Commercial pigs display an innate a

Commercial pigs display an innate attraction for sweet taste compounds. However, the impact of long-termavailability
to supplementary carbohydrate solutions on their general feeding behavior has not been examined. In this
workwe assess the effect of 12-days exposure to 16% sucrose and 16% maltodextrin solutions on the feed intake
and growth performance of piglets, and on their preference and appetence for sweet or protein solutions. The
innate preference of piglets was assessed by an initial choice test between 2% sucrose and 2% animal plasma
solutions for a period of three minutes. Piglets showed higher intake and preference for 2% sucrose than for 2%
animal plasma. In Experiment 1, piglets were then free-offered a 16% sucrose solution as a supplement to the
diet, showing a higher intake of it than water and a reduction in feed intake and weight gain. A similar situation
occurred during the last days of free-exposure to a 16% maltodextrin solution in Experiment 2. The choice test
between 2% sucrose and 2% animal plasma solution was repeated after the exposure to the concentrated solutions.
In both experiments, a reduction in the initial preference for 2% sucrose was observed. Similarly, piglets
that had previous access to the 16% sucrose and 16% maltodextrin solutions showed a decrease in the appetence
for 2% sucrose in comparison with that for 2% animal plasma, as measured by a one-pan test at the end of the
experiments. It is concluded that long-term exposure to concentrated sucrose and maltodextrin solutions
reduces feed intake and growth in weanling piglets, and also reverses their innate preference and appetence
for dilute sweet over protein solutions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมูพาณิชย์แสดงสถานสารรสหวานโดยธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม ผลกระทบของ termavailability ยาวโซลูชั่นเสริมคาร์โบไฮเดรตพยายามให้อาหารทั่วไปไม่ผ่านการตรวจสอบ ในการนี้workwe ประเมินผลกับซูโครส 16% และ 16% สารประเภท maltodextrin โซลูชันแสง 12 วันในการกินและเจริญเติบโต ของทรูด และกำหนดลักษณะและ appetence สำหรับโซลูชั่นหวานหรือโปรตีน การกำหนดลักษณะโดยธรรมชาติของทรูดถูกประเมิน โดยการทดสอบครั้งแรกเลือกระหว่างน้ำตาลซูโครส 2% และ 2% สัตว์พลาสม่าโซลูชั่นระยะเวลา 3 นาที ทรูดพบบริโภคสูงขึ้นและความต้องการน้ำตาลซูโครส 2% กว่า 2%พลาสม่าสัตว์ ใน 1 ทรูดแล้วฟรีบริการ 16% ซูโครสโซลูชันเสริมการอาหาร แสดงการบริโภคสูงของมันมากกว่าน้ำและลดในอาหารบริโภคและการเพิ่มน้ำหนัก สถานการณ์ที่คล้ายกันเกิดขึ้นในระหว่างวันสุดท้ายของแสงฟรีเริ่มสารประเภท maltodextrin 16% ในการทดลอง 2 การทดสอบทางเลือกระหว่างน้ำตาลซูโครส 2% และ 2% พลาสม่าสัตว์ แก้ปัญหาซ้ำหลังจากสัมผัสกับโซลูชันเข้มข้นในการทดลองทั้งสอง การลดลงในการกำหนดลักษณะเริ่มต้นสำหรับน้ำตาลซูโครส 2% พบว่า ในทำนองเดียวกัน ทรูดที่มีถึง 16% ซูโครสและโซลูชั่นสารประเภท maltodextrin 16% แสดงให้เห็นว่าการลดลงของ appetence ก่อนหน้านี้สำหรับน้ำตาลซูโครส 2% เมื่อเปรียบเทียบกับที่สำหรับพลาสมาสัตว์ 2% วัดโดยการทดสอบหนึ่งแพนเมื่อสิ้นสุดการการทดลอง ก็สรุปได้ว่า แสงซูโครสและสารประเภท maltodextrin เข้มข้นแก้ปัญหาระยะยาวช่วยลดการกินอาหารและเจริญเติบโตใน weanling ทรูด และมี การกลับรายการกำหนดลักษณะโดยธรรมชาติและ appetenceสำหรับหวานเจือจางกว่าโซลูชั่นของโปรตีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมูพาณิชย์แสดงดึงดูดโดยธรรมชาติเพื่อลิ้มรสหวานสาร อย่างไรก็ตาม ผลกระทบของ termavailability ยาวเพื่อโซลูชั่นเสริมคาร์โบไฮเดรตในทั่วไปพฤติกรรมการกินอาหารไม่ถูกตรวจสอบ ในนี้workwe ประเมินผล 12 วันเปิดรับซูโครสร้อยละ 16 และโซลูชั่น 16% ในการกินอาหารมอลและ การเจริญเติบโตของลูกสุกร และในการตั้งค่าและความต้องการสำหรับหวาน หรือโปรตีน โซลูชั่น ที่ความต้องการโดยธรรมชาติของลูกสุกรที่ได้รับเลือก โดยเริ่มต้นการทดสอบระหว่างซูโครส 2% และ 2% ของสัตว์โซลูชั่นเป็นเวลา 3 นาที ลูกสุกร พบปริมาณสูงและการตั้งค่าสำหรับซูโครส 2% 2% กว่าพลาสม่าสัตว์ ในการทดลองที่ 1 ตัว แล้วเสนอโซลูชั่นฟรีซูโครสเป็น 16% เป็นอาหารเสริมเพื่ออาหารแสดงปริมาณที่สูงกว่าน้ำ และลดปริมาณอาหารที่กินและการเพิ่มน้ำหนัก สถานการณ์ที่คล้ายคลึงกันเกิดขึ้นในช่วงวันสุดท้ายของการเปิดรับฟรี 16 % สารละลายมอลโตเด็กซตรินในการทดลองที่ 2 เลือกทดสอบระหว่างซูโครส 2% 2% สารละลายพลาสม่าสัตว์ซ้ำหลังจากการเปิดรับแบบโซลูชั่นในทั้งสองการทดลอง , การตั้งค่าเริ่มต้น 2% น้ำตาลซูโครสพบว่า . ในลูกสุกรที่ก่อนหน้านี้การเข้าถึงร้อยละ 16 และร้อยละ 16 โดยโซลูชั่นมอลโทเดกซ์ทรินพบว่าลดลงในความต้องการสำหรับซูโครส 2% เทียบกับ 2% ของสัตว์ ซึ่งวัดโดยหนึ่งกระทะทดสอบที่ส่วนท้ายของการทดลอง สรุปได้ว่า การสัมผัสระยะยาวเพื่อความเข้มข้นซูโครสและมอลโตเด็กซ์ตริน โซลูชั่นลดการกินอาหารและการเจริญเติบโตในลูกสุกร และความชอบ และความต้องการของตนกลับเช่นกันสำหรับเจือหวานมากกว่าโซลูชั่นโปรตีน