Although a number of studies have b

Although a number of studies have been performed regarding the prevention of CAUTI, most used the definition of CAUTI developed by the Centers for Disease Control of the National Healthcare Safety Network (CDC-NHSN), which includes ASB. However, approximately 75% to 90% of patients with ASB do not develop a systemic inflammatory response or other signs or symptoms that suggest infection [6,7]. Additionally, the monitoring and treatment of ASB is not an effective prevention measure for symptomatic UTI (SUTI), because most cases of SUTI are not preceded by bacteriuria for more than a day [8]. ASB treatment has not been shown to be clinically beneficial and is associated with the selection of antimicrobial-resistant organisms. This study only defined symptomatic UTIs requiring treatment as CAUTI; those uninfected before ICU admission who developed CAUTI within 48 hours of transfer to the ICU were designated as CAUTI occurring in the ICU during patient selection. The CDC definition of nosocomial infection was used as a reference in developing these definitions [9-11]. Because the usual symptoms of UTI (e.g., dysuria, frequent urination, and urgency) are difficult to assess in CAUTI, the presence of fever during urine culture was used to determine SUTI.

Despite a marked reduction in the risk of bacteriuria since the introduction of the sterile, closed urinary drainage system in 1960 [12], bacteriuria inevitably occurs over time either via breaks in the sterile system or via the extraluminal route [13]. Microbial pathogens can enter the urinary tract either by the extraluminal route, via migration along the outside of the catheter in the periurethral mucous sheath, or by the intraluminal route via movement along the internal lumen of the catheter from a contaminated collection bag or catheter-drainage tube junction. The formation of biofilms by urinary pathogens on the surface of the catheter and drainage system occurs universally with prolonged durations of catheterization [14]. Over time, the urinary catheter becomes colonized with microorganisms living in a sessile state within the biofilm, rendering them resistant to antimicrobials and host defenses and virtually impossible to eradicate without removing the catheter.

Not only does the urinary catheter invite biofilm formation, but the presence of the catheter itself impairs many of the normal defense mechanisms of the bladder. The urinary catheter connects the heavily colonized perineum with the normally sterile bladder, and it provides a route for bacterial entry along both its external and internal surfaces [15]. Urine often pools in the bladder or in the catheter itself, and urinary stasis encourages bacterial multiplication [16]. Obstruction of the catheter can lead to overdistension and ischemic damage of the bladder mucosa, thus increasing its susceptibility to bacterial invasion [17]. The catheter also damages the bladder mucosa by triggering an inflammatory response and by mechanical erosion [18,19].

Several risk factors have been cited to be associated with CAUTI. In this study, only two risk factors (duration of catheterization and diabetes) were found to be significantly associated with acquisition of infection.

Increased duration of catheterization was identified as a significant factor associated with acquiring CAUTI in this study and in several other studies [1,20,21]. The occurrence of bacteriuria is inevitable while the urinary catheter is in place [13]. In prospective studies by Garibaldi et al. [8] and Warren et al. [22], the daily risk of bacteriuria with catheterization ranged from 3% to 10% and approached 100% after 30 days, which is considered to be the delineation between short- and long-term catheterization. Of course, in most cases, it was just catheter-associated ASB, which is different from CAUTI. The relationship between catheter-associated ASB and CAUTI is unclear, but the presence of catheter-associated ASB is necessary for the development of CAUTI. The development of urinary symptoms must require some facilitating events, and as the duration of catheterization is increased, the possibility of events occurring is increased also. In addition, catheter-associated ASB represents a large reservoir of antimicrobial-resistant urinary pathogens that may be transmitted to other patients and frequently triggers inappropriate antimicrobial use. Therefore, the greatest impact of an intervention may be to reduce the frequent occurrence of ASB, and the reduction of inappropriate urinary catheter durations is important for that. According to the guidelines on Diagnosis, Prevention, and Treatment of CAUTI in Adults by the Infectious Diseases Society of America in 2009, indications for urinary catheter insertion are described as follows: clinically significant urinary retention, urinary incontinence, accurate urine output monitoring required, and patient unable or unwilling to collect urine [23].

