Psychological contract describes an

Psychological contract describes an individual’s beliefs, shaped by the organisation
regarding the terms of an exchange between an individual and the organisation (Rousseau,
1995). Robinson (1996) defines psychological contract as the employee’s perception of
what they owe to their employers and what their employers owe to them. The
interpretation of psychological contract between employee and employer may not be
necessarily shared by both parties as it is highly perceptual and subjective. Scholars also
indicate that the differences in perceptions may result in one party believing that the other
has violated the terms of the contract. Employees’ perceptions of the obligations
established at the time of employment may change as the years of employment increases;
hence, employees tend to attribute increasing perceived obligation from their employer
while their own perceived obligation decreases (Robinson, Kraatz, & Rousseau, 1994).
In light of Robinson et al.’s view, one can regard PCV as an emotional and affective state
that may follow from the belief that one’s organisation has failed to adequately maintain
the psychological contract. Robinson et al. also indicate that violation leads to low
organisational commitment, less organisational citizenship behaviour and poor job
satisfaction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัญญาทางจิตวิทยาอธิบายความเชื่อของแต่ละบุคคล รูป โดยองค์กรเกี่ยวกับเงื่อนไขการแลกเปลี่ยนระหว่างบุคคลและองค์กร (Rousseau1995) . โรบินสัน (1996) กำหนดสัญญาทางจิตใจเป็นการรับรู้ของพนักงานของสิ่งที่พวกเขาเป็นหนี้ให้นายจ้างและที่นายจ้างค้างชำระนั้น ที่การตีความสัญญาทางจิตใจระหว่างพนักงานและนายจ้างอาจไม่จำเป็นต้องใช้ร่วมกัน โดยทั้งสองฝ่ายก็ตามอัตวิสัย และ perceptual สูง นักวิชาการยังระบุว่า ความแตกต่างในแนวอาจทำให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเชื่อว่าที่อื่น ๆมีละเมิดเงื่อนไขของสัญญา พนักงานรับรู้ภาระหน้าที่ก่อตั้งขึ้นในเวลาของการจ้างงานอาจเปลี่ยนเป็นปีของการจ้างงานเพิ่มขึ้นดังนั้น พนักงานมักจะ เพิ่มข้อผูกมัดการรับรู้จากนายแอตทริบิวต์ในขณะที่ข้อผูกมัดตนเองรับรู้ลดลง (โรบินสัน Kraatz และ Rousseau, 1994)เมื่อมุมมอง al. โรบินสันร้อยเอ็ด หนึ่งสามารถถือ PCV สถานะทางอารมณ์ และผลที่ตามจากความเชื่อว่าขององค์กรล้มเหลวในการรักษาอย่างเพียงพอสัญญาทางจิตใจ Al. ร้อยเอ็ดโรบินสันยังระบุว่า การละเมิดนำไปต่ำมั่น organisational น้อยสัญชาติ organisational พฤติกรรมและงานดีพึงพอใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สัญญาทางจิตวิทยาอธิบายความเชื่อของแต่ละคนที่มีรูปร่างโดยองค์กรเกี่ยวกับเงื่อนไขของการแลกเปลี่ยนระหว่างบุคคลและองค์กร (รูสโซส์ 1995) โรบินสัน (1996) กำหนดเป็นสัญญาทางจิตวิทยาการรับรู้ของพนักงานของสิ่งที่พวกเขาเป็นหนี้ให้นายจ้างของพวกเขาและสิ่งที่พวกเขาเป็นหนี้นายจ้างให้กับพวกเขา ตีความสัญญาทางจิตวิทยาระหว่างพนักงานและนายจ้างอาจจะไม่ได้ใช้ร่วมกันจำเป็นต้องโดยทั้งสองฝ่ายในขณะที่มันเป็นอย่างสูงที่การรับรู้และอัตนัย นักวิชาการยังระบุว่าความแตกต่างในการรับรู้อาจส่งผลให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเชื่อว่าคนอื่น ๆ ได้ละเมิดเงื่อนไขของสัญญา พนักงานรับรู้ 'ของภาระผูกพันที่จัดตั้งขึ้นในช่วงเวลาของการจ้างงานอาจมีการเปลี่ยนแปลงเป็นปีที่การเพิ่มขึ้นของการจ้างงานด้วยเหตุนี้พนักงานมีแนวโน้มที่จะรับรู้คุณลักษณะภาระผูกพันเพิ่มขึ้นจากนายจ้างของพวกเขาในขณะที่ภาระหน้าที่ของตัวเองรับรู้ลดลง(โรบินสัน KRAATZ และรูสโซส์ 1994) ในแง่ของโรบินสัน et al, มุมมอง. ของหนึ่งสามารถ PCV ถือว่าเป็นรัฐทางอารมณ์และอารมณ์ที่อาจตามมาจากความเชื่อที่ว่าองค์กรหนึ่งได้ไม่เพียงพอรักษาสัญญาทางจิตวิทยา โรบินสัน et al, นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าจะนำไปสู่การละเมิดต่ำความมุ่งมั่นขององค์กร, พฤติกรรมการเป็นสมาชิกขององค์กรน้อยลงและงานที่ดีมีความพึงพอใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัญญาทางจิตวิทยาอธิบายถึงความเชื่อของแต่ละคน รูปร่าง โดยองค์กร
เกี่ยวกับเงื่อนไขของการแลกเปลี่ยนระหว่างบุคคลและองค์กร ( Rousseau ,
1995 ) โรบินสัน ( 1996 ) ได้กำหนดข้อตกลงทางจิตวิทยา ตามการรับรู้ของพนักงานของ
สิ่งที่พวกเขาเป็นหนี้กับนายจ้างของพวกเขาและสิ่งที่นายจ้างของพวกเขาเป็นหนี้เขา
การตีความสัญญาทางจิตวิทยาระหว่างพนักงานและนายจ้างอาจไม่จําเป็นต้องใช้ร่วมกันทั้งสองฝ่าย
เป็นอย่างสูง ค่านิยม และอัตวิสัย นักวิชาการยัง
บ่งชี้ว่าอาจจะส่งผลในการรับรู้ต่างกัน ฝ่ายหนึ่งเชื่อว่าอีก
ละเมิดเงื่อนไขของสัญญา การรับรู้ของพนักงานของภาระผูกพัน
ก่อตั้งขึ้นในช่วงเวลาของการจ้างงานอาจจะเปลี่ยนเป็นปีของการเพิ่มขึ้นของการจ้างงาน ;
ดังนั้นพนักงานมีแนวโน้มที่จะเพิ่มการรับรู้ของภาระผูกพันของนายจ้าง
ในขณะที่ตนเองรับรู้หนี้ลดลง ( โรบินสัน คราตส์& Rousseau , 1994 ) .
ในแสงของโรบินสัน et al . มุมมองหนึ่งสามารถพิจารณา PCV เป็นอารมณ์ และทางรัฐ
ที่อาจตามมาจากความเชื่อว่าองค์กรล้มเหลวเพียงพอที่จะรักษา
สัญญาทางจิตวิทยา โรบินสัน et al . ยังชี้ให้เห็นว่า การละเมิดนำไปสู่ความผูกพันองค์กรต่ำ
, พฤติกรรมความเป็นพลเมืององค์กรน้อยลงและความพึงพอใจ
ที่น่าสงสาร