“Eighteen months… to think that so

“Eighteen months… to think that so much time has passed.” Yun Che’s face was filled with bewilderment, and he hurriedly turned his head towards Jasmine, “If I have been in here this long, then the seal that you had placed upon yourself should already be released right?”

Jasmine eyed him coolly, and said in a cold voice, “Why? Do you want to borrow my power to leave this place?”

“If you have recovered your strength, then that would of course be the best method.” Yun Che said, his face was filled with hope as he continued, “It has already been more than three years since you sealed your strength. According to what you said initially, regarding the time frame of this seal, your powers should have already recovered by now.”

“If you want to rely on my strength to leave this place, you should give up on that train of thought.” Jasmine turned her face away and huffily said, “When my strength has recovered, I will naturally inform you.”

“So that means your strength still has not recovered yet?” Despair and disappointment flashed on Yun Che’s face, but these feelings quickly subsided. He looked at Jasmine and suddenly laughed. He walked towards her and stood in front of her, and lightly hugged her as she looked on in surprise.

It was completely out of Jasmine’s expectations that he would suddenly perform such an action, and she subconsciously struggled against it, but how could her “powerless” body struggle free from Yun Che’s embrace? She shouted with fury and a hint of confusion, “You… What do you think you are doing?!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"สิบแปดเดือน...คิดว่าเวลามากได้ผ่านไป" ยุน Che ใบหน้าเต็มไป ด้วยความสับสน และเขารีบหันศีรษะไปทางมะลิ, ''ถ้าไม่นานนี้ ที่นี่ แล้วตราประทับที่คุณได้วางไว้เมื่อตัวเองควรจะนำออกใช้แล้วอยู่"ตาเขาเฉย และกล่าวเสียงเย็น "ทำไม คุณต้องการยืมกำลังจะออกจากสถานที่แห่งนี้""ถ้าคุณมีการกู้คืนความแข็งแรงของคุณ แล้วที่แน่นอนจะวิธีดีที่สุด" Che ยุนกล่าวว่า ใบหน้าของเขาเต็มไป ด้วยความหวังเขายังคง "แล้วแล้วกว่า 3 ปีเนื่องจากคุณปิดผนึกความแข็งแกร่งของคุณ ตามสิ่งที่คุณกล่าวในขั้นต้น เกี่ยวกับกรอบเวลานี้ตราประทับ อำนาจของคุณควรมีอยู่แล้วการกู้คืน โดยขณะนี้""ถ้าคุณต้องการพึ่งพาความแข็งแรงของฉันออกจากสถานที่แห่งนี้ คุณควรให้ขึ้นบนรถไฟที่คิด" จัสมินหันใบหน้าของเธอ และกล่าว ว่า huffily "เมื่อมีการกู้คืนความแข็งแรงของฉัน ฉันธรรมชาติจะแจ้งให้คุณ""เพื่อให้หมายถึง ความแข็งแรงของคุณ ยังไม่ได้กู้คืนมาได้ยัง" สิ้นหวังและความผิดหวังประกายบนใบหน้ายุน Che แต่ความรู้สึกเหล่านี้ลดลงอย่างรวดเร็ว เขามองดูที่จัสมิน และก็หัวเราะ เขาเดินเข้าไปหาเธอ และยืนอยู่ตรงหน้า และทุกกอดเธอเบา ๆ ขณะที่เธอมองในความประหลาดใจมันได้อย่างสมบูรณ์จากความคาดหวังของมะลิว่า นอกจากนี้เขาก็จะทำการดำเนินการ และเธอไม่รู้ตัวดิ้นรนต่อสู้กับมัน แต่วิธีอาจร่างกายของเธอ "ไม่มีอำนาจ" ต่อสู้ฟรีจาก Yun Che กอด เธอตะโกน ด้วยความโกรธและความสับสน แนะนำ "คุณ... สิ่งที่คุณคิดคุณทำ!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"สิบแปดเดือน ... จะคิดว่าเวลามากได้ผ่าน." ใบหน้า Yun เจ๊ก็เต็มไปด้วยความสับสนและเขารีบหันหัวของเขาที่มีต่อจัสมิน "ถ้าฉันได้รับในที่นี่นี้มานานแล้วประทับตราที่คุณได้อยู่กับตัวเอง แล้วควรจะออกใช่มั้ย? "

จัสมิตาเฉยเขาและพูดด้วยเสียงเย็น" ทำไม? คุณต้องการที่จะยืมอำนาจของฉันที่จะออกจากสถานที่แห่งนี้? "