This study identified diabetes as

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าจำนวนของการศึกษามีการดำเนินการเกี่ยวกับการป้องกัน CAUTI ส่วนใหญ่ใช้นิยามของ CAUTI พัฒนา โดยศูนย์ควบคุมโรคแห่งชาติดูแลสุขภาพความปลอดภัยเครือข่าย (CDC-NHSN), ซึ่งรวมถึงเอเอสบี อย่างไรก็ตาม ประมาณ 75% ถึง 90% ของผู้ป่วยมี ASB ไม่พัฒนาระบบอักเสบตอบสนองสัญญาณ หรืออาการที่แนะนำติดเชื้อ [6, 7] นอกจากนี้ การตรวจสอบและการรักษาของ ASB ไม่ได้วัดการป้องกันที่มีประสิทธิภาพสำหรับอาการอีสุกอีใส (SUTI), เนื่องจากส่วนใหญ่ของ SUTI ไม่นำหน้า ด้วย bacteriuria วันมากกว่า [8] ASB รักษาไม่ได้รับการแสดงเพื่อเป็นประโยชน์ทางการแพทย์ และเกี่ยวข้องกับการเลือกของสิ่งมีชีวิตที่ทนทานต่อสารต้านจุลชีพ การศึกษานี้กำหนดเพียงอาการช่องต้องรักษาเป็น CAUTI ผู้ไม่ติดเชื้อก่อนเข้า ICU ที่พัฒนา CAUTI ภายใน 48 ชั่วโมงของโอนไป ICU ได้ถูกกำหนดเป็น CAUTI ใน ICU เกิดในระหว่างการเลือกผู้ป่วย คำนิยามของ CDC ของการติดเชื้อโรงพยาบาลถูกใช้เป็นการอ้างอิงในการพัฒนาข้อกำหนดเหล่านี้ [9-11] เพราะปกติอาการของอีสุกอีใส (เช่น dysuria ปัสสาวะบ่อย และความเร่งด่วน) เป็นเรื่องยากที่จะประเมินใน CAUTI การปรากฏตัวของไข้ระหว่างวัฒนธรรมปัสสาวะถูกใช้เพื่อกำหนด SUTIแม้ มีการทำเครื่องหมายลดความเสี่ยงของ bacteriuria ตั้งแต่การแนะนำของการเป็นหมัน ปิดระบบระบายน้ำปัสสาวะใน 1960 [12], bacteriuria ย่อมเกิดขึ้นผ่าน ทางตัวแบ่งในระบบปลอดเชื้อ หรือ ผ่านเส้นทาง extraluminal [13] เชื้อจุลินทรีย์สามารถป้อนทางเดินปัสสาวะ โดยเส้น ทาง extraluminal ผ่านการโยกย้ายไปตามด้านนอกของสายสวนใน periurethral ฝักเมือก หรือเส้นทาง intraluminal ผ่านการเคลื่อนไหวพร้อมภายในลูเมนของสายสวนจากการปนเปื้อนชุดถุงหรือระบายน้ำสายสวนหลอดแยก การก่อตัวของไบโอฟิล์มที่โดยเชื้อบนพื้นผิวของระบบระบายและสายสวนปัสสาวะโรคเกิดขึ้นอย่างกว้างขวาง ด้วยระยะเวลานานของการใส่สายสวน [14] ช่วงเวลา สายสวนปัสสาวะกลายเป็นอาณานิคมกับจุลินทรีย์ที่อาศัยอยู่ในสถานะนั่งภายในฟิล์ม ให้พวกเขาทนต่อยาต้านจุลชีพและโฮสต์ป้องกัน และแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะขจัดโดยไม่ต้องถอดสายสวนไม่เพียงสายสวนปัสสาวะเชิญก่อฟิล์ม แต่การปรากฏตัวของสายสวนเองบั่นทอนหลายกลไกป้องกันปกติของกระเพาะปัสสาวะ สายสวนปัสสาวะ perineum หนักยึดครองที่เชื่อมต่อกับกระเพาะปัสสาวะปลอดเชื้อปกติ และให้เส้นทางสำหรับรายการแบคทีเรียตามผิวทั้งสองของภายใน และภายนอก [15] ปัสสาวะมักจะสระว่ายน้ำ ในกระเพาะปัสสาวะ หรือสายสวนตัวเอง และภาวะหยุดนิ่งปัสสาวะกระตุ้นให้แบคทีเรียคูณ [16] อุดตันของสายสวนสามารถนำไป overdistension และสำรอกความเสียหายของเยื่อบุของกระเพาะปัสสาวะ เพิ่มความไวในการรุกรานของแบคทีเรีย [17] สายสวนเสียหายของเยื่อบุของกระเพาะปัสสาวะ โดยเรียกการตอบสนองการอักเสบ และกัดเซาะกล [18,19]ปัจจัยความเสี่ยงหลายประการได้ถูกอ้าง ด้วย CAUTI ในการศึกษานี้ เพียงสองปัจจัยเสี่ยง (ระยะเวลาของการใส่สายสวนและโรคเบาหวาน) พบว่ามีความสัมพันธ์กับการซื้อของการติดเชื้อIncreased duration of catheterization was identified as a significant factor associated with acquiring CAUTI in this study and in several other studies [1,20,21]. The occurrence of bacteriuria is inevitable while the urinary catheter is in place [13]. In prospective studies by Garibaldi et al. [8] and Warren et al. [22], the daily risk of bacteriuria with catheterization ranged from 3% to 10% and approached 100% after 30 days, which is considered to be the delineation between short- and long-term catheterization. Of course, in most cases, it was just catheter-associated ASB, which is different from CAUTI. The relationship between catheter-associated ASB and CAUTI is unclear, but the presence of catheter-associated ASB is necessary for the development of CAUTI. The development of urinary symptoms must require some facilitating events, and as the duration of catheterization is increased, the possibility of events occurring is increased also. In addition, catheter-associated ASB represents a large reservoir of antimicrobial-resistant urinary pathogens that may be transmitted to other patients and frequently triggers inappropriate antimicrobial use. Therefore, the greatest impact of an intervention may be to reduce the frequent occurrence of ASB, and the reduction of inappropriate urinary catheter durations is important for that. According to the guidelines on Diagnosis, Prevention, and Treatment of CAUTI in Adults by the Infectious Diseases Society of America in 2009, indications for urinary catheter insertion are described as follows: clinically significant urinary retention, urinary incontinence, accurate urine output monitoring required, and patient unable or unwilling to collect urine [23].โรคเบาหวานนี้ระบุว่าการศึกษาเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าจำนวนของการศึกษาได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับการป้องกัน CAUTI ส่วนใหญ่ใช้ในความหมายของ CAUTI ที่พัฒนาโดยศูนย์ควบคุมโรคแห่งชาติเครือข่ายการดูแลสุขภาพความปลอดภัย (CDC-NHSN) ซึ่งรวมถึงเอเอสบี อย่างไรก็ตามประมาณ 75% ถึง 90% ของผู้ป่วยที่มี ASB ไม่พัฒนาระบบตอบสนองการอักเสบหรืออาการอื่น ๆ หรือมีอาการติดเชื้อที่แนะนำ [6,7] นอกจากนี้การตรวจสอบและการรักษา ASB ไม่ได้เป็นมาตรการป้องกันที่มีประสิทธิภาพสำหรับอาการ UTI (สุธี) เพราะกรณีส่วนใหญ่ของสุธีจะไม่นำหน้าด้วยการติดเชื้อสำหรับวันมากกว่า [8] การรักษา ASB ไม่ได้รับการแสดงเพื่อเป็นประโยชน์ทางการแพทย์และมีความสัมพันธ์กับการเลือกของสิ่งมีชีวิตต้านจุลชีพทน การศึกษาครั้งนี้กำหนดไว้เพียงอุทิศอาการต้องรักษาเป็น CAUTI; ผู้ติดเชื้อก่อนที่จะเข้ารับการรักษาห้องไอซียูที่พัฒนา CAUTI ภายใน 48 ชั่วโมงของการถ่ายโอนไปยังห้องไอซียูที่ถูกกำหนดให้เป็น CAUTI ที่เกิดขึ้นในห้องไอซียูในระหว่างการเลือกผู้ป่วย ความหมาย CDC ของการติดเชื้อในโรงพยาบาลถูกนำมาใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงในการพัฒนาคำนิยามเหล่านี้ [9-11] เพราะอาการปกติของ UTI (เช่นปัสสาวะลำบากปัสสาวะบ่อยและความเร่งด่วน) เป็นเรื่องยากที่จะประเมินใน CAUTI การปรากฏตัวของไข้ในระหว่างวัฒนธรรมปัสสาวะถูกใช้ในการกำหนดสุธี.

