While Crain, Koptiuch, and Peters d

While Crain, Koptiuch, and Peters destabilize the spatial certainties inherent in notions of "locality'' and "community," George Bisharat, Karen Leonard, and Malkki underscore the contingent historicity of the imagining of place by migrants and refugees. Bisharat demonstrates how the longing for "home" has changed for Palestinian refugees living in camps in the West Bank. Whereas return was previously conceived concretely in terms of a return to specific villages and particular dwellings, the rhetoric of Palestinian refugees has shifted over time toward an emphasis on a collective national return to "the homeland" conceived more abstractly. The society they had to leave behind was one in which attachment to land and to villages of origin, identified by distinctive patterns of speech and intonation, was unusually strong. People continued to be identified into the next generation by "their" villages, and even today many families retain keys to homes that have long since been destroyed by the occupation. As the chances of return became more remote, memories of particular homes were displaced by the memory of the "homeland," an intensely romanticized place sometimes likened to a lost lover. The imagery of exile portrayed the alliance of Palestinian life with the land, with earth and the elements, while seeing the occupation as a perversion of nature and a deviation from history. Bisharat focuses not merely on the connections between enforced displacement and place making in the form of imagining "home" and "homeland" but also poignantly shows how memory itself is exiled and shaken loose as its physical embodiments are erased: when children of refugees are finally allowed to visit the villages that have been enshrined in their parents' memories, they see just shrubs and trees, "the villages and homes that once stood there having been systematically removed. In exile, there thus occurs a displacement of community, once understood as being rooted in particular localities, to the level of the nation. The connection of the idea of "community" to that of "locality" —a link that was once so strong — has now been sundered by the dual forces of memory and displacement.