" ถ้าคุณมีการกู้คืนความแข็งแรงของคุณแล้วที่จะแน่นอนจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด. "ยุนเจ๊กล่าวว่าใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวังในขณะที่เขายังคง" ก็มีอยู่แล้ว รับมากกว่าสามปีนับตั้งแต่คุณปิดผนึกความแข็งแรงของคุณ ตามสิ่งที่คุณกล่าวว่าในขั้นต้นเกี่ยวกับกรอบเวลาของตราประทับนี้, อำนาจของคุณควรจะมีการกู้คืนแล้วโดยขณะนี้. "

" ถ้าคุณต้องการที่จะพึ่งพาความแข็งแรงของฉันที่จะออกจากสถานที่แห่งนี้คุณควรจะให้ขึ้นไปบนรถไฟของความคิดที่. " จัสมินก็หันมาพูดออกไปและอย่างเสียใจกล่าวว่า "เมื่อความแข็งแรงของฉันกู้คืนมาได้ผมตามธรรมชาติจะแจ้งให้ท่านทราบ."

"ดังนั้นที่หมายถึงความแข็งแรงของคุณยังไม่หายดีหรือยัง" สิ้นหวังและความผิดหวังประกายบนใบหน้า Yun เจ๊ แต่ความรู้สึกเหล่านี้ลดลงอย่างรวดเร็ว . เขามองไปที่จัสมินและหัวเราะอย่างกระทันหัน เขาเดินต่อเธอและยืนอยู่ตรงหน้าเธอและเบากอดเธอขณะที่เธอมองด้วยความประหลาดใจ.

มันเป็นสมบูรณ์ออกจากความคาดหวังของจัสมินว่าเขาก็จะดำเนินการการกระทำดังกล่าวและเธอคืต่อสู้กับมัน แต่วิธีการที่เธอจะทำได้ " ไม่มีอำนาจ "ต่อสู้ร่างกายฟรีจากอ้อมกอดยุนเจ๊? เธอตะโกนด้วยความโกรธและคำแนะนำของความสับสน "คุณ ... สิ่งใดที่คุณคิดว่าคุณกำลังทำ ?!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เดือนแปด . . . . . . . คิดว่าผ่านเวลามาก . . . " ใบหน้าของยุนเชก็เต็มไปด้วยความสับสน เขารีบหันศีรษะของเขาต่อจัสมิน " ถ้าฉันได้รับในที่นี่นานขนาดนี้ แล้วประทับตราที่คุณได้วางไว้เองควรจะออกใช่มั้ย ? "มะลิตาเขาอย่างใจเย็น และพูดด้วยเสียงเย็นชา " ทำไม ? คุณต้องการยืมพลังของฉันไปจากที่นี่ "" ถ้าคุณมีการกู้คืนความแข็งแรงของคุณแล้วที่แน่นอนจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด " ยุนเชพูด ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวัง เขากล่าวต่อว่า " มันผ่านมากว่าสามปีตั้งแต่คุณผนึกความแข็งแกร่งของคุณ ตามที่คุณพูดในเรื่องกรอบเวลาของตรานี้ พลังจะได้หายแล้ว "" ถ้าคุณต้องการที่จะพึ่งพาความแข็งแรงของฉันที่จะออกจากสถานที่นี้ คุณควรจะให้ขึ้นบนรถไฟของความคิด " จัสมินเชิดหน้าหนีและ huffily กล่าวว่า " เมื่อพลังของฉันได้ ฉันก็จะได้แจ้งให้คุณทราบ ." หมายความว่า พลังของคุณยังไม่หายดีหรือยัง " ความสิ้นหวัง ความผิดหวังประกายบนใบหน้าของยุนเช แต่ความรู้สึกเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็วลดลง เขามองดูจัสมินและก็หัวเราะ เขาเดินมาหาเธอและยืนอยู่ต่อหน้าเธอ และกอดเธอเบาๆ เธอมองด้วยความประหลาดใจมันเป็นสมบูรณ์ออกของจัสมิน ความคาดหวังว่าเขาก็ปฏิบัติเช่นการกระทำและจิตใต้สำนึกเธอต่อสู้กับมัน แต่ทำไมเธอ " อ่อนแอ " ร่างกายต่อสู้ฟรีจากยุนเช กอด ? เธอตะโกนด้วยความโกรธ และคําแนะนําของความสับสน " คุณ . . . คุณคิดว่าคุณกำลังทำอะไร ? ! "