The woman walked in and stood next

The woman walked in and stood next to Kakarotto, "Hi there, my name is Kimiko. While you were asleep we took your blood for a test and it was very odd. Your blood isn't normal..."

"Because I'm not a Earthling." Kakarotto felt like he has said it at least 20 times.

She looked at Yamcha and Bulma in confusion but they just shook their heads, "Oh um.." she looked back at Kakarotto, "OK then, you aren't..." she said and scratched her head, "Anyway, we still think you should have eaten. We will provide you food and you may sleep here for a little. When your feeling better your allowed to leave." she said.

"But I'm feeling better now sir, I mean miss." Kakarotto said in a hurry, "There's something important I have to do."

"Your not better, young man." the nurse said sternly, "You must have rest. If you don't eat soon or get to sleep you might end up really sick and hurt. You could even die. It's unhealthy what your doing so please stay here."

Kakarotto was growing frustrated, but he obeyed. He could still barely move, so there was no way he could find that space ship. He laid back down and stared at the ceiling quietly.

"Good." The nurse said and smiled, "I will come back with food then you can get some rest." she walked out the door and left.

The boy with the purple hair looked at his watch, "Oh no, it's 5:30. My mom wanted me to come home half an hour ago. I really need to go guys. I might see you tomorrow, bye." he said quickly and ran out the door.

"Who was he?" Kakarotto asked Yamcha.

"Oh he's one of our friends, Trunks." Yamcha replied.

Kakarotto nodded and gazed back up. He was still worried about the spaceship... He tried to think of positive's though. He has made acquaintance's, that was good wasn't it? There were people who cared about him and spoke to him, not one of them has been mean or hurtful, that was great. And he seemed to feel something for Yamcha, he wasn't really sure what it was yet though...

He planned on finding that spaceship as soon as he got better, that was the most important thing right now. But everyone else thought it was Kakarotto's health that was more important. The Earthling's just didn't understand yet. And Kakarotto was starting to believe that all of these human's thought he was lying to them about coming from the planet Vegeta and being a Saiyajin. How was he going to convince them that it was the truth?

"Hey kid." he heard Yamcha's voice, "The nurse is back."

Kakarotto sat up and watched the lady place a plate of food on the bed, "Here you are. If you want anymore then please let me know." she said sweetly.

Kakarotto stared at it for a moment. 'But what if they are lying to me? What if they are feeding me poison?' he thought full of concern.

He picked up a slice of bread and sniffed it, making sure it smelt right and it didn't have any bad chemicals in it. They all gazed at Kakarotto like he was insane, but he ignored the stares.

After smelling the bread, he decided it wasn't dangerous so he nibbled on it to try it. It tasted a little different to the food on Planet Vegeta, "This tastes plain.." he said quietly.

Yamcha laughed, "You idiot, it's bread, it's meant to taste like that..."

Kakarotto glared at him, offended he was called an idiot but tried to forget about it and continue eating. Kimiko smiled again, "Excuse me, I have to help out another paitent. I wil be back." she said and left.

After eating the slice of bread slowly, he started eating faster because he started feeling more comfortable around here. To him it was a very slow pace for Saiyajin's, to human's it was normal speed. Then he began to eata even faster, surprising Bulma, Puar and Yamcha. All the food on the plate was gone in a matter of seconds and Kakarotto was still left hungry.

"Can I have more please?" Kakarotto asked the Earthling's.

"Um yeah, I'll go get Kimiko..." Bulma said, still stunned of how fast this teen could eat. She walked out quickly to search for the female nurse.

"You must be pretty hungry." Puar said.

"I am." Kakarotto said and stared down, "I haven't eaten in a couple of days..."

"How come?" Yamcha asked.

Kakarotto looked up at him and answered, "Because I didn't have any food... There wasn't any other planet's I could go to that had any food so i had to wait until I got to Earth."

Yamcha supressed a chuckle, "So then. Your not a human, your from another planet and you traveled all the way to Earth...Because..?" he was waiting for Kakarotto to finish it off.

"Because if I didn't I would have died."

"Wha-"

"I'm back." Kimiko said with more food as Bulma and her walked back in, "Here you go young man." she said politely and placed the food on the bed.

"Thank you.." Kakarotto said and started eating rapidally again.

Kimiko's eyes widened dramatically and watched him stuff his face with all the food on the plate. It was all gone shortly. He looked back at the nurse, "Can I have more? Please?" he asked.

'What is with this guy?' she thought in shock. She stumbled forward a little, "Um yes, sure, of course you can." she said and grabbed the plate, then ran out quickly.

Kakarotto frowned, "Why does everyone think I'm weird?" he noticed.

Bulma giggled, "Well, everyone's different. But I've never seen anyone eat that fast before.." she said.

"And it's not everyday you see a spaceship crash down out of nowhere next to someone's house." Puar said.

"With a kid in it who think's he's an alien." Yamcha laughed.

"It's not funny. And I don't THINK, I KNOW." Kakarotto growled and grit his teeth while saying, "I don't understand why you guys don't believe me. The people of my planet want to murder me for being different."

They were all surprised when they heard Kakarotto growl, he sounded like an animal. But Kakarotto wasn't done yet, he still continued, "They locked me up for 2 years and treated terribly, I only escaped 4 days ago and I'm already getting treated badly again."

"You were in prision?" Bulma asked in shock.

"Why?" Puar asked.

"Because I was different." he repeated, "I didn't look or act like them and I wasn't a full blooded Saiyajin, but neither is my family.. Except my family actually looked and acted like Saiyajin's while I didn't." he explained, "My family sent me to this planet to get away from the other Saiyajin's so I could live in peace, but if I don't destroy that spaceship soon, I'll be dead."

Bulma and Puar's eyes were wider than ever but Yamcha really didn't believe him, "Oh poor kid, he's REALLY confused.." he chuckled.

Kakarotto was about to yell at him for the first time until Kimoko walked back in with the plate of food. She set it on the bed and Kakarotto quickly ate it all, then asked for more food.

"You've had 3 plates already..." Bulma said.

"I can't have anymore?" Kakarotto asked sadly.