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่ Crain, Koptiuch และ Peters เสถียรภาพ certainties ปริภูมิในความเข้าใจของ "ท้องถิ่น" และ "ชุมชน" จอร์จ Bisharat เลียว นาร์ดกะเหรี่ยง และ Malkki เน้น historicity กองของ imagining ที่อพยพและผู้ลี้ภัย Bisharat แสดงให้เห็นถึงวิธีคิดที่ "บ้าน" ได้เปลี่ยนแปลงสำหรับผู้ลี้ภัยชาวปาเลสไตน์ที่อาศัยอยู่ในค่ายในฝั่งตะวันตก ขณะกลับถูกก่อนหน้านี้รู้สึกรูปธรรมในกลับไปยังหมู่บ้านเฉพาะและย้ายเฉพาะ สำนวนผู้ลี้ภัยปาเลสไตน์ได้เปลี่ยนเวลาไปเน้นกลับชาติรวมไป "บ้านเกิดเมืองนอน" รู้สึกมาก abstractly สังคมที่พวกเขาต้องทิ้งเป็นหนึ่งที่แนบ เพื่อแผ่นดิน และหมู่บ้านต้นกำเนิด ระบุรูปแบบที่โดดเด่นของเสียงและโทนเสียง ปกติแข็งแรง คนต่อไปจะระบุเป็นรุ่นต่อไป "ของ" หมู่บ้าน และทุกวันนี้หลายครอบครัวคงแป้นเพื่อบ้านที่ได้นานถูกทำลาย โดยอาชีพ เป็นโอกาสกลับกลายเป็นระยะไกลมากขึ้น ความทรงจำของบ้านเฉพาะถูกพลัดถิ่น โดยหน่วยความจำของ "บ้านเกิดเมืองนอน มีความลี้ลับ likened บางครั้งการเป็นคนรักที่หายไป ราวเนรเทศเซ็กส์พันธมิตรของปาเลสไตน์กับแผ่นดิน โลกกับธาตุ ในขณะที่ดูอาชีพเป็น perversion ของธรรมชาติและความแตกต่างจากประวัติศาสตร์ Bisharat มุ่งเน้นไม่เพียงแต่การเชื่อมต่อระหว่างการบังคับย้ายสถานที่ทำในรูปแบบของ imagining "บ้าน" และ "บ้านเกิดเมืองนอน" แต่ยัง poignantly แสดงว่าหน่วยความจำตัวเองถูกเนรเทศ และเขย่าหลวมเป็น embodiments ของจริงจะถูกลบออก: เมื่อผู้ลี้ภัยในที่สุดเด็กชมหมู่บ้านที่มีการประดิษฐานในความทรงจำพ่อแม่ของพวกเขา พวกเขาเห็นเพียงพุ่มและต้นไม้"หมู่บ้านและบ้านที่เมื่อยืนมีมีระบบเอากัน พลัดถิ่น มีจึงเกิดขึ้นแทนที่ของชุมชน เมื่อเข้าใจ ตามโดยเฉพาะที่รากมา ระดับของประเทศ การเชื่อมต่อของความคิดของ "ชุมชน" กับ "ท้องถิ่น" ซึ่งการเชื่อมโยงที่เคยแข็งแรง — sundered ได้ตอนนี้ โดยกองทัพสองของหน่วยความจำและการเคลื่อนย้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่เครน Koptiuch และปีเตอร์มั่นคง certainties อวกาศอยู่ในความคิดของ "ท้องที่ '' และ" ชุมชน "จอร์จ Bisharat กะเหรี่ยงเลียวนาร์ดและ Malkki ขีด historicity ที่อาจเกิดขึ้นจากจินตนาการของสถ​​านที่โดยผู้อพยพและผู้ลี้ภัย. Bisharat แสดงให้เห็นว่า โหยหา "บ้าน" มีการเปลี่ยนแปลงสำหรับผู้ลี้ภัยชาวปาเลสไตน์ที่อาศัยอยู่ในค่ายในฝั่งตะวันตก. ในขณะที่ผลตอบแทนเ​​ป็นช่วงก่อนหน้านี้ที่เป็นรูปธรรมในแง่ของผลตอบแทนให้กับหมู่บ้านที่เฉพาะเจาะจงและที่อยู่อาศัยโดยเฉพาะสำนวนของผู้ลี้ภัยชาวปาเลสไตน์ได้เปลี่ยนในช่วงเวลาที่มีต่อความสำคัญกับ การกลับมาของชาติส่วนรวมเพื่อ "บ้านเกิด" รู้สึกมากขึ้น abstractly. สังคมที่พวกเขาต้องออกจากที่อยู่เบื้องหลังเป็นหนึ่งในสิ่งที่แนบมาซึ่งที่ดินและไปยังหมู่บ้านของแหล่งกำเนิดระบุรูปแบบที่โดดเด่นในการพูดและน้ำเสียงแข็งแรงผิดปกติ. คนอย่างต่อเนื่องที่จะระบุ ในรุ่นต่อไปจากหมู่บ้าน "ของพวกเขา" และแม้วันนี้หลายครอบครัวเก็บกุญแจบ้านที่มีความยาวตั้งแต่ถูกทำลายจากการประกอบอาชีพ ในฐานะที่เป็นโอกาสของผลตอบแทนที่ได้กลายเป็นห่างไกลความทรงจำของบ้านโดยเฉพาะอย่างยิ่งถูกแทนที่ด้วยหน่วยความจำของ "บ้านเกิด" เป็นสถานที่ที่โรแมนติกอย่างมากบางครั้งก็เอาไปเปรียบกับคนรักที่หายไป ภาพของการเนรเทศภาพพันธมิตรของชีวิตชาวปาเลสไตน์กับที่ดินที่มีดินและองค์ประกอบในขณะที่เห็นว่าเป็นอาชีพบิดเบือนของธรรมชาติและการเบี่ยงเบนจากประวัติศาสตร์ Bisharat ไม่เพียงมุ่งเน้นในการเชื่อมต่อระหว่างการกำจัดการบังคับใช้และการทำขึ้นในรูปแบบของจินตนาการ "บ้าน" และ "บ้านเกิด" แต่ยังปวดร้าวแสดงให้เห็นว่าหน่วยความจำตัวเองจะถูกเนรเทศและเขย่าหลวมเป็นน้าของร่างกายจะถูกลบเมื่อเด็กของผู้ลี้ภัยเป็นที่สุด ได้รับอนุญาตให้เยี่ยมชมหมู่บ้านที่ได้รับการประดิษฐานอยู่ในความทรงจำของพ่อแม่พวกเขาเห็นเพียงพุ่มไม้และต้นไม้ "หมู่บ้านและบ้านที่เคยยืนอยู่ที่นั่นได้ถูกลบออกอย่างเป็นระบบ. ในการเนรเทศมีจึงเกิดขึ้นการกำจัดของชุมชนเข้าใจครั้งหนึ่งเคยเป็น ถูกฝังในท้องถิ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในระดับของประเทศในการเชื่อมต่อของความคิดของ "ชุมชน" กับที่ "ท้องถิ่น" การเชื่อมโยงที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่แข็งแกร่งเพื่อ -a -. ขณะนี้ได้รับถอดถอนโดยกองกำลังของคู่ของหน่วยความจำและการกำจัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่ Crain , koptiuch และปีเตอร์เสถียรพื้นที่ certainties ที่แท้จริงในความคิดของ " ท้องถิ่น " และ " ชุมชน " จอร์จ bisharat คาเรน ลีโอนาร์ด และ malkki ขีดเส้นใต้ historicity เกิดขึ้นจากจินตนาการของสถานที่โดยผู้อพยพและผู้ลี้ภัย bisharat สาธิตวิธีต้องการ " บ้าน " มีการเปลี่ยนแปลงสำหรับปาเลสไตน์ผู้ลี้ภัยที่อาศัยอยู่ในค่ายในธนาคารตะวันตกในขณะที่กลับเคยรู้สึกอย่างเป็นรูปธรรมในแง่ของผลตอบแทนให้กับหมู่บ้านที่เฉพาะเจาะจงและโดยเฉพาะอาคารบ้านเรือน , วาทศิลป์ของผู้ลี้ภัยปาเลสไตน์ ได้เปลี่ยน ตลอดเวลา ไปเน้นผลตอบแทนรวมชาติ " บ้านเกิดเมืองนอน " รู้สึกเพิ่มเติม abstractly . สังคมที่พวกเขาได้ทิ้งไว้ข้างหลังเป็นหนึ่งที่แนบกับพื้นดิน และหมู่บ้านของแหล่งกำเนิดระบุรูปแบบที่โดดเด่นของคำพูดและน้ำเสียงมันแรงผิดปกติ คนยังคงถูกระบุว่าเป็นรุ่นถัดไปของ " หมู่บ้าน " ของพวกเขา และแม้วันนี้หลายครอบครัวเก็บกุญแจบ้านที่มีความยาวตั้งแต่ถูกทำลายโดยอาชีพ เป็นโอกาสของผลตอบแทนกลายเป็นห่างไกลมากขึ้น ความทรงจำ ของบ้านโดยเฉพาะถูกความทรงจำแห่ง " บ้านเกิดเมืองนอน" อันโรแมนติกสถานที่บางครั้งเปรียบเสมือนสูญเสียคนรัก ภาพเนรเทศับพันธมิตรของปาเลสไตน์กับแผ่นดินโลก และองค์ประกอบ ในขณะที่เห็นอาชีพความวิปริตของธรรมชาติ และการเบี่ยงเบนจากประวัติศาสตร์bisharat มุ่งเน้นไม่เพียงการเชื่อมต่อระหว่างการเคลื่อนที่และการใช้สถานที่ในรูปแบบของจินตนาการ " บ้าน " และ " บ้านเกิดเมืองนอน " แต่ยัง poignantly แสดงให้เห็นว่าหน่วยความจำตัวเองเนรเทศและสะเทือน loose embodiments ทางกายภาพของมันเป็นลบ เมื่อบุตรของผู้อพยพก็อนุญาตให้เยี่ยมชมหมู่บ้านที่เคยประดิษฐานอยู่ในความทรงจำของพ่อแม่ ,พวกเขาเห็นแค่พุ่มไม้และต้นไม้ " ที่หมู่บ้านและบ้านเรือนที่เคยยืนอยู่ตรงนั้นได้รับออก เนรเทศ มันจึงเกิดการเคลื่อนของชุมชน เมื่อเข้าใจเป็นรากฐานในเฉพาะท้องถิ่น จนถึงระดับประเทศการเชื่อมต่อของความคิดของ " ชุมชน " ของ " ท้องถิ่น " การเชื่อมโยงที่เคยแข็งแรง ดังนั้น ขณะนี้ได้รับ sundered โดยกองทัพที่สองของหน่วยความจำ และการกระจัด