Of the 235 eligible reports identif

Of the 235 eligible reports identified, 31 (13%) did not report whether or not loss to follow-up occurred. In reports that did give the relevant information, the median percentage of participants lost to follow-up was 6% (interquartile range 2-14%). The method by which loss to follow-up was handled was unclear in 37 studies (19%); the most commonly used method was survival analysis (66, 35%). When we varied assumptions about loss to follow-up, results of 19% of trials were no longer significant if we assumed no participants lost to follow-up had the event of interest, 17% if we assumed that all participants lost to follow-up had the event, and 58% if we assumed a worst case scenario (all participants lost to follow-up in the treatment group and none of those in the control group had the event). Under more plausible assumptions, in which the incidence of events in those lost to follow-up relative to those followed-up is higher in the intervention than control group, results of 0% to 33% trials were no longer significant.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

235 สิทธิ์รายงานระบุ 31 (13%) ไม่ได้หรือไม่เกิดการสูญหายเพื่อติดตามผลการ ในรายงานที่ได้ให้ข้อมูลที่เกี่ยวข้อง มัธยฐานเปอร์เซ็นต์การสูญเสียการติดตามผู้เข้าร่วมได้ 6% (interquartile ช่วง 2-14%) วิธีการที่ขาดทุนการติดตามผลจัดการชัดเจนในการศึกษา 37 (19%) วิธีการที่ใช้บ่อยที่สุดคือ วิเคราะห์ความอยู่รอด (66, 35%) เมื่อเราแตกต่างกันสมมติฐานเกี่ยวกับการสูญเสียการติดตามผล ผลลัพธ์ 19% ของการทดลองได้ไม่สำคัญถ้าเราถือว่า ไม่สูญเสียการติดตามผู้เข้าร่วมมีกิจกรรมน่าสนใจ 17% ถ้าเราถือว่า ผู้เข้าร่วมทั้งหมดหายไปติดตามมีเหตุการณ์ และ 58% ถ้าเราสมมติสถานการณ์กรณีที่เลวร้ายที่สุด (ร่วมหายไปติดตามในกลุ่มรักษาและในกลุ่มควบคุมไม่มีเหตุการณ์) ภายใต้สมมติฐานที่เป็นไปได้มากขึ้น ที่เกิดเหตุการณ์ผู้สูญหายเพื่อติดตามผลสัมพันธ์กับผู้ติดตามอยู่ในแทรกแซงสูงกว่ากลุ่มควบคุม ผลลัพธ์ของการทดลอง 0% ถึง 33% ไม่สำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของ 235 รายงานมีสิทธิ์การระบุวันที่ 31 (13%) ไม่ได้รายงานหรือไม่ว่าการสูญเสียที่จะติดตามผลที่เกิดขึ้น ในรายงานที่ไม่ให้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องร้อยละเฉลี่ยของผู้เข้าร่วมการสูญเสียที่จะตามขึ้นเป็น 6% (interquartile ช่วง 2-14%) วิธีที่สูญเสียการติดตามถูกจัดการได้รับความชัดเจนใน 37 การศึกษา (19%); วิธีการที่ใช้กันมากที่สุดคือการวิเคราะห์การอยู่รอด (66, 35%) เมื่อเราแตกต่างกันสมมติฐานเกี่ยวกับการสูญเสียที่จะติดตามผล 19% ของการทดลองไม่ได้อยู่อย่างมีนัยสำคัญถ้าเราสันนิษฐานว่าผู้เข้าร่วมไม่สูญหายไปจากการติดตามมีเหตุการณ์ที่น่าสนใจ, 17% ถ้าเราสันนิษฐานว่าผู้เข้าร่วมทั้งหมดหายไปติดตาม มีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและ 58% ถ้าเราสันนิษฐานว่าสถานการณ์กรณีที่เลวร้ายที่สุด (ผู้เข้าร่วมทั้งหมดหายไปติดตามในกลุ่มการรักษาและไม่มีผู้ที่อยู่ในกลุ่มควบคุมมีเหตุการณ์) ภายใต้สมมติฐานที่เป็นไปได้มากขึ้นซึ่งในอุบัติการณ์ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในผู้ที่สูญเสียไปกับการติดตามเมื่อเทียบกับผู้ที่ตามขึ้นเป็นที่สูงขึ้นในการแทรกแซงกว่ากลุ่มควบคุมผลของ 0% ถึง 33% การทดลองไม่ได้อยู่อย่างมีนัยสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของ 235 สิทธิรายงานระบุ , 31 ( 13 % ) ไม่รายงานหรือไม่ว่าขาดทุนไปติดตามผลที่เกิดขึ้น ในรายงานที่ให้ข้อมูลที่เกี่ยวข้อง ร้อยละเฉลี่ยของผู้เข้าร่วมที่ขาดการติดตาม 6 % ( ค่าพิสัยระหว่างควอไทล์ 2-14 เปอร์เซ็นต์ ) วิธีการสูญเสียที่ติดตามถูกจัดการไม่ชัดเจนใน 37 การศึกษา ( 19% ) ; มักใช้วิธีการการวิเคราะห์การอยู่รอด ( 66 , 35% )เมื่อเราเปลี่ยนแปลงสมมติฐานเกี่ยวกับการสูญเสียการติดตามผลของ 19% ของการทดลองก็ไม่สําคัญถ้าเราคิดว่าไม่มีคนขาดการติดตาม มีเหตุการณ์ที่น่าสนใจ 17 % ถ้าเราสันนิษฐานว่า ผู้ที่ขาดการติดตาม มีเหตุการณ์และ 58 % ถ้าเราถือว่าเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด ( ผู้เข้าร่วมทั้งหมดที่ขาดการติดตามในการรักษากลุ่มและไม่มีกลุ่มควบคุมมีเหตุการณ์ ) ภายใต้สมมติฐานที่น่าเชื่อถือมากขึ้น ซึ่งการเกิดเหตุการณ์ในผู้ที่ขาดการติดตามญาติผู้ที่ติดตามในการแทรกแซงที่สูงกว่ากลุ่มควบคุม ผลของ 0 % การทดลอง 33% ไม่สําคัญ