"No no no, I can get more, hold on." Kimiko said and picked up the plate, then walked back out.

"Where do you put all of it?" Puar asked.

"In my stomach." Kakarotto replied.

"OK how about this.." Yamcha said getting all their attention, "After you finish eating, I'll buy you an aparment in different city and you can stay there, mister alien." he laughed.

Kakarotto hissed, "It really isn't funny." the fur on his tail spiked up, "I'm really not from here. I hate repeating myself but I don't know what else to do to make you believe me. And I also don't know what an aparment is, but I'm not going to that place anyway, I need to know where the spaceship is."

Puar and Bulma stayed silent and watched the two boys. Yamcha scratched his head, "All right then kiddo, I'll take you to where the spaceship is.."

Kakarotto jumped up, "YOU KNOW WHERE IT IS!?"

"Yep." Yamcha lied, "After you finish eating and resting I'll take you there."

"No but I have to go there now!" Kakarotto said, "I don't have to eat and sleep, I'm fine now just please take me there." he pleaded.

"Not unless you eat and sleep." Yamcha said.

Kakarotto let out another growl of frustration, "But it's an emergancy-"

"I'm not going to take you there.."

Kakarotto stepped out of bed anyway and stood right in front of Yamcha. He was trying to make himself look tough, even though he was younger and a lot shorter than him. He would almost do anything to get to the ship right now, even if he has to scare Yamcha.

Of course, it didn't scare Yamcha yet, he was trying not to laugh, "I can't believe how crazy this kid is!" he said to Puar and Bulma, "Maybe we should take him to a mental hospital instead! Hahaha!"

Kakarotto wasn't the one who liked using violence but he wanted to do everything he could... The blonde teen's arm shot out and he grabbed Yamcha's throat and lifted him up.

Bulma screamed and fainted from shock, Puar was frozen in fear. Kakarotto slammed Yamcha's back into the wall and gave him a angry look, "I'm only going to ask one more time, WHERE IS THE SPACESHIP?" he growled madly.

Yamcha coughed, "I...Can't...Breathe!" he choked.

Kakarotto dropped Yamcha to the ground and watched him crawl up and hold his neck in pain, "What is wrong with you?!" Yamcha asked, "Are you nuts!?"

