Height was a central feature of sev

Height was a central feature of seventeenth-century fashion. People accentuated their height with tall hairstyles, long flowing gowns, long straight jackets, and high-heeled shoes. Introduced in the late sixteenth century as a wedged cork heel and adopted from the very high chopine, high-heeled shoes became the dominant style of footwear for both men and women during the seventeenth century.

The heel of seventeenth-century shoes developed into an arched sole with a large square-based heel. At the beginning of the century, heels were quite low, but soon grew to two or three inches in height. By the eighteenth century, some men wore shoes with six-inch heels, which probably made walking without a cane impossible. Heels were made of stacked pieces of leather or blocks of wood. The fanciest shoes covered the heels with the same fabric as the rest of the shoe, but brown leather coverings were most common. The French court of Louis XIV (reigned 1643–1715) popularized red leather heels in the 1650s.

In addition to adding height, high-heeled shoes altered the posture and walk of the wearer. No longer could people stride casually without thought of their feet. Moving gracefully in high-heeled shoes took concentration and practice. High-heeled shoes forced people to thrust their upper bodies forward and take smaller steps. The stiffened posture and delicate movements required by such shoes fit right into the fashion of the times, which valued exaggerated manners. By the next century, children started to learn to walk in high-heeled shoes at an early age.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสูงห้องแฟชั่นศตวรรษที่ seventeenth ได้ คนตาร์ความสูงกับทรงผมสูง ยาวไหลชุด แจ็คเก็ตตรงยาว และรองเท้าส้นสูง ในศตวรรษ sixteenth ปลายเป็นส้นคอร์กครีมบัวหิมะ และนำจาก chopine สูง รองเท้าส้นสูงกลายเป็น สไตล์หลักของรองเท้าสำหรับทั้งชายและหญิงในช่วงศตวรรษ seventeenthส้นรองเท้า seventeenth ศตวรรษพัฒนาเป็นแต่เพียงผู้เดียวมนกับส้นใหญ่ตามตาราง ในตอนต้นของศตวรรษ ส้นได้ค่อนข้างต่ำ แต่เร็ว ๆ นี้ เติบโตถึงสอง หรือสามนิ้วสูง โดยศตวรรษ eighteenth บางคนสวมรองเท้า มีส้น หกนิ้วซึ่งอาจจะทำการเดิน โดยเท้าไม่ ส้นเท้าได้ทำหนังชิ้นซ้อนหรือบล็อคไม้ รองเท้าหม่ำครอบคลุมส้น ด้วยผ้าเดียวกับส่วนอื่น ๆ ของรองเท้า แต่ปูหนังสีน้ำตาลพบมากที่สุด ฝรั่งเศสศาลของ Louis XIV (reigned 1643-1715) popularized ส้นหนังสีแดงในการ 1650sนอกจากเพิ่มความสูง รองเท้าส้นสูงเปลี่ยนท่า และเดินของผู้สวมใส่ ไม่สามารถคนย่างกลตั้งใจ โดยคิดว่าฝ่าเท้า ย้ายในรองเท้าส้นสูงอย่างเอาความเข้มข้นและการฝึก บังคับคนพุ่งศพบนรองเท้าส้นสูงไปข้างหน้า และทำตามขั้นตอนขนาดเล็ก Stiffened ท่าการเคลื่อนไหวที่ละเอียดอ่อนต้องใช้รองเท้าดังกล่าวพอดีขวาเป็นแฟชั่นเวลา ซึ่งมูลค่า exaggerated มารยาท โดยศตวรรษถัดไป เด็กเริ่มเดินในรองเท้าส้นสูงตั้งแต่เด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสูงเป็นศูนย์กลางของแฟชั่นศตวรรษที่สิบเจ็ด คนเน้นความสูงของพวกเขาด้วยทรงผมสูงชุดที่ไหลยาว, เสื้อยาวตรงและรองเท้าส้นสูง เปิดตัวในช่วงปลายศตวรรษที่สิบหกเป็นส้นไม้ก๊อก wedged และบุญธรรมจาก chopine สูงมาก, รองเท้าส้นสูงกลายเป็นรูปแบบที่โดดเด่นของรองเท้าสำหรับทั้งชายและหญิงในช่วงศตวรรษที่สิบเจ็ด. ส้นของรองเท้าศตวรรษที่สิบเจ็ดพัฒนาเป็นโค้ง แต่เพียงผู้เดียวกับส้นเท้าตารางตามที่มีขนาดใหญ่ ในตอนต้นของศตวรรษที่ส้นเท้าอยู่ในระดับต่ำมาก แต่ขยายตัวเร็ว ๆ นี้สองหรือสามนิ้วสูง โดยศตวรรษที่สิบแปดผู้ชายบางคนสวมรองเท้าที่มีส้นเท้าหกนิ้วซึ่งอาจจะทำโดยไม่ต้องเดินอ้อยเป็นไปไม่ได้ ส้นรองเท้าที่ทำจากชิ้นซ้อนกันของหนังหรือบล็อกของไม้ รองเท้าสุดหรูปกคลุมส้นเท้าด้วยผ้าเดียวกับส่วนที่เหลือของรองเท้า แต่ปูเป็นหนังสีน้ำตาลที่พบมากที่สุด ศาลฝรั่งเศสของหลุยส์ที่สิบสี่ (ดำรง 1643-1715) นิยมส้นเท้าหนังสีแดงในยุค 1650. นอกเหนือจากการเพิ่มความสูง, รองเท้าส้นสูงปรับเปลี่ยนท่าและการเดินของผู้สวมใส่ ไม่มีอีกต่อไปคนสามารถก้าวย่างลวกโดยไม่คิดของเท้าของพวกเขา ย้ายได้อย่างสง่างามในรองเท้าส้นสูงเอาความเข้มข้นและการปฏิบัติ รองเท้าส้นสูงบังคับให้คนที่จะผลักดันร่างบนของพวกเขาไปข้างหน้าและทำตามขั้นตอนที่มีขนาดเล็ก ท่าทางแข็งทื่อและการเคลื่อนไหวที่ละเอียดอ่อนที่จำเป็นโดยรองเท้าดังกล่าวเหมาะสมเป็นแฟชั่นครั้งซึ่งมูลค่ามารยาทที่พูดเกินจริง โดยศตวรรษถัดไปที่เด็กเริ่มที่จะเรียนรู้ที่จะเดินในรองเท้าส้นสูงตั้งแต่อายุยังน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสูงเป็นคุณลักษณะกลางศตวรรษที่สิบเจ็ด แฟชั่น คนเน้นส่วนสูงกับทรงผมสูงยาวไหล gowns ยาวเสื้อตรง และรองเท้าส้นสูง . แนะนำในศตวรรษที่สิบหกปลายเป็น wedged ก๊อกส้นและยอมรับจาก chopine สูงมาก การใส่รองเท้าส้นสูงเป็นลักษณะเด่นของรองเท้าสำหรับทั้งชายและหญิง ในช่วงศตวรรษที่ 17 .

