉลี่ย) ของอนุภาคก๊าซ สูงกว่าอุณหภูมิพลังงานจลน์สุ่มเป็นปัจจุบัน. ดัน --- จำนวนแรง / พื้นที่ ก๊าซร้อนขยายเพื่อสร้างแรงกดดันต่อสภาพแวดล้อม ยกตัวอย่างเช่นก๊าซที่อยู่ภายในบอลลูนอากาศร้อนผลักดันออกมากับวัสดุของบอลลูนล้อมรอบก๊าซ. ความหนาแน่นของมวล --- ปริมาณของมวล / ปริมาณ วัสดุก๊าซจะสามารถบีบอัดปริมาณขนาดเล็กและมีความหนาแน่นสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แบบจำลองทางคณิตศาสตร์

นักดาราศาสตร์สร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของภายในของดาวโดยใช้ข้อมูลที่ออกมาจากพื้นผิวของดาว ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงอาทิตย์ ) และความรู้ของวิธีการที่ก๊าซปฏิบัติภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกัน แบบจำลองทางคณิตศาสตร์เป็นชุดของสมการที่อธิบายการทำงานชั้นโดยชั้นในดาว โชคดีภายในของดาวจะสมบูรณ์ก๊าซทั้งหมดไปยังศูนย์ ดังนั้นสมการที่ค่อนข้างง่าย ( เฮ้อ ! ) ฟิสิกส์ ของก๊าซที่สามารถอธิบายได้ด้วยแค่สามพารามิเตอร์ :
--- อุณหภูมิวัดพลังงานที่เคลื่อนไหวแบบสุ่ม ( เฉลี่ยพลังงานจลน์ของแก๊ส อนุภาค สูงกว่าอุณหภูมิ พลังงานจลน์สุ่มมากกว่าปัจจุบัน .
ความดัน --- ยอดบังคับ / พื้นที่แก๊สร้อนขยายตัวเพื่อสร้างความกดดันให้กับสภาพแวดล้อม ตัวอย่างเช่น แก๊สในลูกโป่งอากาศร้อนดันออกบนวัสดุของลูกโป่งแนบก๊าซความหนาแน่นมวล .
--- ปริมาณมวล / ปริมาตร วัสดุ ก๊าซที่สามารถบีบอัดปริมาณขนาดเล็กและความหนาแน่นสูง