"Nut's is a food, and no I'm not it. Do I look like a food to you?" Kakarotto asked in annoyance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้หญิงที่เดินใน และยืนติด Kakarotto, "Hi ชื่อของฉันได้คิมิโกะ ในขณะที่คุณหลับ เราเอาเลือดของคุณสำหรับการทดสอบ และก็แปลกมาก เลือดไม่ปกติ...""เพราะฉันไม่มี Earthling" Kakarotto รู้สึกเหมือนเขาได้กล่าวว่า อย่างน้อย 20 ครั้งเธอมองที่ Yamcha Bulma อุตลุด แต่ก็เพียงแค่จับศีรษะของพวกเขา, " Oh อึม.. " เธอมองกลับ Kakarotto "ตกลงแล้ว คุณไม่..." เธอกล่าว และศีรษะของเธอที่มีรอยขีดข่วน "อย่างไรก็ตาม เรายังคงคิด ว่า คุณควรกิน เราจะให้อาหาร และคุณอาจนอนที่นี่น้อย เมื่อความรู้สึกของคุณดีกว่าของคุณอนุญาตให้ลา "ก็" แต่ฉันรู้สึกดีกว่าตอนนี้รัก ผมหมายถึงพลาด" Kakarotto กล่าวว่า รีบเร่ง "ไม่มีสิ่งที่สำคัญต้องทำ""ของคุณไม่ดี เด็กชายคนหนึ่ง" พยาบาลกล่าวว่า sternly "ได้พักผ่อน ถ้าคุณไม่กินทันที หรือได้รับการนอน คุณอาจท้ายป่วย และบาดเจ็บจริง ๆ คุณอาจจะตาย มันจะไม่แข็งแรงทำอะไรของคุณดังนั้น กรุณาสำรองห้องพักที่นี่ "Kakarotto โตผิดหวัง แต่เขาเชื่อฟัง เขาอาจยังแทบไม่ย้าย ดังนั้นมีวิธีที่เขาพบเรือพื้นที่นั้น เขาวางกลับลง และจ้องไปที่เพดานอย่างเงียบ ๆ"ดี" พยาบาลกล่าว และยิ้ม ที่เธอ "ฉันจะกลับมากับอาหาร แล้วคุณจะได้รับส่วนที่เหลือบาง." เดินออกประตูซ้ายเด็กชายผมสีม่วงมองนาฬิกาของเขา, " Oh ไม่เป็น 5:30 แม่ของฉันอยากให้ฉันมาบ้านครึ่งชั่วโมงผ่านมา ฉันจริง ๆ ต้องไปพวก เขาอาจเห็นคุณพรุ่งนี้ ลาก่อน "กล่าวอย่างรวดเร็ว และวิ่งออกจากประตู"ที่พระองค์เป็นหรือไม่" Kakarotto ถาม Yamcha"โอ้ เขาเป็นหนึ่งในเพื่อนของเรา กางเกง" Yamcha ตอบกลับKakarotto พยักหน้า แล้วจ้องสำรอง เขายังคงกังวลเกี่ยวกับยานอวกาศ... เขาพยายามคิดเป็นบวกว่า เขาได้กลายเป็นความใกล้ชิด ความสะอาดไม่ได้ มีคนที่ดูแลเกี่ยวกับเขา และพูดกับเขา ไม่หนึ่งได้ค่าเฉลี่ย หรือ hurtful คำดี และเขาดูเหมือนจะรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างสำหรับ Yamcha ไม่แน่ใจจริง ๆ อะไรก็ได้แต่...เขาวางแผนในการค้นหายานอวกาศนั้นทันทีที่เขาได้ดีกว่า ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่สุดขณะนี้ แต่คนอื่นคิดว่า มันเป็นของ Kakarotto สุขภาพที่สำคัญ ของ Earthling เพียงไม่เข้าใจยัง และเริ่มต้นเชื่อว่า สิ่งเหล่านี้มนุษย์ของคิดว่า เขากำลังนอนกับพวกเขามาจากดาวเคราะห์ Vegeta และการ Saiyajin การ Kakarotto ว่าเขากำลังพยายามชักจูงพวกเขาว่า มันเป็นความจริง"เฮ้ เด็ก" เขาได้ยินเสียงของ Yamcha "พยาบาลได้กลับ"Kakarotto นั่งขึ้น และดูผู้หญิงวางจานอาหารบนเตียง "ที่นี่คุณ จะ ถ้า คุณต้องการอีกต่อไปแล้ว กรุณาแจ้งให้เราทราบ "เธอกล่าวเพราะKakarotto จ้องไปที่มันอึด ' แต่ถ้าพวกเขาโกหกฉันหรือไม่ ถ้าพวกเขามีอาหารฉันยาพิษ?' เขาคิดว่า เต็มไปด้วยความกังวลเขารับชิ้นของขนมปัง และ sniffed มัน ทำให้มันหลอมขวา และมันไม่ได้ปราศจากสารเคมีไม่ถูกต้องในการ พวกเขาจ้องที่ Kakarotto เหมือนกำลังบ้า แต่เขาละเว้นการ staresหลังจากหอมขนมปัง ที่เขาตัดสินใจมันไม่ได้อันตรายเพื่อเขา nibbled ไว้จะลอง ลิ้มรสต่างอาหารบนดาวเคราะห์ Vegeta "นี้รสชาติล้วน.." เขากล่าวอย่างเงียบ ๆYamcha หัวเราะ "คุณคนบ้า ขนมปัง ได้หมายความว่า รสชาติเหมือนที่..."Kakarotto glared ที่เขา มนต์เขาถูกเรียกว่าเป็นคนบ้า แต่ก็พยายามที่จะลืมเกี่ยวกับมัน และยังคงรับประทานอาหาร คิมิโกะยิ้มอีก "ขอโทษ ฉันต้องช่วยทำ paitent อื่นให้ ฉันยังคงได้หลัง "เธอกล่าว และทิ้งหลังจากกินชิ้นขนมปังช้า เขาเริ่มกินอาหารได้เร็วขึ้น เพราะเขาเริ่มรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นเดิน เขา ก็ก้าวช้ามากสำหรับของ Saiyajin เพื่อของมนุษย์ มันเป็นความเร็วปกติ แล้ว เขาเริ่ม eata Bulma เร็ว ประหลาดใจ Puar และ Yamcha อาหารทั้งหมดในจานได้หายไปในไม่กี่วินาที และยังเหลือหิว Kakarotto"ฉันจะได้ข้อมูลเพิ่มเติมโปรด Kakarotto ถามของ Earthling"อึมใช่ ฉันจะไปรับคิมิโกะ..." ยัง Bulma กล่าว ตะลึงของวัยรุ่นนี้สามารถกินได้รวดเร็วขึ้น เธอเดินออกมาอย่างรวดเร็วเพื่อค้นหาพยาบาลหญิง"คุณต้องสวยหิว" Puar กล่าว"ฉัน" Kakarotto กล่าวว่า และเริ่มลง "ฉันไม่ได้กินในสองสามวัน...""