ส้นเท้าของศตวรรษที่รองเท้าพัฒนาเป็น แต่เพียงผู้เดียวโค้งกับสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ใช้ส้นเท้า ที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ , ส้นเท้ามีค่อนข้างต่ำ แต่เร็ว ๆนี้ขยายตัวไป 2 หรือ 3 นิ้วความสูง โดยศตวรรษที่สิบแปด บางคนใส่รองเท้าที่มีส้นสูง 6 นิ้ว ซึ่งอาจจะทำให้เดินโดยมีไม้เท้าที่เป็นไปไม่ได้ รองเท้าที่ทำจากหนัง หรือซ้อนกันชิ้นส่วนของบล็อกไม้รองเท้าปิดส้นหม่ํากับผ้าเดียวกับส่วนที่เหลือของรองเท้า แต่ปูหนังสีน้ำตาลที่พบบ่อยที่สุดคือ ศาลฝรั่งเศสของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ( 1643 - 1715 พระองค์ ) นิยมสีแดงหนังส้นใน 1630 .

นอกจากเพิ่มความสูง รองเท้า ส้นสูง เปลี่ยนท่าเดินของผู้สวมใส่ ไม่มีคนเดินก้าวสบายๆ โดยไม่ต้องคิดของเท้าของพวกเขาเคลื่อนไหวอย่างสวยงามในรองเท้าส้นสูงเอาสมาธิและการปฏิบัติ รองเท้าส้นสูงบังคับคนแทงบนศพของพวกเขาไปข้างหน้าและใช้ขั้นตอนที่มีขนาดเล็ก ที่แข็งตึง ท่าทางและการเคลื่อนไหวที่บังคับใช้โดยรองเท้าดังกล่าวเหมาะสมในแฟชั่นของเวลา ซึ่งมูลค่าของมารยาทที่พูดเกินจริง ภายในศตวรรษหน้าเด็กเริ่มหัดเดินในรองเท้าส้นสูงที่อายุต้น