แม้จะมีการลดการทำเครื่องหมายในความเสี่ยงของการติดเชื้อตั้งแต่การแนะนำของ หมันปิดระบบระบายน้ำปัสสาวะในปี 1960 [12], การติดเชื้อเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่เมื่อเวลาผ่านไปทั้งผ่านแบ่งในระบบการฆ่าเชื้อหรือผ่านทางเส้นทาง extraluminal [13] เชื้อโรคจุลินทรีย์สามารถเข้าสู่ระบบทางเดินปัสสาวะทั้งโดยเส้นทาง extraluminal ผ่านการโยกย้ายพร้อมด้านนอกของสายสวนในฝักเมือก periurethral หรือโดยเส้นทาง intraluminal ผ่านการเคลื่อนไหวไปตามลูเมนภายในของสายสวนจากกระเป๋าคอลเลกชันที่ปนเปื้อนหรือสายสวนระบายน้ำ ชุมทางท่อ การก่อตัวของแผ่นชีวะโดยจุลชีพก่อโรคทางเดินปัสสาวะบนพื้นผิวของสายสวนและการระบายน้ำระบบเกิดขึ้นในระดับสากลมีระยะเวลานานของสวน [14] เมื่อเวลาผ่านสายสวนปัสสาวะกลายเป็นอาณานิคมจุลินทรีย์ที่อาศัยอยู่ในรัฐนั่งภายในไบโอฟิล์มที่แสดงให้พวกเขาทนต่อยาต้านจุลชีพและป้องกันโฮสต์และแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะกำจัดโดยไม่ต้องถอดสายสวน.