วิธีมา" Yamcha ถามKakarotto หาที่เขา และ ตอบ "เนื่องจากไม่มีอาหารใด ๆ... มีไม่ใด ๆ อื่น ๆ ของโลกอาจไปที่มีอาหารใด ๆ ดังนั้นผมจะรอจนกว่าผมให้โลก "Supressed Yamcha เป็น chuckle "ดังนั้นแล้ว ไม่ใช่ของมนุษย์ ของคุณจากอีกโลกและเดินทางไปทางโลก... เนื่องจาก.. ? "เขาไม่รอ Kakarotto เสร็จมันออก"เพราะถ้าผมไม่ได้ผมจะตาย""Wha-""ฉันกลับมา" คิมิโกะกล่าวว่า อาหารเพิ่มเติม Bulma และเธอกลับ walked ใน "นี่แหละคนหนุ่ม" เธอกล่าวว่า สุภาพ และทำอาหารบนนอน"ขอบคุณ..." Kakarotto กล่าวว่า และเริ่มกิน rapidally อีกครั้งตาของคิมิโกะ widened อย่างมาก และเฝ้าดูเขาสิ่งหน้าอาหารทั้งหมดในจาน ได้ทั้งหมดไปในไม่ช้า เขามองกลับพยาบาล "ได้เพิ่มเติม โปรด "เขาถาม'มีอะไรกับผู้ชายคนนี้ "เธอคิดในช็อต เธอ stumbled ไปข้างหน้าเล็กน้อย, "ใช่ Um แน่ใจ แน่นอนคุณสามารถได้" เธอว่า แล้วคว้าจาน จาก นั้นวิ่งออกมาอย่างรวดเร็วKakarotto frowned "ทำไมไม่ทุกคนคิดว่า ฉันแปลก" เขาสังเกตกระดี๊กระด๊าไป Bulma "ดี คนได้แตกต่างกัน แต่ผมไม่เคยเห็นใครกินเร็วขนาดนั้นก่อน.."ก็" และไม่ทุกวันคุณเห็นยานอวกาศล้มลงของไม่มีที่ไหนติดกับบ้านของคน" Puar กล่าว"กับเด็กในเรื่องที่คิดว่า ของเขาเป็นคนต่างด้าว" Yamcha หัวเราะ"มันไม่ได้ตลก และอย่า คิดว่า ฉันรู้" Kakarotto growled และฟันของเขาในขณะที่บอกว่า "ฉันไม่เข้าใจทำไมพวกคุณไม่เชื่อฉันโงนเงน ชาวโลกของฉันต้องฆ่าฉันสำหรับการแตกต่างกัน"พวกเขาทั้งหมดประหลาดใจเมื่อพวกเขาได้ยิน Kakarotto growl เขาแต่เพียงแห่งเช่นสัตว์ แต่ Kakarotto ไม่ได้ทำ แต่ เขายังคงดำเนินต่อ ไป, "พวกเขาถูกล็อคผมสำหรับ 2 ปี และถือว่าแย่มาก เฉพาะหนี 4 วันที่ผ่านมา และฉันเป็นแล้วการรักษาไม่ดีอีก""คุณอยู่ใน prision" Bulma ถามช็อก"ทำไม" Puar ถาม"เพราะฉันนั้นแตกต่างกัน" เขาซ้ำ "ฉันไม่ได้ดู หรือทำเหมือนพวกเขา และค่อย Saiyajin เต็ม blooded แต่ไม่มีครอบครัว... ยกเว้นครอบครัวของจริงดู และละครเช่น Saiyajin ในขณะที่ฉันไม่ "เขาอธิบาย "ครอบครัวของฉันส่งฉันไปโลกนี้การของ Saiyajin อื่น ๆ ดังนั้นฉันสามารถอยู่ในความสงบ แต่ถ้าฉันไม่ทำลายยานอวกาศที่เร็ว จะตาย"Bulma และ Puar ของตาได้กว้างกว่าที่เคย แต่ Yamcha จริง ๆ ไม่เชื่อเขา "Oh แย่เด็ก เขา จะสับสนจริง ๆ ..." เขาเบา ๆKakarotto จะ ร้องเป็นครั้งแรกจนกระทั่ง Kimoko เดินกลับ ด้วยจานของอาหารที่เขาได้ เธอตั้งบนเตียงนอน และ Kakarotto ได้อย่างรวดเร็วกินมันทั้งหมด แล้ว ขออาหารมากขึ้น"ได้ 3 แผ่นแล้ว..." Bulma กล่าว"ฉันไม่มีอีกต่อไป" Kakarotto ถามเศร้า"ไม่ไม่ไม่ ฉันสามารถได้รับเพิ่มเติม เก็บ" คิมิโกะกล่าว และรับจาน แล้วเดินกลับออกมา"ที่ทำคุณใส่ทั้งหมดหรือไม่" Puar ถาม"ในท้องของดิฉัน" Kakarotto ตอบกลับ"ตกลงนี้..." Yamcha กล่าวว่า ได้รับความสนใจของพวกเขาทั้งหมด "หลังจากที่คุณเสร็จสิ้นการรับประทานอาหาร ผมจะซื้อตัวพนักงานในเมืองแตกต่างกัน และคุณสามารถมีอยู่ มิสเตอร์คนต่างด้าว" เขาหัวเราะKakarotto hissed "จริง ๆ ไม่ได้ตลกด้วย" ขนบนหางของเขา spiked "ฉันจริง ๆ ไม่จากที่นี่ ฉันเกลียดการทำซ้ำตัวเอง แต่ไม่รู้อะไรทำให้คุณเชื่อผม และยังไม่ทราบว่าพนักงานมี แต่ฉันไม่ไปสถานที่ต่อไป ต้องรู้ที่ยานอวกาศ "Puar และ Bulma ดีเงียบ และดูเด็กผู้ชายสองคน ศีรษะ มีรอยขีดข่วน Yamcha "ทั้งหมดขวา แล้ว kiddo จะพาคุณไปที่ยานอวกาศจะ"Kakarotto ไปอัพ "คุณทราบ?""