I used to own a little clothes shop

I used to own a little clothes shop, but it was in a back street, away from the town centre, so we didn’t do very well. One day, I went to my supplier, and bought a hundred leather jackets for fifty pounds. They were seconds, with broken zips and holes in the lining. Then I put an ad in the paper saying that I was selling leather jackets for a pound each. I could have sold them for more, but I wanted the publicity for my shop. Five days before the sale, I saw a girl sitting on the street outside the shop. She was waiting to buy a jacket! On the morning of the sale, there were about 800 girls in the queue, and we only had a hundred jackets!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมใช้เองร้านขายเสื้อผ้าเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มันก็อยู่ในถนนที่กลับออกไปจากใจกลางเมืองเพื่อให้เราไม่ได้ทำอย่างดี วันหนึ่งผมไปจัดจำหน่ายของฉันและซื้อแจ็คเก็ตหนังร้อย£ 50 พวกเขาเป็นวินาทีที่มีรหัสไปรษณีย์หักและหลุมในเยื่อบุ แล้วฉันจะวางโฆษณาในหนังสือพิมพ์บอกว่าผมขายเสื้อหนังสำหรับปอนด์ในแต่ละ ฉันสามารถมียอดขายพวกเขาสำหรับการมากขึ้นแต่ผมอยากประชาสัมพันธ์สำหรับร้านค้าของฉัน ห้าวันก่อนที่จะขายผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนถนนนอกร้าน เธอกำลังรอที่จะซื้อแจ็คเก็ต! ในตอนเช้าของการขายมีอยู่ประมาณ 800 คนอยู่ในคิวและเรามีเพียงร้อยแจ็คเก็ต!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เคยเป็นเจ้าของร้านเสื้อผ้าเล็กน้อย แต่มันเป็นถนนหลัง ห่างจากเมือง ดังนั้นเราไม่ได้ทำดี วันหนึ่ง ฉันไปจำหน่ายของฉัน และซื้อแจ็คเก็ตหนังร้อยสำหรับ 50 ปอนด์ พวกวินาที zips เสียและหลุมในซับ แล้วใส่โฆษณาในกระดาษบอกว่า ฉันถูกขายแจ็คเก็ตหนังปอนด์ละ ผมไม่ได้ขายให้สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม แต่ฉันต้องการประชาสัมพันธ์ร้านของฉัน วันที่ห้าก่อนขาย ฉันเห็นผู้หญิงนั่งอยู่ในร้าน เธอไม่รอซื้อเสื้อแบบ ในเช้าของขาย มีหญิง 800 ในคิว และเรามีเสื้อร้อยเท่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันใช้ในส่วนของเสื้อผ้าตัวน้อยที่ร้านแต่เป็นถนนด้านหลังที่อยู่ห่างจากศูนย์กลางเมืองที่เราไม่ได้ทำเป็นอย่างดีเป็นอย่างมาก วันหนึ่งผมก็ไปกับทางผู้จัดให้บริการของเราและซื้อเป็นร้อยเสื้อแจ็คเก็ตหนังสำหรับห้าสิบปอนด์ พวกเขาเป็นวินาทีพร้อมด้วยรูและแผ่นกันสิ่งสกปรกหักในซับ แล้วก็ตั้งเครือข่ายที่อยู่ในแผ่นกระดาษว่า"ที่ผมขายเสื้อแจ็คเก็ตชูชีพหนังปอนด์ซึ่งแต่ละ ฉันไม่สามารถมีจำหน่ายให้มากขึ้นแต่ผมต้องการการประกาศสำหรับร้านค้าของฉัน ห้าวันนับแต่วันก่อนการขายที่ผมเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนถนนที่อยู่ทางด้านนอกร้าน เธอก็กำลังรอเพื่อซื้อเสื้อแจ็คเก็ตมาหนึ่งตัว ในช่วงเช้าของการขายที่มีอยู่ประมาณ 800 คนอยู่ในคิวและเรามีเพียงร้อยเสื้อแจ็คเก็ต