Not many people had arrived at the

Not many people had arrived at the office.

Zhang Ye didn’t look around as he walked in. Suddenly, a voice appeared from behind.

It was Big Sis Zhou. She smiled, “Greet me, or not. There will I stay, no sorrow, nor joy.”

Zhang Ye quickly smiled and turn back to look at her, “Big Sister Zhou, good morning. I’m sorry. The flowers on your desk were blocking you; I did not notice you were here.”

Big Sis Zhou said proudly, “How was it, Little Zhang? I used your poem correctly?”

Zhang Ye embarrassedly said, “You saw Weibo last night?”

“Of course, I saw it. I followed your Weibo last night. I did not expect that after I followed it, the party had also started. It caused me to fall asleep after 12 last night. You didn’t follow me, right? I even forwarded your new poem.” As she spoke, she felt some injustice for him, “Ignore those people from the Writers’ Association. If you don’t know what art is and can’t write poems, then no one in the world can write poems. Big Sis supports you. Don’t take it to heart.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ได้หลายคนมาถึงที่สำนักงานจางเย่ไม่ได้มองไปรอบ ๆ ขณะที่เขาเดินใน ทันใดนั้น เสียงปรากฏตัวจากด้านหลังมันเป็นใหญ่โจว Sis เธอยิ้ม "ทักทายฉัน หรือไม่ จะมีฉันพัก ความเศร้าโศกไม่มี หรือความสุข "จางเย่ยิ้มอย่างรวดเร็วและเปิดกลับไปดูที่ของเธอ "น้องสาวใหญ่โจว สวัสดี ขอโทษ ดอกไม้บนโต๊ะของคุณได้บล็อกคุณ ผมไม่ได้สังเกตคุณอยู่ที่นี่"Sis ใหญ่โจวกล่าวว่า ภูมิใจ, "วิธีมัน จางน้อย ใช้บทกวีของคุณอย่างถูกต้อง"จางเย่ embarrassedly กล่าวว่า "คุณเห็น Weibo คืนสุดท้าย""แน่นอน ผมเห็นมัน ฉันตาม Weibo ของเมื่อคืน ผมไม่ได้ว่า หลังจากมา บุคคลที่มียังเริ่มต้น มันเกิดจากฉันไปหลับไปหลังจาก 12 คืนสุดท้าย ทำให้ฉัน ขวา ผมว่าจะส่งต่อบทกวีของคุณใหม่" ขณะที่เธอพูด เธอรู้สึกความอยุติธรรมบางอย่างสำหรับเขา เข้าผู้คนจากสมาคมนักเขียน ถ้าคุณไม่ทราบคือศิลปะใด และไม่สามารถเขียนบทกวี ไม่มีใครในโลกสามารถเขียนบทกวี Sis ใหญ่สนับสนุนคุณ ไม่ได้ใช้มันไปใจกลาง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลายคนไม่ได้เดินทางมาถึงที่สำนักงาน.

จางเจ้าไม่ได้มองไปรอบ ๆ ในขณะที่เขาเดินเข้ามาใน. ทันใดนั้นเสียงจากด้านหลังปรากฏ.

มันเป็นบิ๊กซีโจว เธอยิ้ม "ทักทายผมหรือไม่ มีฉันจะอยู่ไม่มีความเศร้าโศกหรือความสุข. "

จางเจ้าได้อย่างรวดเร็วยิ้มและหันหลังกลับไปดูที่เธอ" น้องสาวบิ๊กโจวตอนเช้าที่ดี ฉันขอโทษ. ดอกไม้บนโต๊ะของคุณถูกปิดกั้นคุณ; ผมไม่ได้สังเกตคุณได้ที่นี่. "

บิ๊กซีโจวกล่าวอย่างภูมิใจว่า" มันเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ จาง? ผมใช้บทกวีของคุณถูกต้องหรือไม่ "

จางเย embarrassedly กล่าวว่า" คุณเห็น Weibo คืนที่ผ่านมา? "

" แน่นอนฉันเห็นมัน ผมทำตาม Weibo คืนที่ผ่านมาของคุณ ผมไม่ได้คาดหวังว่าหลังจากที่ผมทำตามนั้นพรรคยังได้เริ่มต้น มันทำให้ฉันจะผล็อยหลับไปหลังจาก 12 คืนที่ผ่านมา คุณไม่ได้ปฏิบัติตามฉันใช่มั้ย? ผมก็ส่งบทกวีใหม่ของคุณ. "ขณะที่เธอพูดเธอรู้สึกความอยุติธรรมบางอย่างสำหรับเขา" ไม่สนใจคนเหล่านั้นจากสมาคมนักเขียน หากคุณไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เป็นศิลปะและไม่สามารถเขียนบทกวีแล้วไม่มีใครในโลกสามารถเขียนบทกวี บิ๊กซีสนับสนุนคุณ อย่าเอามันไปเลี้ยงหัวใจ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีไม่กี่คนที่ได้เดินทางมาถึงที่สำนักงานจาง ท่านไม่ได้มองรอบ ๆ ขณะที่เขาเดินเข้ามา จู่ๆ เสียงที่ปรากฏขึ้นจากด้านหลังมันคือ โจว เจ๊ใหญ่ เธอยิ้ม " ทักทายฉันหรือไม่ จะมีฉันอยู่ ไม่มีความทุกข์ หรือความสุข . "จางจงรีบยิ้มและหันหลังกลับไปมองเธอ " โจว , พี่สาวอรุณสวัสดิ์ ฉันขอโทษ ดอกไม้บนโต๊ะของคุณเป็นบล็อกคุณ ผมไม่ได้สังเกตเห็นว่าคุณอยู่ที่นี่ "พี่โจว กล่าวอย่างภูมิใจว่า " มันน้อยจัง ? ผมใช้บทกวีของคุณถูกต้องหรือไม่ "จางเยเขินว่า " คุณเห็น Weibo เมื่อคืน ? "" แน่นอน ผมเห็นมัน ผมตาม Weibo ของคุณเมื่อคืน ผมไม่ได้คาดหวังว่าหลังจากที่ผมตามมัน ปาร์ตี้ก็เริ่มขึ้น มันทำให้ฉันหลับไปหลังจาก 12 กลางคืนครั้งสุดท้าย คุณไม่ได้ตามฉันมาใช่ไหม ? ฉันส่งกลอนใหม่ . " หล่อนพูด หล่อนรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมสำหรับเขา " เมินคนเหล่านั้นจากสมาคมนักเขียน " ถ้าคุณไม่รู้ว่าอะไรคือศิลปะ และไม่สามารถเขียนบทกวีแล้ว ไม่มีใครในโลกที่สามารถเขียนบทกวี พี่สนับสนุนเธอ อย่าใส่ใจเลย "