ฮ่ะ" Yamcha โกหก "หลังจากที่คุณเสร็จสิ้นการรับประทานอาหาร และพักผ่อนอยู่ จะ พาคุณมี""ไม่ต้องไปมี! " Kakarotto กล่าวว่า, "ฉันไม่มีจะกิน และนอน ดีแค่ตอนนี้กรุณาพาฉันมี. " เขา pleaded"ไม่ยกเว้นว่าคุณกิน และนอน" Yamcha กล่าวKakarotto ให้ออก growl อีกไม่พอ "แต่มันเป็น emergancy การ-""ไม่ไปไปใช้คุณมี..."Kakarotto ก้าวออกจากเตียงหรือ และยืนหน้า Yamcha เขาพยายามทำให้ตัวเองดูยาก แม้ว่าเขา และมากสั้นกว่าเขา เขาเกือบทำอะไรไปเรือขณะนี้ แม้ว่าเขาได้หลอก Yamchaแน่นอน มันไม่ตกใจ Yamcha ยัง เขาพยายามไม่หัวเราะ "ผมไม่เชื่อว่าเป็นเด็กนี้ว่าบ้า" เขากล่าวว่า การ Puar Bulma "บางทีเราควรนำเขาไปโรงพยาบาลโรคจิตแทน Hahaha "Kakarotto ไม่ได้เป็นผู้หนึ่งที่ชอบใช้ความรุนแรง แต่เขาอยากจะทำทุกอย่างก็... แขนของวัยรุ่นสีบลอนด์ยิงออกและเขาคว้าคอของ Yamcha และยกเขาขึ้นกรีดร้อง Bulma และดิฉันจากช็อก Puar ถูกแช่ในความกลัว Kakarotto ถาโถมของ Yamcha กลับเข้าไปในกำแพง และให้เขาดูโกรธ "ฉันเท่านั้นจะไปขออีกครั้ง IS ยานอวกาศ" เขา growled นักYamcha ไอ, "ฉัน... ไม่... หายใจ "เขาทำKakarotto หลุด Yamcha พื้น และเฝ้าดูเขาคลานขึ้น และกดค้างไว้ที่คอของเขาในความเจ็บปวด "สิ่งที่เป็นคุณ!" Yamcha ถาม "คุณใจถั่ว?""ของถั่วเป็นอาหาร และไม่ฉันไม่ได้ ฉันดูเหมือนอาหารเพื่อคุณ" Kakarotto ถามความรำคาญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาและยืนอยู่ถัดจาก Kakarotto "สวัสดีชื่อของฉันคือ Kimiko. ในขณะที่คุณกำลังนอนหลับอยู่เราเอาเลือดของคุณสำหรับการทดสอบและมันก็แปลกมาก. เลือดของคุณไม่ปกติ ... " "เพราะฉัน m มนุษย์ไม่ได้. " Kakarotto รู้สึกเหมือนกับว่าเขาได้กล่าวว่าอย่างน้อย 20 ครั้ง. เธอมองที่ Yamcha และ Bulma ในความสับสน แต่พวกเขาก็ส่ายหัวของพวกเขา "โอ้หนอ .. " เธอมองกลับมาที่ Kakarotto "ตกลงแล้วคุณไม่ได้ ... "เธอกล่าวและมีรอยขีดข่วนหัวของเธอ" อย่างไรก็ตามเรายังคงคิดว่าคุณควรจะได้รับประทาน. เราจะให้คุณอาหารและคุณอาจจะนอนที่นี่เพื่อดูเล็ก ๆ น้อย ๆ . เมื่อความรู้สึกของคุณดีขึ้นของคุณได้รับอนุญาตให้ออกจาก. " เธอบอกว่า. "แต่ฉันรู้สึกดีกว่านี้ครับผมหมายถึงพลาด." Kakarotto กล่าวว่ารีบร้อน "มีบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญที่ฉันต้องทำคือ." "ของคุณไม่ดีขึ้นชายหนุ่มคนหนึ่ง." พยาบาลกล่าวว่าอย่างรุนแรง "คุณต้องมีส่วนที่เหลือ. ถ้าคุณไม่กินเร็ว ๆ นี้หรือได้รับการนอนหลับที่คุณอาจท้ายจริงๆป่วยและได้รับบาดเจ็บ. คุณอาจจะตาย. เป็นสิ่งที่ไม่ดีต่อสุขภาพของคุณทำเช่นนั้นโปรดอยู่ที่นี่." Kakarotto กำลังเติบโต ผิดหวัง แต่เขาเชื่อฟัง เขาจะยังคงแทบจะไม่ย้ายดังนั้นไม่มีทางที่เขาจะได้พบกับเรือพื้นที่ที่ไม่มี เขากลับมาวางลงและจ้องมองที่เพดานเงียบ ๆ . "ดี." พยาบาลและยิ้มกล่าวว่า "ผมจะกลับมากับอาหารแล้วคุณจะได้รับส่วนที่เหลือบาง." เธอเดินออกจากประตูและซ้าย. เด็กที่มีผมสีม่วงมองที่นาฬิกาของเขา "โอ้ไม่เป็น 05:30. แม่ของฉันต้องการให้ผมมาที่บ้านครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา. ผมต้องไปคน. ฉันอาจจะเห็น คุณในวันพรุ่งนี้ลาก่อน. " เขากล่าวว่าได้อย่างรวดเร็วและวิ่งออกไปที่ประตู. "ใครเขา?" Kakarotto ถาม Yamcha. "โอ้เขาเป็นหนึ่งในเพื่อนของเราลำต้น." Yamcha ตอบ. Kakarotto พยักหน้าและมองกลับขึ้นไป เขายังคงกังวลเกี่ยวกับยานอวกาศ ... เขาพยายามที่จะคิดในเชิงบวกเป็นว่า เขาได้ทำของความใกล้ชิดที่เป็นสิ่งที่ดีก็ไม่ได้หรือไม่ มีผู้ที่ได้รับการดูแลเกี่ยวกับเขาและพูดกับเขาเขาไม่ได้หนึ่งของพวกเขาได้รับอันตรายหรือหมายถึงว่าเป็นที่ดี และดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างสำหรับ Yamcha เขาก็ไม่แน่ใจจริงๆว่ามันคืออะไร แต่ แต่ ... เขาวางแผนในการหายานอวกาศที่เร็วที่สุดเท่าที่เขาได้ดีกว่าที่เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในขณะนี้ แต่คนอื่น ๆ คิดว่ามันเป็น Kakarotto สุขภาพที่มีความสำคัญมากขึ้น เพียงมนุษย์ที่ไม่เข้าใจเลย และ Kakarotto ก็เริ่มที่จะเชื่อว่าทุกความคิดของมนุษย์เหล่านี้เขากำลังนอนอยู่กับพวกเขาเกี่ยวมาจากดาวเคราะห์ผักและเป็น Saiyajin วิธีที่ถูกเขาจะโน้มน้าวให้พวกเขาว่ามันเป็นความจริง? "เฮ้เด็ก." เขาได้ยินเสียงของ Yamcha "พยาบาลจะกลับมา." Kakarotto ลุกขึ้นนั่งและเฝ้าดูผู้หญิงวางจานอาหารบนเตียง "ที่นี่คุณมี. ถ้าคุณต้องการอีกต่อไปแล้วโปรดแจ้งให้เราทราบ." เธอบอกว่าหวาน. Kakarotto จ้องที่มันสักครู่ 'แต่สิ่งที่ถ้าพวกเขาจะนอนอยู่กับผมหรือเปล่า เกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขากำลังให้อาหารฉันยาพิษ? เขาคิดว่าเต็มไปด้วยความกังวล. เขาหยิบขึ้นมาขนมปังและดมกลิ่นมันทำให้แน่ใจว่ามันกลิ่นที่เหมาะสมและมันไม่ได้มีสารเคมีที่ไม่ดีใด ๆ ในนั้น พวกเขาทุกคนจ้องมอง Kakarotto เหมือนเขาเป็นคนบ้า แต่เขาไม่สนใจจ้อง. หลังจากกลิ่นขนมปังที่เขาตัดสินใจว่ามันเป็นไม่เป็นอันตรายดังนั้นเขา nibbled ในนั้นที่จะลอง ลิ้มรสมันแตกต่างกันเล็กน้อยกับอาหารบนโลกผัก "นี่รสชาติธรรมดา .. " เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ . Yamcha หัวเราะ "คุณงี่เง่าก็ขนมปังมันหมายถึงการได้ลิ้มรสเช่นนั้น ... " Kakarotto จ้องไปที่เขาโกรธเคืองเขา ถูกเรียกว่าคนบ้า แต่พยายามที่จะลืมเกี่ยวกับมันและยังคงรับประทานอาหาร คิมิโกะยิ้มอีกครั้ง "ขอโทษนะที่ฉันมีที่จะช่วยออก paitent อื่น. ฉัน wil จะกลับมา." เธอกล่าวและซ้าย. หลังจากกินขนมปังช้าเขาเริ่มรับประทานอาหารได้เร็วขึ้นเพราะเขาเริ่มรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นรอบ ๆ ที่นี่ เพื่อเขาว่ามันเป็นก้าวช้ามากสำหรับ Saiyajin ของการของมนุษย์มันเป็นความเร็วปกติ จากนั้นเขาก็เริ่มที่จะ Eata ได้เร็วขึ้นน่าแปลกใจ Bulma, Puar และ Yamcha อาหารทุกจานก็หายไปในเรื่องของการวินาทีและ Kakarotto ถูกทิ้งยังคงหิว. "ฉันสามารถมีโปรดมากขึ้นหรือไม่" Kakarotto ถาม. ของมนุษย์"อืมใช่ฉันจะไปรับ Kimiko ... " Bulma กล่าวว่ายังคงตะลึงของวิธีการที่รวดเร็ววัยรุ่นนี้จะได้กิน เธอเดินออกไปอย่างรวดเร็วในการค้นหาพยาบาลหญิง. "คุณจะต้องหิวสวย." Puar กล่าว. "ผม." Kakarotto พูดและจ้องมองลง "ผมยังไม่ได้กินในสองสามวัน ... " "ทำไม?" Yamcha ถาม. Kakarotto มองมาที่เขาและตอบว่า "เพราะผมไม่ได้มีอาหารใด ๆ ... ไม่ได้มีโลกอื่น ๆ ของฉันจะไปกับที่มีอาหารใด ๆ ดังนั้นผมจึงต้องรอจนกว่าฉันได้ไปโลก." Yamcha supressed หัวเราะ "ดังนั้นแล้ว. ไม่ได้เป็นมนุษย์ของคุณของคุณจากดาวเคราะห์ดวงอื่นและคุณเดินทางไปตลอดทางจนถึงโลก ... เพราะ .. ?" เขากำลังรอที่จะเสร็จสิ้น Kakarotto มันออก. "เพราะถ้าฉันไม่ได้ฉันจะมีผู้เสียชีวิต." "Wha-" "ฉันกลับ." คิมิโกะกล่าวกับอาหารมากขึ้นเป็น Bulma และเธอเดินกลับมาอยู่ใน "นี่คุณไปชายหนุ่มคนหนึ่ง." เธอกล่าวอย่างสุภาพและวางอาหารบนเตียง. "ขอบคุณ .. " Kakarotto พูดและเริ่มกิน rapidally อีกครั้ง. ตาของ Kimiko กว้างอย่างมากและดูสิ่งที่เขาใบหน้าของเขากับอาหารทุกจาน มันก็หายไปทั้งหมดในไม่ช้า เขามองกลับมาที่พยาบาล "ฉันสามารถมีเพิ่มเติมหรือไม่โปรด?" เขาถาม. 'สิ่งที่อยู่กับผู้ชายคนนี้? เธอคิดว่าในช็อต เธอสะดุดไปข้างหน้าเล็ก ๆ น้อย ๆ "อืมใช่แน่ใจว่าของหลักสูตรที่คุณสามารถ." เธอกล่าวและคว้าจานแล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว. Kakarotto ขมวดคิ้ว "ทำไมทุกคนไม่คิดว่าฉันแปลก?" เขาสังเกตเห็น. Bulma หัวเราะคิกคัก "ดีทุกคนที่แตกต่างกัน. แต่ผมไม่เคยเห็นใครที่กินได้อย่างรวดเร็วก่อนที่จะ .. " เธอกล่าว. "และก็ไม่ได้ในชีวิตประจำวันที่คุณจะเห็นความผิดพลาดของยานอวกาศลงจากที่ไหนเลยต่อไปที่บ้านของใครบางคน." Puar กล่าวว่า. "ด้วยเด็กในนั้นที่คิดว่าเขาเป็นคนต่างด้าว." Yamcha หัวเราะ. "มันไม่ตลก. และฉันไม่คิดว่าฉันรู้ว่า." Kakarotto คำรามและกรวดฟันของเขาในขณะที่พูดว่า "ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพวกคุณไม่เชื่อฉัน. คนของดาวเคราะห์ของฉันต้องการที่จะฆ่าฉันด้วยสำหรับการที่แตกต่างกัน." พวกเขาประหลาดใจเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงคำราม Kakarotto เขาฟัง เหมือนสัตว์ แต่ Kakarotto ก็ยังไม่ได้ทำเขายังกล่าวต่อว่า "พวกเขาถูกขังฉันขึ้นเป็นเวลา 2 