ไม่เพียง แต่สายสวนปัสสาวะเชิญก่อฟิล์ม แต่การปรากฏตัว สายสวนของตัวเองบั่นทอนหลายกลไกการป้องกันปกติของกระเพาะปัสสาวะ สายสวนปัสสาวะเชื่อมต่อ perineum อาณานิคมอย่างหนักกับกระเพาะปัสสาวะตามปกติผ่านการฆ่าเชื้อและให้เส้นทางสำหรับรายการแบคทีเรียพร้อมทั้งพื้นผิวภายนอกและภายใน [15] ปัสสาวะบ่อยสระว่ายน้ำในกระเพาะปัสสาวะหรือในสายสวนของตัวเองและความชะงักงันทางเดินปัสสาวะกระตุ้นให้แบคทีเรียคูณ [16] การอุดตันของสายสวนสามารถนำไปสู่ ​​overdistension และความเสียหายขาดเลือดของเยื่อบุกระเพาะปัสสาวะซึ่งจะเป็นการเพิ่มความไวในการบุกรุกของเชื้อแบคทีเรีย [17] สายสวนนอกจากนี้ยังมีความเสียหายที่เกิดเยื่อบุกระเพาะปัสสาวะโดยเรียกการตอบสนองการอักเสบและจากการกัดเซาะกล [18,19].

ปัจจัยเสี่ยงหลายคนได้รับการอ้างถึงจะเชื่อมโยงกับ CAUTI ในการศึกษานี้มีเพียงสองปัจจัยเสี่ยง (ระยะเวลาของการสวนและโรคเบาหวาน) พบว่ามีความสัมพันธ์กับการเข้าซื้อกิจการของการติดเชื้อ.

ระยะเวลาที่เพิ่มขึ้นของสวนที่ถูกระบุว่าเป็นปัจจัยสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการซื้อ CAUTI ในการศึกษาครั้งนี้และในการศึกษาอื่น ๆ อีกหลาย [1 , 20,21] การเกิดขึ้นของการติดเชื้อคือหลีกเลี่ยงไม่ได้ในขณะที่สายสวนปัสสาวะอยู่ในสถานที่ [13] ในการศึกษาในอนาคตโดย Garibaldi, et al [8] และวอร์เรน, et al [22] ความเสี่ยงของการติดเชื้อในชีวิตประจำวันด้วยการสวนตั้งแต่ 3% ถึง 10% และเดินเข้ามาใกล้ 100% หลังจาก 30 วันซึ่งจะถือเป็นการวาดภาพระหว่างระยะสั้นและสวนในระยะยาว แน่นอนในกรณีส่วนใหญ่มันเป็นเพียงแค่สายสวนที่เกี่ยวข้อง ASB ซึ่งจะแตกต่างจาก CAUTI ความสัมพันธ์ระหว่าง ASB สายสวนที่เกี่ยวข้องและ CAUTI ก็ไม่มีความชัดเจน แต่การปรากฏตัวของเอเอสบีสายสวนที่เกี่ยวข้องเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาของ CAUTI การพัฒนาของอาการปัสสาวะต้องจำเป็นต้องมีเหตุการณ์บางอำนวยความสะดวกและเป็นระยะเวลาของการใส่สายสวนจะเพิ่มขึ้นเป็นไปได้ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนอกจากนี้ยังจะเพิ่มขึ้น นอกจากนี้สายสวนที่เกี่ยวข้อง ASB หมายถึงอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ของเชื้อโรคทางเดินปัสสาวะต้านจุลชีพทนที่อาจถูกส่งไปยังผู้ป่วยอื่น ๆ และบ่อยครั้งที่เป็นต้นเหตุของการใช้ยาต้านจุลชีพที่ไม่เหมาะสม ดังนั้นผลกระทบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการแทรกแซงอาจจะลดการเกิดขึ้นบ่อยของเอเอสบีและการลดลงของระยะเวลาที่ไม่เหมาะสมใส่สายสวนปัสสาวะเป็นสิ่งสำคัญสำหรับที่ ตามแนวทางในการวินิจฉัยการป้องกันและการรักษา CAUTI ในผู้ใหญ่โดยสมาคมโรคติดเชื้อแห่งอเมริกาในปี 2009 ตัวชี้วัดสำหรับการแทรกสายสวนปัสสาวะมีรายละเอียดดังนี้: การเก็บรักษาอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกปัสสาวะกลั้นปัสสาวะ, การตรวจสอบปัสสาวะเอาท์พุทที่ถูกต้องจำเป็นและ ผู้ป่วยไม่สามารถหรือไม่เต็มใจที่จะเก็บปัสสาวะ [23].

การศึกษาครั้งนี้ระบุเป็นโรคเบาหวาน