ปีและรับการรักษาชะมัดฉันเท่านั้นที่หนีออกมา 4 วันที่ผ่านมาและฉันได้รับการรักษาไม่ดีอีกครั้ง". "คุณอยู่ใน prision?" Bulma ถามในช็อต. "ทำไม?" Puar ถาม. "เพราะผมเป็นคนที่แตกต่างกัน." เขาซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า "ผมไม่ได้มองหรือการกระทำเช่นพวกเขาและผมก็ไม่ได้เต็มอารมณ์ Saiyajin แต่ไม่เป็นครอบครัวของฉัน .. ยกเว้นครอบครัวของฉันจริงมองและทำหน้าที่เหมือน Saiyajin ในขณะที่ฉันไม่ได้." เขาอธิบายว่า "ครอบครัวของฉันส่งฉันไปโลกใบนี้ที่จะออกไปจากที่อื่น ๆ Saiyajin เพื่อที่ฉันจะได้อยู่ในความสงบ แต่ถ้าฉันไม่ได้ทำลายยานอวกาศที่เร็ว ๆ นี้ผมจะตาย." Bulma และตา Puar ของได้กว้างกว่า เคย แต่ Yamcha จริงๆไม่เชื่อเขา "โอ้เด็กยากจนเขาสับสนจริงๆ .. " เขาหัวเราะ. Kakarotto กำลังจะตะโกนใส่หน้าเขาเป็นครั้งแรกจนถึง Kimoko เดินกลับไปอยู่กับจานอาหาร เธอวางไว้บนเตียงและ Kakarotto อย่างรวดเร็วกินมันทั้งหมดแล้วถามหาอาหารมากขึ้น. "คุณมี 3 แผ่นแล้ว ... " Bulma กล่าว. "ฉันไม่สามารถมีอีกต่อไป?" Kakarotto ถามเศร้า. "ไม่ไม่ไม่ฉันจะได้รับมากขึ้นยึดมั่นใน". คิมิโกะพูดและหยิบขึ้นมาจานจากนั้นก็เดินกลับออกมา. "ที่คุณจะวางทั้งหมดของมันได้หรือไม่" Puar ถาม. "ในกระเพาะอาหารของฉัน." Kakarotto ตอบ. "ตกลงวิธีการเกี่ยวกับเรื่องนี้ .. " Yamcha กล่าวว่าได้รับความสนใจของพวกเขาทั้งหมด "หลังจากเสร็จสิ้นการรับประทานอาหารที่ผมจะซื้ออพาร์ตเมนต์ในเมืองที่แตกต่างกันและคุณจะได้อยู่ที่นั่นคนต่างด้าวนาย." เขาหัวเราะ. Kakarotto hissed "จริงๆมันไม่ได้ตลก." ขนหางของเขาถูกแทงขึ้น "ฉันจริงๆไม่ได้มาจากที่นี่. ฉันเกลียดการทำซ้ำตัวเอง แต่ผมไม่ทราบว่าจะทำอะไรที่จะทำให้คุณเชื่อฉัน. และฉันยังไม่ทราบว่า Aparment แต่ ผมไม่อยากจะไปยังสถานที่ที่อยู่แล้วฉันต้องการที่จะทราบว่าเป็นยานอวกาศ. " Puar และ Bulma อยู่เงียบและดูเด็กชายสองคน Yamcha รอยขีดข่วนหัวของเขา "ทุกสิทธิเด็กน้อยแล้วผมจะพาคุณไปที่ยานอวกาศเป็น .. " Kakarotto กระโดดขึ้น "คุณรู้ไหมว่ามันอยู่ที่ไหน !?" "อ๋อ." Yamcha โกหก "หลังจากที่คุณเสร็จสิ้นการรับประทานอาหารและพักผ่อนผมจะพาคุณมี." "ไม่มี แต่ผมต้องไปที่นั่นตอนนี้!" Kakarotto กล่าวว่า "ผมไม่ได้มีการกินและการนอนหลับผมสบายดีขณะนี้เป็นเพียงแค่พาฉันมี." เขาสารภาพ. "ไม่เว้นแต่คุณกินและการนอนหลับ." Yamcha กล่าว. Kakarotto ให้ออกคำรามของแห้วอีก "แต่มัน emergancy-" "ผมไม่ได้จะใช้เวลาที่คุณมี .. " Kakarotto ก้าวออกมาจากเตียงแล้วและยืนอยู่ตรงหน้าของ Yamcha เขาได้พยายามที่จะทำให้ตัวเองดูยากแม้เขาจะอายุน้อยกว่าและมากน้อยกว่าเขา เขาเกือบจะทำอะไรที่จะได้รับเรือในขณะนี้แม้ว่าเขาจะมีที่จะทำให้ตกใจ Yamcha. แน่นอนมันไม่ได้ทำให้ตกใจ Yamcha ยังเขาก็พยายามที่จะไม่หัวเราะ "ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเด็กคนนี้บ้าคือ ! " เขาพูดกับ Puar และ Bulma "บางทีเราควรจะพาเขาไปโรงพยาบาลโรคจิตแทน! ฮ่า ๆ ๆ ๆ !" Kakarotto ไม่ได้เป็นคนที่ชอบใช้ความรุนแรง แต่เขาอยากจะทำทุกอย่างที่เขาสามารถทำได้ ... แขนสีบลอนด์วัยรุ่นยิงออกมาและ เขาคว้าคอของ Yamcha และยกเขาขึ้น. Bulma กรีดร้องและลมจากช็อต Puar ถูกแช่แข็งในความหวาดกลัว Kakarotto กระแทกกลับ Yamcha เข้าไปในผนังและทำให้เขาดูโกรธ "ฉันก็แค่จะถามอีกครั้งหนึ่งที่ซึ่งเป็นยานอวกาศ" เขาคำรามอย่างบ้าคลั่ง. Yamcha ไอ "ฉัน ... ไม่สามารถหายใจ ... !" เขาสำลัก. Kakarotto Yamcha ลดลงไปที่พื้นและดูเขารวบรวมข้อมูลขึ้นและถือคอของเขาในความเจ็บปวด "อะไรคือสิ่งที่ผิดปกติกับคุณ ?!" Yamcha ถามว่า "คุณถั่ว !?" "ของนัทเป็นอาหารและไม่มีฉันไม่ได้. ฉันมีลักษณะเหมือนอาหารให้กับคุณ?" Kakarotto ถามรำคาญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้หญิงที่เดินเข้ามายืนอยู่ข้างๆ kakarotto " สวัสดี ฉันชื่อ คิมิโกะ ในขณะที่คุณกำลังหลับอยู่ เราเอาเลือดของคุณเพื่อทดสอบและมันก็แปลกมาก เลือดของคุณไม่ปกติ . . . . . . . "

" เพราะผมไม่ใช่มนุษย์ . " kakarotto รู้สึกเหมือนเขากล่าวว่าอย่างน้อย 20 ครั้ง

เธอมองและบลูม่าหยำฉา สับสน แต่พวกเขาเพียงแค่สั่นศีรษะของพวกเขา , " เอ่อ . . . . . . . " เธอมองไปที่ kakarotto " ก็ได้คุณไม่ได้ . . . . " เธอพูดแล้วเกาหัว ยังไงเราก็ยังคิดว่า คุณควรกิน เราจะให้คุณอาหาร คุณอาจจะนอนที่นี่ซักหน่อย เมื่อความรู้สึกของคุณดีกว่าปล่อย " เธอกล่าว .

" แต่ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้วครับ ผมหมายถึงคุณ " kakarotto บอกว่ารีบ มีบางสิ่งสำคัญที่ต้องทำ . "

" ของคุณไม่ดี พ่อหนุ่ม " พยาบาลพูดอย่างโหดเหี้ยม ," คุณต้องพักผ่อน ถ้าคุณไม่กินเร็วๆนี้ หรือ นอน คุณอาจจะเหนื่อยและเจ็บ คุณอาจจะตายได้ มันไม่แข็งแรงแล้วคุณทำดังนั้นได้โปรดอยู่ที่นี่ "

kakarotto เติบโตผิดหวัง แต่เขาก็ทำตาม เขายังแทบไม่ขยับ ดังนั้น ไม่มีทางที่เขาจะหาพื้นที่ที่เรือ เขาเอนหลังลงและจ้องมองเพดานอย่าง

" ดี " พยาบาลพูด แล้วก็ยิ้ม" ฉันจะกลับกับอาหารจากนั้นคุณสามารถพักผ่อน " เธอเดินออกประตูไป

เด็กที่มีผมสีม่วงดูนาฬิกา โอ้ไม่ มันเข้าไป . แม่ของฉันอยากให้ฉันกลับบ้าน เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ฉันต้องไปจริงๆนะ ฉันอาจจะพบคุณพรุ่งนี้ บาย " เขาพูดอย่างรวดเร็ว และวิ่งออกประตู

" เขาคือใคร ? " kakarotto ขอให้หยำฉา

" โอ้เขาเป็นหนึ่งในเพื่อนของเรากางเกง " หยำฉา ตอบ

kakarotto พยักหน้าและมองกลับขึ้นไป เขายังคงกังวลเกี่ยวกับยานอวกาศ . . . . . . . เขาพยายามคิดบวกนะ เขาได้รู้จัก ดีไม่ใช่เหรอ มีคนที่แคร์เขาและคุยกับเขา ไม่หนึ่งของพวกเขาได้รับหมายถึงหรือเจ็บปวด นั่นเยี่ยมมาก และเขาดูเหมือนจะรู้สึกอะไรกับหยำฉา เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรมันหรอกนะ . . . . . . .

เขาวางแผนในการค้นหาว่า ยานอวกาศ ทันทีที่เขาดีขึ้น นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ แต่คนอื่นคิดว่ามันเป็น kakarotto สุขภาพที่สำคัญมาก ของมนุษย์ก็ยังไม่เข้าใจ kakarotto และเริ่มที่จะเชื่อว่าทั้งหมดเหล่านี้มนุษย์คิดว่าเขา โกหกเขาเรื่องที่มาจากดาวเวจิต้า และเป็น saiyajin .เขาจะโน้มน้าวให้เขารู้ว่ามันคือความจริง

" นี่ . . . " เขาได้ยินเสียงของหยำฉา " พยาบาลก็กลับสิ "

kakarotto ลุกขึ้นนั่ง และเฝ้าดูหญิงสาววางจานอาหารลงบนเตียง " ที่นี่คุณจะ ถ้าคุณต้องการอีกต่อไปแล้วโปรดแจ้งให้เราทราบ . " เธอกล่าวว่าหวาน

kakarotto จ้องมองมันอยู่ครู่หนึ่ง . . . แต่ถ้าเขาจะโกหกฉัน ? แล้วถ้าพวกเขาให้อาหารฉันกิน ยาพิษ' เขาคิดว่าเต็มไปด้วยความกังวล

เขาหยิบชิ้นของขนมปังและดมกลิ่นมัน ให้แน่ใจว่ามันไม่ใช่ และมันไม่ได้มีสารเคมีใด ๆ ที่ไม่ดีเลย พวกเขาทั้งหมดจ้องมอง kakarotto เหมือนเขาบ้า แต่เขาไม่สนใจสายตา

หลังจากได้กลิ่นขนมปัง เขาตัดสินใจว่ามันไม่ได้อันตรายเขาแทะมันอยากลอง มันลิ้มรสแตกต่างกันเล็กน้อยกับอาหารบนดาวเคราะห์เบจิต้า " รสชาติธรรมดา . . . . . . ." เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ .

หยำฉา หัวเราะ " เจ้าโง่ ขนมปัง มันหมายถึงรสนิยมแบบนี้ . . . . . . . "

kakarotto ถลึงตามองเขา ทำให้เขาถูกเรียกว่าโง่ แต่พยายามจะลืมมันและกินต่อเถอะ คิมิโกะยิ้มอีกครั้ง " ขอโทษครับ ผมต้องช่วย paitent อื่น ผมจะกลับ " เธอพูดแล้ว

หลังจากกินขนมปังแผ่นช้าๆเขาเริ่มกินเร็ว เพราะเขาเริ่มรู้สึกสบายเพิ่มเติมที่นี่ มันเป็นจังหวะช้ามากสำหรับ saiyajin ของมนุษย์มันก็เร็วปกติ แล้วเขาก็เริ่ม eata เร็ว แม้น่าแปลกใจบลูม่าหยำฉา puar , และ . อาหารทุกอย่างในจานก็หายไปในไม่กี่วินาทีและ kakarotto ยังเหลือ หิว . . .

" ขอเพิ่มเติมโปรด ? kakarotto ถามชาวโลก . .

" อืมใช่ฉันจะไปหาคิมิโกะ . . . . . . . " บลูม่าบอกยังงงวิธีที่รวดเร็วนี้วัยรุ่นที่ได้กิน เธอเดินออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อค้นหาพยาบาลหญิง

" คุณคงจะหิว " puar พูด

" ผม " kakarotto พูดและจ้อง " ข้าไม่ได้กินอะไรมา 2 วัน . . . . . . . "

" ทำไม ? " หยำฉาถาม

kakarotto เงยหน้ามองเขาและตอบว่า " เพราะผมไม่มีอาหารใด ๆ . . . . . . .มีไม่ใด ๆอื่น ๆของโลกที่ฉันสามารถไปที่อาหารใด ๆ ดังนั้น ผมต้องรอจนกว่าจะถึงโลก "

supressed หยำฉาหัวเราะเบาๆ " งั้นก็ เธอไม่ใช่มนุษย์ เธอมาจากดาวดวงอื่น และคุณเดินทางสู่โลก . . . . . . . เพราะ . . . . . . ? " เขารอ kakarotto จบเลย

" เพราะถ้าฉันไม่รู้ ฉันคงตายไปแล้ว "

" อะ "

" ฉันกลับมาแล้ว